حَبَّذا هذَا الْيَوْمُ الَّذی فيه تَضَوَّعَت نَفحاتُ اْلرّحمن فی الإمکانِ حَبَّذا هذَا الْيَوْمُ الْمُبارَکُ الّذی لا تُعادلُه القرون وَ الأَعصار حَبَّذا هذَا الْيَوْمُ اذ تَوَجَّهَ وَجْهُ الْقِدَمِ اِلی مَقامه اِذاً نادَتِ الأَشيآء وَ عَن وَرائها المَلأ الأعلی يا کَرمِل انزلی بما اقبَل اليْکِ وَجْهُ اللهِ مالکِ مَلکُوتِ الاسْمآء وَ فاطِر السَّمآء اِذاً اخذها اهْتِزاز السُّرُور وَ نادَت باعْلی النِّداء نفسْی لإقبالِکَ الفِداء وَ لعنايتکَ الفِداء وَ لِتَوجُّهِکَ الفِداء قَدْ اَهْلکنی يا مَطْلَع الحَيوة فراقکَ وَ احْرقنی هجرک لکَ الحَمد بما اَسمَعتَنی ندائکَ وَ شرّفتَنی بِقُدُومکَ وَ احيَيتنی مِنْ نفحات اَيّامکَ وَ صَرير قلمکَ الَّذی جَعَلْتَه صوراً بينَ عبادِک فَلمّا جاء امرک المُبرم نَفَخْتَ فيه اِذاً قامتِ القيمة الکُبری وَ ظَهَرت الاسْرار المکنُونة فی خزائن مالِک الأَشيآء فَلمّا بَلغَ ندائها اِلی ذاکَ المَقامِ الأَعلی قُلنا يا کَرمِلُ احْمدی رَبَّکِ قَد کنتِ محترقة بِنارِ الفِراق اذاً ماج بَحرُ الوصال امامَ وَجْهِک بذلکَ قرّت عينک وَ عَيْن الوُجود وَ ابتَسَم ثغر الغَيْب وَ الشُّهُود طُوبی لَک بِما جَعَلکِ اللّه فی هذا اليَوم مَقَرّ عَرشه وَ مَطْلع آياتِه وَ مَشرِق بيّناته طُوبی لعَبْد طاف حَولکِ وَ ذَکَرَ ظهورک وَ بُرُوْزَکَ وَ ما فزتِ بهِ مِن فَضلِ اللّه رَبّک خُذی کأسَ البَقاء باسْمِ رَبّک الأبهی ثمَّ اشْکريه بما بَدَّلَ حُزنکِ بالسُّرُور وَ هَمّکِ بالفَرَح الأکبَر رَحْمةً مِنْ عندِه انّهُ يُحبُّ المَقام الّذِی اسْتَقَرَّ فيه عَرشه وَ تَشرَّفَ بقُدُومه وَ فازَ بِلقآئه وَ فيهِ ارْتفع ندائُه وَ صَعَدت زَفَراتُه يا کَرمِل بَشّريْ صَهْيُون قُولی اَتَی المَکنْونُ بسُلطان غَلَبَ العالمَ وَ بنُور ساطِعٍ به اشرقت الأَرض وَ مَنْ عَليها اِيّاک اَنْ تکُونی مُتَوَقِّفَةً فی مَقامِک اَسْرعی ثمّ طُوفی مَدينَة اللّهِ الَّتی نُزِّلَت مِنَ السَّمآء وَ کَعبَة اللّهِ الّتی کانَتْ مَطاف المقرّبين وَ المخلِصِين وَ المَلائکةِ العاليْن وَ احبُّ اَنْ اُبَشّرَ کلّ بُقعةٍ مِنْ بقاع الأَرض وَ کلّ مَدينَةٍ مِنْ مَدائنها بِهذا الظُّهُور الَّذی بِه انجذبَ فؤادُ الطّور وَ نادَتِ السِّدْرَة المُلک وَ الملکُوت للّه رَبّ الأرباب هذا يَوْمٌ فيه بُشّر البَحر وَ البَرّ و أُخْبِرَ بما يَظهَر مِن بَعد مِنْ عنايات اللّه المَکنونةِ المَستُورة عَن العُقول و الأَبصار سَوف تجری سَفينة اللّه عَليک و يظهرُ اَهلُ البَهآء الّذِين ذَکَرَهُمْ فی کتاب الأسمآء تَبارکَ مَولی الوَری الّذی بذکره انجذبت الذّرّات وَ نَطَقَ لسان العَظَمَة بما کان مکنوناً فی علمه وَ مخزوناً فی کَنزِ قُدرته انّهُ هوَ المهَيمنُ عَلی من فی الأَرض وَ السّماء بِاسْمِهِ المقتدر العَزيزِ المَنيع .

لوح اقدس

هذا اللّوح الاقدس نزّل من الملکوت المقدّس لمن اقبل الی قبلة العالم الّذی اتی من سماء القدم بمجده الاعظم بسم الرّب ذی المجد العظيم هذا کتاب من لدنّا الی الّذی ما منعته سبحات الاسماء عن اللّه فاطر الارض و السّماء لتقرّ به عينه فی ايّام ربّه المهيمن القيّوم قل يا ملأ الأبن ءاحتجبتم باسمی عن نفسی ما لکم لا تتفکّرون کنتم ناديتم ربّکم المختار باللّيل و النّهار فلمّا اتی من سماء القدم بمجده الاعظم ما اقبلتم و کنتم من الغافلين فانظروا فی الّذين اعرضوا عن الرّوح اذ اتاهم بسلطانٍ مبين کم من الفريسيّين اعتکفوا فی الهياکل باسمه و کانوا ان يتضرّعوا لفراقه فلمّا فتح باب الوصال و اشرق النّور من مشرق الجمال کفروا باللّه العليّ العظيم و ما فازوا بلقائه بعد الّذی وعدوا به فی کتاب اشعيا و عن ورائه فی کتب النّبيين و المرسلين و ما اقبل منهم الی مشرق الفضل الّا الّذين لم يکن لهم عزّ بين النّاس و اليوم يفتخر باسمه کلّ ذی عزٍّ مبين و اذکر اذ افتی علی قتله من کان اعلم علماء مصره فی عصره و امن به من کان يصطاد الحوت فاعتبر و کن من المتذکّرين کذلک فانظر فی هذا الزّمان کم من الرّهبان اعتکفوا فی الکنائس و يدعون الرّوح فلمّا اتی بالحقّ ما تقرّبوا اليه و کانوا من المبعدين طوبی لمن ترکهم و اقبل الی مقصود من فی السّموات و الارضين يقرئون الانجيل و لا يقرّون للرّبّ الجليل بعد الّذی اتی بملکوته المقدّس العزيز الجميل قل انّا جئنا لکم و حملنا مکاره الدّنيا لخلاصکم اتهربون من الّذی فدی نفسه لحيوتکم اتّقوا اللّه يا ملأ الرّوح و لا تعقّبوا کلّ عالم بعيد هل تظنّون انّه اراد نفسه بعد الّذی کان تحت سيوف الأعداء فی کلّ الاحيان او اراد الدّنيا بعد الّذی سجن فی اخرب البلدان فانصفوا و لا تتّبعوا الظّالمين ان افتحوا ابواب قلوبکم انّ الرّوح قائمٌ خلفها مالکم ان تبعدوا من اراد ان يقرّبکم الی مقرّ منير قل انّا فتحنا لکم ابواب الملکوت هل انتم تغلقون علی وجهی ابواب البيوت ان هذا الّا خطاء کبير قل انّه اتی من السّماء کما اتی منها اوّل مرّة ايّاکم ان تعترضوا علی ما يقول کما اعترض الاحزاب من قبلکم علی ما قال کذلک يعلّمکم الحقّ ان انتم من العارفين قد اتّصل نهر الاردن بالبحر الاعظم و الابن فی الواد المقدّس ينادی لبّيک اللّهم لبّيک و الطّور يطوف حول البيت و الشّجر ينادی قد اتی المقصود بمجده المنيع قل قد جآء الأب و کمل ما وعدتم به فی ملکوت اللّه هذه کلمة الّتی سترها الأبن اذ قال لمن حوله انتم اليوم لا تحملونها فلمّا تمّ الميقات و اتی الوقت اشرقت الکلمة من افق المشيّة ايّاکم يا ملأ الأبن ان تدعوها عن ورائکم تمسّکوا بها هذا خير لکم عمّا عندکم انّه لقريبٌ بالمحسنين قد قضت السّاعة الّتی سترنا علمها عمّن علی الارض کلّها و عن الملئکة المقرّبين قل انّه شهد لی و انا اشهد له انّه ما اراد الّا نفسی و يشهد بذلک کلّ منصفٍ عليم انّا فی بحبوحة البلاء ندع النّاس الی اللّه مالک الاسماء قل ان استبقوا اِلی ما وعدتم به فی کتب اللّه و لا تسلکوا سبيل الجاهلين قد حبس جسدی لعتق انفسکم ان اقبلوا اِليَ الوجه و لا تتّبعوا کلّ جبّارٍ عنيد انّه قبل الذّلة الکبری لعزّکم و انتم فی وادی الغفلة تحبرون انّه فی اخرب البيوت لأجلکم و انتم فی القصور قاعدون قل اما سمعتم صوت الصّارخ الّذی کان ان ينادی فی برّية البيان و يبشّرکم بربّکم الرّحمن الا انّه قد اتی بالحقّ فی ظلل التّبيان بالحجّة و البرهان و الموحّدون يرون الملکوت امام وجهه طوبی لمن اقبل اليه و ويلٌ لکلّ منکرٍ مريب قل للقسّيس قد اتی الرّئيس ان اخرج عن خلف الحجاب باسم ربّک مالک الرّقاب و بشّر النّاس بهذا الظّهور الاکبر العظيم قد جاء روح الحقّ ليرشدکم اِلی جميع الحقّ انّه لا يتکلّم من عند نفسه بل من لدن عليم حکيم قل هذا لهو الّذی مجّد الأبن و رفع امره ضعوا يا اهل الارض ما عندکم و خذوا ما امرتم به من لدن قويّ امين قدّسوا آذانکم و توجّهوا بقلوبکم لتسمعوا النّدآء الأحليَ الّذی ارتفع من شطر السّيناء مقرّ ربّکم الأبهی انّه يجذبکم الی مقام ترون فيه انوار الوجه الّتی اشرقت من هذا الأفق المنير قل يا ملأ القسّيسين دعوا النّواقيس ثمّ اخرجوا من الکنائس ينبغی لکم اليوم بان تصيحوا بين الأمم بهذا الاسم الأعظم اتختارون الصّمت بعد الّذی کلّ حجرٍ و شجرٍ يصيح باعلی النّداء قد اتی الرّب ذو المجد الکبير طوبی لمن سبق اليه انّه ممّن يثبت اسمه الی الأبد و يذکرنّه الملأ الأعلی کذلک قضی الأمر من لدی الرّوح فی هذا اللّوح البديع من يدع النّاس باسمی انّه منّی و يظهر منه ما يعجز عنه من علی الأرض کلّها ان اتّبعوا سبيل الرّب و لا تعقّبوا الغافلين طوبی لنائم انتبه من القوّات و قام من بين الاموات قاصداً سبيل الرّب الا انّه من جوهر الخلق لدی الحقّ و انّه من الفائزين قل انّه قد اشرق من جهة الشّرق و ظهر فی الغرب آثاره تفکّروا فيه يا قوم و لا تکونوا کالّذين غفلوا اذ جائتهم الذّکری من لدن عزيز حميد ان استيقظوا من نسمة اللّه انّها فاحت فی العالم طوبی لمن وجد عرفها و کان من الموقنين قل يا ملأ الاساقف انتم انجم سماء علمی فضلی لا يحبّ ان تتساقطوا علی وجه الأرض ولکن عدلی يقول هذا ما قضی من لدی الأبن و لا يتغيّر ما خرج من فمه الطّاهر الصّادق الأمين انّ النّاقوس يصيح باسمی و ينوح لنفسی ولکنّ الرّوح فی سرور مبين قل جسد الحبيب يشتاق الصّليب و رأسه اراد السّنان فی سبيل الرّحمن انّه لا تمنعه عمّا اراد سطوة الظّالمين قد دعونا کلّ الاشياء اِلی لقاء ربّک مالک الاسمآء طوبی لمن اقبل الی اللّه مالک الأسمآء طوبی لمن اقبل الی اللّه مالک يوم الدّين يا ملأ الرّهبان ان اتّبعتمونی اجعلکم ورّاثاً لملکوتی و ان عصيتمونی اصبر بحلمی و انا الغفور الرّحيم ان يا برّ الشّام اين برّک قد تشرّفت بقدوم الرّب هل وجدت عرف الوصل او تکون من الغافلين قد تحرّکت بيت لحم من نسمة اللّه نسمع ندائها تقول يا ربّ الکريم اين استقرّ مجدک العظيم قد احييتنی نفحات وصلک بعد الّذی اذابنی هجرک لک الحمد بما کشفت السّبحات و جئت مع القوّات بجلال مبين ناديناها عن ورآء سرادق العظمة و الکبرياء يا بيت لحم قد ظهر هذا النّور من المشرق و سار الی المغرب الی ان اتاک فی آخر ايّامه فاخبرينی هل الأبنآء يعرفون الأب و يقرّون له او ينکرونه کما انکر القوم من قبل عند ذلک ارتفع صريخها و قالت انت العليم الخبير انّا نشاهد کلّ شيْء يشهد لنا منهم من يعرف و يشهد و اکثرهم يشهدون و لا يعرفون قد اخذ اهتزاز اللّقاء طور السّيناء و ارتفع ندائه الأحلی فی ذکر ربّه الأبهی و يقول ای ربّ اجد عرف قميصک کانّک تقرّبت بالآثار و شرّفت بقدومک تلک الدّيار طوبی لشعبک لو يعرفونک و يجدون عرفک فويل للرّاقدين طوبی لک يا ايّها المقبل الی الوجه بما خرقت الاحجاب و کسّرت الاصنام و عرفت موليک القديم قد قام علينا اهل الفرقان من دون بيّنةٍ و برهان و عذّبونا فی کلّ الاحيان بعذاب جديد ظنّوا بانّ البلاء يمنعنا عمّا اردنا فباطلٌ ما هم يظنّون انّ ربّک لهو الحاکم علی ما يريد ما مررتُ علی شجر الّا و خاطبه فؤادی يا ليت قطعت لاسمی و صلب عليک جسدی هذا ما نزّلناه فی کتاب السّلطان ليکون ذکری لأهل الاديان انّ ربّک لهو العليم الحکيم انّک لا تحزن بما فعلوا انّهم اموات غير احيآء دعهم للموتی ثمّ ولّ وجهک اِلی محيی العالمين ايّاک ان يحزنک مقالات الّذين غفلوا ان استقم علی الامر و بلّغ النّاس بالحکمة الکبری کذلک يأمرک مالک الأرض و السّماء انّه لهو العزيز الکريم سوف يرفع اللّه ذکرک و يثبت من القلم الأعلی ما تکلّمت به فی حبّه انّه وليّ المحسنين ذکّر من قبلی من سمّی بالمراد قل طوبی لک يا مراد بما نبذت مرادک و اخذت مراد العالمين قل طوبی لراقد انتبه من نسماتی طوبی لميّت حيّ من نفحاتی طُوبی لعينٍ قرّت بجمالی طوبی لقاصدٍ قصد خباءَ عظمتی و کبريائی طوبی لخائف هرب اِلی ظِلّ قبابی طوبی لعطشان سرع الی سلسبيل عنايتی طوبی لجآئعٍ هرع عن الهوی لهوائی و حضر علی المائدة الّتی نزّلتها من سماء فضلی لاصفيائی طوبی لذليل تمسّک بحبل عزّی و لفقير استظلّ فی سرادق غنائی طوبی لجاهل اراد کوثر علمی و لغافل تمسّک بحبل ذکری طوبی لرُوحٍ بعث من نفحتی و دخل ملکوتی طوبی لنفسٍ هزّتها رائحة وصلی و اجتذبتها اِلی مشرق امری طوبی لاذن سمعت و للسان شهدت و لعين رأت و عرفت نفس الرّب ذی المجدِ و الملکوت و ذی العظمة و الجبروت طوبی للفائزين طوبی لمن استضاء من شمس کلمتی طوبی لمن زيّن رأسه باکليل حبّی طوبی لمن سمع کربی و قام لنصرتی بين شعبی طوبی لمن فدی نفسه فی سبيلی و حمل الشّدائد لاسمی طوبی لمن اطمئنّ بکلمتی و قام بين الاموات لذکری طوبی لمن انجذب من نغماتی و خرق السّبحات بقدرتی طوبی لمن وفی بعهدی و ما منعته الدّنيا عن الورود فی بساط قدسی طوبی لمن انقطع عن سوائی و طار فی هوآء حبّی و دخل ملکوتی و شاهد ممالک عزّی و شرب کوثر فضلی و سلسبيل عنايتی و اطّلع بامری و ما سترته فی خزائن کلماتی و طلع من افق المعانی بذکری و ثنائی انّه منّی عليه رحمتی و عنايتی و مکرمتی و بهائی .

بشارات هذا ندآء الابهی الّذی ارتفع من الأفق الاعلی فی سجن عکّا هُو المبّين العليم الخبير حق شاهد و مظاهر اسمآء و صفاتش گواه که مقصود از ارتفاع نداء و کلمه عليا آنکه از کوثر بيان آذان امکان از قصص کاذبه مطهّر شود و مستعد گردد از برای اصغای کلمه طيّبه مبارکه عليا که از خزانه علم فاطر سمآء و خالق اسمآء ظاهر گشته طوبی للمنصفين . يا اهل ارض بشارت اوّل که از امّ الکتاب در اين ظهور اعظم بجميع اهل عالم عنايت شد محو حکم جهاد است از کتاب تعالی الکريم ذو الفضل العظيم الّذی به فُتح بابُ الفضل علی من فی السّموات و الارضين . بشارت دوّم اذن داده شد احزاب عالم با يکديگر بروح و ريحان معاشرت نمايند عاشروا يا قوم مع الأديان کلّها بالرّوح و الرّيحان کذلک اشرق نيّر الاذن و الارادة من افق سمآء امر اللّه ربّ العالمين . بشارت سوّم تعليم السن مختلفه است از قبل از قلم اعلی اين حکم جاری حضرات ملوک ايّدهم اللّه و يا وزرای ارض مشورت نمايند و يک لسان از السن موجوده و يا لسان جديدی مقرّر دارند و در مدارس عالم اطفال را به آن تعليم دهند و همچنين خط در اين صورت ارض قطعه واحده مشاهده شود طوبی لمن سمع النّداءَ و عَمِل بما اُمِرَ به من لدی اللّه ربّ العرش العظيم . بشارت چهارم هر يک از حضرات ملوک وفّقهم اللّه بر حفظ اين حزب مظلوم قيام فرمايد و اعانت نمايد بايد کلّ در محبّت و خدمت به او از يکديگر سبقت گيرند اين فقره فرض است بر کلّ طوبی للعاملين . بشارت پنجم اين حزب در مملکت هر دولتی ساکن شوند بايد به امانت و صدق و صفا با آن دولت رفتار نمايند هذا ما نزّل من لدن آمر قديم بر اهل عالم طرّاً واجب و لازم است اعانت اين امر اعظم که از سمآء اراده مالک قدم نازل گشته شايد نار بغضاء که در صدور بعضی از احزاب مشتعل است به آب حکمت الهی و نصائح و مواعظ ربّانی ساکن شود و نور اتّحاد و اتّفاق آفاق را روشن و منوّر نمايد اميد آنکه از توجّهات مظاهر قدرت حق جلّ جلاله سلاح عالم باصلاح تبديل شود و فساد و جدال از ما بين عباد مرتفع گردد . بشارت ششم صلح اکبر است که شرح آن از قبل از قلم اعلی نازل نعيماً لمن تمسّک به و عَمِلَ بما اُمِرَ به من لدی اللّه العليم الحکيم . بشارت هفتم زمام البسه و ترتيب لِحا و اصلاح آن در قبضه اختيار عباد گذارده شد ولکن ايّاکم يا قوم ان تجعلوا انفسکم ملعب الجاهلين . بشارت هشتم اعمال حضرات رَهَبه و خوريهای ملّت حضرت روح عليه سلام اللّه و بهاؤه عند اللّه مذکور ولکن اليوم بايد از انزوا قصد فضا نمايند و بما ينفعهم و ينتفع به العباد مشغول گردند و کلّ را اذن تزويج عنايت فرموديم ليظهر منهم من يذکر اللّه ربّ ما يری و ما لا يری و ربّ الکرسيّ الرّفيع . بشارت نهم بايد عاصی در حالتی که از غير اللّه خود را فارغ و آزاد مشاهده نمايد طلب مغفرت و آمرزش کند نزد عباد اظهار خطايا و معاصی جائز نه چه که سبب و علّت آمرزش و عفو الهی نبوده و نيست و همچنين اين اقرار نزد خلق سبب حقارت و ذلّت است و حقّ جلّ جلاله ذلّت عباد خود را دوست ندارد انّه هو المشفق الکريم عاصی بايد ما بين خود و خدا از بحر رحمت رحمت طلبد و از سمآء کرم مغفرت مسئلت کند و عرض نمايد : الهی الهی اسئلک بدماء عاشقيک الّذين اجتذبهم بيانک الأحلی بحيث قصدوا الذّروة العليا مقرّ الشّهادة الکُبری و بالاسرار المکنونة فی علمک و باللّئالئ المخزونة فی بحر عطائک أَن تغفرلی و لابی و امّی و انّک انت ارحم الرّاحمين لا اله الّا انت الغفور الکريم ای ربّ تری جوهر الخطاء اقبل الی بحر عطائک و الضّعيف ملکوت اقتدارک و الفقير شمس غنائک ای ربّ لا تخيّبه بجودک و کرمک و لا تمنعه عن فيوضات ايّامک و لا تطرده عن بابک الّذی فتحته علی مَن فی ارضک و سمائک آه آه خطيئاتی منعتنی عن التّقرب الی بساط قدسک و جريراتی ابعدَتنی عن التّوجه الی خباء مجدک قد عملتُ ما نهيتنی عنه و ترکت ما امرتنی به اسألک بسلطان الأسماء ان تکتبَ لی من قلم الفضل و العطاء ما يقرّبنی اليک و يطهّرنی عن جريراتی الّتی حالتْ بينی و بين عفوک و غفرانک انّک انت المقتدر الفيّاض لا اِله الّا انت العزيز الفضّال . بشارت دهم حکم محو کتب را از زبر و الواح بر داشتيم فضلاً من لدی اللّه مبعث هذا النّبأ العظيم . بشارت يازدهم تحصيل علوم و فنون از هر قبيل جائز ولکن علومی که نافع است و سبب و علّت ترقّی عباد است کذلک قضی الأمر من لدن آمرٍ حکيم . بشارت دوازدهم قد وجب علی کلّ واحد منکم الاشتغال بامر من الامُور من الصّنايع و الاقتراف و امثالها و جعلنا اشتغالکم بها نفس العبادة للّه الحقّ تفکّروا يا قوم فی رحمة اللّه و الطافه ثمّ اشکروه فی العشيّ و الاشراق لا تضيّعوا اوقاتکم بالبطالة و الکسالة و اشتغلوا بما تنتفع به انفسکم و انفسُ غيرکم کذلک قضی الأمر فی هذا اللّوح الّذی لاحتْ من افقه شمسُ الحکمة و البيان ابغض النّاس عند اللّه من يقعدْ و يطلبْ تمسّکوا بحبل الاسباب متوکّلين علی اللّه مسبّب الاسباب هر نفسی بصنعتی و يا بکسبی مشغول شود و عمل نمايد آن عمل نفس عبادت عند اللّه محسوب ان هذا الّا من فضله العظيم العميم . بشارت سيزدهم امور ملّت معلّق است برجال بيت عدل الهی ايشانند امناء اللّه بين عباده و مطالعُ الأمر فی بلاده يا حزب اللّه مربّی عالم عدل است چه که دارای دو رکن است مجازات و مکافات و اين دو رکن دو چشمه‌اند از برای حيات اهل عالم چونکه هر روز را امری و هر حين را حکمی مقتضی لذا امُور بوزرای بيت عدل راجع تا آنچه را مصلحت وقت دانند معمول دارند نفوسی که لوجه اللّه بر خدمت امر قيام نمايند ايشان ملهمند بالهامات غيبی الهی بر کلّ اطاعت لازم امور سياسيّه کلّ راجع است به بيت العدل و عبادات بما انزله اللّه فی الکتاب يا اهل بها شما مشارق محبّت و مطالع عنايت الهی بوده و هستيد لسان را بسبّ و لعن احدی ميالائيد و چشم را از آنچه لايق نيست حفظ نمائيد آنچه را دارائيد بنمائيد اگر مقبول افتاد مقصود حاصل و الّا تعرّض باطل . ذروه بنفسه مقبلين اِلی اللّه المهيمن القيّوم سبب حزن مشويد تا چه رسد بفساد و نزاع اميد هست در ظلّ سدره عنايت الهی تربيت شويد و بما اراده اللّه عامل گرديد همه اوراق يک شجريد و قطره‌های يک بحر . بشارت چهاردهم شدّ رحال مخصوص زيارت اهل قبور لازم نه مخارج آنرا اگر صاحبان قدرت و وسعت به بيت عدل برسانند عند اللّه مقبول و محبوب نعيما للعاملين . بشارت پانزدهم اگر چه جمهوريّت نفعش بعموم اهل عالم راجع ولکن شوکت سلطنت آيتی است از آيات الهی دوست نداريم مدن عالم از آن محروم ماند اگر مدبّرين اين دو را جمع نمايند اجرشان عند اللّه عظيم است . چون در مذاهب قبل نظر بمقتضيات وقت حکم جهاد و محو کتب و نهی از معاشرت و مصاحبت با ملل و همچنين نهی از قرائت بعضی از کتب محقق و ثابت لذا در اين ظهور اعظم و نبأ عظيم مواهب و الطاف الهی احاطه نمود و امر مبرم از افق اراده مالک قدم بر آنچه ذکر شد نازل نحمد اللّه تبارک و تعالی علی ما انزله فی هذا اليوم المبارک العزيز البديع اگر جميع عالم هر يک دارای صد هزار لسان شود اِلی يوم لا آخر له بشکر و حمد ناطق گردد هر آينه بعنايتی از عنايات مذکوره در اين ورقه معادله ننمايد يشهد بذلک کلّ عارف بصير و کلّ عالم خبير از حقّ جلّ جلاله سائل و آمل که حضرات ملوک و سلاطين را که مظاهر قدرت و مطالع عزّتند تأييد فرمايد بر اجراء اوامر و احکامش انّه هو المقتدر القدير و بالأجابة جدير .

هويدا آفتاب امرش حجاب قبول نفرمود و بکلمه اثباتش محو راه نيافت منع جبابره و ظلم فراعنه او را از اراده باز نداشت جلّ سلطانه و عظم اقتداره سبحان اللّه با اينکه آيات عالم را احاطه نموده و حجّت و برهان بمثابه نور از هر شطری ظاهر و مشرق عباد جاهل غافل بل معرض مشاهده ميشوند ای کاش باعراض کفايت مينمودند بل در کلّ حين در قطع سدره مبارکه مشورت نموده و مينمايند از اوّل امر مظاهر نفس بظلم و اعتساف بر اطفاء نور الهی جهد نمودند ولکن اللّه منعهم و اظهر النّور بسلطانه و حفظه بقدرته اِلی ان اشرقت الارض و السّماء بضيائه و اشراقه له الحمد فی کلّ الاحوال سبحانک يا اله العالم و مقصود الامم و الظّاهر بالاسم الاعظم الّذی به اظهرت لئالئ الحکمة و البيان من اصداف عمّان علمک و زيّنت سموات الاديان بانوار ظهور شمس طلعتک اسئلک بالکلمة الّتی بها تمّت حجّتک بين خلقک و برهانک بين عبادک ان تؤيّد حزبک علی ما يستضیء به وجه الامر فی مملکتک و تنصب رايات قدرتک بين عبادک و اعلام هدايتک فی ديارک ای ربّ تراهم متمسّکين بحبل فضلک و متشبّثين باذيال ردآء کرمک قدّر لهم ما يقرّبهم اليک و يمنعهم عن دونک اسئلک يا مالک الوجود و المهيمن علی الغيب و الشّهود ان تجعل من قام علی خدمة امرک بحراً موّاجاً بارادتک و مشتعلا بنار سدرتک و مشرقا من افق سماء مشيّتک انّک انت المقتدر الّذی لايعجزک اقتدار العالم و لا قوّة الامم لا اله الّا انت الفرد الواحد المهيمن القيّوم يا ايّها الشّارب رحيق بيانی من کأس عرفانی امروز از حفيف سدره منتهی که در فردوس اعلی ازيد قدرت مالک اسماء غرس شده اين کلمات عاليات اصغاء گشت : طراز اوّل و تجلّی اوّل که از افق سمآء امّ الکتاب اشراق نموده در معرفت انسان است بنفس خود و به آنچه سبب علوّ و دنوّ و عزّت و ثروت و فقر است بعد از تحقق وجود و بلوغ ثروت لازم و اين ثروت اگر از صنعت و اقتراف حاصل شود نزد اهل خرد ممدوح و مقبول است مخصوص عبادی که بر تربيت عالم و تهذيب نفوس امم قيام نموده اند ايشانند ساقيان کوثر دانائی و هاديان سبيل حقيقی نفوس عالم را بصراط مستقيم راه نمايند و به آنچه علّت ارتفاع و ارتقاء وجود است آگاه سازند راه راست راهی است که انسان را بمشرق بينائی و مطلع دانائی کشاند و به آنچه سبب عزّت و شرف و بزرگی است رساند رجا آنکه از عنايت حکيم دانا رمد ابصار رفع شود و بر بينائيش بيفزايد تا بيابند آنچه را که از برای آن بوجود آمده‌اند امروز آنچه از کوری بکاهد و بر بينائی بيفزايد آن سزاوار التفاتست اين بينائی سفير و هادی دانائی است نزد صاحبان حکمت دانائی خرد از بينائی بصر است اهل بها بايد درجميع احوال به آنچه سزاوار است عمل نمايند و آگاه سازند . طراز دوّم معاشرت با اديان است بروح و ريحان و اظهار ما اتی به مکلّم الطّور و انصاف در امور اصحاب صفا و وفا بايد با جميع اهل عالم بروح و ريحان معاشرت نمايند چه که معاشرت سبب اتّحاد و اتّفاق بوده و هست و اتّحاد و اتّفاق سبب نظام عالم و حيات امم است طوبی از برای نفوسی که بحبل شفقت و رأفت متمسّکند و از ضغينه و بغضا فارغ و آزاد اين مظلوم اهل عالم را وصيّت مينمايد ببردباری و نيکوکاری اين دو دو سراجند از برای ظلمت عالم و دو معلّمند از برای دانائی امم طوبی لمن فاز و ويل للغافلين . طراز سوّم فی الخلق انّه احسن طراز ٍللخلق من لدی الحقّ زيّن اللّه به هياکل اوليائه لعمری نوره يفوق نور الشّمس و اشراقها هر نفسی به آن فائز شد او از جواهر خلق محسوبست عزّت و رفعت عالم به آن منوط و معلّق خلق نيک سبب هدايت خلق است بصراط مستقيم و نبأ عظيم نيکوست حال نفسی که بصفات و اخلاق ملأ اعلی مزيّن است در جميع احوال بعدل و انصاف ناظر باشيد در کلمات مکنونه اين کلمه عليا از قلم ابهی نازل : يا ابن الرّوح احبّ الاشياء عندی الانصاف لا ترغب عنه ان تکن اليّ راغباً و لا تغفل منه لتکون لی اميناً و انت توفّق بذلک ان تشاهد الاشياء بعينک لا بعين العباد و تعرفها بمعرفتک لا بمعرفة احد فی البلاد فکّر فی ذلک کيف ينبغی ان تکون ذلک من عطيّتی عليک و عنايتی لک فاجعله امام عينيک اصحاب انصاف و عدل بر مقام اعلی و رتبه عليا قائمند انوار برّ و تقوی از آن نفوس مشرق ولائح اميد آنکه عباد و بلاد از انوار اين دو نيّر محروم نمانند . طراز چهارم فی الامانة انّها باب الاطمينان لمن فی الامکان و آية العزّة من لدی الرّحمن من فاز بها فاز بکنوز الثّروة و الغنا امانت باب اعظم است از برای راحت و اطمينان خلق قوام هر امری از امور باو منوط بوده و هست عوالم عزّت و رفعت و ثروت بنور آن روشن و منير چندی قبل اين ذکر احلی از قلم اعلی نازل انّا نذکر لک الامانة و مقامها عنداللّه ربّک و ربّ العرش العظيم انّا قصدنا يوماً من الايّام جزيرتنا الخضراء فلمّا وردنا رأينا انهارها جارية و اشجارها ملتفّة و کانت الشّمس تلعب فی خلال الاشجار توجّهنا الی اليمين رأينا ما لا يتحرّک القلم علی ذکره و ذکر ما شاهدت عين مولی الوری فی ذاک المقام الالطف الاشرف المبارک الاعلی ثمّ اقبلنا الی اليسار شاهدنا طلعة من طلعات الفردوس الاعلی قائمة علی عمود من النّور ونادت بأعلی النّدآء يا ملأ الارض و السّماء انظروا جمالی و نوری و ظهوری و اشراقی تاللّه الحقّ انا الامانة و ظهورها و حسنها و اجر لمن تمسّک بها و عرف شأنها و مقامها و تشبّث بذيلها انا الزّينة الکبری لاهل البهاء و طراز العزّ لمن فی ملکوت الانشاء و انا السّبب الاعظم لثروة العالم و افق الاطمينان لأهل الامکان کذلک انزلنا لک ما يقرّب العباد اِلی مالک الايجاد يا اهل البهاء انّها احسن طرازٍ لهياکلکم و ابهی اکليل لرؤوسکم خذوها امراً من لدن آمر خبير . طراز پنجم در حفظ و صيانت مقامات عباد اللّه است بايد در امور اغماض نکنند بحقّ و صدق تکلّم کنند اهل بها بايد اجر احدی را انکار ننمايند و ارباب هُنر را محترم دارند و بمثابه حزب قبل لسان را ببدگوئی نيالايند امروز آفتاب صنعت از افق آسمان غرب نمودار و نهر هنر از بحر آن جهت جاری بايد بانصاف تکلّم نمود و قدر نعمت را دانست لعمر اللّه کلمه انصاف بمثابه آفتاب روشن و منير است از حق می طلبيم کلّ را بانوارش منوّر فرمايد انّه علی کلّ شیء قدير و بالاجابة جدير اين ايّام راستی و صدق تحت مخالب کذب مبتلی و عدل بسياط ظلم معذّب دخان فساد جهان را اخذ نموده بشأنيکه لا يری من الجهات الّا الصّفوف و لا يسمع من الارجاء الّا صليل السّيوف از حق ميطلبيم مظاهر قدرت خود را تأييد فرمايد بر آنچه سبب اصلاح عالم و راحت امم است 0 طراز ششم دانائی از نعمتهای بزرگ الهی است تحصيل آن بر کلّ لازم اين صنايع مشهوده و اسباب موجوده از نتايج علم و حکمت اوست که از قلم اعلی در زبر و الواح نازل شده قلم اعلی آن قلمی است که لئالی حکمت و بيان و صنايع امکان از خزانه او ظاهر و هويدا امروز اسرار ارض امام ابصار موجود و مشهود و اوراق اخبار طيّار روزنامه فی الحقيقه مرأت جهان است اعمال و افعال احزاب مختلفه را مينمايد هم مينمايد و هم ميشنواند مرأتی است که صاحب سمع و بصر و لسانست ظهوريست عجيب و امريست بزرگ ولکن نگارنده را سزاوار آنکه از غرض نفس و هوی مقدّس باشد و بطراز عدل و انصاف مزيّن و در امور بقدر مقدور تفحّص نمايد تا بر حقيقت آن آگاه شود و بنگارد در امر اين مظلوم آنچه ذکر نموده‌اند اکثری از راستی محروم بوده گفتار نيک و صدق در بلندی مقام و شأن مانند آفتابست که از افق سماء دانش اشراق نموده امواج اين بحر امام وجوه عالم پيدا و آثار قلم حکمت و بيان هويدا در صحيفه اخبار نوشته‌اند اين عبد از ارض طا فرار نموده بعراق عرب رفته سبحان اللّه اين مظلوم در آنی خود را پنهان ننموده لازال امام وجوه قائم و موجود انّا ما فررنا و لم نهرب بل يهرب منّا عباد جاهلون خرجنا من الوطن و معنا فرسان من جانب الدّولة العليّة الايرانيّة و دولة الرّوس الی ان وردنا العراق بالعزّة و الاقتدار للّه الحمد امر اين مظلوم بمثابه آسمان مرتفع و مانند آفتاب مشرق و لائح ستر را در اين مقام راهی نه و خوف و صمت را مقامی نه اسرار قيامت و شروط ساعت کلّ مشهود ولکن عباد غافل و محجوب و اذا البحار سجّرت و اذا الصّحف نشّرت تاللّه الحقّ انّ الصّبح تنفّس و النّور اشرق و اللّيل عسعس طوبی للعارفين طوبی للفائزين سبحان اللّه قلم متحيّر که چه تحرير نمايد لسان متفکّر که چه ذکر کند بعد از زحمتهای فوق‌العاده و حبس و اسر و عذاب چندين ساله مشاهده ميشود آنچه خرق شده اعظم از آن حائل گشته و ابصار را منع نموده و نور ادراک را ستر کرده مفتريات حديثه از قديمه بمراتب اکبر ملاحظه ميگردد ای اهل بيان اتّقوا الرّحمن در حزب قبل تفکّر نمائيد عمل چه بود و ثمر چه شد آنچه گفته‌اند کذب و آنچه عمل نموده‌اند باطل الّا من حفظه اللّه بسلطانه لعمر المقصود اگر نفسی تفکّر نمايد منقطعاً عن العالم قصد نيّر اعظم کند و خود را از غبار ظنون و دخان اوهام مقدّس و مطهّر سازد آيا علّت گمراهی حزب قبل چه بود و که بود الی حين معرضند و بهواهای خود مقبل مظلوم لوجه اللّه ميگويد من شاء فليقبل و من شاء فليعرض انّه کان غنيّاً عمّا کان و ما يکون ای اهل بيان مانع و حاجب نفوسی بودند بمثابه هادی دولت آبادی با عمامه و عصا ناس بيچاره را باوهاماتی مبتلی نمودند که الی حين منتظرند نفس موهوم از مقام موهومی ظاهر شود فاعتبروا يا اولی الالباب يا هادی بشنو ندای ناصح امين را از شمال بيمين توجّه نما و از ظنّ به يقين سبب اضلال مشو نور مشرق امر ظاهر آيات محيط ولّ وجهک شطر اللّه المهيمن القيّوم از رياست لوجه اللّه بگذر و ناس را واگذار از اصل بی خبری و آگاه نيستی يا هادی در سبيل الهی صاحب يک وجه باش نزد مشرکين مشرکی و نزد موحّدين موحّد در نفوسی که در آن ارض جان و مال را انفاق نمودند تفکّر نما شايد پند گيری و متنبّه شوی انّ الّذی يحفظ جسده و روحه و ما عنده خيراً ام الّذی انفق کلّها فی سبيل اللّه انصف و لا تکن من الظّالمين بعدل تمسّک نما و بانصاف تشبّث شايد دين را دام ننمائی و از برای دينار چشم از حق نپوشی ظلم تو و امثال تو بمقامی رسيده که قلم اعلی به اين اذکار مشغول خف عن اللّه انّ المبشّر قال انّه ينطق فی کلّ شأن انّنی انا اللّه لا اله الّا انا المهيمن القيّوم يا اهل بيان شما را از ملاقات اولياء منع نموده‌اند سبب اين منع چه و علّت چه انصفوا باللّه و لا تکونوا من الغافلين نزد اهل بصر و منظر اکبر سبب منع واضح و علّت مشهود لئلّا يطّلع احدٌ علی اسراره و اعماله يا هادی تو با ما نبودی و آگاه نيستی بگمان عمل منما از همه گذشته حال در آثار ببصر خود رجوع کن و در آنچه ظاهر شده تفکّر نما رحم کن بر خود و بر عباد بمثابه حزب قبل سبب ضلالت مشو سبيل واضح دليل لائح ظلم را بعدل و اعتساف را بانصاف بدل نما اميد هست نفحات وحی ترا مُؤيّد فرمايد و سمع فؤادت باصغاء کلمه مبارکه قل اللّه ثمّ ذرهم فی خوضهم يلعبون فائز شود رفتی و ديدی حال بانصاف تکلّم نما بر خود و ناس مشتبه منما هم جاهلی و هم بی خبری بشنو ندای مظلوم را و قصد بحر علم الهی نما شايد بطراز آگاهی مزيّن شوی و از ما سوی اللّه بگذری ندای ناصح مشفق را که من غير ستر و حجاب امام وجوه ملوک و مملوک مرتفع است اصغاء کن و احزاب عالم طرّاً را بمالک قدم دعوت نما اينست آن کلمه که از افق آن نيّر فضل مشرق و لائح است يا هادی اين مظلوم منقطعاً عن العالم در اطفاء نار ضغينه و بغضاء که در قلوب احزاب مشتعل است سعی و جهد بليغ مبذول داشته بايد هر صاحب عدل و انصافی حقّ جلّ جلاله را شکر نمايد و بر خدمت اين امر اعظم قيام کند که شايد بجای نار نور ظاهر شود و مقام بغضا محبّت لعمر اللّه اينست مقصود اين مظلوم و در اظهار اين امر اعظم و اثبات آن حمل بلايا و بأسآء و ضرّآء نموده‌ايم تو خود گواهی بر آنچه ذکر شد اگر بانصاف تکلّم کنی انّ اللّه يقول الحقّ و يهدی السّبيل و هو المقتدر العزيز الجميل البهآء من لدنّا علی اهل البهآء الّذين ما منعهم ظلم الظّالمين و سطوة المعتدين عن اللّه ربّ العالمين

تجلّيات صحيفة اللّه المُهيمن القيّوم هُو السّامع مِن افقه الأعلی شهد اللّه انّه لا اِله الّا هو و الّذی اتی انّه هو السّر المکنون و الرّمز المخزون و الکتاب الأعظم للاُمم و سماءُ الکرم للعالم و هو الآية الکبری بين الوری و مطلع الصّفات العُليا فی ناسوت الانشاء به ظهر ما کان مخزونا فی ازل الازال و مستوراً عن اولی الابصار انّه هو الّذی بشّرت بظهوره کتب اللّه من قبل و من بعد من اقرّ به و بآياته و بيّناته انّه اقرّ بما نطق به لسان العظمة قبل خلق الارض و السّماء و قبل ان يظهر ملکوت الاسماء به ماج بحر العلم بين الانام و جری فرات الحکمة من لدی اللّه مالک الايّام طوبی لبصير شهد و رأی و لسميع سمع ندائه الأحلی و ليد اخذت الکتاب بقوّة ربّها سلطان الآخرة و الاُولی و لسريع سرع اِلی افقه الاعلی و لقويّ ما اضعفته سطوة الامرآء و ضوضاء العلمآء و ويلٌ لمن انکر فضل اللّه و عطائه و رحمته و سلطانه انّه ممّن انکر حجّة اللّه و برهانه فی ازل الازال و نعيماً لمن نبذ اليوم ما عند القوم و اخذ ما اُمر به من لدی اللّه مالک الاسماء و فاطر الاشياء الّذی اتی من سمآء القدم بالاسم الاعظم و بسلطان لاتقوم معه جنود الارض يشهد بذلک امّ الکتاب فی اعلی المقام يا علی قبل اکبر انّا سمعنا ندائک مرّة بعد مرّة اجبناک بما لا تعادله اذکار العالم و يجد منه المخلصون عرف بيان الرّحمن و العشّاق نفحات الوصال و العطشان خرير کوثر الحيوان طوبی لمن فاز به و وجد ما تضوّع فی هذا الحين من يراعة اللّه المهيمن العزيز الوهّاب نشهد انّک اقبلت و قطعت السّبيل الی ان وردت و حضرت و سمعت ندآء المظلوم الّذی سجن بما اکتسبت ايدی الّذين کفروا بآيات اللّه و برهانه و انکروا هذا الفضل الّذی به انارت آلافاق طوبی لوجهک بما توجّه و لاذنک بما سمعت و للسانک بما نطق بثناء اللّه ربّ الارباب نسئل اللّه ان يجعلک علماً لنصرة امره و يقرّبک اليه فی کلّ الاحوال و نذکر اولياء اللّه و احبائه هناک و نبشّرهم بما نزّل لهم من ملکوت بيان ربّهم مالک يوم الحساب ذکّر هم من قبلی و نوّر هم بانوار نيّر بيانی انّ ربّک هو العزيز الفضّال يا ايّها النّاطق بثنائی اسمع ما قاله الظّالمون فی ايّامی منهم من قال انّه ادّعی الرّبوبية و منهم من قال انّه افتری علی اللّه و منهم من قال انّه ظهر للفساد تبّاً لهم و سحقاً لهم الا انّهم من عبدة الاوهام انّا اردنا ان نبدّل اللّغة الفصحی انّ ربّک هو المقتدر المختار اراده آنکه بلسان پارسی نطق نمائيم که شايد اهل ايران طرّاً بيانات رحمن را بشنوند و بيايند و بيابند . تجلّی اوّل که از آفتاب حقيقت اشراق نمود معرفت حق جلّ جلاله بوده و معرفت سلطان قدم حاصل نشود مگر بمعرفت اسم اعظم اوست مکلّم طور که بر عرش ظهور ساکن و مستوی است و اوست غيب مکنون و سرّ مخزون کتب قبل و بعد الهی بذکرش مزيّن و بثنايش ناطق به نصب علم العلم فی العالم و ارتفعت راية التّوحيد بين الامم لقاء اللّه حاصل نشود مگر بلقاء او باو ظاهر شد آنچه که ازل الازال مستور و پنهان بوده انّه ظهر بالحقّ و نطق بکلمة انصعق بها من فی السّموات و الارض الّا من شآءاللّه ايمان باللّه و عرفان او تمام نشود مگر بتصديق آنچه از او ظاهر شده و همچنين عمل به آنچه امر فرموده و در کتاب از قلم اعلی نازل گشته منغمسين بحر بيان بايد در کلّ حين به اوامر و نواهی الهی ناظر باشند اوامرش حصن اعظم است از برای حفظ عالم و صيانت امم نورا لمن اقرّ و اعترف و نارا لمن ادبر و انکر. تجلّی دوم استقامت بر امر اللّه و حبّه جلّ جلاله بوده و آن حاصل نشود مگر بمعرفت کامل و معرفت کامل حاصل نشود مگر به اقرار بکلمه مبارکه يفعل ما يشاء هر نفسی به اين کلمه عليا تمسّک نمود و از کوثر بيان مودع در آن آشاميد او خود را مستقيم مشاهده نمايد بشأنيکه کتب عالم او را از امّ الکتاب منع نکند حبّذا هذا المقام الأعلی و الرّتبة العليا و الغاية القصوی يا علی قبل اکبر در پستی مقام معرضين تفکّر نما کلّ بکلمه انّه هو محمُود فی فعله و مطاع فی امره ناطق اند معذلک اگر بقدر سمّ ابره مخالف نفس و هوی ظاهر شود اعراض نمايند بگو بر مقتضيات حکمت بالغه الهيّه احدی آگاه نه انّه لو يحکم علی الارض حکم السّماء ليس لاحد ان يعترض عليه هذا ما شهد به نقطة البيان فيما انزله بالحقّ من لدی اللّه فالق الإصباح . تجلّی سوم علوم و فنون و صنايع است علم بمنزله جناح است از برای وجود و مرقاتست از برای صعود تحصيلش بر کلّ لازم ولکن علومی که اهل ارض از آن منتفع شوند نه علومی که بحرف ابتداء شود و بحرف منتهی گردد صاحبان علوم و صنائع را حق عظيم است بر اهل عالم يشهد بذلک امّ البيان فی الماب نعيماً للسّامعين فی الحقيقه کنز حقيقی از برای انسان علم اوست و اوست علّت عزّت و نعمت و فرح و نشاط و بهجت و انبساط کذلک نطق لسان العظمة فی هذا السّجن العظيم تجلّی چهارم در ذکر الوهيّت و ربوبيّت و امثال آنست اگر صاحب بصر در سدره مبارکه ظاهره و اثمارش نظر نمايد انّها تغنيه عن دونها و يعترف بما نطق به مکلّم الطّور علی عرش الظّهور يا علی قبل اکبر ذکّر النّاس بآيات ربّک و عرّفهم صراطه المستقيم ونبأه العظيم بگو ای عباد اگر از اهل عدل و انصافيد تصديق مينمائيد آنچه را که از قلم اعلی جاری شده اگر اهل بيانيد بيان پارسی شما را راه نمايد و کفايت کند و اگر اهل فرقانيد در تجلّی و ندای سدره از برای ابن عمران تفکّر نمائيد سبحان اللّه گمان آنکه عرفان در ظهور حق کامل و بالغ شده و بغايت قصوی رسيده حال معلوم ميشود عرفان نزد معرضين تنزّل نموده و نابالغ مانده . يا علی آنچه از شجر پذيرفتند از سدره وجود نمی‌پذيرند بگو ای اهل بيان از روی نفس و هوی تکلّم منمائيد اکثر احزاب عالم مقرّند بکلمه مبارکه که از شجر ظاهر شد لعمر اللّه اگر ذکر مبشّر نبود هرگز اين مظلوم به آنچه سبب اضطراب و هلاکت جهّال است تکلّم نمينمود در اوّل بيان در ذکر ذکر من يظهره اللّه جلّ ظهوره ميفرمايد الّذی ينطق فی کلّ شأنٍ انّنی انا اللّه لا اله الّا انا ربّ کلّ شيْء و انّ مادونی خلقی ان يا خلقی ايّای فاعبدون و همچنين در مقام ديگر عند ذکر من يظهر ميفرمايد انّنی انا اوّل العابدين حال بايد در عابد و معبود تفکّر نمود شايد عباد ارض بقطره از بحر عرفان فائز گردند و مقام ظهور را ادراک نمايند انّه ظهر و نطق بالحقّ طوبی لمن اقرّ و اعترف و ويلٌ لکلّ منکر بعيد يا ملأ الارض اسمعوا نداء السّدرة الّتی احاط علی العالم ظلّها و لاتکونوا من جبابرة الارض الّذين انکروا ظهور اللّه و سلطانه و کفروا بنعمته الا انّهم من الصّاغرين فی کتاب اللّه ربّ العالمين البهآء المشرق من افق سماء عنايتی عليک و علی من معک ويسمع قولک فی امراللّه العزيز الحميد.

هُوالناطق بالحقّ فی ملکوُت البيان يا مشارق العدل و الانصاف و مطالع الصّدق و الالطاف انّ المظلوم يبکی و يقول ينوح و ينادی الهی الهی زيّن رؤوس اوليائک باکليل الانقطاع و هياکلهم بطراز التّقوی ينبغی لاهل البهآء ان ينصروا الرّب ببيانهم و يعظوا النّاس باعمالهم و اخلاقهم اثر الاعمال انفذ من اثر الاقوال يا حيدر قبل علی عليک ثناء اللّه و بهآئه قل انّ الانسان يرتفع بامانته و عفته و عقله و اخلاقه و يهبط بخيانته و کذبه و جهله و نفاقه لعمری لايسمو الانسان بالزّينة و الثّروة بل بالآداب و المعرفة اهل ايران اکثری بکذب و ظنون تربيت شده‌اند کجاست مقام آن نفوس و مقام رجالی که از خليج اسماء گذشته‌اند و بر شاطی بحر تقديس خرگاه افراشته‌اند . باری نفوس موجوده لايق اصغاء تغرّدات حمامات فردوس اعلی نبوده و نيستند مگر قليلی و قليل من عبادی الشّکور اکثری از عباد باوهام انس دارند يک قطره از دريای وهم را بر بحر ايقان ترجيح ميدهند از معنی محروم باسم متمسّکند و از مشرق آيات الهی ممنوع و بظنون متشبّث انشاء اللّه آن جناب در جميع احوال مؤيّد باشند بر کسر اصنام اوهام و خرق سبحات انام الامر بيد اللّه مظهر الوحی و الالهام و مالک يوم القيام آنچه جناب مذکور درباره بعضی از مبلّغين ذکر نموده اصغا شد قد نطق بالحقّ بعضی از نفوس غافله در بلاد باسم حق سائرند و بتضييع امرش مشغول و اسم آن را نصرت و تبليغ گذاشته‌اند مع آنکه انجم شرائط مبلّغين از آفاق سموات الواح الهی مشرق و لائح هر منصفی گواه و هر بصيری آگاه که حقّ جلّ جلاله در ليالی و ايّام به آنچه سبب ارتفاع مقامات و مراتب انسان است تکلّم فرموده و تعليم نموده اهل بها چون شمع مابين جمع مشرق و لائحند و بارادة اللّه متمسّک اين مقام مالک مقامهاست طوبی لمن نبذ ما عند العالم رجاء ما عند اللّه مالک القدم قل الهی الهی ترانی طائفاً حول ارادتک و ناظراً اِلی افق جودک و منتظراً تجلّيات انوار نيّر عطائک اسئلک يا محبوب افئدة العارفين و مقصود المقرّبين ان تجعل اوليائک منقطعين عن اراداتهم متمسّکين بارادتک ای ربّ زيّنهم بطراز التّقوی و نوّرهم بنور الانقطاع ثمّ ايّدهم بجنود الحکمة و البيان لاعلاء کلمتک بين خلقک و اظهار امرک بين عبادک انّک انت المقتدر علی ماتشاء و فی قبضتک زمام الامور لا اله الّا انت العزيز الغفور يا ايّها النّاظر اِلی الوجه اين ايّام وارد شد آنچه که سبب حزن اکبر گشت از بعضی از ظالمين که خود را بحق نسبت ميدهند ظاهر شد آنچه که فرائص صدق و امانت و عدل و انصاف مرتعد مع آنکه کمال عنايت و عطا درباره شخص معلوم ظاهر و مجری گشت عمل نمود آنچه را که عين اللّه گريست و از قبل ذکر شد آنچه که سبب آگاهی و انتباه است چند سنه ستر نموديم که شايد متنبّه شود و راجع گردد اثری ظاهر نه بالاخره امام وجوه خلق بر تضييع امر اللّه قيام نمود ستر انصاف را دريد نه رحم بر خود و نه بر امر اللّه نمود حال حزن اعمال بعض ديگر بر حزن اعمال او غلبه نمود از حق بطلب نفوس غافله را تأييد فرمايد بر رجوع و انابه انّه هو الغفّار و هو الفضّال الکريم اين ايّام بايد کلّ باتّحاد و اتفاق تمسّک نمايند و بنصرت امر اللّه مشغول گردند که شايد نفوس غافله فائز شوند به آنچه که سبب رستگاری ابديست باری اختلاف احزاب سبب و علّت ضعف شده هر حزبی راهی اخذ نموده وبحبلی تمسّک جسته مع کوری و نادانی خود را صاحب بصر و علم ميدانند از جمله عرفای ملّت اسلام بعضی از آن نفوس متشبّثند به آنچه که سبب کسالت و انزواست لعمر اللّه از مقام بکاهد و بر غرور بيفزايد از انسان بايد ثمری پديد آيد انسان بی ثمر بفرموده حضرت روح بمثابه شجر بی ثمر است و شجر بی ثمر لايق نار آن نفوس در مقامات توحيد ذکر نموده‌اند آنچه را که سبب اعظم است از برای ظهور کسالت و اوهام عباد فی الحقيقه فرق را برداشته‌اند و خود را حقّ پنداشته‌اند حقّ مقدّس است از کلّ در کلّ آيات او ظاهر آيات از اوست نه او در دفتر دنيا کلّ مذکور و مشهود نقش عالم کتابی است اعظم هر صاحب بصری ادراک مينمايد آنچه را که سبب وصول بصراط مستقيم و نبأ عظيم است در تجلّيات آفتاب مشاهده نمائيد انوارش عالم را احاطه نموده ولکن تجلّيات از او و ظهور اوست بنفس او نه نفس او آنچه در ارض مشاهده ميشود حاکی از قدرت و علم و فضل اوست واو مقدّس از کلّ حضرت مسيح ميفرمايد باطفال عطا فرمودی آنچه را که علما و حکما از آن محرومند حکيم سبزواری گفته اذن واعيه يافت نميشود و الّا زمزمه سدره طور در هر شجر موجود در لوح يکی از حکما که از بسيطة الحقيقه سؤال نموده بحکيم مذکور مشهور خطاب نموديم اگر اين کلمه فی الحقيقه از تو بوده چرا ندای سدره انسان را که از اعلی مقام عالم مرتفع است نشنيدی اگر شنيدی و حفظ جان و خوف تو را از جواب منع نمود چنين شخصی قابل ذکر نبوده و نيست و اگر نشنيدی از سمع محروم بوده باری در قول فخر عالمند و در عمل ننگ امم انّا نفخنا فی الصّور و هو قلمی الأعلی و انصعق منه العباد الّا من حفظه اللّه فضلاً من عنده و هو الفضّال القديم قل يا معشرالعلماء هل تعترضون علی قلم اذ ارتفع صريره استعدّ ملکوت البيان لاصغائه وخضع کلّ ذکر عند ذکره العزيز العظيم اتّقوا اللّه ولاتتّبعوا الظّنون و الاوهام اتّبعوا من اتيکم بعلم مبين و يقين متين سبحان اللّه کنز انسان بيان اوست اين مظلوم از اظهار آن توقّف نموده چه که منکران در کمينگاهان مترصّدند الحفظ من اللّه ربّ العالمين انّا توکّلنا عليه وفوّضنا الامور اليه و هو حسبنا و حسب کلّ شیء هو الّذی باذنه و امره اشرق نيّر الاقتدار من افق العالم طوبی لمن شهد و عرف و ويلٌ للمعرضين والمنکرين ولکن اين مظلوم حکما را دوست داشته و ميدارد يعنی آنانکه حکمتشان محض قول نبوده بلکه اثر و ثمر در عالم از ايشان ظاهر شده و باقی مانده بر کلّ احترام اين نفوس مبارکه لازم طوبی للعاملين و طوبی للعارفين و طوبی لمن انصف فی الامور و تمسّک بحبل عدل المتين اهل ايران از حافظ و معين گذشته‌اند و باوهام جهلا متمسّک و مشغول بشأنی باوهام متشبّثند که فصل آن ممکن نه مگر بذراعی قدرت حقّ جلّ جلاله از حق بطلب تا حجبات احزاب را باصبع اقتدار بر دارد تا کلّ اسباب حفظ و علوّ و سموّ را بيابند و بشطر دوست يکتا بشتابند کلمة اللّه در ورق اوّل فردوس اعلی از قلم ابهی مذکور و مسطور براستی ميگويم حفظ مبين و حصن متين از برای عموم اهل عالم خشية اللّه بوده آنست سبب اکبر از برای حفظ بشر و علّت کبری از برای صيانت وری بلی در وجود آيتی موجود و آن انسان را از آنچه شايسته و لايق نيست منع مينمايد و حراست ميفرمايد و نام آنرا حيا گذارده‌اند ولکن اين فقره مخصوص است بمعدودی کلّ دارای اين مقام نبوده و نيستند. کلمة اللّه در ورق دوّم از فردوس اعلی قلم اعلی در اين حين مظاهر قدرت و مشارق اقتدار يعنی ملوک و سلاطين و رؤسا و امرا و علما و عرفا را نصيحت ميفرمايد و به دين و بتمسّک به آن وصيّت مينمايد آنست سبب بزرگ از برای نظم جهان و اطمينان من فی الامکان سستی ارکان دين سبب قوّت جهّال و جرأت و جسارت شده براستی ميگويم آنچه از مقام بلند دين کاست بر غفلت اشرار افزود و نتيجه بالاخره هرج و مرج است اسمعوا يا اولی الابصار ثمّ اعتبروا يا اولی الانظار. کلمة اللّه در ورق سوّم از فردوس اعلی يا ابن الانسان لو تکون ناظراً اِلی الفضل ضع ما ينفعک و خذ ما ينتفع به العباد و ان تکن ناظرا اِلی العدل اختر لدونک ما تختاره لنفسک انّ الانسان مرّة يرفعه الخضوع الی سماء العزّة و الاقتدار و اخری ينزله الغرور اِلی اسفل مقام الذّلة و الانکسار يا حزب اللّه يوم عظيم است و نداء بزرگ در لوحی از الواح از سماء مشيّت اين کلمه عليا نازل اگر قوّه روح بتمامها بقوّه سامعه تبديل شود ميتوان گفت لايق اصغاء اين نداء است که از افق اعلی مرتفع والّا اين آذان آلوده لايق اصغاء نبوده و نيست طوبی للسّامعين و ويلٌ للغافلين . کلمة اللّه در ورق چهارم از فردوس اعلی يا حزب اللّه از حق جلّ جلاله بطلبيد مظاهر سطوت و قوّت را از شرّ نفس و هوی حفظ فرمايد و بانوار عدل و هدی منوّر دارد از حضرت محمّد شاه مع علوّ مقام دو امر منکر ظاهر اوّل نفی سلطان ممالک فضل و عطا حضرت نقطه اولی و ثانی قتل سيّد مدينه تدبير و انشاء باری خطا و عطای ايشان عظيم است سلطانی که غرورِ اقتدار و اختيار او را از عدل منع ننمايد و نعمت و ثروت و عزّت و صفوف و الوف او را از تجلّيات نيّر انصاف محروم نسازد او در ملأ اعلی دارای مقام اعلی و رتبه علياست بر کلّ اعانت و محبّت آن وجود مبارک لازم طوبی لملک ملک زمام نفسه و غلب غضبه و فضّل العدل علی الظّلم و الانصاف علی الاعتساف . کلمة اللّه در ورق پنجم از فردوس اعلی عطيّه کُبری و نعمت عظمی در رتبه اولی خرد بوده و هست اوست حافظ وجود و معين و ناصر او خرد پيک رحمن است و مظهر اسم علّام به او مقام انسان ظاهر و مشهود اوست دانا و معلّم اوّل در دبستان وجود و اوست راه نما و دارای رتبه عليا از يمن تربيت او عنصر خاک دارای گوهر پاک شد و از افلاک گذشت اوست خطيب اوّل در مدينه عدل و در سال نه جهان را ببشارت ظهور منوّر نمود اوست دانای يکتا که در اوّل دنيا بمرقاة معانی ارتقاء جست و چون باراده رحمانی بر منبر بيان مستوی بدو حرف نطق فرمود از اوّل بشارت وعد ظاهر و از ثانی خوف وعيد و از وعد و وعيد بيم و اميد باهر و باين دو اساس نظم عالم محکم و بر قرار تعالی‌الحکيم ذوالفضل العظيم . کلمة اللّه در ورق ششم از فردوس اعلی سراج عباد داد است او را ببادهای مخالف ظلم و اعتساف خاموش منمائيد و مقصود از آن ظهور اتّحاد است بين عباد در اين کلمه عليا بحر حکمت الهی موّاج دفاتر عالم تفسير آن را کفايت ننمايد اگر عالم به اين طراز مزيّن گردد شمس کلمه يوم يغنی اللّه کلّاً من سعته از افق سماء دنيا طالع و مُشرق مشاهده شود مقام اين بيان را بشناسيد چه که از عليا ثمره شجره قلم اعلی است نيکوست حال نفسی که شنيد و فائز شد براستی ميگويم آنچه از سماء مشيّت الهی نازل آن سبب نظم عالم و علّت اتّحاد و اتّفاق اهل آنست کذلک نطق لسان المظلوم فی سجنه العظيم کلمة اللّه در ورق هفتم از فردوس اعلی ای دانايان امم از بيگانگی چشم برداريد و به يگانگی ناظر باشيد و باسبابی که سبب راحت و آسايش عموم اهل عالم است تمسّک جوئيد اين يک شبر عالم يک وطن و يک مقام است از افتخار که سبب اختلاف است بگذريد و به آنچه علّت اتّفاق است توجّه نمائيد نزد اهل بها افتخار بعلم و عمل و اخلاق و دانش است نه بوطن و مقام ای اهل زمين قدر اين کلمه آسمانی را بدانيد چه که بمنزله کشتی است از برای دريای دانائی و بمنزله آفتابست از برای جهان بينائی . کلمة اللّه در ورق هشتم از فردوس اعلی دارالتّعليم بايد در ابتداء اولاد را بشرائط دين تعليم دهند تا وعد و وعيد مذکور در کتب الهی ايشان را از مناهی منع نمايد و بطراز اوامر مزيّن دارد ولکن بقدری که بتعصّب و حميّه جاهليّه منجر و منتهی نگردد آنچه از حدودات در کتاب بر حسب ظاهر نازل نشده بايد امنای بيت عدل مشورت نمايند آنچه را پسنديدند مجری دارند انّه يلهمهم ما يشاء و هو المدبّر العليم از قبل فرموديم تکلّم به دو لسان مقدّر شد و بايد جهد شود تا بيکی منتهی گردد و همچنين خطوط عالم تا عمرهای مردم در تحصيل السن مختلفه ضايع نشود و باطل نگردد و جميع ارض مدينه واحده و قطعه واحده مشاهده شود کلمة اللّه در ورق نهم از فردوس اعلی براستی ميگويم هر امری از امور اعتدالش محبوب چون تجاوز نمايد سبب ضر گردد در تمدن اهل غرب ملاحظه نمائيد که سبب اضطراب و وحشت اهل عالم شده آلت جهنميّه بميان آمده و در قتل وجود شقاوتی ظاهر شده که شبه آن را چشم عالم و آذان امم نديده و نشنيده اصلاح اين مفاسد قويّه قاهره ممکن نه مگر به اتّحاد احزاب عالم در امور و يا در مذهبی از مذاهب بشنويد ندای مظلوم را و بصلح اکبر تمسّک نمائيد اسباب عجيبه غربيه در ارض موجود ولکن از افئده و عقول مستور و آن اسبابيست که قادر است بر تبديل هواء ارض کلّها و سميّت آن سبب هلاکت سبحان اللّه امر عجيبی مشاهده گشت برق يا مثل آن مطيع قائد است و بامر او حرکت مينمايد تعالی القادر الّذی اظهر ما اراد بامره المحکم المتين يا اهل بها اوامر منزله هر يک حصنی است محکم از برای وجود انّ المظلوم ما اراد الّا حفظکم و ارتقائکم رجال بيت عدل را وصيّت مينمائيم و بصيانت و حفظ عباد و اماء و اطفال امر ميفرمائيم بايد در جميع احوال بمصالح عباد ناظر باشند طوبی لامير اخذ يد الاسير و لغنيّ توجّه اِلی الفقير و لعادل اخذ حق المظلوم من الظّالم و لامين عمل ما امر به من لدن آمرٍ قديم يا حيدر قبل علی عليک بهائی و ثنائی نصائح و مواعظ عالم را احاطه نموده مع ذلک سبب احزان شده نه فرح و سرور چه که بعضی از مدّعيان محبّت طغيان نموده‌اند و وارد آورده‌اند آنچه را که از ملل قبل و علمای ايران وارد نشد قلنا من قبل ليس بليّتی سجنی و ما ورد عليّ من اعدائی بل عمل احبّائی الّذين ينسبون انفسهم اِلی نفسی و يرتکبون ما ينوح به قلبی و قلمی مکرّر امثال اين بيانات نازل ولکن غافلين را نفعی نبخشيد چه که اسير نفس و هوی مشاهده ميشوند از حق بطلب کلّ را تأييد فرمايد بر انابه و رجوع تا نفس بمشتهياتش باقی جرم و خطا موجود اميد آنکه يد بخشش الهی و رحمت رحمانی کلّ را اخذ نمايد و بطراز عفو و عطا مزيّن دارد و همچنين حفظ فرمايد از آنچه سبب تضييع امر اوست ما بين عبادش انّه هو المقتدر القدير و هو الغفور الرّحيم . کلمة اللّه در ورق دهم از فردوس اعلی يا اهل ارض انزوا و رياضات شاقّه بعزّ قبول فائز نه صاحبان بصر و خرد ناظرند باسبابی که سبب روح و ريحانست امثال اين اُمور از صلب ظنون و بطن اوهام ظاهر و متولّد لايق اصحاب دانش نبوده و نيست بعضی از عباد از قبل و بعد در مغارهای جبال ساکن و بعضی در ليالی بقبور متوجّه بگو بشنويد نصح مظلوم را از ما عندکم بگذريد و به آنچه ناصح امين ميفرمايد تمسّک جوئيد لا تحرموا انفسکم عمّا خلق لکم انفاق عند اللّه محبوب و مقبول و از سيّد اعمال مذکور انظروا ثمّ اذکروا ما انزله الرّحمن فی الفرقان و يُؤثرونَ علی انفسهم و لو کانَ بهم خَصاصةٌ وَ مَنْ يُوْقَ شُحَّ نفسه فاولئک هم الفائزون . فی الحقيقه اين کلمه مبارکه در اين مقام آفتاب کلماتست طوبی لمن اختار اخاه علی نفسه انّه من اهل البهآء فی السّفينة الحمرآء من لدی اللّه العليم الحکيم. کلمة اللّه در ورق يازدهم از فردوس اعلی مظاهر اسماء و صفات را از بعد امر مينمائيم کلّ به آنچه در اين ظهور اعظم ظاهر شده تمسّک نمايند و سبب اختلاف نشوند و اِلی الاخر الّذی لا آخر له به آفاق اين کلمات مشرقات که در اين ورقه نازل شده ناظر باشند اختلاف سبب خونريزی است و علّت انقلاب عباد است بشنويد ندای مظلوم را و از آن تجاوز ننمائيد اگر نفسی در آنچه از قلم اعلی در اين ظهور نازل شده تفکّر نمايد يقين مينمايد اين مظلوم آنچه ذکر نموده مقصودش اثبات مقام و شأنی از برای خود نبوده بل اراده آنکه بکلمات عاليات نفوس را بافق اعلی جذب نمائيم و مستعد کنيم از برای اصغای آنچه که سبب تنزيه و تطهير اهل عالم است از نزاع و جدالی که بواسطه اختلاف مذاهب ظاهر ميشود يشهد بذلک قلبی و قلمی و ظاهری و باطنی انشاء اللّه کلّ بخزانه‌های مکنونه در خود توجّه نمايند . يا اهل بها قوّه مُتفکّره مخزن صنايع و علوم و فنون است جهد نمائيد تا از اين معدن حقيقی لئالی حکمت و بيان ظاهر شود و سبب آسايش و اتّحاد احزاب مختلفه عالم گردد . اين مظلوم در جميع احوال از شدّت و رخا و عزّت و عذاب کلّ را بمحبّت و وداد و شفقت و اتّحاد امر نمود هر يوم که فی الجمله علوّ و سموّی ظاهر شد نفوس مستوره از خلف حجاب بيرون ميامدند و بمفترياتی تکلّم مينمودند که احدّ از سيف بود بکلمات مردوده مجعوله متمسّکند و از بحر آيات الهی ممنوع و محرُوم و اگر اين حجبات حائل نميشد ايران در دو سنه او ازيد ببيان مسخّر ميگشت و مقام دولت و ملّت هر دو مرتفع ميشد چه که مقصود بکمال ظهور من غير ستر و خفا ظاهر ميشد . باری تارة بالتّصريح و اخری بالتّلويح آنچه بايد گفته شود گفتيم و بعد از اصلاح ايران نفحات کلمه در سائر ممالک متضوّع ميگشت چه که آنچه از قلم اعلی جاری شده سبب علوّ و سموّ و تربيت جميع اهل عالم بوده وهست و از برای جميع امراض درياق اعظم است لوهم يفقهون و يشعرون . اين ايّام حضرات افنان و امين عليهم بهائی و عنايتی بحضور و لقا فائز و همچنين نبيل ابن نبيل و ابن سمندر عليهم بهآءاللّه و عنايته حاضر و از کأس وصال مرزوق نسئل اللّه ان يقدّر لهم خير الآخرة و الاُولی و ينزل عليهم من سماء فضله و سحاب رحمته برکةً من عنده و رحمة من لدنه انّه هو ارحم الرّاحمين و هو الفضّال الکريم يا حيدر قبل علی نامه ديگر شما که باسم جود ارسال نمودی بساحت اقدس فائز للّه الحمد مزيّن بود بنور توحيد و تقديس و مشتعل بود بنار محبّت و وداد از حق بطلب ابصار را قوّت بخشد و بنور تازه منوّر دارد شايد فائز شود بآنچه که شبه و مثل نداشته امروز آيات امّ الکتاب بمثابه آفتاب مشرق و لائح بکلمات قبل و بعد مشتبه نشده و نميشود انّ المظلوم لا يحبّ ان يستدلّ فی امره بما ظهر من غيره اوست محيط و ماسوايش محاط قل يا قوم اقرأوا ما عندکم و نقرء ما عندنا لعمر اللّه لا يذکر عند ذکره اذکار العالم و ما عند الامم يشهد بذلک من ينطق فی کلّ شأن انّه هو اللّه مالک يوم الدّين و ربّ العرش العظيم سبحان اللّه معلوم نيست معرضين بيان بچه حجّت و برهان از سيّد امکان اعراض نمودند مقام اين امر فوق مقام ما ظهر و يظهر است اگر نعوذ باللّه اليوم نقطه بيان حاضر باشد و در تصديق توقّف نمايد داخل کلمه مُبارکه که از مطلع بيان آن حضرت نازل شده ميشوند قال وقوله الحق حقّ لمن يظهره اللّه ان يرد من لم يکن اعلی منه فوق الارض بگو ای بی دانشها اليوم آن حضرت بانّنی انا اوّل العابدين ناطق بضاعت عرفان خلق مزجاتست و قوّه ادراکشان ضعيف شهد القلم الاعلی بفقرهم و غناء اللّه ربّ العالمين سبحان الّذی خلق الخلق و هو الحقّ علّام الغيوب قد نزل امّ الکتاب و الوهّاب فی مقام محمُود قد طلع الفجر و القوم لايفقهون قد اتت الآيات و منزلها فی حزن مشهود قد ورد عليّ ما ناح به الوجود قل يا يحيی فأت باية ان کنت ذی علم رشيد هذا ما نطق به مبشّری من قبل و فی هذا الحين يقول انّنی انا اوّل العابدين انصف يا اخی هل کنت ذا بيان عند امواج بحر بيانی و هل کنت ذا ندآء لدی صرير قلمی و هل کنت ذا قدرةٍ عند ظهورات قدرتی انصف باللّه ثمّ اذکر اذ کنت قائماً لدی المظلوم و نلقی عليک آيات اللّه المهيمن القيّوم ايّاک ان يمنعک مطلع الکذب عن هذا الصّدق المبين يا ايّها النّاظر اِلی الوجه بگو ای عباد غافل بقطره از بحر آيات الهی محروم گشتيد و بذرّه از تجلّيات انوار آفتاب حقيقت ممنوع لو لا البهآء من يقدر ان يتکلّم امام الوجوه انصفوا و لا تکونوا من الظّالمين به ماجت البحار و ظهرت الاسرار و نطقت الاشجار الملک و الملکوت للّه منزل الآيات و مظهر البيّنات بيان فارسی حضرت مبشّر را ملاحظه نمائيد و ببصر عدل در آن مشاهده کنيد انّه يهديکم اِلی صراط ينطق فی هذا الحين بما نطق لسانه من قبل اذ کان مستوياً علی عرش اسمه العظيم . ذکر اوليای آن اطراف را نموده‌اند للّه الحمد هر يک بذکر حق جلّ جلاله فائز گشت و اسامی کلّ در ملکوت بيان از لسان عظمت جاری و ظاهر طوبی لهم و نعيماً لهم بما شربوا رحيق الوحی و الالهام من ايادی عطاء ربّهم المشفق الکريم نسئل اللّه ان يُوَفّقهم علی الاستقامة الکبری و يمدّهم بجنود الحکمة و البيان انّه هو المقتدر القدير کبّر من قبلی عليهم و بشّرهم بما اشرق و لاح نيّر الذّکر من افق سماء عطاء ربّهم الغفور الرّحيم ذکر جناب حا قبل سين را نمودند انّا زيّنّا هيکله بطراز العفو و رأسه باکليل الغفران له ان يباهی بين الانام بهذا الفضل المشرق اللّائح المبين بگو محزون مباش بعد از نزول اين آيه مبارکه مثل آنست که در اين حين از بطن امّ متولّد گشته قل ليس لک ذنب و لا خطاء قد طهّرک اللّه من کوثر بيانه فی سجنه العظيم نسئله تبارک و تعالی اَن يؤيّدک علی ذکره و ثنائه و يمدّک بجنود الغيب انّه هو القويّ القدير ذکر اهل طار را نموديد انّا اقبلنا اِلی عباد اللّه هناک و نوصيهم فی اوّل البيان بما انزله نقطة البيان لهذا الظّهور الّذی به ارتعدت فرائص الاسماء وسقطت اصنام الاوهام و نطق لسان العظمة من افقه الاعلی تاللّه قد ظهر الکنز المکنون و السّر المخزون الّذی به ابتسم ثغر ما کان و ما يکون قال و قوله الحقّ و قد کتبت جوهرة فی ذکره و هو انّه لا يستشار باشارتی و لا بما ذکر فی البيان و نوصيهم بالعدل و الانصاف و الامانة و الدّيانة و ما ترتفع به کلمة اللّه و مقاماتهم بين العباد و انا النّاصح بالحقّ يشهد بذلک من جری من قلمه فرات الرّحمة و من بيانه کوثر الحيوان لاهل الامکان تعالی هذا الفضل الأعظم و تباهی هذا العطاء المبين يا اهل طار اسمعوا نداء المختار انّه يذکرکم بما يقرّبکم اِلی اللّه ربّ العالمين انّه اقبل اليکم من سجن عکّا و انزل لکم ما تبقی به اذکارکم و اسمائکم فی کتاب لا يأخذه المحو و لا تبدّله شبهات المعرضين ضعوا ما عند القوم و خذوا ما امرتم به من لدن آمرٍ قديم هذا يوم فيه تنادی سدرة المنتهی و تقول يا قوم انظروا اثماری و اوراقی ثمّ استمعوا حفيفی ايّاکم ان تمنعکم شبهات القوم عن نور اليقين و بحر البيان ينادی ويقول يا اهل الارض انظروا اِلی امواجی و ما ظهر منّی من لئالئ الحکمة و البيان اتّقوا اللّه و لا تکونوا من الغافلين امروز جشن عظيم در ملأ اعلی بر پا چه که آنچه در کتب الهی وعده داده شده ظاهر گشته يوم فرح اکبر است بايد کلّ بکمال فرح و نشاط و سرور و انبساط قصد بساط قرب نمايند و خود را از نار بعد نجات دهند يا اهل طار خذوا بقوّة اسمی الأعظم کأوس العرفان ثمّ اشربوا منها رغماً لأهل الأمکان الّذين نقضوا عهد اللّه و ميثاقه و انکروا حجّته و برهانه و جادلوا بآياته الّتی احاطت علی من فی السّموات و الارضين معرضين بيان بمثابه حزب شيعه مشاهده ميشوند و بر قدم آن حزب مشی مينمايند ذروهم فی اوهامهم و ظنونهم انّهم من الاخسرين فی کتاب اللّه العليم الحکيم حال علمای شيعه طرّاً بر منابر بسبّ و لعن حقّ مشغول سبحان اللّه دولت آبادی هم متابعت آن قوم را نمود و بر منبر ارتقا جست و تکلّم نمود به آنچه که لوح صيحه زد و قلم نوحه کرد در عمل او و عمل اشرف عليه بهائی و عنايتی تفکّر نمائيد و همچنين در اوليائی که باين اسم قصد مقر فدا نمودند و جان را در سبيل مقصود عالميان انفاق کردند امر ظاهر و بمثابه آفتاب لائح ولکن قوم خود حجاب خود شده‌اند از حق می‌طلبيم ايشان را مؤيّد فرمايد بر رجوع انّه هو التّواب الرّحيم يا اهل طار انّا نکبّر من هذا المقام علی وجوهکم و نسئل اللّه تبارک و تعالی ان يسقيکم رحيق الاستقامة من ايادی عطائه انّه هو الفيّاض العزيز الحميد بگذاريد نابالغهای عالم را که بهوی متحرّکند و بمطالع اوهام متشبّث انّه مؤيّدکم ومعينکم انّه هو المقتدر علی ما يشاء لا اله الّا هو الفرد الواحد العزيز العظيم البهآء من لدنّا علی الّذين اقبلوا اِلی مشرق الظّهور و اقرّوا و اعترفوا بما نطق به لسان البيان فی ملکوت العرفان فی هذا اليوم المبارک العزيز البديع

بسمی النّاطق فی ملکوت البيان حمد و ثنا سلطان مبين را لائق و سزاست که سجن متين را بحضور حضرت علی قبل اکبر و حضرت امين مزيّن فرمود و بانوار ايقان و استقامت و اطمينان مزيّن داشت عليهما بهآءاللّه و بهآء من فی السّموات و الارضين النّور و البهآء و التّکبير و الثّناء علی ايادی امره الّذين بهم اشرق نورُ الاصطبار و ثبت حکم الاختيار للّه المقتدر العزيز المختار و بهم ماج بحر العطاء و هاج عرف عناية اللّه مولی الوری نسئله تعالی ان يحفظهم بجنوده و يحرسهم بسلطانه و ينصرهم بقدرته الّتی غلبت الأشياء الملک للّه فاطر السّماء ومالک ملکوت الاسماء نبأ عظيم ميفرمايد ای اصحاب ايران شما مشارق رحمت و مطالع شفقت و محبّت بوده‌ايد و آفاق وجود بنور خرد و دانش شما منوّر و مزيّن بوده آيا چه شد که بدست خود بر هلاکت خود و دوستان خود قيام کرديد يا افنانی عليک بهائی و عنايتی خيمه امر الهی عظيم است جميع احزاب عالم را فرا گرفته و خواهد گرفت روز روز شماست و هزار لوح گواه شما بر نصرت امر قيام نمائيد و بجنود بيان بتسخير افئده و قلوب اهل عالم مشغول شويد بايد از شما ظاهر شود آنچه که سبب آسايش و راحت بيچارگان روزگار است کمر همّت را محکم نمائيد شايد بندگان از اسيری فارغ شوند و به آزادی رسند امروز ناله عدل بلند و حنين انصاف مرتفع دود تيره ستم عالم و امم را احاطه نموده از حرکت قلم اعلی روح جديد معانی به امر آمر حقيقی در اجساد الفاظ دميده شد و آثارش در جميع اشيای عالم ظاهر و هويدا اينست بشارت اعظم که از قلم مظلوم جاری شده بگو ای دوستان ترس از برای چه و بيم از که گلپارهای عالم به اندک رطوبتی متلاشی شده و ميشوند نفس اجتماع سبب تفريق نفوس موهومه است نزاع و جدال شأن درّنده‌های ارض . بياری باری شمشيرهای برنده حزب بابی بگفتار نيک و کردار پسنديده بغلاف راجع لازال اخيار بگفتار حدائق وجود را تصرّف نمودند بگو ای دوستان حکمت را از دست مدهيد نصايح قلم اعلی را بگوش هوش بشنويد عموم اهل عالم بايد از ضرّ دست و زبان شما آسوده باشند در کتاب اقدس در ذکر ارض طا نازل شده آنچه که سبب انتباه عالميانست ظالمهای عالم حقوق امم را غصب نموده‌اند و بتمام قدرت و قوّت بمشتهيات نفوس خود مشغول بوده و هستند از ظالم ارض يا ظاهر شد آنچه که عيون ملأ اعلی خون گريست يا ايّها الشّارب رحيق بيانی و النّاظر اِلی افق ظهوری آيا چه شده که اهل ايران مع اسبقيّتشان در علوم و فنون حال پست تر از جميع احزاب عالم مشاهده ميشوند يا قوم در اين يوم مبارک منير خود را از فيوضات فيّاض محروم منمائيد امروز از سحاب رحمت رحمانی امطار حکمت و بيان نازل طوبی لمن انصف فی الأمر و ويلٌ للظّالمين امروز هر آگاهی گواهی ميدهد بر اينکه بياناتی که از قلم مظلوم نازل شده سبب اعظم است از برای ارتفاع عالم و ارتقاء امم بگو ای قوم بقوّت ملکوتی بر نصرت خود قيام نمائيد که شايد ارض از اصنام ظنون و اوهام که فی الحقيقه سبب و علّت خسارت و ذلّت عباد بيچاره‌اند پاک و طاهر گردد اين اصنام هائلند و خلق را از علوّ و صعود مانع اميد آنکه يد اقتدار مدد فرمايد و ناس را از ذلّت کبری برهاند در يکی از الواح نازل يا حزب اللّه بخود مشغول نباشيد در فکر اصلاح عالم و تهذيب امم باشيد اصلاح عالم از اعمال طيّبه طاهره و اخلاق راضيه مرضيّه بوده ناصر امر اعمالست و مُعينش اخلاق يا اهل بها بتقوی تمسّک نمائيد هذا ما حکم به المظلوم و اختاره المختار ای دوستان سزاوار آنکه در اين بهار جانفزا از باران نيسان يزدانی تازه و خرّم شويد خورشيد بزرگی پرتو افکنده و ابر بخشش سايه گسترده با بهره کسی که خود را بی بهره نساخت و دوست را در اين جامه بشناخت بگو اهريمنان در کمينگاهان ايستاده‌اند آگاه باشيد و بروشنائی نام بينا از تيرگيها خود را آزاد نمائيد عالم بين باشيد نه خود بين اهريمنان نفوسی هستند که حائل و مانعند مابين عباد و ارتفاع و ارتقاء مقاماتشان . امروز بر کلّ لازم و واجب است تمسّک نمايند به آنچه که سبب سموّ و علوّ دولت عادله و ملّت است قلم اعلی در هر يک از آيات ابواب محبّت و اتّحاد باز نموده قلنا و قولنا الحقّ عاشروا مع الأديان کلّها بالرّوح و الرّيحان از اين بيان آنچه سبب اجتناب و علّت اختلاف و تفريق بود از ميان برخاست و در ارتقاء وجود و ارتفاع نفوس نازل شده آنچه که باب اعظم است از برای تربيت اهل عالم آنچه از لسان و قلم ملل اولی از قبل ظاهر فی الحقيقه سلطان آن در اين ظهور اعظم از سماء مشيّت مالک قدم نازل از قبل فرموده‌اند حبّ الوطن من الايمان و لسان عظمت در يوم ظهور فرموده ليس الفخر لمن يحبّ الوطن بل لمن يحبّ العالم به اين کلمات عاليات طيور افئده را پرواز جديد آموخت و تحديد و تقليد را از کتاب محو نمود اين مظلوم حزب اللّه را از فساد و نزاع منع فرمود و به اعمال طيّبه و اخلاق مرضيّه روحانيّه دعوت نمود امروز جنودی که ناصر امرند اعمال و اخلاق است طوبی لمن تمسّک بهما و ويلٌ للمعرضين يا حزب اللّه شما را بادب وصيّت مينمايم و اوست در مقام اوّل سيّد اخلاق طوبی از برای نفسی که بنور ادب منوّر و بطراز راستی مزيّن گشت دارای ادب دارای مقام بزرگست اميد آنکه اين مظلوم و کلّ به آن فائز و به آن متمسّک و به آن متشبّث و به آن ناظر باشيم اينست حکم محکم که از قلم اسم اعظم جاری و نازل گشته امروز روز ظهور لئالی استقامت است از معدن انسانی يا حزب العدل بايد بمثابه نور روشن باشيد و مانند نار سدره مشتعل اين نار محبّت احزاب مختلفه را در يک بساط جمع نمايد و نار بغضا سبب و علّت تفريق و جدالست نسئل اللّه ان يحفظ عباده من شرّ اعدائه انّه علی کلّ شیء قدير الحمد للّه حق جلّ جلاله بمفتاح قلم اعلی ابواب افئده و قلوب را گشوده و هر آيه از آيات منزله بابيست مبين از برای ظهور اخلاق روحانيّه و اعمال مقدّسه اين ندا و اين ذکر مخصوص مملکتی و يا مدينه نبوده و نيست بايد اهل عالم طرّاً به آنچه نازل شده و ظاهر گشته تمسّک نمايند تا به آزادی حقيقی فائز شوند . گيتی بانوار نيّر ظهور منوّر چه که در سنه ستّين حضرت مبشّر روح ما سويه فداه بروح جديد بشارت داد و در سنه ثمانين عالم بنور جديد و روح بديع فائز گشت حال اکثر اهل بلاد مستعدند از برای اصغاء کلمه عليا که بعث و حشر کلّ به آن منوط و معلّق است در صحيفه حمراء در سجن عکا نازل شد آنچه که سبب سموّ عباد و عمار بلاد است از جمله اين بيانات در آن از قلم مالک امکان نازل : اسّ اعظم که اداره خلق به آن مربوط و منوط آنکه اوّل بايد وزرای بيت عدل صلح اکبر را اجرا نمايند تا عالم از مصاريف باهظه فارغ و آزاد شود اين فقره لازم و واجب چه که محاربه و مجادله اسّ زحمت و مشقّت است . دوّم بايد لغات منحصر بلغت واحده گردد و در مدارس عالم به آن تعليم دهند . سوّم بايد باسبابی که سبب الفت و محبّت و اتّحاد است تشبّث جويند . چهارم جميع رجال و نساء آنچه را که از اقتراف و زراعت و امور ديگر تحصيل نمايند جزئی از آن را از برای تربيت و تعليم اطفال نزد امينی وديعه گذارند و به اطّلاع امنای بيت عدل صرف تربيت ايشان شود . پنجم توجّه کامل است در امر زراعت اين فقره اگر چه در پنجم ذکر شد و لکن فی الحقيقه دارای مقام اوّل است در ممالک خارجه اين فقره بسيار ترقّی نموده و امّا در ايران الی حين امرش معوّق است اميد آنکه پادشاه ايّده اللّه توجّهی به اين امر عظيم خطير فرمايد باری به آنچه در صحيفه حمراء از قلم اعلی نازل اگر تمسّک نمايند از قوانين عالم خود را فارغ مشاهده کنند مکرّر بعضی از اذکار از قلم اعلی جاری که شايد مشارق قدرت و مطالع عزّت الهی وقتی از اوقات مؤيّد شوند بر اجرای آن اگر طالب يافت شود آنچه از اراده مطلقه نافذه ظاهر گشته لوجه اللّه اظهار ميشود ولکن اين الطّالب واين السّائل و اين العادل واين المنصف حال هر يوم نار ظلمی مشتعل و سيف اعتسافی مسلول سبحان اللّه بزرگان ايران و نجبای عظام به اخلاق سَبُعی فخر مينمايند حيرت اندر حيرت آمد زين قصص اين مظلوم در ليالی و ايّام بشکر و حمد مالک انام مشغول چه که مشاهده شد نصائح و مواعظ تأثير نموده و اخلاق و اطوار اين حزب بدرجه قبول فائز چه که ظاهر شد آنچه که سبب روشنی چشم عالم است و آن شفاعت دوستان از دشمنان نزد اُمرا بوده کردار نيک گواه راستی گفتار است اميد آنکه اخيار بروشنی کردار گيتی را روشن نمايند نسئل اللّه تبارک و تعالی ان يؤيّد الکلّ علی الاستقامة علی حبّه و امره فی ايّامه انّه وليّ المخلصين و العاملين يا حزب اللّه قلم اعلی عالمها ظاهر نموده و ابصار را روشنی حقيقی بخشيده ولکن اکثری از اهل ايران لازال از بيانات نافعه و علوم و فنون مبارکه محروم بوده‌اند يوم قبل مخصوص از برای يکی از اولياء اين کلمه عليا از قلم اعلی نازل که شايد اهل اعراض باقبال فائز گردند و بغوامض مسائل اصول الهيّه پی برند و آگاه شوند معرضين و منکرين به چهار کلمه متمسّک اوّل کلمه فضرب الرّقاب و ثانی حرق کتب و ثالث اجتناب از ملل اخری و رابع فنای احزاب حال از فضل و اقتدار کلمه الهی اين چهار سدّ عظيم از ميان بر داشته شد و اين چهار امر مبين از لوح محو گشت و صفات سبُعی را به صفات روحانی تبديل نمود جلّت ارادته و جلّت قدرته و عظم سُلطانه حال از حق جلّ جلاله بطلبيد و ميطلبيم که حزب شيعه را هدايت فرمايد و از صفات نالايقه نجات بخشد از لسان هر يک از آن حزب در هر يوم لعنت‌ها مذکور و ملعون با عين حلقی از غذاهای يوميّه آن حزبست الهی الهی تسمع حنين بهائک و صريخه فی اللّيالی و الايّام و تعلم انّه ما اراد لنفسه امرا بل اراد تقديس نفوس عبادک و نجاتهم عن نار الضّغينة و البغضاء الّتی احاطتهم فی کلّ الأحيان ای ربّ قد ارتفعت ايادی المقرّبين اِلی سماء جودک والمخلصين اِلی هواء عطائک اسئلک ان لا تخيّبها عمّا ارادوا من بحر عطائک و سماء فضلک و شمس جودک ای ربّ ايّدهم علی آداب ترتفع بها مقاماتهم بين الاحزاب انّک انت المقتدر العزيز الوهّاب يا حزب اللّه بشنويد آنچه را که اصغاء آن سبب آزادی و آسودگی و راحت و علوّ و سموّ کلّ است از برای ايران قانون و اصولی لازم و واجب ولکن شايسته آنکه حسب الاراده حضرت سلطان ايّده اللّه و حضرات عُلمای اعلام و امرای عظام واقع شود بايد باطّلاع ايشان مقرّی معيّن گردد و حضرات در آن مقرّ جمع شوند و بحبل مشورت تمسّک نمايند و آنچه را سبب و علّت امنيّت و نعمت و ثروت و اطمينان عباد است معيّن فرمايند و اجرا دارند چه اگر بغير اين ترتيب واقع شود علّت اختلاف و ضوضاء گردد در اصول احکام که از قبل در کتاب اقدس و ساير الواح نازل امور راجع به سلاطين و رؤسای عادل و اُمنای بيت عدل شده و منصفين و متبصّرين بعد از تفکّر اشراق نيّر عدل را بعين ظاهر و باطن در آنچه ذکر شده مشاهده نمايند حال آنچه در لندره امّت انگريز به آن متمسّک خوب بنظر ميايد چه که بنور سلطنت و مشورت امّت هر دو مزيّن است در اصول و قوانين بابی در قصاص که سبب صيانت و حفظ عباد است مذکور ولکن خوف از آن ناس را در ظاهر از اعمال شنيعه نالايقه منع مينمايد امّا امری که در ظاهر و باطن سبب حفظ و منع است خشية اللّه بوده و هست اوست حارس حقيقی و حافظ معنوی بايد به آنچه سبب ظهور اين موهبت کبری است تمسّک جست و تشبّت نمود طوبی لمن سمع مانطق به قلمی الأعلی و عمل بما امر به من لدن آمر قديم يا حزب اللّه وصايای دوست يکتا را بگوش جان بشنويد کلمه الهی بمثابه نهالست مقرّ و مستقرّش افئده عباد بايد آنرا بکوثر حکمت و بيان تربيت نمائيد تا اصلش ثابت گردد و فرعش از افلاک بگذرد ای اهل عالم فضل اين ظهور اعظم آنکه آنچه سبب اختلاف و فساد و نفاق است از کتاب محو نموديم و آنچه علّت الفت و اتّحاد و اتّفاقست ثبت فرموديم نعيماً للعاملين مکرّر وصيّت نموده و مينمائيم دوستان را که از آنچه رائحه فساد استشمام ميشود اجتناب نمايند بل فرار اختيار کنند عالم منقلب است و افکار عباد مختلف نسئل اللّه ان يزيّنهم بنور عدله و يعرّفهم ما ينفعهم فی کلّ الاحوال انّه هو الغنيّ المتعال از قبل به اين کلمه عليا نطق نموديم نفوسی که به اين مظلوم منسوبند بايد در مواقع بخشش و عطا ابر بارنده باشند و در اخذ نفس امّاره شعله فروزنده سبحان اللّه اين ايّام ظاهر شده آنچه که سبب حيرت است از قراری که شنيده شد نفسی وارد مقرّ سلطنت ايران گشت و جمعی بزرگان را به ارادة خود مسخّر نمود فی الحقيقه اين مقام مقام نوحه و ندبه است آيا چه شده که مظاهر عزّت کبری ذلّت عظمی از برای خود پسنديدند استقامت چه شد عزّت نفس کجا رفت لازال آفتاب بزرگی و دانائی از افق سماء ايران طالع و مشرق حال بمقامی تنزّل نموده که بعضی از رجال خود را ملعب جاهلين نموده‌اند و شخص مذکور درباره اين حزب در جرائد مصر و دائرة المعارف بيروت ذکر نموده آنچه را که سبب تحيّر صاحبان آگاهی و دانش گشت و بعد بباريس توجّه نمود و جريده باسم عروة الوثقی طبع کرد و باطراف عالم فرستاد و بسجن عکّا هم ارسال داشت و به اين سبب اظهار محبّت نمود و مقصودش تدارک مافات بوده باری اين مظلوم درباره او صمت اختيار کرد از حق می‌طلبيم او را حفظ نمايد و بنور عدل و انصاف منوّر دارد له ان يقول الهی الهی ترانی قائماً لدی باب عفوک و عطائک و ناظراً اِلی آفاق مواهبک و الطافک اسئلک بندائک الاحلی و صرير قلمک يا مولی الوری ان توفّق عبادک علی ما ينبغی لايّامک و يليق لظهورک و سلطانک انّک انت المقتدر علی ما تشاء يشهد بقوّتک و اقتدارک و عظمتک و عطائک من فی السّموات و الارضين الحمدلک يا اله العالمين ومحبوب افئدة العارفين تری يا الهی کينونة الفقر ارادت بحر غنائک و حقيقة العصيان فرات مغفرتک و عطائک قدّر يا الهی ماينبغی لعظمتک و يليق لسماء فضلک انّک انت الفضّال الفيّاض الآمر الحکيم لا اله الّا انت القويّ الغالب القدير يا حزب اللّه اليوم بايد انظار کلّ به افق کلمه مبارکه يفعل ما يشاء وحده متوجّه باشد چه اگر احدی باين مقام فائز گردد او بنور توحيد حقيقی فائز و منوّر و من دون آن در کتاب الهی از اصحاب ظنون و اوهام مذکور و مرقوم بشنويد ندای مظلوم را و مراتب را حفظ نمائيد اين فقره بر کلّ لازم و واجب است مظلوم در جميع ايّام من غير ستر و حجاب امام وجوه اهل عالم نطق فرمود آنچه را که مفتاح است از برای ابواب علوم و فنون و دانش و آسايش و ثروت و غنا ظلم ظالمين قلم اعلی را از صرير باز نداشت و شبهات مريبين و مفسدين او را از اظهار کلمه عليا منع ننمود از حق در جميع احوال سائل و آملم که اهل بها را از ظنون و اوهام حزب قبل حفظ فرمايد و مقدّس دارد يا حزب اللّه عُلمای راشدين که بهدايت عباد مشغولند و از وساوس نفس امّاره مصون و محفوظ ايشان از انجم سماء عرفان نزد مقصود عالميان محسوب احترام ايشان لازم ايشانند عيون جاريه و انجم مُضيئه و اثمار سدره مبارکه و آثار قدرت الهيّه و بحور حکمت صمدانيّه طوبی لمن تمسّک بهم انّه من الفائزين فی کتاب اللّه ربّ العرش العظيم البهآء من لدی اللّه ربّ العرش و الثّری عليکم يا اهل البهآء و اصحاب السّفينة الحمرآء و علی الّذين سمعوا ندائکم الأحلی و عملوا بما امروا به فی هذا اللّوح العزيز البديع .

ا هذه صحيفة اللّه المهيمن القيّوم هو اللّه تعالی شأنه الحکمة و البيان الحمد للّه الّذی تفرّد بالعظمة و القدرة و الجمال و توحّد بالعزّة و القوّة و الجلال و تقدّس عن ان يدرکه الخيال او يذکر له نظير و مثال قد اوضح صراطه المستقيم بافصح بيان و مقال انّه هو الغنيّ المتعال فلمّا اراد الخلق البديع فصّل النقطة الظاهرة المشرقة من افق الارادة و انّها دارت فی کلّ بيتٍ علی کلّ هيئةٍ اِلی ان بلغت منتهی المقام امراً من لدی اللّه مولی الانام و انّها هی مرکز دائرة الاسمآء و مختم ظهورات الحروف فی ملکوت الانشاء و بها برز ما دلّ علی السّرّ الاکتم و الرّمز المنمنم الظّاهر الحاکی عن الإسم الاعظم فی الصّحيفة النّورآء و الورقة المقدّسة المبارکة البيضآء فلمّا اتّصلت بالحرف الثّانی البارز فی اوّل المثانی دارت افلاک البيان و المعانی و سطع نور اللّه الأبديّ و ثقب علی وجه سمآء البرهان و صارمنه النّيّران تبارک الرّحمن الّذی لا يشار باشارة و لا يعبّر بعبارة و لايعرف بالاذکار و لا يوصف بالآثار انّه هو الامر الوهّاب فی المبدء و الماب و جعل لهما حفّاظا و حرّاسا من جنود القدرة و الاقتدار انّه هو المهيمن العزيز المختار قد نزّلت الخطبة مرّتين کما نزل المثانی کرّتين و الحمد للّه الّذی اظهر النّقطة و فصّل منها علم ما کان و ما يکون و جعلها منادية باسمه و مبشّرة بظهوره الأعظم الّذی به ارتعدت فرائص الامم و سطع النّور من افق العالم انّها هی النّقطة الّتی جعلها اللّه بحر النّور للمخلصين من عباده و کرة النّار للمعرضين من خلقه و الملحدين من بريّته الّذين بدّلوا نعمة اللّه کفرا و مائدة السّمآء نفاقا و قادوا اوليائهم اِلی بئس القرار اولئک عباد اظهروا النّفاق فی الآفاق و نقضوا الميثاق فی يوم فيه استوی هيکل القدم علی العرش الأعظم و نادی المناد من الشّطر الايمن فی الوادی المقدّس يا ملأ البيان اتّقوا الرّحمن هذا هو الّذی ذکره محمّد رسول اللّه و من قبله الرّوح و من قبله الکليم و هذا نقطة البيان ينادی امام العرش و يقول تاللّه قد خلقتم لذکر هذا النّبأ الاعظم و هذا الصّراط الاقوم الّذی کان مکنونا فی افئدة الأنبياء و مخزونا فی صدور الاصفيآء و مسطوراً من القلم الاعلی فی الواح ربّکم مالک الاسمآء قل موتوا بغيظکم يا اهل النّفاق قد ظهر من لا يعزب عن علمه من شیء و اتی من افترّ به ثغر العرفان و تزيّن ملکوت البيان و اقبل کلّ مقبل الی اللّه مالک الاديان و قام به کلّ قاعد و سرع کلّ سطيح اِلی طور الايقان هذا يوم جعله اللّه نعمة للابرار و نقمة للاشرار و رحمة للمقبلين و غضباً للمنکرين و المعرضين انّه ظهر بسلطان من عنده و انزل ما لا يعادله شیء فی ارضه و سمآئه اتّقوا الرّحمن يا ملأالبيان و لا ترتکبوا ما ارتکبه اولو الفرقان الّذين ادّعوا الايمان فی اللّيالی و الايّام فلمّا اتی مالک الانام اعرضوا و کفروا اِلی ان افتوا عليه بظلم ناح به امّ الکتاب فی المآب اذکروا ثمّ انظروا فی اعمالهم و اقوالهم و مراتبهم و مقاماتهم و ما ظهر منهم اذ تکلّم مکلّم الطّور و نفخ فی الصّور و انصعق من فی السّموات و الارض الّا عدّة احرف الوجه يا ملأ البيان ضعوا اوهامکم و ظنونکم ثمّ انظروا بطرف الانصاف اِلی افق الظّهور و ما ظهر من عنده و نزّل من لدنه و ما ورد عليه من اعدآئه هو الّذی قبل البلايا کلّها لاظهار امره و اعلآء کلمته قد حبس مرّة فی الطّاء و اخری فی الميم ثمّ فی الطّاء مرّة اخری لامر اللّه فاطر السّمآء و کان فيها تحت السّلاسل و الاغلال شوقا لامر اللّه العزيز الفضّال يا ملأ البيان هل نسيتم وصايای و ما ظهر من قلمی و نطق به لسانی و هل بدّلتم يقينی باوهامکم و سبيلی باهوائکم و هل نبذتم اصول اللّه و ذکره و ترکتم احکام اللّه و اوامره اتّقوا اللّه دعوا الظّنون لمظاهرها و الاوهام لمطالعها و الشّکوک لمشارقها ثمّ اقبلوا بوجوه نورآء و صدور بيضآء اِلی افق اشرقت منه شمس الايقان امراً من لدی اللّه مالک الأديان الحمد للّه الّذی جعل العصمة الکبری درعاً لهيکل امره فی ملکوت الانشاء و ما قدّر لاحدٍ نصيباً من هذه الرّتبة العليا و المقام الاسنی انّها طراز نسجته انامل القدرة لنفسه تعالی انّه لا ينبغی لاحدٍ الّا لمن استوی علی عرش يفعل ما يشاء من اقرّ و اعترف بما رقم فی هذا الحين من القلم الأعلی انّه من اهل التّوحيد و اصحاب التّجريد فی کتاب اللّه مالک المبدء و الماب و لمّا بلغ الکلام هذا المقام سطعت رائحة العرفان و اشرق نيّر التّوحيد من افق سمآء البيان طوبی لمن اجتذبه النّدآء اِلی الذّروة العليا و الغاية القصوی و عرف من صرير قلمی الأعلی ما اراده ربّ الآخرة و الاولی انّ الّذی ما شرب من رحيقنا المختوم الّذی فککنا ختمه باسمنا القيّوم انّه ما فاز بانوار التّوحيد و ما عرف المقصود من کتب اللّه ربّ الارض و السّمآء و مالک الآخرة و الاُولی و کان من المشرکين فی کتاب اللّه العليم الخبير يا ايّها السّائل الجليل نشهد انّک تمسّکت بالصّبر الجميل فی ايّام فيها منع القلم عن الجريان و اللّسان عن البيان فی ذکر العصمة الکبری و الآية العظمی الّتی سئلتها عن المظلوم ليکشف لک قناعها و غطائها و يذکر سرّها و امرها و مقامها و مقرّها و شأنها و علوّها و سموّها لعمر اللّه لو نظهر لئالئ البرهان المکنونة فی اصداف بحر العلم و الايقان و نخرج طلعات المعانی المستورة فی غرفات البيان فی جنّة العرفان لترتفع ضوضآء العلمآء من کلّ الجهات و تری حزب اللّه بين انياب الذّئاب الّذين کفروا باللّه فی المبدء و الماب بذلک امسکنا القلم فی برهةٍ طويلة من الزّمان حکمة من لدی الرّحمن و حفظاً لاوليائی من الّذين بدّلوا نعمة اللّه کفراً و احلّوا قومهم دار البوار يا ايّها السّائل النّاظر و الّذی اجتذب الملأ الاعلی بکلمته العليا انّ لطيور ممالک ملکوتی و حمامات رياض حکمتی تغرّدات و نغمات ما اطّلع عليها الّا اللّه مالک الملک و الجبروت و لو يظهر اقلّ من سمّ الإبرة ليقول الظّالمون ما لا قاله الاوّلون و يرتکبون ما لا ارتکبه احد فی الاعصار و القرون قد انکروا فضل اللّه و برهانه و حجّة اللّه و آياته ضلّوا و اضلّوا النّاس و لا يشعرون يعبدون الاوهام و لا يعرفون قد اتّخذوا الظّنون لانفسهم اربابا من دون اللّه و لا يفقهون نبذوا البحر الاعظم مسرعين اِلی الغدير و لا يعلمون يتّبعون اهوائهم معرضين عن اللّه المهيمن القيّوم قل تاللّه قد اتی الرّحمن بقدرة و سلطان و به ارتعدت فرائص الاديان و غنّ عندليب البيان علی اعلی غصن العرفان قد ظهر من کان مکنوناً فی العلم و مسطوراً فی الکتاب قل هذا يوم فيه استوی مکلّم الطّور علی عرش الظّهور و قام النّاس للّه ربّ العالمين و هذا يوم فيه حدّثت الارض اخبارها و اظهرت کنوزها و البحار لئالئها و السّدرة اثمارها و الشّمس اشراقها و الاقمار انوارها و السّمآء انجمها و السّاعة اشراطها و القيمة سطوتها و الاقلام آثارها و الارواح اسرارها طوبی لمن عرفه و فاز به و ويلٌ لمن انکره و اعرض عنه فاسئل اللّه ان يؤيّد عباده علی الرّجوع انّه هو التّواب الغفور الرّحيم يا ايّها المقبل الی الافق الأعلی و الشّارب رحيقی المختوم من ايادی العطآء فاعلم للعصمة معان شتّی و مقامات شتّی انّ الّذی عصمه اللّه من الزّلل يصدق عليه هذا الاسم فی مقام و کذلک من عصمه اللّه من الخطاء و العصيان و من الاعراض و الکفر و من الشّرک و امثالها يطلق علی کلّ واحد من هؤلاء اسم العصمه و امّا العصمة الکبری لمن کان مقامه مقدّساً عن الاوامر و النّواهی و منزّهاً عن الخطأ و النّسيان انّه نور لا تعقّبه الظّلمة و صواب لا يعتريه الخطا لو يحکم علی المآء حکم الخمر و علی السّمآء حکم الارض و علی النّور حکم النّار حقٌ لا ريب فيه و ليس لاحد ان يعترض عليه او يقول لِم و بمَ و الّذی اعترض انّه من المعرضين فی کتاب اللّه ربّ العالمين انّه لا يسئل عمّا يفعل و کلٌّ عن کلّ يسئلون انّه اتی من سمآء الغيب و معه راية يفعل ما يشاء و جنود القدرة و الاختيار و لدونه ان يتمسّک بما امر به من الشّرائع و الاحکام لو يتجاوز عنها علی قدر شعرة واحدةٍ ليحبط عمله انظر ثمّ اذکر اذ اتی محمّد رسول اللّه قال و قوله الحقّ و للّه علی النّاس حجّ البيت و کذلک الصّلوة و الصّوم و الاحکام الّتی اشرقت من افق کتاب اللّه مولی العالم و مربّی الامم للکلّ ان يتّبعوه فيما حکم به اللّه و الّذی انکره کفر باللّه و آياته و رسله و کتبه انّه لو يحکم علی الصّواب حکم الخطاء و علی الکفر حکم الايمان حقٌ من عنده هذا مقامٌ لا يذکر و لا يوجد فيه الخطاء و العصيان انظر فی الآية المُبارکة المنزلة الّتی وجب بها حجّ البيت علی الکلّ انّ الّذين قاموا بعده علی الامر وجب عليهم ان يعملوا ما امروا به فی الکتاب ليس لاحد ان يتجاوز عن حدود اللّه و سننه و الّذی تجاوز انّه من الخاطئين فی کتاب اللّه ربّ العرش العظيم يا ايّها النّاظر اِلی افق الامر اعلم ارادة اللّه لم تکن محدودة بحدود العباد انّه لا يمشی علی طرقهم للکلّ ان يتمسّکوا بصراطه المستقيم انّه لو يحکم علی اليمين حکم اليسار او علی الجنوب حکم الشّمال حقٌ لا ريب فيه انّه محمود فی فعله و مطاع فی امره ليس له شريکٌ فی حکمه و لا معين فی سلطانه يفعل ما يشاء و يحکم ما يريد . ثمّ اعلم ما سويه مخلوق بکلمة من عنده ليس لهم حرکة و لا سکون الّا بامره و اذنه . يا ايّها الطّائر فی هوآء المحبّة و الوداد و النّاظر اِلی انوار وجه ربّک مالک الايجاد اشکر اللّه بما کشف لک ما کان مکنونا مستورا فی العلم ليعلم الکلّ انّه ما اتّخذ لنفسه فی العصمة الکبری شريکا و لا وزيرا انّه هو مطلع الاوامر و الاحکام و مصدر العلم و العرفان و ما سويه مأمور محکوم و هو الحاکم الآمر العليم الخبير انّک اذا اجتذبتک نفحات آيات الظّهور و اخذک الکوثر الطّهور من ايادی عطآء ربّک مالک يوم النّشور قل الهی الهی لک الحمد بما دللتنی اليک و هديتنی اِلی افقک و اوضحت لی سبيلک و اظهرت لی دليلک و جعلتنی مقبلاً اليک اذ اعرض عنک اکثر عبادک من العلمآء و الفقهآء ثمّ الّذين اتّبعوهم من دون بيّنةٍ من عندک و برهان من لدنک لک الفضل يا اله الاسمآء و لک الثّناء يا فاطر السّمآء بما سقيتنی رحيقک المختوم باسمک القيّوم و قرّبتنی اليک و عرّفتنی مشرق بيانک و مطلع آياتک و مصدر اوامرک و احکامک و منبع حکمتک و الطافک طوبی لارض فازت بقدومک و استقرّ عليها عرش عظمتک و تضوّع فيها عرف قميصک و عزّتک و سلطانک و قدرتک و اقتدارک لا احبّ البصر الّا لمشاهدة جمالک و لا اريد السّمع الّا لاصغاء ندائک و آياتک الهی الهی لا تحرم العيون عمّا خلقتها له و لا الوجوه عن التّوجّه اِلی افقک و القيام لدی باب عظمتک و الحضور امام عرشک و الخضوع لدی اشراقات انوار شمس فضلک ای ربّ انا الّذی شهد قلبی و کبدی و جوارحی و لسان ظاهری و باطنی بوحدانيّتک و فردانيّتک و بانّک انت اللّه لا اله الّا انت قد خلقت الخلق لعرفانک و خدمة امرک لترتفع به مقاماتهم فی ارضک و ترتقی انفسهم بما انزلته فی زبرک و کتبک و الواحک فلمّا اظهرت نفسک و انزلت آياتک اعرضوا عنک و کفروا بک و بما اظهرته بقدرتک و قوّتک و قاموا علی ضرّک و اطفاء نورک و اخماد نار سدرتک و بلغوا فی الظّلم مقاماً ارادوا سفک دمک و هتک حرمتک و کذلک من ربّيته بايادی عنايتک و حفظته من شرّ طغاة خلقک و بغاة عبادک و کان ان يحرّر آياتک امام عرشک فآه آه عمّا ارتکب فی ايّامک بحيث نقض عهدک و ميثاقک و انکر آياتک و قام علی الاعراض و ارتکب ما ناح به سکّان ملکوتک فلمّا خاب فی نفسه و وجد رائحة الخسران صاح و قال ما تحيّر به المقرّبون من اصفيائک و اهل خباء مجدک ترانی يا الهی کالحوت المتبلبل علی التّراب اغثنی ثمّ ارحمنی يا مستغاث و يا من فی قبضتک زمام النّاس من الذّکور و الاناث کلّما اتفکّر فی جريراتی العظمی و خطيئاتی الکبری يأخذنی اليأس من کلّ الجهات و کلّما اتفکّر فی بحر عطائک و سمآء جودک و شمس فضلک اجد عرف الرّجاء من اليمين و اليسار و الجنوب و الشّمال کانّ الاشياء کلّها تبشّرنی بامطار سحاب سمآء رحمتک و عزّتک يا سند المخلصين و مقصود المقرّبين شجّعتنی مواهبک و الطافک و ظهورات فضلک و عنايتک و الّا ما للمفقود ان يذکر من اظهر الوجود بکلمة من عنده و ما للمعدوم ان يصف من ثبت بالبرهان انّه لا يوصف بالاوصاف و لا يذکر بالاذکار لم يزل کان مقدّساً عن ادراک خلقه و منزّهاً عن عرفان عباده ای ربّ تری الميّت امام وجهک لا تجعله محروماً من کأس الحيوان بجودک و کرمک و العليل تلقآء عرشک لا تمنعه عن بحر شفائک اسئلک ان تؤيّدنی فی کلّ الأحوال علی ذکرک و ثنائک و خدمة امرک بعد علمی بانّ ما يظهر من العبد محدود بحدود نفسه و لا يليق لحضرتک و لا ينبغی لبساط عزّک و عظمتک و عزّتک لو لا ثنائک لا ينفعنی لسانی و لو لا خدمتک لا ينفعنی وجودی و لا احبّ البَصَر الّا لمشاهدة انوار افقک الأعلی و لا اريد السّمع الّا لاصغآء ندائک الأحلی اه اه لم ادر يا الهی و سندی و رجائی هل قدّرت لی ما تقرّبه عينی و ينشرح به صدری و يفرح به قلبی او قضائک المبرم منعنی عن الحضور امام عرشک يا مالک القدم و سلطان الامم و عزّتک و سلطانک و عظمتک و اقتدارک قد اما تتنی ظلمة البعد اين نور قربک يا مقصود العارفين و اهلکتنی سطوة الهجر اين ضيآء وصالک يا محبوب المخلصين تری يا الهی ما ورد عليّ فی سبيلک من الّذين انکروا حقّک و نقضوا ميثاقک و جادلوا باياتک و کفروا بنعمتک بعد ظهورها و کلمتک بعد انزالها و بحجّتک بعد اکمالها ای ربّ يشهد لسان لسانی و قلب قلبی و روح روحی و ظاهری و باطنی بوحدانيّتک و فردانيّتک و بقدرتک و اقتدارک و عظمتک و سلطانک و بعزّتک و رفعتک و اختيارک و بانّک انت اللّه لا اله الّا انت لم تزل کنت کنزاً مخفيّا عن الابصار و الادراک و لا تزال تکون بمثل ما کنت فی ازل الازال لا تضعفک قوّة العالم و لا يخوّفک اقتدار الامم انت الّذی فتحت باب العلم علی وجه عبادک لعرفان مشرق وحيک و مطلع آياتک و سمآء ظهورک و شمس جمالک و وعدت من علی الارض فی کتبک و زبرک و صحفک بظهور نفسک و کشف سبحات الجلال عن وجهک کما اخبرت به حبيبک الّذی به اشرق نيّر الامر من افق الحجاز و سطع نور الحقيقة بين العباد بقولک يوم يقوم النّاس لربّ العالمين و من قبله بشّرت الکليم ان اخرج القوم من الظّلمات اِلی النّور و ذکّرهم بايّام اللّه و اخبرت به الرّوح و انبيائک و رسلک من قبل و من بعد لو يظهر من خزائن قلمک الأعلی ما انزلته فی ذکر هذا الذّکر الاعظم و نبأک العظيم لينصعق اهل مدائن العلم و العرفان الّا من انقذته باقتدارک و حفظته بجودک و فضلک اشهد انّک وفيت بعهدک و اظهرت الّذی بشّرت بظهوره انبيآئک و اصفيآئک و عبادک و انّه اتی من افق العزّة و الاقتدار برايات آياتک و اعلام بيّناتک و قام امام الوجوه بقوّتک و قدرتک و دعا الکلّ الی الذّروة العليا و الافق الأعلی بحيث ما منعه ظلم العلمآء و سطوة الامرآء قام بالاستقامة الکبری و نطق باعلی النّداء قد اتی الوهّاب راکبا علی السّحاب اقبلوا يا اهل الارض بوجوه بيضاء و قلوب نورآء طوبی لمن فاز بلقائک و شرب رحيق الوصال من ايادی عطائک و وجد عرف آياتک و نطق بثنائک و طار فی هوائک و اخذه جذب بيانک و ادخله فی الفردوس الأعلی مقام المکاشفة و المشاهدة امام عرش عظمتک ای ربّ اسئلک بالعصمة الکبری الّتی جعلتها افقا لظهورک و بکلمتک العليا الّتی بها خلقت الخلق و اظهرت الأمر و بهذا الاسم الّذی به ناحت الاسمآء و ارتعدت فرائص العرفاء ان تجعلنی منقطعاً عن دونک بحيث لا اتحرّک الّا بارادتک و لا اتکلّم الّا بمشيّتک و لا اسمع الّا ذکرک و ثنائک لک الحمد يا الهی و لک الشّکر يا رجائی بما اوضحت لی صراطک المستقيم و اظهرت لی نبأک العظيم و ايّدتنی علی الاقبال اِلی مشرق وحيک و مصدر امرک بعد اعراض عبادک و خلقک اسئلک يا مالک ملکوت البقآء بصرير قلمک الأعلی و بالنّار المشتعلة النّاطقة فی شجرة الخضرآء و بالسّفينة الّتی جعلتها مخصوصة لاهل البهآء ان تجعلنی مستقيماً علی حبّک و راضياً بما قدّرت لی فی کتابک و قائماً علی خدمتک و خدمة اوليائک ثمّ ايّد عبادک يا الهی علی ما يرتفع به امرک و علی عمل ما انزلته فی کتابک انّک انت المقتدر المهيمن علی ما تشآء و فی قبضتک زمام الأشياء لا اله الّا انت المقتدر العليم الحکيم يا ايّها الجليل قد اريناک البحر و امواجه و الشّمس و اشراقها و السّمآء و انجمها و الاصداف و لئالئها اشکر اللّه بهذا الفضل الاعظم و الکرم الّذی احاط علی العالم يا ايّها المتوجّه اِلی انوار الوجه قد احاطت الاوهام علی سکّان الارض و منعتهم عن التّوجّه اِلی افق اليقين و اشراقه و ظهوراته و انواره بالظّنون منعوا عن القيّوم يتکلّمون باهوائهم و لا يشعرون منهم من قال هل الآيات نزلت قل ای و ربّ السّموات و هل اتت السّاعة بل قضت و مظهر البيّنات قد جآئت الحاقّة و اتی الحقّ بالحجّة و البُرهان قد برزت السّاهرة و البريّة فی وجل و اضطراب قد اتت الزّلازل و ناحَت القبائل من خشية اللّه المقتدر الجبّار قل الصّاخّة صاحت و اليوم للّه الواحد المختار و قال هل الطّامّة تمّت قل ای و ربّ الارباب و هل القيمة قامت بل القيّوم بملکوت الآيات و هل تری النّاس صرعی بلی و ربّی الأعلی الابهی و هل انقعرت الاعجاز بل نسفت الجبال و مالک الصّفات قال اين الجنّة و النّار قل الاولی لقائی و الاخری نفسک يا ايّها المشرک المرتاب قال انّا ما نری الميزان قل ای و ربّی الرّحمن لا يراه الّا اولو الابصار قال هل سقطت النّجوم قل ای اذ کان القيّوم فی ارض السّرّ فاعتبروا يا اولی الانظار قد ظهرت العلامات کلّها اذ اخرجنا يد القدرة من جيب العظمة و الاقتدار قد نادی المناد اذ اتی الميعاد و انصعق الطّوريّون فی تيه الوقوف من سطوة ربّک مالک الايجاد يقول النّاقور هل نفخ فی الصّور قل بلی و سلطان الظّهور اذ استقرّ علی عرش اسمه الرّحمن قد اضآء الدّيجور من فجر رحمة ربّک مطلع الانوار قد مرّت نسمة الرّحمن و اهتزّت الارواح فی قبور الابدان کذلک قضی الامر من لدی اللّه العزيز المنّان قال الّذين کفروا متَی انفطرت السّمآء قل اذ کنتم فی اجداث الغفلة و الضّلال من المشرکين من يمسح عينيه و ينظر اليمين و الشّمال قل قد عميت ليس لک اليوم من ملاذ منهم من قال هل حشرت النّفوس قل ای و ربّی اذ کنت فی مهاد الاوهام منهم من قال هل نزّل الکتاب بالفطرة قل انّها فی الحيرة اتّقوا يا اولی الالباب و منهم من قال ا حشرت اعمی قل بلی و راکب السّحاب قد تزيّنت الجنّة باوراد المعانی و سعّر السّعير من نار الفجّار قل قد اشرق النّور من افق الظّهور و اضائت الآفاق اذ اتی مالک يوم الميثاق قد خسر الّذين ارتابوا و ربح من اقبل بنور اليقين اِلی مطلع الايقان طوبی لک يا ايّها النّاظر بما نزّل لک هذا اللّوح الّذی منه تطير الارواح احفظه ثُمّ اقرئه لعمری انّه باب رحمة ربّک طوبی لمن يقرئه فی العشيّ و الاشراق انّا سمعنا ذکرک فی هذا الامر الّذی منه اندکّ جبل العلم و زلّت الاقدام البهآء علی اهل البهآء الّذين اقبلوا اِلی العزيز الوهّاب قد انتهی اللّوح و ما انتهی البيان اصبر انّ ربّک هُو الصّبّار هذه آيات انزلناها من قبل ای فی اوّل ورودنا فی السّجن الاعظم و ارسلناها اليک لتعرف ما نطقت به الالسنة الکذبة اذ اتی اللّه بقدرةٍ و سلطان قد تزعزع بنيان الظّنون و انفطرت سماء الاوهام و القوم فی مرية و شقاق قد انکروا حجّة اللّه و برهانه بعد اذ اتی من افق الاقتدار بملکوت الآيات ترکوا ما امروا به و ارتکبوا ما منعوا عنه فی الکتاب وضعوا الههم اخذوا اهوائهم الا انّهم فی غفلة و ضلال يقرئون الآيات و ينکرونها يرون البيّنات يعرضون عنها الا انّهم فی ريب عجاب انّا وصّينا اوليائنا بتقوی اللّه الّذی کان مطلع الاعمال و الاخلاق انّه قائد جنود العدل فی مدينة البهآء طوبی لمن دخل فی ظلّ رايته النّورآء و تمسّک به انّه من اصحاب السّفينة الحمرآء الّتی نزل ذکرها فی قيّوم الأسمآء قل يا حزب اللّه زيّنوا هياکلکم بطراز الامانة و الدّيانة ثمّ انصروا ربّکم بجنود الاعمال و الاخلاق انّا منعناکم عن الفساد و الجدال فی کتبی و صحفی و زبری و الواحی و ما اردنا بذلک الّا علوّکم و سموّکم تشهد بذلک السّمآء و انجمها و الشّمس و اشراقها و الاشجار و اوراقها و البحار و امواجها و الارض و کنوزها نسئل اللّه ان يمّد اوليائه و يؤيّدهم علی ما ينبغی لهم فی هذا المقام المبارک العزيز البديع و نسئله ان يوفّق من حولی علی عمل ما امروا به من قلمی الأعلی يا جليل عليک بهائی و عنايتی انّا امرنا العباد بالمعروف و هم عملوا ما ناح به قلبی و قلمی اسمع ما نزل من سمآء مشيّتی و ملکوت ارادتی ليس حزنی سجنی و ما ورد عليّ من اعدائی بل من الّذين ينسبون انفسهم اِلی نفسی و يرتکبون ما تصعد به زفراتی و تنزل عبراتی قد نصحناهم بعبارات شتّی فی الواح شتّی نسئل اللّه ان يوّفقهم و يقرّبهم و يؤيّدهم علی ما تطمئنّ به القلوب و تستريح به النّفوس و يمنعهم عمّا لا ينبغی لايّامه قل يا اوليائی فی بلادی اسمعوا نصح من ينصحکم لوجه اللّه انّه خلقکم و اظهر لکم ما يرفعکم و ينفعکم و علّمکم صراطه المستقيم و نبأه العظيم يا جليل وصّ العباد بتقوی اللّه تاللّه هو القائد الاوّل فی عساکر ربّک و جنوده الاخلاق المرضيّه و الاعمال الطّيّبة و بها فتحت فی الاعصار و القرون مدائن الافئدة و القلوب و نصبت رايات النّصر و الظّفر علی اعلی الاعلام انّا نذکر لک الامانة و مقامها عند اللّه ربّک ربّ العرش العظيم انّا قصدنا يوماً من الايّام جزيرتنا الخضرآء و لمّا وردنا رأينا انهارها جارية و اشجارها ملتفّة و کانت الشّمس تلعب فی خلال الاشجار توجّهنا اِلی اليمين رأينا ما لا يتحرّک القلم علی ذکره و ذکر ما شهدت عين مولی الوری فی ذاک المقام الألطف الأشرف المبارک الأعلی ثمّ اقبلنا اِلی اليسار شاهدنا طلعة من طلعات الفردوس الأعلی قائمة علی عمود من النّور و نادت باعلی النّداء يا ملأ الارض و السّمآء انظروا جمالی و نوری و ظهوری و اشراقی تاللّه الحقّ انا الامانة و ظهورها و حسنها و اجر لمن تمسّک بها و عرف شأنها و مقامها و تشبّث بذيلها انا الزّينة الکبری لاهل البهآء و طراز العزّ لمن فی ملکوت الانشآء و انا السّبب الاعظم لثروة العالم و افق الاطمينان لاهل الإمکان کذلک انزلنا لک ما يقرّب العباد اِلی مالک الايجاد قلم اعلی از لغت فصحی بلغت نوراء توجّه نمود ليعرف الجليل عناية ربّه الجميل و يکون من الشّاکرين يا ايّها النّاظر اِلی الأفق الأعلی ندا بلند است و قوّه سامعه قليل بل مفقود اين مظلوم در فم ثعبان اوليای الهی را ذکر مينمايد اين ايّام وارد شد آنچه که سبب جزع و فزع ملأ اعلی گشت ظلم عالم و ضرّ امم مالک قدم را از ذکر منع ننمود و از اراده‌اش باز نداشت نفوسی که سالها خلف حجاب مستور چون افق امر را منير و کلمة اللّه را نافذ مشاهده نمودند بيرون دويدند با سيوف بغضا و وارد آوردند آنچه را که قلم از ذکرش عاجز و لسان از بيانش قاصر منصفين شاهد و گواه که از اوّل امر اينمظلوم امام وجوه ملوک و مملوک و علماء و امراء من غير ستر و حجاب قيام نمود و باعلی النّداء کلّ را بصراط مستقيم دعوت فرمود ناصری جز قلمش نبود و معينی جز نفسش نه نفوسی که از اصل امر بی خبر و غافلند بر اعراض قيام کردند ايشانند ناعقين الّذين ذکرهم اللّه فی الزّبر و الالواح و اخبر عباده بانتشارهم و ضوضآئهم و اغوائهم طوبی از برای نفوسی که من فی العالم را تلقآء ذکر مالک قدم معدوم و مفقود مشاهده نمايند و بعروه محکم الهی تمسّک جويند تمسّکی که شبهات و اشارات و اسياف و مدافع ايشان را منع ننمايد و محروم نسازد طوبی للرّاسخين و طوبی للثّابتين قلم اعلی نظر باستدعای آنجناب مراتب و مقامات عصمت کبری را ذکر نمود و مقصود آنکه کلّ بيقين مبين بدانند که خاتم انبياء روح ما سويه فداه در مقام خود شبه و مثل و شريک نداشته اوليا صلوات اللّه عليهم بکلمه او خلق شده‌اند ايشان بعد از او اعلم و افضل عباد بوده‌اند و در منتهی رتبه عبوديّت قائم تقديس ذات الهی از شبه و مثل و تنزيه کينونتش از شريک و شبيه به آن حضرت ثابت و ظاهر اينست مقام توحيد حقيقی و تفريد معنوی و حزب قبل از اين مقام کما هو حقّه محرُوم و ممنوع حضرت نقطه روح ما سويه فداه ميفرمايد اگر حضرت خاتم بکلمه ولايت نطق نميفرمود ولايت خلق نميشد حزب قبل مشرک بوده‌اند و خود را موحّد ميشمردند اجهل عباد بودند و خود را افضل ميدانستند از جزای آن نفوس غافله در يوم جزاء عقائد و مراتب و مقامات ايشان نزد هر بصير و هر خبيری واضح و معلوم گشت از حق بطلب عباد اين ظهور را از ظنون و اوهام حزب قبل حفظ فرمايد و از اشراقات انوار آفتاب توحيد حقيقی محروم نسازد يا جليل مظلوم عالم ميفرمايد نيّر عدل مستور آفتاب انصاف خلف سحاب مقام حارس و حافظ سارق قائم مکان امين خائن جالس در سنه قبل ظالمی بر دست حکومت اين مدينه جالس در هر حين از او ضرّی وارد لعمر اللّه عمل نمود آنچه را که سبب فزع اکبر بود ولکن قلم اعلی را ظلم عالم منع ننموده و نمينمايد محض فضل و رحمت مخصوص امراء و وزرای ارض مرقوم داشتيم آنچه را که سبب حفظ و حراست و امن و امانست که شايد عباد از شرّ ظالمين محفوظ مانند انّه هو الحافظ النّاصر المعين رجال بيت عدل الهی بايد در ليالی و ايّام به آنچه از افق سمآء قلم اعلی در تربيت عباد و تعمير بلاد و حفظ نفوس و صيانت ناموس اشراق نموده ناظر باشند . اشراق اوّل چون آفتاب حکمت از افق سمآء سياست طلوع نمود باين کلمه عليا نطق فرمود اهل ثروت و اصحاب عزّت و قدرت بايد حرمت دين را باحسن ما يمکن فی الإبداع ملاحظه نمايند دين نوريست مبين و حصنی است متين از برای حفظ و آسايش اهل عالم چه که خشية اللّه ناس را بمعروف امر و از منکر نهی نمايد اگر سراج دين مستور ماند هرج و مرج راه يابد نيّر عدل و انصاف و آفتاب امن و اطمينان از نور باز مانند هر آگاهی بر آنچه ذکر شد گواهی داده و ميدهد . اشراق دوم جميع را بصلح اکبر که سبب اعظمست از برای حفظ بشر امر نموديم سلاطين آفاق بايد باتّفاق باين امر که سبب بزرگ است از برای راحت و حفظ عالم تمسّک فرمايند ايشانند مشارق قدرت و مطالع اقتدار الهی از حقّ ميطلبيم تأييد فرمايد بر آنچه که سبب آسايش عباد است شرحی در اين باب از قبل از قلم اعلی جاری و نازل طوبی للعاملين . اشراق سيّم اجرای حدود است چه که سبب اوّل است از برای حيات عالم آسمان حکمت الهی به دو نيّر روشن و منير مشورت و شفقت و خيمه نظم عالم به دو ستون قائم و برپا مجازات و مکافات . اشراق چهارم جنود منصوره در اين ظهور اعمال و اخلاق پسنديده است و قائد و سردار اين جنود تقوی اللّه بوده اوست دارای کلّ و حاکم بر کلّ . اشراق پنجم معرفت دول بر احوال مأمورين و اعطاء مناصب باندازه و مقدار التفات به اين فقره بر هر رئيس و سلطانی لازم و واجب شايد خائن مقام امين را غصب ننمايد و ناهب مقرّ حارس را در سجن اعظم بعضی از مأمورين که از قبل و بعد آمده‌اند للّه الحمد بطراز عدل مزيّن و بعضی نعوذ باللّه از حق می طلبيم کلّ را هدايت فرمايد شايد از اثمار سدره امانت و ديانت محروم نمانند و از انوار آفتاب عدل و انصاف ممنوع نشوند . اشراق ششم اتّحاد و اتّفاق عباد است لازال باتّفاق آفاق عالم بنور امر منوّر و سبب اعظم دانستن خط و گفتار يکديگر است از قبل در الواح امر نموديم امنای بيت عدل يک لسان از السن موجوده و يا لسانی بديع و يک خط از خطوط اختيار نمايند و در مدارس عالم اطفال را به آن تعليم دهند تا عالم يک وطن و يک قطعه مشاهده شود . ابهی ثمره شجره دانش اين کلمه علياست همه بار يکداريد و برگ يک شاخسار ليس الفخر لمن يحبّ الوطن بل لمن يحبّ العالم از قبل در اين مقام نازل شد آنچه که سبب عمار عالم و اتّحاد امم است طوبی للفائزين و طوبی للعاملين . اشراق هفتم قلم اعلی کلّ را وصيّت ميفرمايد بتعليم و تربيت اطفال و اين آيات در اين مقام در کتاب اقدس در اوّل ورود سجن از سمآء مشيّت الهی نازل کتب علی کلّ اب تربية ابنه و بنته بالعلم و الخطّ و دونهما عمّا حدّد فی اللّوح و الّذی ترک ما امر به فللامنآء ان يأخذوا منه ما يکون لازما لتربيتهما ان کان غنيّا و الّا يرجع اِلی بيت العدل انّا جعلناه مأوی للفقرآء و المساکين انّ الّذی ربّی ابنه او ابنا من الابنآء کانّه ربّی احد ابنائی عليه بهائی و عنايتی و رحمتی الّتی سبقت العالمين . اشراق هشتم اين فقره از قلم اعلی در اين حين مسطور و از کتاب اقدس محسوب اُمور ملّت معلّق است برجال بيت عدل الهی ايشانند امناء اللّه بين عباده و مطالع الامر فی بلاده يا حزب اللّه مربّی عالم عدل است چه که دارای دو رکن است مجازات و مکافات و اين دو رکن دو چشمه‌اند از برای حيات اهل عالم چونکه هر روز را امری و هر حين را حکمتی مقتضی لذا امور به بيت عدل راجع تا آنچه را مصلحت وقت دانند معمول دارند ، نفوسی که لوجه اللّه بر خدمت امر قيام نمايند ايشان ملهمند به الهامات غيبی الهی بر کلّ اطاعت لازم امور سياسيّه کلّ راجع است به بيت عدل و عبادات بما انزله اللّه فی الکتاب يا اهل بها شما مشارق محبّت و مطالع عنايت الهی بوده و هستيد لسان را بسبّ و لعن احدی ميالائيد و چشم را از آنچه لايق نيست حفظ نمائيد آنچه را دارائيد بنمائيد اگر مقبول افتاد مقصود حاصل و الّا تعرّض باطل ذروه بنفسه مقبلين اِلی اللّه المهيمن القيّوم سبب حزن مشويد تا چه رسد بفساد و نزاع اميد هست در ظلّ سدره عنايت الهی تربيت شويد و بما اراده اللّه عامل گرديد همه اوراق يک شجريد و قطره‌های يک بحر . اشراق نهم دين اللّه و مذهب اللّه محض اتّحاد و اتفاق اهل عالم از سمآء مشيّت مالک قدم نازل گشته و ظاهر شده آنرا علّت اختلاف و نفاق مکنيد سبب اعظم و علّت کبری از برای ظهور و اشراق نيّر اتّحاد دين الهی و شريعه ربّانی بوده و نموّ عالم و تربيت امم و اطمينان عباد و راحت من فی البلاد از اصول و احکام الهی اوست سبب اعظم از برای اين عطيّه کبری کأس زندگانی بخشد و حيات باقيه عطا فرمايد و نعمت سرمديّه مبذول دارد رؤسای ارض مخصوص امنای بيت عدل الهی در صيانت اين مقام و علوّ و حفظ آن جهد بليغ مبذول دارند و همچنين آنچه لازمست تفحّص در احوال رعيّت و اطّلاع بر اعمال و امور هر حزبی از احزاب از مظاهر قدرت الهی يعنی ملوک و رؤساء ميطلبم که همّت نمايند شايد اختلاف از ميان برخيزد و آفاق بنور اتّفاق منوّر شود بايد کلّ به آنچه از قلم اعلی جاری شده تمسّک نمايند و عمل کنند حقّ شاهد و ذرّات کائنات گواه که آنچه سبب علوّ و سموّ و تربيت و حفظ و تهذيب اهل ارض است ذکر نموديم و از قلم اعلی در زبر و الواح نازل از حقّ می طلبيم عباد را تأييد فرمايد آنچه اين مظلوم از کلّ طلب مينمايد عدل و انصاف است باصغا اکتفا ننمايند در آنچه از اينمظلوم ظاهر شد تفکّر کنند قسم به آفتاب بيان که از افق سمآء ملکوت رحمن اشراق نموده اگر مبيّنی مشاهده ميشد و يا ناطقی خود را محلّ شماتت و استهزاء و مفتريات عباد نمينموديم حين ورود عراق امر اللّه مخمود و نفحات وحی مقطوع اکثری پژمرده بل مرده مشاهده گشتند لذا در صور مرّة اخری دميده شد و اين کلمه مبارکه از لسان عظمت جاری نفخنا فی الصّور مرّة اخری آفاق را از نفحات وحی و الهام زنده نموديم حال از خلف هر حجابی نفوسی بقصد مظلوم بيرون دويده‌اند اين نعمت کبری را منع کردند و انکار نمودند ای اهل انصاف اگر اين امر انکار شود کدام امر در ارض قابل اثبات است ويا لايق اقرار معرضين در صدد جمع آيات اين ظهور بر آمده‌اند و نزد هر که يافته‌اند باظهار محبّت اخذ کرده‌اند و نزد هر مذهبی از مذاهب خود را از آن مذهب ميشمرند قل موتوا بغيظکم انّه اتی بامر لا ينکره ذو بصرٍ و ذو سمعٍ و ذو دراية و ذو عدل و ذو انصاف يشهد بذلک قلم القدم فی هذا الحين المبين يا جليل عليک بهائی اوليای حق را باعمال امر مينمائيم شايد موفّق شوند و به آنچه از سمآء امر نازل شده عمل نمايند نفع بيان رحمن بنفوس عامله راجع نسئل اللّه ان يؤيّدهم علی ما يحبّ و يرضی و يوفّقهم علی العدل و الانصاف فی هذا الامر المبرم و يعرّفهم آياته و يهديهم اِلی صراطه المستقيم حضرت مبشّر روح ما سويه فداه احکامی نازل فرموده‌اند ولکن عالم امر معلّق بود بقبول لذا اين مظلوم بعضی را اجرا نمود و در کتاب اقدس بعبارات اُخری نازل و در بعضی توقّف نموديم الامر بيده يفعل ما يشاء و يحکم ما يريد و هو العزيز الحميد و بعضی از احکام هم بدعاً نازل طوبی للفآئزين و طوبی للعاملين بايد حزب اللّه جهد بليغ مبذول دارند که شايد نار ضغينه و بغضا که در صدور احزاب مکنونست بکوثر بيان و نصائح مقصود عالميان ساکن شود و اشجار وجود باثمار بديعه منيعه مزيّن گردد انّه هو النّاصح المشفق الکريم البهآء اللّائح المشرق من افق سمآء العطآء عليکم يا اهل البهآء و علی کلّ ثابت مستقيم و کلّ راسخٍ عليم اينکه سؤال از منافع و ربح ذهب و فضّه شده بود چند سنه قبل مخصوص اسم اللّه زين المقرّبين عليه بهآءالله الابهی اين بيان از ملکوت رحمن ظاهر قوله تعالی اکثری از ناس محتاج به اين فقره مشاهده ميشوند چه اگر ربحی در ميان نباشد أمور معطّل و معوّق خواهد ماند نفسی که موفّق شود با همجنس خود و يا هموطن خود و يا برادر خود مدارا نمايد و يا مراعات کند يعنی بدادن قرض الحسن کميابست لذا فضلاً علی العباد ربا را مثل معاملات ديگر که ما بين ناس متداولست قرار فرموديم يعنی ربح نقود از اين حين که اين حکم مبين از سمآء مشيّت نازل شد حلال و طيّب و طاهر است تا اهل ارض بکمال روح و ريحان و فرح و انبساط بذکر محبوب عالميان مشغول باشند انّه يحکم کيف يشآء و احلّ الرّبا کما حرّمه من قبل فی قبضته ملکوت الامر يفعل و يأمر و هُو الآمر العليم يا زين المقرّبين اشکر ربّک بهذا الفضل المبين علمای ايران اکثری بصد هزار حيله و خدعه باکل ربا مشغول بودند ولکن ظاهر آنرا بگمان خود بطراز حلّيّت آراسته مينمودند يلعبون باوامر اللّه و احکامه و لايشعرون ولکن بايد اين امر باعتدال و انصاف واقع شود قلم اعلی در تحديد آن توقّف نموده حکمة من عنده و وسعة لعباده و نوصی اولياء اللّه بالعدل و الانصاف و ما يظهر به رحمة احبّائه و شفقتهم بينهم انّه هو النّاصح المشفق الکريم انشاء اللّه کلّ مؤيّد شوند بر آنچه از لسان حق جاری شده و اگر آنچه ذکر شد عمل نمايند البتّه حق جلّ جلاله از سمآء فضل ضعف آنرا عطا ميفرمايد انّه هو الفضّال الغفور الرّحيم الحمد للّه العليّ العظيم ولکن اجرای اين اُمور برجال بيت عدل محوّل شده تا بمقتضيات وقت و حکمت عمل نمايند مجدّد کلّ را وصيّت مينمائيم بعدل و انصاف و محبّت و رضا انّهم اهل البهآء و اصحاب السّفينة الحمرآء عليهم سلام اللّه مولی الاسماء و فاطر السّمآء.

بسمه المُبدع العَليم الحکيم کتاب انزله الرّحمن من ملکوت البيان و انّه لروح الحيوان لاهل الامکان تعالی اللّه ربّ العالمين يذکر فيه من يذکر اللّه ربّه انّه لهو النّبيل فی لوح عظيم يا محمّد اسمع النّداء من شطر الکبريا من السّدرة المرتفعة علی ارض الزّعفران انّه لا اله الّا انا العليم الحکيم کن هبوبَ الرّحمن لاشجار الامکان و مربّيها باسم ربّک العادل الخبير انّا اردنا ان نذکرَ لک ما يتذکّر به النّاس ليَدَعُنّ ما عندهم و يتوجّهنّ اِلی اللّه مولی المخلصين انّا ننصح العبادَ فی هذه الايّام الّتی فيها تغبّر وجهُ العدل و انارت وَجنةُ الجهل و هُتِکَ سِترُ العقل و غاضت الرّاحة و الوفاء و فاضتِ المحنةُ و البلاء و فيها نُقِضَتِ العُهودُ و نُکِثَتِ العقودُ لا تَدری نفسٌ ما يُبصِرُه و يُعميه و ما يُضِلُّه و يَهدْيه قل يا قوم دعوا الرّذائلَ و خُذوا الفضائلَ کونوا قدوةً حسنة بين النّاس و صحيفةً يتذکّر بها الأناس مَنْ قام لخدمة الامر له أن يصدع بالحکمة و يسعی فی ازالة الجهل عن بين البريّة قل أن اتّحدوا فی کلمتکم و اتّفقوا فی رأيکم و اجعلوا اشراقَکم افضلَ من عشيّکم و غَدَکم احسنَ من امسکم فضل الانسان فی الخدمة و الکمال لا فی الزّينة و الثّروة و المال اجعلوا اقوالکم مقدّسةً عن الزّيغ و الهوی و اعمالکم منزّهةً عن الرّيب و الرّيا قل لا تصرفوا نقودَ اعمارِکم النّفيسةِ فی المشتهياتِ النّفسيّة و لا تقتصروا الامورَ علی منافعکم الشخصيّة انفِقُوا اذا وجدتم و اصبروا اذا فَقدتم انّ بعد کلّ شدّةٍ رخاء و مع کلّ کدر صفاء اجتنبوا التّکاهل و التّکاسل و تمسّکوا بما ينتفع به العالم من الصّغير و الکبير و الشّيوخ و الارامل قل ايّاکم ان تزرعوا زُؤانَ الخصومة بين البريّة و شوک الشّکوک فی القلوب الصّافية المنيرة قل يا احبّاء اللّه لا تعملوا ما يتکدّر به صافی سلسبيل المحبّة و ينقطع به عَرْفُ المودّة لعمری قد خُلقتم للوداد لا للضّغينة و العناد ليس الفخرُ لحبّکم انفُسَکم بل لحبّ ابناء جنسکم و ليس الفضلُ لمن يحبّ الوطن بل لمن يحبُّ العالم کونوا فی الطّرف عفيفاً و فی اليد أميناً و فی اللّسان صادقاً و فی القلب متذکّراً لا تُسقطوا منزلة العلماء فی البهاء و لا تصغّروا قدرَ من يعدل بينکم من الامراء اجعلوا جُندَکُم العدلَ و سلاحَکم العقلَ و شِيمَکُم العفوَ و الفضلَ و ما تفرح به افئدة المقرّبين لعمری قد احزننی ما ذکرتَ من الاحزان لا تنظر إلی الخلق و اعمالهم بل اِلی الحقّ وسلطانه انّه يذکّرک بما کان مبدء فرح العالمين إشْرب کوثَر السّرور من قدح بيان مطلع الظّهور الّذی يذکرک فی هذا الحصن المتين و أفرِغ جهدَک فی احقاق الحقّ بالحکمة و البيان و ازهاق الباطل عن بين الامکان کذلک يأمرک مشرق العرفان من هذا الافق المنير يا ايّها النّاطق باسمی اُنظُرِ النّاسَ و ما عملوا فی ايّامی انّا نزّلنا لاحدٍ من الامراء ما عجز عنه من علی الارض و سألناه أن يجمعَنا مع علماء العصر ليظهر لَه حجّة اللّه و برهانه و عظمته و سلطانه و ما اردنا بذلک الّا الخير المحض انّه ارتکب ما ناح به سکّان مدائن العدل و الانصاف و بذلک قضی بينی و بينه انّ ربّک لهو الحاکم الخبير و مع ما تراه کيف يقدر ان يطير الطّير الالهی فی هواء المعانی بعد ما انکسرت قوادمُهُ باحجار الظّنون و البغضاء و حُبِسَ فی سجن بُنِيَ من الصّخرة الملساء لعمرُ اللّه انّ القومَ فی ظلم عظيم و امّا ما ذکرت فی بدأ الخلق فهذا مقام يختلف باختلاف الافئدة و الانظار لو تقول انّه کان و يکون هذا حقّ و لو تقول کما ذکر فی الکتب المقدّسة انّه لا ريب فيه نزّل من لدی اللّه ربّ العالمين انّه کان کنزاً مخفيّاً و هذا مقام لا يعبّر بعبارة و لا يُشار باشارة و فی مقام أحبَبْتُ أنْ أُعْرَفَ کان الحقّ و الخلق فی ظلّه من الاوّل الّذی لا اوّل له الّا انّه مسبوق بالاوّليّة الّتی لا تعرف بالاوّليّة و بالعلّة الّتی لم يعرفها کلّ عالم عليم قد کان ما کان و لم يکن مثلَ ما تراه اليوم و ما کان تکوّن من الحرارة المحدثة من امتزاج الفاعل و المنفعل الّذی هو عينه و غيره کذلک ينبّئک النّبأ الأعظم من هذا البناء العظيم إنّ الفاعلين و المنفعلين قد خُلقت من کلمة اللّه المطاعة و انّها هی علّة الخلق و ما سواها مخلوق معلول انّ ربّک لهو المبيّن الحکيم ثمّ اعلَم أنّ کلامَ اللّه عزّ و جلّ اعلی و اجلّ من ان يکونَ ممّا تدرکه الحواسّ لانّه ليس بطبيعة و لا بجوهر قد کان مقدّساً عن العناصر المعروفة و الاُسطُقُسّات العوالی المذکورة و انّه ظهر من غير لفظ و صوت و هو امر اللّه المهيمن علی العالمين انّه ما انقطع عن العالم و هو الفيض الاعظم الّذی کان علّة الفيوضات و هو الکون المقدّس عمّا کان و ما يکون انّا لا نحبّ ان نفصّل هذا المقام لانّ آذان المُعرضين ممدودة الينا ليستمعوا ما يعترضون به علی اللّه المهيمن القيّوم لانّهم لا ينالون بسرّ العلم و الحکمة عمّا ظهر من مطلع نور الاحديّة لذا يعترضون و يصيحون و الحقّ ان يقال انّهم يعترضون علی ما عرفوه لاعلی ما بيّنه المبيّن و انبأه الحقّ علّام الغيوب ترجع اعتراضاتهم کلّها علی انفسهم و هم لعمرک لا يفقهون لابدّ لکلّ امر من مبدأ و لکلّ بناء من بان و انّه هذه العلّة الّتی سبقت الکون المزيّنَ بالطّراز القديم مع تجدّده و حدوثه فی کلّ حين تعالی الحکيم الّذی خلق هذا البناء الکريم فانظر العالم و تفکّر فيه انّه يُريک کتاب نفسه و ما سُطر فيه من قلم ربّک الصّانع الخبير و يخبرک بما فيه و عليه و يفصح لک علی شأن يغنيک عن کلّ مبيّن فصيح قل انّ الطّبيعةَ بکينونتها مظهر اسمی المبتعث و المکوّن و قد تختلف ظهوراتها بسبب من الاسباب و فی اختلافها لآيات للمُتفرّسين و هی الارادة و ظهورها فی رتبة الإمکان بنفس الامکان و انّها لتقدير من مقدّر عليم و لو قيل إنّها لهی المشيّة الامکانيّة ليس لأحد ان يعترضَ عليه و قدّر فيها قدرةٌ عجز عن ادراک کنهها العالمون انّ البصيرَ لا يری فيها الّا تجّلی اسمنا المکوّن قل هذا کون لا يدرکه الفساد و تحيّرت الطبّيعةُ من ظهوره و برهانِه و اشراقه الّذی احاط العالمين ليس لجنابک أن تلتفت الی قَبلُ و بَعدُ اذکر اليوم و ما ظهر فيه انّه ليکفی العالمين انّ البيانات و الاشارات فی ذکر هذه المقامات تُخمِد حرارةَ الوجود لک ان تنطق اليوم بما تشتعل به الافئدة و تطير اجساد المقبلين من يوقن اليوم بالخلق البديع و يری الحقّ المنيع مهيمناً قيّوماً عليه انّه من اهل البصر فی هذا المنظر الاکبر يشهد بذلک کلّ موقن بصير إمْشِ بقوّة الاسم الاعظم فوق العالم لِتَری اسرار القِدَم و تطّلع بما لا اطّلع به أحدٌ ان ربّک لهو المؤيّد العليم الخبير کن نبّاضا کالشّريان فی جسد الامکان لِيَحْدَثَ من الحرارة المحدثة من الحرکة ما تسرع به افئدة المتوّقفين انّک عاشرت معی و رأيت شموس سمآء حکمتی و امواج بحر بيانی اذ کنّا خلف سبعين الفَ حجاب من النّور انّ ربّک لهو الصّادق الأمين طوبی لمن فاز بفيضان هذا البحر فی ايّام ربّه الفيّاض الحکيم إنّا بيّنّا لک اذ کنّا فی العراق فی بيت من سمّی بالمجيد اسرار الخليقة و مبدأها و منتهاها و علّتها فلمّا خرجنا اقتصرنا البيانَ بانّه لا اله الّا انا الغفور الکريم کن مُبلّغ امر اللّه ببيان تَحْدثُ به النّار فی الاشجار و تنطق انّه لا اله الّا انا العزيز المختار قل انّ البيان جوهر يطلب النُّفوذ و الاعتدال و امّا النّفوذ معلّق باللّطافة و اللّطافة منوطة بالقلوب الفارغة الصّافية و امّا الاعتدال امتزاجه بالحکمة الّتی نزّلناها فی الزّبر و الالواح تفکّر فيما نزّل من سمآء مشيّة ربّک الفيّاض لتعرفَ ما اردناه فی غياهب الآيات انّ الّذين انکروا اللّه و تمسّکوا بالطّبيعة من حيث هی هی ليس عندهم من علم و لا من حکمة الا انّهم من الهائمين اولئک ما بلغوا الذّروةَ العليا و الغاية القصوی لذا سکِّرَتْ أبصارُهم و اختلفت افکارهم و الّا رؤساء القوم اعترفوا باللّه و سلطانه يشهد بذلک ربّک المهيمن القيّوم و لمّا مُلِئَتْ عيون اهل الشّرق من صنائع اهل الغرب لذا هاموا فی الاسباب و غفلوا عن مسبّبها و ممدّها مع انّ الّذين کانوا مطالع الحکمة و معادنها ما انکروا علّتها و مُبدِعَها و مبدأها انّ ربّک يعلم و النّاس اکثرهم لا يعلمون و لنا أن نذکر فی هذا اللّوح بعضَ مقالات الحکماء لوجه اللّه مالک الاسماء ليفتح بها ابصار العباد و يوقنُنَّ انّه هو الصّانع القادر المُبدع المنشئ العَليم الحکيم و لو يری اليومَ لحکماء العصر يدٌ طولی فی الحکمة و الصّنائع ولکن لو ينظر أحد بعين البصيرة لَيَعلَم انّهم أخذوا اکثرها من حکماء القبل وهم الّذين اسّسوا اساس الحکمة و مهّدوا بنيانها و شيّدوا ارکانها کذلک ينبّئک ربّک القديم و القدماء اخذوا العلوم من الأنبياء لانّهم کانوا مطالع الحکمة الآلهيّة و مظاهر الاسرار الرّبّانيّة من النّاس من فاز بزلال سلسال بياناتهم و منهم من شرِبَ ثُمالة الکأس لکلّ نصيب علی مقداره انّه لهو العادل الحکيم انّ أبيد قليس الّذی اشتهر فی الحکمة کان فی زمن داود و فيثاغورث فی زمن سليمان ابن داود و اخذ الحکمة من معدن النّبوّة و هو الّذی ظنّ انّه سمع حفيف الفَلَکِ و بلغ مقام المَلَکِ انّ ربّک يفصّل کلّ أمر اذا شاء انّه لهو العليم المحيط انّ اُسَّ الحکمة و أصلَها من الأنبياء و اختلفت معانيها و اسرارها بين القوم باختلاف الأنظار و العقول انّا نذکر لک نبأ يوم تکلّم فيه احدٌ من الأنبياء بين الوری بما علّمه شديد القوی انّ ربّک لهو الملهم العزيز المنيع فلمّا انفجرت ينابيعُ الحکمة و البيان من منبع بيانه و اخذ سُکرُ خَمرِ العرفان من فی فنائه قال الآن قد ملأ الرّوح من النّاس من أخذ هذا القول و وجد منه علی زعمه رائحة الحلول و الدّخول و استدلّ فی ذلک ببيانات شتّی و اتّبعه حزبٌ من النّاس لو انّا نذکر اسماءَهم فی هذا المقام و نفصّل لک لَيَطولُ الکلام و نبعُد عن المرام انّ ربّک لهو الحکيم العلّام و منهم من فاز بالرّحيق المختوم الّذی فکّ بمفتاح لسان مطلع آيات ربّک العزيز الوهّاب قل انّ الفلاسفة ما انکروا القديم بل مات اکثرهم فی حسرة عرفانه کما شهد بذلک بعضهم انّ رَبَّک لهو المخبر الخبير انّ بقراط الطّبيب کان من کبار الفلاسفة و اعترف باللّه و سلطانه و بعده سُقراط انّه کان حکيما فاضلا زاهدا اشتغل بالرّياضة و نَهَی النّفس عن الهوی و اعرض عن ملاذ الدّنيا و اعتزل الی الجبل و اقام فی غار و منع النّاس عن عبادة الاوثان و علّمهم سبيلَ الرّحمن الی ان ثارت عليه الجهّالُ و اخذوه و قتلوه فی السّجن کذلک يقصّ لک هذا القلم السّريع ما احدّ بَصَر هذا الرّجُلِ فی الفلسفة انّه سيّد الفلاسفة کلّها قد کان علی جانب عظيم من الحکمة نشهد انّه من فوارس مضمارها و اخصّ القائمين لخدمتها و له يد طولی فی العلوم المشهودة بين القوم و ما هو المستور عنهم کانّه فاز بجرعةٍ اذ فاض البحر الاعظم بهذا الکوثر المنير هو الّذی اطّلع علی الطّبيعة المخصوصة المعتدلة الموصوفة بالغلبة و انّها اشبه الأشياء بالرّوح الانسانی قد اخرجها من الجسد الجوّانی و له بيان مخصوص فی هذا البنيان المرصوص لو تسأل اليومَ حکماء العصر عمّا ذکره لَتَرَی عجزهم عن ادراکه انّ ربّک يقول الحقّ ولکنَّ النّاس اکثرهم لا يفقهون و بعده افلاطون الالهی انّه کان تلميذاً لِسقراطَ المذکور و جَلَس علی کرسيّ الحکمة بعده و اقرّ باللّه و آياته المهيمنة علی ما کان و ما يکون و بعده من سُمّيَ بارسطو طاليس الحکيم المشهور و هو الّذی استنبط القوّة البخاريّة و هؤلاء من صناديد القوم و کبرائهم کلّهم اقرّوا و اعترفوا بالقديم الّذی فی قبضته زمام العلوم ثمّ اذکرُ لک ما تکلّم به بَلينُوس الّذی عرف ما ذکره ابو الحکمة من اسرار الخليقة فی الواحه الزّبرجديّه لِيُوقِنَ الکلُّ بما بيّنّاه لک فی هذا اللّوح المشهود الّذی لو يُعْصَرُ بايادی العدل و العرفان ليجری منه روحُ الحيوان لاحياء من فی الامکان طوبی لمن يَسبَحُ فی هذا البحر و يُسَبِّحُ ربَّه العزيز المحبوب . قد تضوّعت نفحات الوحی من آيات ربّک علی شأن لا ينکرُها الّا من کان محروماً عن السّمع و البصر و الفؤاد و عن کلّ الشئونات الانسانيّة انَّ ربّک يشهد ولکن النّاس لا يعرفون و هو الّذی يقول أنا بَلِينُوس الحکيم صاحب العجائب و الطّلسمات و انتشر منه من الفنون و العلوم ما لا انتشر من غيره و قد ارتقی اِلی اعلی مراقی الخضوع و الابتهال إسْمَعْ ما قال فی مناجاته مع الغنيّ المتعال ( اقومُ بين يَدَی ربّی فاذکر آلاءه و نعماءَه و أصِفُه بما وصف به نفسَه لأن اکون رحمةً و هدی لمن يقبل قولی ) اِلی ان قال ( يا ربّ انت الاله و لا اله غيرک و انت الخالق و لا خالق غيرک ايّدنی و قوّنی فقد رجف قلبی و اضطربت مفاصلی و ذهب عقلی و انقطعت فکرتی فاعطِنی القوّةَ و انطِق لسانی حتّی اتکلّمَ بالحکمة ) اِلی ان قال ( انّک انت العليم الحکيم القدير الرّحيم ) انّه لهو الحکيم الّذی اطّلع علی اسرار الخليقة و الرّموز المکنونة فی الالواح الهرمسيّة انّا لا نحبّ أن نذکر ازيد ممّا ذکرناه و نذکر ما القی الرّوحُ علی قلبی انّه لا إله الّا هو العالم المقتدر المهيمن العزيز الحميد لعمری هذا يوم لا تحبّ السّدرةُ الّا أن تنطقَ فی العالم انّه لا اله الّا انا الفرد الخبير لو لا حُبّی ايّاک ما تکلّمت بکلمة ممّا ذکرناه إعرَفْ هذا المقام ثمّ احفظه کما تحفظ عينيک و کن من الشّاکرين و انّک تعلم انّا ما قرأنا کتبَ القوم و ما اطّلعنا بما عندهم من العلوم کلّما اردنا أن نذکر بيانات العلماء و الحکماء يظهر ما ظهر فی العالم و ما فی الکتب و الزّبر فی لوح امام وجه ربّک نری و نکتب انّه احاط علمُهُ السّموات و الارضين هذا لوح رقم فيه من القلم المکنون علمُ ما کان و ما يکون و لم يکن له مترجم الّا لسانی البديع إنَّ قلبی من حيث هو هو قد جعله اللّه ممرّداً عن اشارات العلماء و بيانات الحکماء انّه لا يحکی الّا عن اللّه وَحده يشهد بذلک لسانُ العظمة فی هذا الکتاب المبين قل يا ملأ الأرض ايّاکم ان يمنَعکم ذکرُ الحکمة عن مطلعها و مشرقها تمسّکوا بربّکم المعلِّمِ الحکيم انّا قدّرنا لکلّ ارض نصيباً و لکلّ ساعة قسمة و لکلّ بيان زماناً و لکلّ حال مقالا فانظروا اليونانَ انّا جعلناها کرسيّ الحکمة فی برهة طويلة فلمّا جآء اجلُها ثُلّ عرشها و کلَّ لسانها و خَبَتْ مصابيحها و نُکِثت اعلامُها کذلک نأخذ و نعطی انّ ربّک لهو الآخذ المعطی المقتدر القدير قد أودعنا شمس المعارف فی کلّ ارض اذا جاء الميقات تشرق من افقها امراً من لدی اللّه العليم الحکيم انّا لو نريد ان نذکر لک کلّ قطعةٍ من قطعات الارض و ما ولج فيها و ظهر منها لنقدر انّ ربّک احاط علمه السّموات و الارضين ثمّ اعلم أنّه قد ظهر من القدماء ما لم يظهر من الحکماء المعاصرين انّا نذکر لک نبأ مورْطُس انّه کان من الحکماء و صنع آلة تُسمِعُ علی ستّين ميلا و کذلک ظهر من غيره ما لا تراه فی هذا الزّمان انّ ربّک يُظهِرُ فی کلّ قرن ما اراد حکمة من عنده انّه لهو المدبّر الحکيم من کان فيلسوفاً حقيقيّاً ما انکر اللّه و برهانه بل اقرّ بعظمته و سلطانه المهيمن علی العالمين انّا نحبّ الحکماء الّذين ظهر منهم ما انتفع به النّاس و ايّدناهم بامر من عندنا انّا کنّا قادرين ايّاکم يا احبّائی ان تنکروا فضلَ عبادی الحکماء الّذين جعلهم اللّه مطالع اسمه الصّانع بين العالمين أفرِغوا جهدکم ليظهر منکم الصَّنائعُ و الامورُ الّتی بها ينتفع کلّ صغير و کبير انّا نتبرّأُ من کلّ جاهل ظنّ بانّ الحکمة هی التکلّم بالهوی و الاعراض عن اللّه مولی الوری کما نسمع اليوم من بعض الغافلين . قل اوّل الحکمة و اصلها هو الاقرار بما بيّنه اللّه لانّ به استحکم بنيان السّياسة الّتی کانت درعاً لحفظ بدن العالم تفکّروا لتعرفوا ما نطق به قلمی الاعلی فی هذا اللّوح البديع قل کلّ امر سياسيّ انتم تتکلّمون به کان تحت کلمة من الکلمات الّتی نزّلت من جبروت بيانه العزيز المنيع کذلک قصصنا لک ما يفرح به قلبک و تقرّ عينُک و تقوم علی خدمة الامر بين العالمين نبيلی لا تحزن من شیء افرح بذکری ايّاک و اقبالی و توجّهی اليک و تکلّمی معک بهذا الخطاب المبرم المتين تفکّر فی بلائی و سجنی و غربتی و ما ورد عليّ و ما يَنسِبُ اليّ النّاس الا انّهم فی حجاب غليظ لمّا بلغ الکلامُ هذا المقام طلع فجر المعانی و طفئ سراج البيان البهآء لأهل الحکمة و العرفان من لدن عزيز حميد قل سبحانک اللّهمّ يا الهی اسألک باسمک الّذی به سطع نور الحکمة اذ تحرّکت افلاک بيانه بين البريّة بان تجعلنی مُؤيّداً بتأييداتک و ذاکراً باسمک بين عبادک ای ربّ توجّهت اليک منقطعاً عن سوائک و متشبّثاً بذيل الطافک فانطقنی بما تنجذب به العقول و تطير به الارواح و النّفوس ثمّ قوّنی فی امرک علی شأن لا تمنعنی سطوة الظّالمين من خلقک و لاقدرة المنکرين من اهل مملکتک فاجعلنی کالسّراج فی ديارک ليهتدی به من کان فی قلبه نور معرفتک و شغف محبّتک انّک انت المقتدر علی ما تشاء و فی قبضتک ملکوت الإنشاء لا اِله الّا انت العزيز الحکيم .

هُو العليّ الأعلی أصلُ کلّ الخير هُو الاعتمادُ علی اللّه و الانقيادُ لامره و الرّضاء لمرضاته . أصلُ الحکمة هی الخشيةُ عن اللّه عزّ ذکرُه و المخافةُ من سطوته و سياطه و الوَجلُ من مظاهر عدله و قضائه . رأسُ الدّين هو الإقرار بما نُزّل من عند اللّه و الاتّباعُ لما شُرِع فی محکم کتابه . أصلُ العزَّةِ هی قناعة العبد بما رُزِق به و الاکتفاء بما قُدِّرَله . أصلُ الحُبِّ هو إقبال العبد اِلی المحبوب و الإعراضُ عمّا سواه و لم يکن مرادُه الّا ما أراده مولاه . أصْلُ الذِّکرِ هو القيام علی المذکور و نسيان عن ورائه . رَأس التَّوَکُّل هو اقترافُ العبد و اکتسابُه فی الدُّنيا و اعتصامُه باللّه و انحصارُ النَّظر اِلی فضل مولاه إذ اليه يرجع أُمور العبد فی مُنقَلَبِه و مثويه . رأسُ الإنقطاع هُو التّوجّه اِلی شطر اللّه و الوُرودُ عليه و النّظر اليه و الشّهادةُ بين يديه . رَأسُ الفِطرَةِ هی الإقرار بالافتقار و الخضوعُ بالاختيار بين يَدی اللّه الملک العزيز المختار . رأسُ القدرة و الشّجاعة هی اعلاء کلمة اللّه و الاستقامة علی حبّه . رَأسُ الإحْسانِ هو اظهار العبد بما أَنعمه اللّه و شکرُه فی کلّ الاحوال و فی جميع الأحيان . رأسُ الإيمان هو التّقلّل فی القول و التّکثّرُ فی العمل و من کان اقوالهُ ازْيدَ من اعماله فاعلموا أنّ عدمه خيرٌ من وجوده و فنائه احسن من بقائه . اصلُ العافية هی الصّمتُ و النّظر اِلی العاقبة و الإنزواءُ عن البريّة . رأسُ الهِمَّةِ هی انفاق المرء علی نفسه و علی اهله و الفقراء من اخْوَتِه فی دينه . رَأسُ التّجارةِ هی حبّی به يَستَغنِی کلّ شیءٍ عن کلّ شیءٍ و بدونه يفتقرُ کلّ شیءٍ عن کلّ شیءٍ و هذا ما رُقِمَ من اصبع عزٍّ منيرٍ . أصْلُ کلّ الشَّرِّ هو إِغفال العبد عن مولاه و إقبالُه اِلی ما سواه . أصلُ النّارِ هی الجحاد فی آيات اللّه و المجادلة بمن ينزل من عنده و الانکار به و الاستکبار عليه . أصلُ کلّ العُلُومِ هو عرفانُ اللّه جلّ جلالُه و هذا لن يُحقَّقَ الّا بعرفان مَظهَرِ نفسه . رَأسُ الذِّلة هی الخروجُ عن ظلّ الرّحمن و الدُّخولُ فی ظلّ الشّيطان . رأسُ الکُفرِ هو الشِّرک باللّه و الإعتماد علی ما سويه و الفرار عن قضاياه . أصلُ الخُسرَانِ لمن مَضَتْ ايّامُهُ و ما عَرَفَ نَفسه . رأسُ کُلِّ ما ذکرناهُ لَکَ هو الانصاف و هو خروجُ العبد عن الوهم و التّقليد و التَّفَرّسُ فی مظاهر الصّنع بنظر التّوحيد و المشاهَدةُ فی کلّ الأمور بالبصر الحديد کذلک علّمناک و صرّفنا لک کلمات الحکمة لتشکر اللّه ربّک فی نفسک و تفتخر بها بين العالمين .

هُوَاللّه تَعالی شأنه العَظَمَة وَ الإقتِدار حمد مقدّس از ذکر و بيان حضرت معبود و مالک غيب و شهودی را لايق و سزا که از نقطه اولی کتب لاتحصی پديد آورد . و از کلمه عليا خلق اوّلين و آخرين ظاهر فرمود و در هر قرنی از قرون و هر عصری از اعصار بمقتضيات حکمت بالغه سفيری فرستاد تا خلق افسرده را بماء بيان زنده نمايد اوست مبيّن و اوست مترجم چه که ناس از ادراک آنچه در کتب الهی از قلم اعلی جاری شده و نازل گشته قاصر و عاجزند در هر حال مذکّر و هادی و معرّف و معلّم لازم لذا سفرا و انبياء و اصفياء فرستاد تا ناس را از مقصود از تنزيل کتب و ارسال رسل آگاه نمايند و کلّ عارف شوند بوديعه ربّانيّه که در ايشان بنفس ايشان گذاشته شده انسان طلسم اعظم است و لکن عدم تربيت او را از آنچه با اوست محروم نموده بيک کلمه خلق فرمود و بکلمه اخری بمقام تعليم هدايت نمود و بکلمه ديگر مراتب و مقاماتش را حفظ فرمود . " حضرت موجود ميفرمايد " انسان را بمثابه معدن که دارای احجار کريمه است مشاهده نما بتربيت جواهر آن بعرصه شهود آيد و عالم انسانی از آن منتفع گردد . انتهی . اگر نفسی در کتب منزله از سماء احديّه بديده بصيرت مشاهده نمايد و تفکّر کند ادراک مينمايد که مقصود آنست جميع نفوس نفس واحده مشاهده شوند تا در جميع قلوب نقش خاتم الملک للّه منطبع شود و شموس عنايت و اشراقات انجم فضل و رحمت جميع را احاطه نمايد حق جلّ جلاله از برای خود چيزی اخذ ننموده نه از اطاعت عالم به او نفعی راجع و نه از ترک آن نقصی وارد در هر آن طير ملکوت بيان به اين کلمه ناطق جميع را از برای تو خواستم و تو را از برای خود اگر علمای عصر بگذارند و من علی الارض رائحه محبّت و اتّحاد را بيابند در آن حين نفوس عارفه بر حرّيّت حقيقی آگاه شوند راحت اندر راحت مشاهده نمايند آسايش اندر آسايش اگر ارض بانوار آفتاب اين مقام منوّر شود اذاً يصدق أن يقال لاتری فيها عوجا و لا امتا . و الصّلاة و السّلام علی من ابتسم بظهوره ثغر البطحاء و تعطّر بنفحات قميصه کلّ الوری الّذی اتی لحفظ العباد عن کلّ ما يضرّهم فی ناسوت الانشاء . تعالی تعالی مقامه عن وصف الممکنات و ذکر الکائنات . به ارتفع خباء النّظم فی العالم و علم العرفان بين الامم و علی آله و اصحابه الّذين بهم نصبت رايات التّوحيد و اعلام النّصر و التّفريد و بهم ارتفع دين اللّه بين خلقه و ذکره بين عباده اسأَله تعالی بأن يحفظه عن شرّ اعدائه الّذين خرقوا الاحجاب و هتکوا الاستار الی ان نکست راية الاسلام بين الانام . و بعد عرض ميشود نامه آنجناب رسيد و نفحه وصال از او متضوّع الحمد للّه بعد از حکم محکم فراق نسيم قرب و لقا مرور نمود و ارض قلب را بماء سرور و فرح تازه فرمود للّه الحمد فی کلّ الاحوال . انشاءاللّه حق جلّ جلاله عنايت فرمايد و جميع من علی الارض را بما يحبّ و يرضی هدايت نمايد مشاهده فرمائيد سالهاست نه ارض ساکن است و نه اهل آن گاهی بحرب مشغول و هنگامی ببلاهای ناگهانی معذّب . بأساء و ضرّاء ارض را احاطه نموده مع ذلک احدی آگاه نه که سبب آن چيست و علّت آن چه اگر ناصح حقيقی کلمه فرموده آنرا بر فساد حمل نموده‌اند و از او نپذيرفته‌اند انسان متحيّر که چه گويد و چه عرض نمايد دو نفس ديده نميشود که فی الحقيقه در ظاهر و باطن متّحد باشند آثار نفاق در آفاق موجود و مشهود مع آنکه کلّ از برای اتّحاد و اتّفاق خلق شده‌اند . " حضرت موجود ميفرمايد " ای دوستان سراپرده يگانگی بلند شد بچشم بيگانگان يکديگر را مبينيد همه بار يک داريد و برگ يک شاخسار . انتهی انشاءاللّه نور انصاف بتابد و عالم را از اعتساف مقدّس فرمايد اگر ملوک و سلاطين که مظاهر اقتدار حق جلّ جلاله‌اند همّت نمايند و بما ينتفع به من علی الارض قيام فرمايند عالم را آفتاب عدل اخذ نمايد و منوّر سازد . " حضرت موجود ميفرمايد " خيمه نظم عالم به دوستون قائم و بر پا مجازات و مکافات " و درمقام ديگر بلغت فصحی ميفرمايد " للعدل جندٌ و هی مجازات الاعمال و مکافاتها بهما ارتفع خباء النّظم فی العالم و اخذ کلّ طاغ زمام نفسه من خشية الجزاء . انتهی . " و در مقام ديگر ميفرمايد " يا معشر الامراء ليس فی العالم جندٌ اقوی من العدل و العقل براستی ميگويم جندی در ارض اقوی از عدل و عقل نبوده و نيست طوبی لملک يمشی و تمشی امام وجهه راية العقل و عن ورائه کتيبة العدل انّه غرّة جبين السّلام بين الانام و شامة وجنة الامان فی الامکان . انتهی . فی الحقيقه اگر آفتاب عدل از سحاب ظلم فارغ شود ارض غير ارض مشاهده گردد " و در مقامی حضرت موجود در سبب و علّت اوّليّه سکون وراحت امم وعمارعالم ميفرمايد " لابدّ بر اين است مجمع بزرگی در ارض بر پا شود و ملوک و سلاطين در آن مجمع مفاوضه در صلح اکبر نمايند و آن اينست که دول عظيمه برای آسايش عالم بصلح محکم متشبّث شوند و اگر مَلِکی بر مَلِکی برخيزد جميع متّفقاً بر منع قيام نمايند در اين صورت عالم محتاج مهمّات حربيّه و صفوف عسکريّه نبوده و نيست الّا علی قدر يحفظون به ممالکهم و بلدانهم اينست سبب آسايش دولت و رعيّت و مملکت انشاء اللّه ملوک و سلاطين که مرايای اسم عزيز الهيند به اين مقام فائز شوند و عالم را از سطوت ظلم محفوظ دارند . "و همچنين ميفرمايد " از جمله اموری که سبب اتّحاد و اتّفاق ميگردد و جميع عالم يک وطن مشاهده ميشود آنست که السن مختلفه بيک لسان منتهی گردد و همچنين خطوط عالم بيک خط بايد جميع ملل نفوسی معيّن نمايند از اهل ادراک و کمال تا مجتمع شوند و بمشاورت يکديگر يک لسان اختيار کنند چه از السن مختلفه موجوده و چه لسان جديد تازه اختراع نمايند و در جميع مدارس عالم اطفال را به آن تعليم دهند . انتهی عنقريب جميع اهل عالم بيک لسان و يک خط مزيّن در اين صورت هر نفسی بهر بلدی توجّه نمايد مثل آنست که در بيت خود وارد شده اين امور لازم و واجب هر ذی بصر و سمعی بايد جهد نمايد تا اسباب آنچه ذکر شد از عالم الفاظ و اقوال بعرصه شهود و ظهور آيد اليوم هيکل عدل تحت مخالب ظلم و اعتساف مشاهده ميشود از حق جلّ جلاله بخواهيد تا نفوس را از دريای آگاهی بی نصيب نفرمايد چه اگر فی الجمله آگاه شوند ادراک مينمايند که آنچه از قلم حکمت جاری و ثبت شده بمنزله آفتاب است از برای جهان راحت و امنيّت و مصلحت کلّ در آنست والّا هر يوم بلای جديدی عالم را اخذ نمايد و فتنه تازه ئی بر پا شود انشاءاللّه نفوس عالم موفّق شوند و سُرج بيانات مشفقانه را بمصابيح حکمت حفظ نمايند اميد هست که کلّ بطراز حکمت حقيقی که اسّ اساس سياست عالم است مزيّن گردند . "حضرت موجود ميفرمايد " آسمان سياست به نيّر اين کلمه مبارکه که از مشرق اراده اشراق نموده منير و روشن است ينبغی لکلّ آمر ان يزن نفسه فی کلّ يوم بميزان القسط و العدل ثمّ يحکم بين النّاس و يأمرهم بما يهديهم الی صراط الحکمة و العقل . انتهی اينست اسّ سياست و اصل آن حکيم آگاه از اين کلمه استخراج مينمايد آنچه سبب راحت و امنيّت و حفظ نفوس و دماء و امثال آنست اگر صاحبان افئده از دريای معانی که در اين الفاظ مستور است بياشامند و آگاه گردند کلّ شهادت ميدهند بر علوّ بيان و سموّ آن اين فانی اگر آنچه ادراک نموده عرض نمايد جميع گواهی دهند بر حکمت بالغه الهيّه اسرار سياست در اين کلمه مکنون و آنچه ناس به آن محتاج در او مخزون اين خادم فانی از حق جلّ جلاله سائل و آمل که ابصار عالم را بنور حکمت منوّر فرمايد تا کلّ ادراک نمايند آنچه را که اليوم لازم است امروز انسان کسی است که بخدمت جميع من علی الارض قيام نمايد . " حضرت موجود ميفرمايد " طوبی لمن اصبح قائما علی خدمة الأمم "و در مقام ديگر ميفرمايد " ليس الفخر لمن يحبّ الوطن بل لمن يحبّ العالم . انتهی . فی الحقيقه عالم يک وطن محسوب است و من علی الارض اهل آن و مقصود از اتّحاد و اتّفاق که در کتب انبياء از قلم اعلی ثبت شده در امور مخصوصه بوده و خواهد بود نه اتّحادی که سبب اختلاف شود و اتّفاق به آن علّت نفاق گردد اين مقام اندازه و مقدار است و مقام اعطاءُ کُلّ ذِيْ حَقٍّ حقَّه است طوبی لمن عرف و فاز و يا حسرة للغافلين آثار طبيعت بنفسها بر اين شاهد و گواه و هر حکيم بينائی بر آنچه عرض شد مطّلع و آگاه مگر نفوسی که از کوثر انصاف محرومند و در هيماء غفلت و حميّت جاهليّه هائم . "حضرت موجود ميفرمايد " ای پسران انسان دين اللّه و مذهب اللّه از برای حفظ و اتّحاد و اتّفاق و محبّت و الفت عالم است او را سبب و علّت نفاق و اختلاف و ضغينه و بغضاء منمائيد اينست راه مستقيم و اسّ محکم متين آنچه براين اساس گذاشته شود حوادث دنيا او را حرکت ندهد و طول زمان او را از هم نريزاند . انتهی اميد هست که علما و امرای ارض متّحداً بر اصلاح عالم قيام نمايند و بعد از تفکّر و مشورت کامل بدرياق تدبير هيکل عالم را که حال مريض مشاهده ميشود شفا بخشند و بطراز صحّت مزيّن دارند . " حضرت موجود ميفرمايد " آسمان حکمت الهی به دو نيّر روشن و منير مشورت و شفقت در جميع امور بمشورت متمسّک شويد چه که اوست سراج هدايت راه نمايد و آگاهی عطا کند . انتهی بايد اوّل هر امری آخر آن ملاحظه شود و از علوم و فنون آنچه سبب منفعت و ترقّی و ارتفاع مقام انسان است اطفال به آن مشغول گردند تا رائحه فساد از عالم قطع شود و کلّ بهمّت اوليای دولت و ملّت در مهد امن و امان مستريح مشاهده شوند . " حضرت موجود ميفرمايد " علمای عصر بايد ناس را در تحصيل علوم نافعه امر نمايند تا خود و اهل عالم از آن منتفع گردند علومی که ازلفظ ابتدا و به لفظ منتهی گردد مفيد نبوده ونخواهد بود اکثری از حکمای ايران عمرها بدرس حکمت مشغولند و عاقبت حاصل آن جز الفاظی نبوده و نيست 0 انتهی ودر جميع امور بايد رؤسا باعتدال ناظر باشند چو هر امری که از اعتدال تجاوز نمايد از طراز اثر محروم مشاهده شود مثلاً حرّيّت و تمدّن و امثال آن مع آنکه بقبول اهل معرفت فائز است اگر از حدّ اعتدال تجاوز نمايد سبب و علّت ضرّ گردد اگر اين نقطه تفصيل شود بيان بطول انجامد وبيم آنست که سبب کسالت گردد از حقّ جلّ جلاله اين فانی سائل و آمل که جميع را خير عطا فرمايد و فی الحقيقه هر نفس دارای او شد دارای کلّ است 0 "حضرت موجود ميفرمايد " زبان خرد ميگويد هرکه دارای من نباشد دارای هيچ نه از هر چه هست بگذريد و مرا بيابيد منم آفتاب بينش و دريای دانش پژمردگان را تازه نمايم و مردگان را زنده کنم منم آن روشنائی که راه ديده بنمايم و منم شاهباز دست بی نياز پر بستگان را بگشايم و پرواز بياموزم 0 انتهی "و همچنين ميفرمايد " آسمان خرد به دو آفتاب روشن بردباری و پرهيزکاری 0 انتهی 0 يا حبيبی بحور مفصّله در اين کلمات مختصره مسطور است طوبی لنفس عرفت و شربت و فازت و الحسرة للغافلين اين فانی از اهل ارض انصاف طلب مينمايد که فی الجمله گوش لطيف رقيق محبوب را که از برای اصغای کلمه حکمت خلق شده از سبحات و اشارات و ظنون و اوهام لايسمنه و لا يغنيه پاک و طاهر نمايند تا ناصح اقبال کند به اظهار آنچه سبب برکت عالم و خير امم است حال در اکثر ممالک نور اصلاح مخمود و خاموش و نار فساد ظاهر و مشتعل دو مملکت عظيمه که هر دو خود را رأس تمدّن و محيی آن و مقنّن قوانين ميشمرند بر حزبی از احزاب که منسوب بحضرت کليم است قيام نموده اند ان اعتبروا يا اولی الابصار اعتساف شأن انسان نبوده و نيست در کلّ احوال بايد به انصاف ناظر باشد و بطراز عدل مزيّن از حق بطلبيد به ايادی عنايت و تربيت نفوسی چند را از آلايش نفس و هوی مطهّر فرمايد تا للّه قيام نمايند و لوجهه تکلّم کنند که شايد آثار ظلم محو شود و انوار عدل عالم را احاطه نمايد ناس غافلند مبيّن لازم است . "حضرت موجود ميفرمايد " حکيم دانا و عالم بينا دو بصرند از برای هيکل عالم انشاء اللّه ارض از اين دو عطيّه کبری محروم نماند و ممنوع نشود 0انتهی آنچه ذکر شده و ميشود نظر بحبّ خدمتی است که اين عبد بجميع من علی الارض داشته و دارد . يا حبيبی در جميع احوال انسان بايد متشبّث شود باسبابی که سبب و علّت امنيّت و آسايش عالم است 0 "حضرت موجود ميفرمايد " آنچه در اين روز پيروز شما را از آلايش پاک نمايد و به آسايش رساند همان راه راست بوده و خواهد بود 0 انتهی 0 انشاء اللّه از همّت اوليا و حکمای ارض اهل عالم بما ينفعهم آگاه شوند غفلت تا کی اعتساف تا کی انقلاب و اختلاف تا کی اين خادم فانی متحيّر است جميع صاحب بصر و سمعند ولکن از ديدن و شنيدن محروم مشاهده ميشوند حبّ اين عبد به آن جناب خادم را بر آن داشت که به اين اوراق مشغول شود والّا فی الحقيقه ارياح يأس از جميع جهات در عبور و مرور است و انقلابات و اختلافات عالم يوماً فيوماً در تزايد آثار هرج و مرج مشاهده ميشود چه که اسبابی که حال موجود است بنظر موافق نمی‌آيد از حق جلّ جلاله ميطلبم که اهل ارض را آگاه نمايد و عاقبت را بخير منتهی فرمايد و به آنچه سزاوار است مؤيّد دارد اگر انسان به قدر و مقام خود عارف شود جز اخلاق حسنه و اعمال طيّبه راضيه مرضيّه از او ظاهر نشود 0 اگر حکما و عرفای مشفق ناس را آگاه نمايند جميع عالم قطعه واحده مشاهده گردد هذا حقٌ لا ريب فيه . يسأل الخادم همّة من کلّ ذی همّة ليقوم علی اصلاح البلاد و احياء الاموات بماء الحکمة و البيان حبّاً للّه الفرد الواحد العزيز المنّان 0 حکمت هيچ حکيمی ظاهر نه مگر به بيان و اين مقام کلمه است که از قبل و بعد در کتب ذکر شده چه که جميع عالم از کلمه و روح آن بمقامات عاليه رسيده اند و بيان و کلمه بايد مؤثّر باشد و همچنين نافذ و به اين دو طراز در صورتی مزيّن که للّه گفته شود و بمقتضيات اوقات ونفوس ناظر باشد 0 "حضرت موجود ميفرمايد " انّ البيان جوهرٌ يطلب النّفوذ و الاعتدال امّا النّفوذ معلّق باللّطافة و اللّطافة منوطة بالقلوب الفارغة الصّافية و امّا الاعتدال امتزاجه بالحکمة الّتی ذکرناها فی الالواح 0 انتهی 0 ازبرای هر کلمه روحی است لذا بايد متکلّم ومبيّن ملاحظه نمايند و بوقت و مقام کلمه القاء فرمايند چه که از برای هر کلمه اثری موجود و مشهود 0 "حضرت موجود ميفرمايد " يک کلمه بمثابه نار است و اخری بمثابه نور و اثر هر دو در عالم ظاهر لذا بايد حکيم دانا در اوّل بکلمه که خاصيّت شير در او باشد تکلّم نمايد تا اطفال روزگار تربيت شوند و بغايت قصوای وجود انسانی که مقام ادراک و بزرگيست فائز گردند 0 " و همچنين ميفرمايد " يک کلمه بمثابه ربيع است و نهالهای بستان دانش از او سر سبز و خرّم و کلمه ديگر مانند سموم 0 انتهی 0 حکيم دانا بايد بکمال مدارا تکلّم فرمايد تا از حلاوت بيان کلّ بما ينبغی للانسان فائز شوند ای حبيب من کلمه الهی سلطان کلمات است و نفوذ آن لاتحصی 0 "حضرت موجود ميفرمايد " عالم را کلمه مسخّر نموده و مينمايد اوست مفتاح اعظم در عالم چه که ابواب قلوب که فی الحقيقه ابواب سماء است از او مفتوح يک تجلّی از تجلّياتش در مرآت حبّ اشراق نموده کلمه مبارکه انا المحبوب در او منطبع بحريست دارا و جامع هر چه ادراک شود از او ظاهر گردد تعالی تعالی هذا المقام الأعلی الّذی کينونة العلوّ و السّموّ تمشی عن ورائه مهلّلا مکبّراً. انتهی . گويا ذائقه اهل عالم از تب غفلت و نادانی تغيير نموده چه که از حلاوت بيان غافل و محروم مشاهده ميشوند بسيار حيف است که انسان خود را از اثمار شجره حکمت ممنوع سازد ايّام و ساعات در مرور است . يد قدرت انشاءاللّه جميع را حفظ فرمايد و بافق دانائی کشاند . انّ ربّنا الرّحمن لهو المؤيّد العليم الحکيم 0 عرض ديگر آنکه دستخط ثانی آنجناب که از قدس شريف ارسال داشته بودند رسيد و آنچه در او مذکور و مسطور مشاهده شد و تلقاء وجه معروض گشت فرمودند بنويس يا مقصود ندايت را شنيديم ناله و حنينت را در شوق و اشتياق اصغاء نموديم الحمد للّه که عرف محبّت از هر کلمه ساطع و متضوّع بود انشاء اللّه اين مقام پاينده بماند . قد انشد العبد الحاضر ما انشأته مکرّر ذکرت نزد مظلوم مذکور ولحاظ عنايت و شفقت بتو متوجّه انسان بزرگست همّتش هم بايد بزرگ باشد در اصلاح عالم و آسايش امم از حق ميطلبم شما را مؤيّد فرمايد بر آنچه سزاوار مقام انسان است در جميع احوال بحکمت ناظر باشيد چه که بعضی از ارباب غرض در صدد بوده و هستند سبحان اللّه مقام مقدّسی را که جز محبّت و مودّت و عمار و اصلاح از برای عالم و آدم نخواسته به او نسبت داده‌اند آنچه را که لسان و قلم از ذکر آن خجل است انّا ذکرناک و نذکرک و نسأله تعالی بان يحفظک بايادی القدرة و القوّة و يعرّفک ما ينفعک فی الاخرة و الاولی انّه مالک العرش و الثّری و مولی الوری لا اله الّا هو المقتدر القدير انشاء اللّه اين مظلوم از اهل وفاست شما را فراموش ننموده و نمينمايد . انتهی . اينکه مرقوم داشته بوديد که اراده است تا ربيع در شام باشند و اگر اسباب فراهم آيد بسمت حدبا توجّه نمايند اين خادم فانی از حق جلّ جلاله ميطلبد که اسباب آنچه مصلحت است فراهم آورد و عنايت فرمايد اوست قادر و توانا خلق اين ديار مع آنکه کمال رأفت نسبت بهر يک ظاهر شد مع ذلک آثار محبّت از ايشان مشهود نه آنجناب بايد کمال حکمت را ملاحظه فرمايند در کلّ احوال در صدد اعتراض و انکار بوده و هستند حقّ انصاف عنايت فرمايد درامورات خود آنجناب هم هر چه پيش آيد موافق دانند محبوب است انسان بشغلی مشغول باشد احبّ است چه که حين اشتغال ناملايمات روزگار کمتر احصاء ميشود انشاء اللّه در هر مدينه و ديار تشريف دارند با کمال روح و ريحان و فرح و سرور باشند خادم فانی در هر حال آن دوست مکرّم مهربان را فراموش نمی‌نمايد ذاکر بوده و هست الامر للّه ربّ العالمين . انشاء اللّه حق توفيق عنايت فرمايد وبمايحبّ و يرضی تأييد نمايد اشعار آنجناب فی الحقيقه هر کلمه آن مرآتی بود که مراتب خلوص و محبّت آنجناب بحق و اوليائش در او منطبع هنيئاً لجنابک بماشربت رحيق البيان و سلسبيل العرفان و هنيئاً لمن شرب و فاز و ويل للغافلين فی الحقيقه بعد از مشاهده بسيار مؤثّر افتاد چه که هم حاکی از نور وصال بود و هم مشتعل بنار فراق در هر حال از فضل بی منتهای الهی مأيوس نيستيم چه اگر بخواهد ذرّه را خورشيد مينمايد و قطره را دريا و صد هزار باب ميگشايد در صورتيکه انسان گمان يکی از آن در خاطرش خطورنکرده غفلت اين خادم بمقامی رسيده که از برای حق جلّ جلاله باين کلمات اثبات قدرت مينمايد استغفر اللّه العظيم عمّا ذکرتُ و أَذْکُرُ إنّ الخادم يعترف فی کلّ حين بجريراته العظمی و خطيئاته الکبری و يسأل العفو من بحر غفران ربّه تعالی و ما يجعله خالصاً لوجهه و ناطقاً بذکره و مقبلاً اليه و متّکلاً عليه انّه هو المقتدر الغفور الرّحيم الحمد للّه العزيز العليم . عرض ديگر مکالمات سيّاحی که در عريضه که بخدمت حضرت مولائی روحی فداه ارسال داشتيد اين فانی تمام آنرا مشاهده نمود مقصود از تعبيرات آن کلّ انتباه ناس بوده از نوم غفلت صد هزار عزازيل از اعمال خود انسان ظاهر ميشود چه اگر ناس بتعليمات الهی تمسّک نمايند و رفتار کنند اثری از عزازيل در ارض نماند اختلافات ارض و نفاق و جدال و محاربه و امثال آن سبب و علّت ظهور عزازيل است جبرئيل در امثال اين امور داخل نشده و نخواهد شد عالمی که جز نزاع و جدال و فساد در او امری ظاهر نه او مقرّ عرش عزازيل است و محلّ سلطنت او چه مقدار از اولياء و اصفيا که شبها ناله نمودند و روزها بنوحه مشغول شدند که شايد يک نسيم خوش معطّری از جهت اراده مرور نمايد و روائح مکرهه منتنه را از عالم ببرد و زايل نمايد و لکن مقتضيات اعمال غير طيّبه و مجازات آن که از اسّ اساس سياست الهی محسوب است سبب سدّ و منع شد و نگذاشت آنچه مقصود است ظاهر شود لنا ان نصبر فی کلّ ذلک حتّی يأتی الفرج من اللّه الغفور الکريم 0 سبحانک يا اله الکائنات و مقصود الممکنات اسألک بالکلمة الّتی بها نادت السّدرة و صاحت الصّخرة و بها سرع المقرّبون الی مقرّ قربک و المخلصون الی مطلع نور وجهک و بضجيج العاشقين فی فراق اصفيائک و حنين المشتاقين عند تجلّيات انوار شمس ظهورک بأن تعرّف عبادک ما اردت لهم بجودک و کرمک ثمّ اکتب لهم من قلمک الاعلی ما يهديهم الی بحر عطائک و کوثر قربک ای ربّ لا تنظر اليهم باعمالهم فانظر الی سماء رحمتک الّتی سبقت الوجود من الغيب و الشّهود ای ربّ نوّر قلوبهم بانوار معرفتک و ابصارهم بتجلّيات شمس مواهبک اسألک يا اله الاسماء و فاطر السّماء بالدّماء الّتی سفکت فی سبيلک و الرّؤوس الّتی ارتفعت علی الرّماح فی حبّک و بالاکباد الّتی ذابت فی هجر اوليائک و بالقلوب الّتی قطعت اربا اربا لاعلاء کلمتک بأن تجمع اهل مملکتک علی کلمة واحدة ليعترفنّ الکلّ بوحدانيّتک و فردانيّتک لا اله الّا انت المقتدر المتعالی العليم الحکيم 0 انشاء اللّه غنيّ متعال عرض اين خادم فانی را باستجابت مقرون فرمايد و عباد ارض را بطراز معروف مزيّن نمايد و از شئونات منکره مقدّس دارد اوست قادر و اوست توانا و اوست دانا و بينا يسمع و يری و هو السّميع البصير0

هُو العليم ان يا وفا ان اشکر ربّک بما ايّدک علی امره و عرّفک مظهر نفسه و اقامک علی ثناء ذکره الاعظم فی هذا النّبأ العظيم فطوبی لک يا وفا بما وفيت بميثاق اللّه و عهده بعد الّذی کلّ نقضوا عهد اللّه و کفروا بالّذی آمنوا بعد الّذی ظهر بکلّ الآيات و اشرق عن افق الامر بسلطان مبين ولکن فاسع بان تصل الی اصل الوفاء و هو الايقان بالقلب و الاقرار باللّسان بما شهد اللّه لنفسه الأعلی بانّی انا حيّ فی افق الابهی و من فاز بهذه الشّهادة فی تلک الايّام فقد فاز بکلّ الخير و ينزل عليه الرّوح فی کلّ بکور و اصيل و يؤيّده علی ذکر ربّه و يفتح لسانه علی البيان فی امر ربّه الرّحمن الرّحيم و ذلک لا يمکن لاحدٍ ابداً الّا لمن طهّر قلبه عن کلّ ما خلق بين السّموات و الارضين و انقطع بکلّهِ الی اللّه الملک العزيز الجميل قم علی الامر و قل تاللّه انّ هذا لنقطة الاولی قد ظهر فی قميصه الاخری باسمه الأبهی و اذاً فی هذا الافق يشهد و يری و انّه علی کلّ شیء محيط و انّه لهو المذکور فی الملأ الأعلی بالنّبأ العظيم و فی ممالک البقاء بجمال القديم و لدی العرش بهذا الاسم الّذی منه زلّت اقدام العارفين قل تاللّه قد تمّت حجّة اللّه فی هذا الظّهور لکلّ من فی السّموات و الارض من قبل ان ينزل آية من سمآء قدس رفيع و من دونه قد نزّل معادل ما نزّل فی البيان خافوا عن اللّه و لاتبطلوا اعمالکم و لا تکوننّ من الغافلين ان افتحوا عيونکم لتشهدوا جمال القدم من هذا المنظر المشرق المنير قل تاللّه قد نزّل هيکل الموعود علی غمام الحمراء و عن يمينه جنود الوحی و عن يساره ملائکة الالهام و قضی الامر من لدی اللّه المقتدر القدير و بذلک زلّت کلّ الاقدام الّا من عصمه اللّه بفضله و جعله من الّذين عرفوا اللّه بنفسه ثم انقطعوا عن العالمين اسمع کلمات ربّک طهّر صدرک عن کلّ الاشارات لتجلّی عليه انوار شمس ذکر اسم ربّک و يکون من الموقنين ثمّ اعلم بأن حضر بين يدينا کتابک و شهدنا ما فيه و کنّا من الشّاهدين و عرفنا ما فيه من مسائل الّتی سئلت عنها و انّا کنّا مُجيبين و لکلّ نفس اليوم يلزم بان يسئل عن اللّه فيما يحتاج به و انّ ربّک يجيبه بآيات بدع مبين و امّا ما سئلت فی المعاد فاعلم بانّ العود مثل البدء و کما انت تشهد البدء کذلک فاشهد العود و کن من الشّاهدين بل فاشهد البدء نفس العود و کذلک بالعکس لتکون علی بصيرة منير ثمّ اعلم بانّ کلّ الاشياء فی کلّ حين تبدء و تعود بامر ربّک المقتدر القدير و امّا عود الّذی هو مقصود اللّه فی الواحه المقدّس المنيع و اخبر به عباده هو عود الممکنات فی يوم القيامة و هذا اصل العود کما شهدت فی ايّام اللّه و کنت من الشّاهدين و انّه لو يعيد کلّ الأسماء فی اسم و کلّ النّفوس فی نفس ليقدر و انّه لهو المقتدر القدير و هذا العود يحقّق بامره فيما اراد و انّه لهو الفاعل المريد و انّک لا تشهد فی الرّجع و العود الّا ما حقّق به هذان و هو کلمة ربّک العزيز العليم مثلاً انّه لو يأخذ کفّا من الطّين و يقول هذا لهو الّذی اتّبعتموه من قبل هذا لحقّ بمثل وجوده و ليس لاحد ان يعترض عليه لانّه يفعل ما يشاء و يحکم ما يريد و انّک لا تنظر فی هذا المقام اِلی الحدود و الاشارات بل فانظر بما حقّق به الامر و کن من المتفرّسين اذا نصرّح لک ببيان واضح مبين لتطّلع بما اردت من مولاک القديم فانظر فی يوم القيامة لو يحکم اللّه علی ادنی الخلق من الّذين آمنوا باللّه بانّ هذا اوّل من آمن بالبيان انّک لا تکن مريبا فی ذلک و کن من الموقنين و لا تنظر اِلی الحدود و الأسماء فی هذا المقام بل بما حقّق به اوّل من آمن و هو الايمان باللّه و عرفان نفسه و الايقان بامره المبرم الحکيم فاشهد فی ظهور نقطة البيان جلّ کبريائه انّه حکم لاوّل من آمن بانّه محمّد رسُول اللّه هل ينبغی لاحدٍ ان يعترض و يقول هذا عجميّ و هو عربيّ او هذا سمّی بالحُسين و هو کان محمّدا فی الاسم لا فو نفس اللّه العليّ العظيم و انّ فطن البصير لن ينظر اِلی الحدود و الاسماء بل ينظر بما کان محمّد عليه و هو امر اللّه و کذلک ينظر فی الحسين علی ما کان عليه من امر اللّه المقتدر المتعالی العليم الحکيم و لمّا کان اوّل من آمن باللّه فی البيان علی ما کان عليه محمّد رسول اللّه لذا حکم عليه بانّه هو هو او بانّه عوده و رجعه و هذا لمقام مقدّس عن الحدود و الاسمآء لا يری فيهما الّا اللّه الواحد الفرد العليم ثمّ اعلم بانّه فی يوم الظّهور لو يحکم علی ورقة من الاوراق کلّ الاسمآء من اسمائه الحسنی ليس لاحد ان يقول لم و بم و من قال فقد کفر باللّه و کان من المنکرين ايّاک ايّاک انّک لا تکن بمثل اهل البيان لانّ اکثرهم قد ضلّوا و اضلّوا و نسوا عهد اللّه و ميثاقه و اشرکوا باللّه الواحد الفرد الخبير و ما عرفوا نقطة البيان لانّهم لو عرفوه بنفسه ما کفروا بظهوره فی هذا الهيکل المشرق المنير و انّهم لمّا کانوا ناظرا اِلی الأسماء فلمّا بدّل اسمه الأعلی بالابهی عمت عيونهم و ما عرفوه فی تلک الايّام و کانوا من الخاسرين و انّهم لو عرفوا نفسه بنفسه و بما ظهر من عنده ما انکروه فی هذا الاسم المبارک البديع الّذی جعله اللّه سيف امره بين السّموات و الارضين و يفصل به بين الحقّ و الباطل من يومئذ اِلی يوم الّذی يقوم النّاس لربّ العالمين ثمّ اعلم بانّ يوم الظّهور يعود کلّ الاشياء عمّا سوی اللّه و کلّها فی صقع واحد و لو کان من اعلاها او ادناها و هذا لعود لن يعرفه احد الّا بعد امر اللّه و انّه لهو الآمر فيما يريد و بعد القاء کلمة اللّه علی الممکنات من سمع و اجاب انّه من اعلی الخلق و لو يکون من الّذين يحملون الرّماد و من اعرض هو من ادنی العباد و لو يکون عند النّاس وليّا و يکون عنده کتب السّموات و الارضين فانظر بعين اللّه فيما نزّلناه لک و ارسلناه اليک و لا تنظر اِلی الخلق و ما عندهم و انّ مثلهم اليوم کمثل عميّ يمشی فی ظلّ الشّمس و يسئل ما هی و هل هی اشرقت ينفی و ينکر و لا يکون من المستشعرين لن يعرف الشّمس و لن يعرف ما حال بينه و بينها و يصيح فی نفسه و يعترض و يکون من المعرضين هذا شأن هذا الخلق دعهم بانفسهم و قل لکم ما اردتم و لنا ما نريد فسحقا للقوم المشرکين ثمّ اعلم بانّ ظهور القبل حکم العود و الحيات علی الارواح فی يوم القيامة . و لو انّ لکلّ شیء عود و رجع ولکن انّا لا نحبّ بأن نذکر ما لا ذکر فی البيان لئلّا يرفع ضجيج المبغضين فياليت يرفع ما حال بين النّاس و بارئهم ليشهدوا سلطنة اللّه و عظمته و يشربوا من معين الکوثر و السّلسبيل و يترشّح عليهم بحور المعانی و يطهّرهم عن رجس کلّ مشرک مريب . و امّا ما سئلت من العوالم فاعلم بانّ للّه عوالم لا نهاية بما لا نهاية لها و ما احاط بها احد الّا نفسه العليم الحکيم تفکّر فی النّوم و انّه آية الاعظم بين النّاس لو يکوننّ من المتفکّرين مثلاً انّک تری فی نومک امرا فی ليل و تجده بعينه بعد سنة او سنتين او ازيد من ذلک او اقلّ و لو يکون العالم الّذی انت رأيت فيه ما رأيت هذا العالم الّذی تکون فيه فيلزم ما رأيت فی نومک يکون موجودا فی هذا العالم فی حين الّذی تراه فی النّوم و تکون من الشّاهدين . مع انّک تری امرا لم يکن موجودا فی العالم و يظهر من بعد اذا حقّق بانّ عالم الّذی انت رأيت فيه ما رأيت يکون عالما آخر الّذی لا له اوّل و لا آخر و انّک ان تقول هذا العالم فی نفسک و مطويّ فيها بامر من لدن عزيز قدير لحق و لو تقول بانّ الرّوح لمّا تجرّد عن العلائق فی النّوم سيّره اللّه فی عالم الّذی يکون مستورا فی سرّ هذا العالم لحق و انّ للّه عالم بعد عالم و خلق بعد خلق و قدّر فی کلّ عالم ما لا يحصيه احد الّا نفسه المحصی العليم و انّک فکّر فيما القيناک لتعرف مراد اللّه ربّک و ربّ العالمين و فيه کنز اسرار الحکمة و انّا ما فصّلناه لحزن الّذی احاطنی من الّذين خلقوا بقولی ان انتم من السّامعين فهل من ناصر ينصرنی و يدفع عنّی سيوف هؤلاء المعرضين و هل من ذی بصر ينظر کلمات اللّه ببصره و ينقطع عن انظر الخلائق اجمعين و انّک يا عبد نبّئ عباد اللّه بان لا ينکروا ما لا يعقلوه قل فاسئلوا اللّه بان يفتح علی قلوبکم ابواب المعانی لتعرفوا ما لا عرفه احد و انّه لهو المعطی الغفور الرّحيم و امّا ما سئلت فی اوامر اللّه فاعلم بانّ کلّما حدّد فی الکتاب حقٌ لا ريب فيه و علی الکلّ فرض بان يعملوا بما نزّل من لدن منزل عليم و من يترکه بعد علمه به انّ اللّه بریء عنه و نحن برءاء منه لانّ اثمار الشّجرة هی اوامره و لن يتجاوز عنه الّا کلّ غافل بعيد و امّا الجنّة حقّ لا ريب فيه و هی اليوم فی هذا العالم حبّی و رضائی و من فاز به لينصره اللّه فی الدّنيا و بعد الموت يدخله فی جنّة ارضها کارض السّموات و الارض . و يخدمنّه حوريّات العزّ و التّقديس فی کلّ بکور و اصيل و يستشرق عليه فی کلّ حين شمس جمال ربّه و يستضیء منها علی شأن لن يقدر احد ان ينظر اليه کذلک کان الامر ولکن النّاس هم فی حجاب عظيم و کذلک فاعرف النّار و کن من الموقنين و لکلّ عمل جزاء عند ربّک و يشهد بذلک نفس امر اللّه و نهيه و لو لم يکن للاعمال جزاء و ثمر ليکون امره تعالی لغوا فتعالی عن ذلک علوّا کبير ولکن المنقطعين لن يشهدنّ العمل الّا نفس الجزاء و انّا لو نفصّل ذلک ينبغی ان نکتب الواحا عديد تاللّه الحقّ انّ القلم لن يحرّک بما ورد علی صاحبه و يبکی و ابکی ثمّ تبکی عين العظمة خلف سرادق الاسماء علی عرش اسمه العظيم و انّک صفّ قلبک انّا نفجّر منه ينابيع الحکمة و البيان لتنتطق بها بين العالمين ان افتح اللّسان علی البيان فی ذکر ربّک الرّحمن و لا تخف من احد فتوکّل علی اللّه العزيز الحکيم قل يا قوم ان اعملوا ما عرفتم فی البيان الفارسی و ما لا عرفتموه فاسئلوا من هذا الذّکر الحکيم ليبيّن لکم ما اراد اللّه فی کتابه و انّ عنده ما کنز فی البيان من لدن مقتدر قدير و امّا ما سئلت فيما اخبرنا العباد حين الخروج عن العراق فی انّ الشّمس اذا غابت تتحرّک طيور اللّيل و ترفع رايات السّامری تاللّه قد تحرّکت الطّيور فی تلک الايّام و نادی السّامری فطوبی لمن عرف و کان من العارفين ثمّ اخبرناهم بالعجل تاللّه کلّ ما اخبرناهم قد ظهر و لا مردّ له الّا بان يظهر لانّه جری من اصبع عزّ قدير و انّک انت فاسئل اللّه بان يحفظک من شرّ هؤلاء و يقدّسک من اشارات المعرضين فاشدد ظهرک لنصرة الامر و لا تلتفت اِلی ما يخرج من افواه ملأ البيان لانّهم لا يعرفون شيئاً و ما اطّلعوا باصل الامر فی هذا النبأ الاعظم العظيم کذلک الهمناک و القيناک ما تغنی به عن ذکر العالمين و البهآء عليک و علی الّذينهم يسمعون قولک فی اللّه ربّک و يکوننّ من الرّاسخين و الحمد للّه ربّ العالمين .

الأقدس الأعظم الأمنع الأعلی ان يا اسمی ان احمد اللّه بما جعلناک امطار الفضل لما زرعناه فی الاراضی الطّيّبة المبارکة و جعلناک ربيع العناية لما غرسناه من الاشجار البديعة المنيعة هذا فضل لا يعادله ما خلق فی الامکان و سقيناک رحيق البيان من قدح الطاف ربّک الرّحمن و هو هذا الفم المقدّس الّذی اذا فتح اهتزّت الممکنات و تحرّکت الموجودات و نطقت الورقاء هذا لکوثر الحيوان لمن فی الإبداع و ارسلنا اليک فی اکثر الأحيان عرف الرّحمن من هذا الفرع المتحرّک علی متن ربّک العزيز المختار تاللّه الحقّ لو يتوجّه اليه الوجود من الغيب و الشّهود لتراه طائرا اِلی المقصد الاقصی مقام الّذی فيه تنطق السّدرة المنتهی انّه لا اله الّا انا العزيز الوهّاب طوبی لک بما کنت سائرا فی بلاد اللّه و کنت آية الفرح و الاطمينان لاهل البهآء الّذين انقطعوا عمّا سواه و توجّهوا بالقلوب اِلی هذا الشّطر الّذی منه اضائت الآفاق و رشّحت عليهم ما ترشّح عليک من امواج هذا البحر الّذی احاط من فی الاکوان انت الّذی عرفت نصر اللّه و قمت عليه بالحکمة و البيان قل انّ نصری هو تبليغ امری هذا ما ملئت به الالواح هذا حکم اللّه من قبل و من بعد قل ان اعرفوا يا اولی الأبصار انّ الّذين خرجوا عن الحکمة اولئک ما عرفوا نصر اللّه الّذی نزّل فی الکتاب قل اتّقوا اللّه و لا تفسدوا فی الأرض خذوا ما أمرتم به من لدن ربّکم العزيز العلّام انّه عَلَم النّصر و علّمکم ببيان لن يعتريه ظنون الّذين هاموا فی هيماء الشّبهات ان يا اسمی ان اسق الممکنات مرّة اخری من هذا القدح الّذی به سجّرت البحار ثمّ اضرم فی قلوبهم النّار المشتعلة الملتهبة من هذه السّدرة الحمرآء ليقومنّ علی الدّکر و الثّناء بين ملأ الأديان قد حضر منک لدی العرش کتب شتّی قرئناها بفضل من عندنا و نزّلنا لکلّ اسم کان فيها ما اهتزّت به العقول و طارت الأرواح و اسمعناک فی اکثر الأحيان اطوار الورقات و تغنيّات العنادل الّتی تغنّ علی الافنان کذلک تحرّکت يراعة اللّه علی ذکرک لتذکّر النّاس بهذا البيان الّذی جعله اللّه مطلع الآيات طوبی لارض ارتفعت فيها ذکر اللّه ولآذان فازت باصغاء ما نزّل من سماء عناية ربّک الرّحمن وصّ العباد بما وصّيناک ليمنعوا انفسهم عمّا نهوا عنه فی امّ البيان انّ الّذين يرتکبون ما يحدث به الفتنة بين البريّة انّهم بعدوا عن نصر اللّه و امره ألا انّهم من المفسدين فی لوح جعله اللّه مطلع الالواح قل انّا لو نريد لننصر الأمر بکلمة من عندنا انّه لهو المقتدر القهّار لو اراد اللّه ليخرج من عرين القوّة غضنفر القدرة و يزأر زئيراً يحکی هزيم الرّعود القاصفة فی الجبال انّه لمّا سبقت رحمتنا قدّرنا تمام النّصر فی الذّکر و البيان ليفوز بذلک عبادنا فی الأرض هذا من فضل اللّه عليهم انّ ربّک لهو الغنيّ المتعال قل خافوا اللّه و لا ترتکبوا ما يجزع به احبّائی فی الملک کذلک يأمرکم هذا القلم الّذی منه تحرّک القلم الأعلی فی مضمار الحکمة و العرفان کبّر من قبلی علی وجوه الّذين تجد منها نضرة البهآء ثمّ ذکّرهم بهذا الذّکر الّذی به قرّت عيون الابرار انّما البهآء عليک و علی من تمسّک بحبل اللّه المنزل الآيات ... باری جميع من فی البلدان را از امور مهيّجه و فساد و نزاع و شئوناتی که سبب حدوث فتنه ميشود منع فرمائيد آنچه اليوم مطلوب است تبليغ امر بوده مثلاً نفوسی که بخيال بعضی از امور قيام نموده و مينمايند اگر بر تبليغ امر قيام کنند عنقريب کلّ اهل آن ديار بردای ايمان فائز شوند يک آيه در لوح جناب نبيل اهل قائن نازل اگر کسی بحلاوت آن آيه فائز شود معنی نصر را ادراک مينمايد قل انّ البيان جوهر يطلب النّفوذ و الاعتدال امّا النّفوذ معلّق باللّطافة و اللّطافة منوطة بالقلوب الفارغة الصّافيه و امّا الاعتدال امتزاجه بالحکمة الّتی نزّلناها فی الزّبر و الألواح يا اسمی بيان نفوذ ميطلبد چه اگر نافذ نباشد مؤثّر نخواهد بود و نفوذ آن معلّق بانفاس طيّبه و قلوب صافيه بوده و همچنين اعتدال ميطلبد چه اگر اعتدال نباشد سامع متحمّل نخواهد شد و در اوّل بر اعراض قيام نمايد و اعتدال امتزاج بيانست بحکمت هائی که در زبر و الواح نازل شده و چون جوهر دارای اين دو شیء شد اوست جوهر فاعل که علّت و سبب کليّه است از برای تقليب وجود و اينست مقام نصرت کليّه و غلبه الهيّه هر نفسی بآن فائز شد او قادر بر تبليغ امراللّه و غالب بر افئده و عقول عباد خواهد بود يا اسمی شمس بيان از مطلع وحی رحمن بقسمی در زبر و الواح اشراق فرموده که ملکوت بيان وجبروت تبيان از او در انبساط و اهتزاز و اشراق است و لکنّ النّاس اکثرهم لايفقهون اينکه مکرّر مقام نصر و انتصار از قلم قدر جاری شده و ميشود مقصود آنست که مباد احبّاءاللّه به اموری که منشأ فتنه و فساد است قيام نمايند جميع بايد در صدد نصرت امراللّه بر آيند بقسمی که ذکر شد و اين از فضل اوست مخصوص احبّای او تا کلّ بمقامی که ميفرمايد من احيی نفساً فقد احيی النّاس جميعاً فائز شوند و غلبه ظاهره تحت اين مقام بوده و خواهد بود و از برای او وقتی است معيّن در کتاب الهی انّه يعلم و يظهر بسلطانه انّه لهو القويّ الغالب المقتدر العليم الحکيم و بايد نفوس مقدّسه تفکّر و تدبّر نمايند در کيفيّت تبليغ و از کتب بديعه الهيّه در هر مقام آياتی و کلماتی حفظ نمايند تا در حين بيان در هر مقام که اقتضا نمايد به آيات الهی ناطق شوند چه که اوست اکسير اعظم و طلسم اکبر افخم بشأنيکه سامع را مجال توقّف نماند لعمری اين امر بشأنی ظاهر که مغناطيس کلّ ملل و وجود خواهد بود اگر نفسی درست تفکّر نمايد مشاهده مينمايد که از برای احدی مفرّی نبوده و نيست و کتاب اقدس بشأنی نازل شده که جاذب و جامع جميع شرايع الهيّه است طوبی للقارئين طوبی للعارفين طوبی للمتفکّرين طوبی للمتفرّسين و به انبساطی نازل شده که کلّ را قبل از اقبال احاطه فرموده سوف يظهر فی الارض سلطانه و نفوذه و اقتداره انّ ربّک لهو العليم الخبير ان يا اسمی ان استمع ندائی من شطر عرشی انّه يحبّ ان يذکرک فی کلّ الاحوال بما وجدک قائماً علی ذکره بين الرّجال انّ ربّک يحبّ الوفاء فی ملکوت الانشاء و قدّمه علی اکثر الصّفات انّه لهو المقتدر القدير ثمّ اعلم انّا سمعنا ما اثنيت فی مناجاتک مع اللّه ربّک العليّ العظيم طوبی لک بما اقتصرت اُمورک علی هذا الامر المبرم العزيز الحکيم نسئل اللّه بان يجعل ندائک مغناطيس الأسمآء فی ملکوت الانشاء لتسرعّن اليه الکائنات من غير قصد و ارادة انّه لهو المقتدر علی ما يشاء لا اله الّا هو المتعالی الامنع الاقدس الارفع الاعزّ الأجلّ الأکرم العليم الخبير .

هُو المقتدر العليم الحکيم قد أحاطَتْ أرياحُ البغضاء سفينة البطحاء بما اکتسبت ايدی الظّالمين . يا باقر قد افتيتَ علی الّذين ناح لهم کتبُ العالم و شهد لهم دفاتر الأديان کلّها و انّک يا ايُّها البعيد فی حجاب غليظ تاللّه قد حکمتَ علی الّذين بهم لاح أفقُ الايمان يشهد بذلک مطالعُ الوحی و مظاهرُ امر ربّک الرّحمن الّذين انفقوا ارواحهَم و ما عندهم فی سبيله المستقيم قد صاح من ظلمک دينُ اللّه فيما سواه و انّک تلعب و تکون من الفرحين ليس فی قلبی بُغضُک و لا بغضُ أحد من العباد لانّ العالم يراک و أمثالک فی جهل مبين انّک لو اطّلعتَ علی ما فعلتَ لالقيتَ نفسکَ فی النّار او خرجتَ من البيت متوجّهاً اِلی الجبال و نحتَ اِلی أن رجعت اِلی مقام قُدِّرَ لک من لدن مقتدر قدير يا ايّها الموهوم اخرق حجباتِ الظّنون و الاوهام لِتری شمسَ العلم مشرقةً من هذا الافق المنير قد قَطعتَ بِضعةَ الرّسول و ظننتَ انّک نَصرتَ دينَ اللّه کذلک سَوَّلتْ لک نفسک و أنتَ من الغافلين قد احترق من فعلک قلوبُ الملأ الأعلی و الّذين طافوا حول امر اللّه ربّ العالمين قد ذاب کبدُ البتول من ظلمک و ناح اهلُ الفردوس فی مقام کريم انصِف باللّه بايّ برهان استدلّ عُلماء اليهود و أفتوا به علی الرّوح اذ أتی بالحقّ و بايّ حجّة انکر الفريسيّون و علماء الأصنام اذ اتی مُحمّدٌ رسولُ اللّه بکتاب حکم بين الحقّ و الباطل بعدل أضاء بنوره ظلمات الارض و انجذبت قلوبُ العارفين و انّک استدللت اليوم بما استدلّ به علماء الجهل فی ذاک العصر يشهد بذلک مالکُ مصر الفضل فی هذا السّجن العظيم انّک اقتديتَ بهم بل سبقتهم فی الظّلم و ظننت انّک نصرت الدّين و دفعت عن شريعة اللّه العليم الحکيم وَ نَفسِه الحقّ ينوح من ظلمک النّاموسُ الاکبر و تصيحُ شريعة اللّه الّتی بها سرت نَسَمات العدل علی من فی السّموات و الارضين هل ظننت أَنّک ربحت فيما افتيتَ لا و سلطانِ الاسمآء يشهد بخسرانِک مَن عنده علم کلِّ شیء فی لوحٍ حفيظ قد أفتيتَ علی الّذی حين افتائکَ يلعَنُک قَلمُک يشهد بذلک قلمُ اللّه الأعلی فی مقامه المنيع يا ايّها الغافل انّک ما رأيتَنی و ما عاشرتَ و ما آنستَ معی فی اقلّ من آن فکيف امرت النّاس بسبّی هل اتّبعتَ فی ذلک هواک ام مولاک فأتِ بآية ان انتَ من الصّادقين نشهد انّک نبذتَ شريعة اللّه وراءک و اخذتَ شريعة نفسِک انّه لايعزُبُ عن علمه من شیء انّه هوالفرد الخبير يا ايّها الغافل إسمَعْ ما انزله الرّحمن فی الفرقان (ولا تقولوا لِمَنْ ألقی اليکم السّلام لستَ مؤمناً) کذلک حکم مَنْ فی قبضته ملکوتُ الأمر و الخلق ان انت من السّامعين انّک نبذتَ حکمَ اللّه و اخذتَ حکم نفسِک فويلٌ لک يا ايّها الغافل المريب انّک لو تنکرنی بايّ برهان يثبُتُ ما عندک فَأتِ به يا ايّها المُشرک باللّه و المعرض عن سلطانه الّذی احاط العالمين يا ايّها الجاهل اعلم أنّ العالِمَ مَنِ اعْترف بظهوری و شرب من بحر علمی و طار فی هواء حُبّی و نبذ ماسوائی و اخذ ما نزّل من ملکوت بيانی البديع انّه بمنزلة البصر للبشر و روح الحيوان لجسد الامکان تعالی الرّحمن الّذی عَرّفه و اقامه علی خدمة امره العزيز العظيم يُصلّی عليه الملأ الأعلی و اهلُ سرادق الکبرياء و الّذين شربوا رحيقی المختوم باسمی القويّ القدير يا باقر إِنَّک إن تَکُ من اهل هذا المقام الأعلی فأت بآية من لدی اللّه فاطِر السّماء و إنْ عرفت عجز نفسک خذ اعنّة هواک ثم ارجع اِلی مولاک لعلّ يُکفِّرُ عنکَ سيّئاتِک الّتی بها احترقَتْ اوراق السّدرة وصاحَتِ الصّخرة و بَکَت عيون العارفين بِکَ انْشقّ سِترُ الرُّبوبيّة و غَرِقت السّفينة و عُقِرَت النّاقة و ناح الرّوح فی مقام رفيع اتعترضُ علی الّذی اتاکَ بما عندکَ وعند اهل العالم من حجج اللّه و آياته اِفتَحْ بصرک لِتَری المظلومَ مشرقاً من افق ارادة اللّه الملک الحقّ المبين ثمَّ افتح سمعَ فؤادک لِتَسمعَ ماتنطق به السّدرةُ الّتی ارتفعت بالحقّ من لدی اللّه العزيزالجميل انّ السّدرةَ مع ما ورد عليها من ظلمک و اعتساف امثالک تنادی بأعلی النّداء و تدعو الکلّ الی السّدرة المنتهی و الاُفقِ الاعلی طوبی لنفس رأت الآيَة الکبری و لاذن سمعت ندائها الأحلی و ويل لکلِّ معرض اثيم يا ايّها المعرض باللّه لو تری السّدرةَ بعين الانصاف لَتری آثار سيوفک فی افنانها و اغصانها و اوراقها بعد ما خلقک اللّهُ لعرفانها و خدمتها تفکّر لعلّ تطّلعُ بظلمک و تکونُ من التّائبين اظننتَ انّا نخاف من ظلمک فاعلم ثمّ أيقن انّا فی اوّل يوم فيه ارتفع صريرُ القلم الأعلی بين الارض و السَّماء انفقنا ارواحَنا و اجسادَنا و ابنائنا و اموالَنا فی سبيل اللّه العليّ العظيم و نفتخرُ بذلک بين اهل الانشاء و الملأ الأعلی يشهد بذلک ما ورد علينا فی هذا الصّراط المستقيم تاللّه قد ذابتِ الاکبادُ و صُلِبتِ الأجسادُ و سُفِکَت الدّماء و الأبصار کانت ناظرةً اِلی افق عناية ربّها الشّاهد البصير کلّما زاد البلاء زاد اهل البهآء فی حبّهم قد شهد بصدقهم ما انزله الرّحمن فی الفرقان بقوله ( فتمنّوا الموت ان کنتم صادقين ) هل الّذی حَفظَ نفسَه خلف الاحجاب خيرٌ أم الّذی انفقها فی سبيل اللّه انصِف و لاتکن فی تيه الکذب لمن الهائمين قد اخذهم کوثرُ محبّة الرّحمن علی شأن ما منعتهم مدافعُ العالم و لا سيوفُ الاُمم عن التّوجّه اِلی بحر عطاء ربّهم المعطی الکريم تاللّه ما اعجزنی البلاء و ما اضعفنی اعراضُ العُلماء نطقتُ و انطقُ امام الوجوه قد فُتحَ بابُ الفضل و أتی مطلعُ العدل بآياتٍ واضحات و حجج باهرات من لدی اللّه المقتدر القدير احضَرْ بين يدی الوجهِ لتسمعَ اسرارَ ما سمعه ابن عمران فی طور العرفان کذلک يأمرک مشرق ظهور ربّک الرّحمن من شطر سجنه العظيم اَغرّتکَ الرّياسةُ اقرأ ما انزله اللّه لرئيس الأعظم ملک الرّوم الّذی حبسنی فی هذا الحصن المتين لِتَطّلعَ بما عند المظلوم من لدی اللّه الواحد الفرد الخبير اتفرحُ بما تری همجَ الارض وراءک انّهم اتّبعوک کما اتّبع قوم قبلهم من سمّی بحنّان الّذی أفتی علَی الرّوح من دون بيّنة و لا کتاب منير إقرأ کِتابَ الإيقان و ما انزله الرّحمن لملک باريس و امثاله لِتطّلِعَ بما قضی من قبلُ و توقنَ بانّا ما اردنا الفساد فی الأرض بعد اصلاحها انّما نذکّر العباد خالصاً لوجه اللّه من شاء فليقبل و من شاء فليُعرض انَّ ربّنا الرّحمن لهو الغنيّ الحميد يا معشرَ العلماء هذا يوم لا ينفعکم شیء من الاشياء و لا اسمٌ من الأسماء الّا بهذا الاسم الّذی جعله اللّهُ مظهر امره ومطلع اسمائه الحسنی لمن فی ملکوت الانشاء نعيماً لمن وجد عرفَ الرّحمن و کان من الرّاسخين و لايغنيکم اليومَ علومکم و فنونکم و لا زخارفکم و عزّکم دعوا الکلّ وراءکم مقبلين اِلی الکلمة العليا الّتی بها فصّلت الزُّبُر و الصّحف و هذا الکتاب المبين . يا معشر العلماء ضعوا ما ألّفتموه من قلم الظّنون و الاوهام تاللّه قد اشرقَتْ شمسُ العلم من اُفق اليقين يا باقر انظر ثمّ اذکر مانطق به مؤمنُ آلک من قبل )أتقتلون رجلاً ان يقولَ ربّی اللّه و قد جاءکم بالبيّنات من ربّکم و ان يَکُ کاذباً فعليه کذبه و ان يک صادقاً يصبکم بعض الّذی يعدکم إِنَّ اللّهَ لا يهدی من هومُسرف کذّاب ) يا ايّها الغافل ان کنتَ فی ريب ممّا نحن عليه انّا نشهد بما شهد اللّه قبل خلق السّموات و الارض انّه لا اله الّا هو العزيز الوهّاب و نشهد انّه کان واحداً فی ذاته و واحداً فی صفاته لم يکن له شبهٌ فی الابداع و لا شريک فی الاختراع قد ارسل الرّسُلَ و انزل الکتب ليُبَشّروا الخلقَ اِلی سواء الصّراط هل السّلطانُ اطّلع و غضّ الطّرفَ عن فعلک ام اخذه الرّعبُ بما عَوَتْ شِرْذِمَةٌ من الذّئاب الّذين نبذوا صراطَ اللّه ورائهم و اخذوا سبيلک من دون بيّنة و لا کتاب انّا سمعنا بأنّ ممالک الايران تزيّنت بطراز العدل فلمّا تفرّسنا وجدناها مطالع الظّلم و مشارق الاعتساف انّا نری العدل تحت مخالب الظّلم نسأل اللّه بأن يخلّصه بقوّة من عنده و سلطان من لدنه انّه لهو المهيمن علی مَنْ فی الارضين و السّموات ليس لاحد ان يعترضَ علی نفس فيما ورد علی امر اللّه ينبغی لکلِّ من توجّه اِلی الاُفق الأعلی ان يتمسّک بحبل الاصطبار و يتوکّل علی اللّه المهيمن المختار يا احبّاء اللّه اشرَبُوا من عين الحکمة و سيروا فی رياض الحکمة و طيروا فی هواء الحکمة و تکلّموا بالحکمة و البيان کذلک يأمرکم ربُّکم العزيزُ العّلام يا باقر لاتطمئنّ بعزّک و اقتدارک مَثَلُکَ کَمَثلِ بقيّة اثر الشّمس علی رؤوس الجبال سوف يدرکها الزّوال من لدی اللّه الغنيّ المتعال قد اخذ عِزّک و عزّ امثالک و هذا ما حَکم به من عنده امّ الالواح أيْنَ من حارب اللّه و اَيْنَ من جادلَ بآياته و اين مَنْ اعرض عن سلطانه و اين الّذين قَتلوا اصفياءَه و سفکوا دماء اوليائه تفکّر لعلّ تجدُ نفحات اعمالک يا ايّها الجاهل المرتاب بکم ناحَ الرّسولُ و صاحت البتولُ و خرِبَت الدّيارُ و اخذت الظّلمةُ کلّ الاقطار يا معشرَ العُلمآء بکم انحطّ شأن الملّة و نکس علم الاسلام و ثُلّ عرشه العظيم کلّما اراد مميّزٌ أن يتمسّک بما يرتفع به شأن الإسلام ارتفعت ضوضاؤکم بذلک مُنعَ عمّا اراد و بقی الملکُ فی خسران کبير فانظروا فی ملک الرّوم انّه ما اراد الحربَ ولکن ارادها امثالکم فلمّا اشتعلت نارُها و ارتفع لهيبها ضعفت الدّولة و الملّة يشهد بذلک کلّ منصف بصير وزادت وَيلاتها اِلی أن اخذ الدّخان ارض السّرّ و من حولها ليظهَر ما انزله اللّه فی لوح الرّئيس کذلک قضی الامر فی الکتاب من لدی اللّه المهيمن القيّوم انّا للّه و انّا اليه راجعون . يا قلمَ الأعلی دَعْ ذکر الذّئب و اذکر الرّقشاء الّتی بظلمها ناحت الأشياء و ارتعدت فرائص الاولياء کذلک يأمرک مالک الاسماء فی هذا المقام المحمود قد صاحَتْ من ظلمک البتول و تظنّ انّک من آل الرّسول کذلک سَوَّلَتْ لک نفسک يا ايّها المعرض عن اللّه ربّ ما کان و ما يکون انصفی يا ايّتها الرّقشاء بايّ جرم لَدَغْتِ ابناء الرّسول و نهَبتِ اموالَهم اکفَرتِ بالّذی خلقکِ بامره کن فيکون قد فعلتِ بابناء الرّسول ما لا فعلت عادٌ و ثمود بصالحِ و هودِ ولا اليهود بروح اللّه مالک الوجود ا تنکر آياتِ ربّک الّتی اذ نزّلت من سمآء الأمر خضعت لها کتب العالم کلّها تفکّر لتَطّلعَ بفعلک يا ايّها الغافل المردود سوف تأخذک نفحات العذاب کما اخذَتْ قوماً قبلک اِنْتَظِر يا ايّها المشرک باللّه مالک الغيب و الشّهود هذا يوم اخبر به اللّهُ بلسان رسوله تفکّر لتعرف ما انزله الرّحمن فی الفرقان و فی هذا اللّوح المسطور هذا يوم فيه اتی مشرقُ الوحی بآيات بيّنات عجز عن احصائها المحصون هذا يومٌ فيه وَجَدَ کلّ ذی شمٍّ عَرْفَ نسمةِ الرّحمن فی الامکان و سرع کلّ ذی بصر اِلی فرات رحمة ربّه مالک الملوک . يا ايّها الغافل تاللّه قد رجع حديث الذّبح و الذّبيحُ توجّه اِلی مقرّ الفداء و ما رجع بما اکتسبت يَدک يا ايّها المبغض العنود أظننتَ بالشّهادة ينحطّ شأنُ الأمر لا و الّذی جعله اللّه مَهبَطَ الوحی ان انتَ من الّذين هم يفقهون ويلٌ لک يا ايُّها المشرک باللّه و للّذين اتّخذوک إماما لأنفسهم من دون بيّنة و لا کتاب مشهود کم من ظالم قام علی اطفاء نور اللّه قبلک و کم من فاجر قَتَل و نَهَبَ اِلی ان ناحت من ظلمه الافئدةُ و النّفوس قد غابت شمسُ العدل بما استوی هيکل الظّلم علی اريکة البغضاء ولکن القوم هم لايشعرون قد قُتِلَ ابناء الرّسول و نُهِبَ اموالُهم قل هل الاموال کَفَرتْ باللّه أم مالکها علی زعمک انصِفْ يا ايّها الجاهل المحجوب قد اخذتَ الاعتسافَ و نبذتَ الانصاف بذلک ناحت الأشياء و انت من الغافلين قد قتلتَ الکبيرَ و نهبتَ الصَّغير هل تظنُّ انّک تأکُلُ ما جمعته بالظّلم لا و نفسی کذلک يخبرک الخبير تاللّه لا يغنيک ما عندک و ما جمعتَه بالاعتساف يشهد بذلک ربُّک العليم قد قمت علی اطفاء نور الأمر سوف تَنْخَمِدُ نارُک أمراً من عنده انّه هو المقتدر القدير لا تعجزه شئونات العالم و لا سطوة الامم يفعل ما يشاء بسلطانه و يحکم ما يريد تفکّر فی النّاقة مع انّها من الحيوان رفعها الرّحمنُ اِلی مقام نطق السُنُ العالم بذکرها و ثنائها انّه لهو المهيمن علی من فی السّموات و الارض لا اله الّا هوَ العزيزالعظيم کذلک زيّنّا آفاق سمآء اللّوح بشموس الکلمات نعيماً لمن فاز بها و استضاء بأنوارها و ويل للمعرضين و ويل للمنکرين و ويل للغافلين الحمد للّه ربّ العالمين .

کتاب عهدی اگر افق اعلی از زخرف دنيا خاليست ولکن در خزائن توکّل و تفويض از برای ورّاث ميراث مرغوب لا عدل له گذاشتيم گنج نگذاشتيم و بر رنج نيفزوديم ايم اللّه در ثروت خوف مستور و خطر مکنون انظروا ثمّ اذکروا ما انزله الرّحمن فی الفرقان "ويلٌ لکلّ هُمزةٍ لمزة الّذی جمع مالاً وعدّده" ثروت عالم را وفائی نه آنچه را فنا اخذ نمايد و تغيير پذيرد لايق اعتنا نبوده و نيست مگر علی قدر معلوم مقصوداين مظلوم از حمل شدائد و بلايا و انزال آيات و اظهار بيّنات اخماد نار ضغينه و بغضا بوده که شايد آفاق افئده اهل عالم بنور اتّفاق منوّر گردد و بآسايش حقيقی فائز و از افق لوح الهی نيّر اين بيان لائح و مُشرق بايد کلّ به آن ناظر باشند ای اهل عالم شما را وصيّت مينمايم بآنچه سبب ارتفاع مقامات شماست بتقوی اللّه تمسّک نمائيد و بذيل معروف تشبّث کنيد براستی ميگويم لسان از برای ذکر خير است او را بگفتار زشت ميالائيد عفا اللّه عمّا سلف از بعد بايد کلّ بما ينبغی تکلّم نمايند از لعن و طعن و ما يتکدّر به الانسان اجتناب نمايند مقام انسان بزرگست چندی قبل اين کلمه عليا از مخزن قلم ابهی ظاهر امروز روزيست بزرگ و مبارک آنچه در انسان مستور بوده امروز ظاهر شده و ميشود مقام انسان بزرگست اگر بحقّ و راستی تمسّک نمايد و بر امر ثابت و راسخ باشد انسان حقيقی بمثابه آسمان لدی الرّحمن مشهود شمس و قمر سمع و بصر و انجم او اخلاق منيره مضيئه مقامش اعلی المقام و آثارش مُربّی امکان هر مقبلی اليوم عرف قميص را يافت و بقلب طاهر به افق اعلی توجّه نمود او از اهل بها در صحيفه حمراء مذکور خذ قدح عنايتی باسمی ثمّ اشرب منه بذکری العزيز البديع ای اهل عالم مذهب الهی از برای محبّت و اتّحاد است او را سبب عداوت و اختلاف منمائيد نزد صاحبان بصر و اهل منظر اکبر آنچه سبب حفظ و علّت راحت و آسايش عباد است از قلم اعلی نازل شده ولکن جهّال ارض چون مربّای نفس و هوسند از حکمتهای بالغه حکيم حقيقی غافلند وبظنون و اوهام ناطق و عامل يا اولياء اللّه و امنائه ملوک مظاهر قدرت و مطالع عزّت و ثروت حقّند در باره ايشان دعا کنيد حکومت ارض به آن نفوس عنايت شد و قلوب را از برای خود مقرّر داشت نزاع و جدال را نهی فرمود نهياً عظيما فی الکتاب هذا امر اللّه فی هذا الظّهور الاعظم و عصمه من حکم المحو و زيّنه بطراز الاثبات انّه هو العليم الحکيم مظاهر حکم و مطالع امر که بطراز عدل و انصاف مزيّنند بر کلّ اعانت آن نفوس لازم طوبی للامراء و العلمآء فی البهاء اولئک امنائی بين عبادی و مشارق احکامی بين خلقی عليهم بهائی و رحمتی و فضلی الّذی احاط الوجود در کتاب اقدس در اين مقام نازل شده آنچه که از آفاق کلماتش انوار بخشش الهی لامع وساطع و مُشرق است يا اغصانی در وجود قوّت عظيمه و قدرت کامله مکنون و مستور به او و جهت اتّحاد او ناظر باشيد نه باختلافات ظاهره از او وصيّة اللّه آنکه بايد اغصان و افنان و منتسبين طرّاً بغصن اعظم ناظر باشند انظروا ما انزلناه فی کتابی الاقدس اذا غيض بحر الوصال و قضی کتاب المبدء فی المآل توجّهوا اِلی من اراده اللّه الّذی انشعب من هذا الاصل القديم مقصود از اين آيه مبارکه غصن اعظم بوده کذلک اظهرنا الامر فضلاً من عندنا و انا الفضّال الکريم قد قدّر اللّه مقام الغصن الاکبر بعد مقامه انّه هو الآمر الحکيم قد اصطفينا الاکبر بعد الاعظم امراً من لدن عليم خبير محبّت اغصان بر کلّ لازم ولکن ما قدّر اللّه لهم حقّاً فی اموال النّاس يا اغصانی و افنانی و ذوی قرابتی نوصيکم بتقوی اللّه و بمعروف و بما ينبغی و بما ترتفع به مقاماتکم براستی ميگويم تقوی سردار اعظم است از برای نصرت امر الهی و جنوديکه لايق اين سردار است اخلاق و اعمال طيّبه طاهره مرضيه بوده و هست بگو ای عباد اسباب نظم را سبب پريشانی منمائيد و علّت اتّحاد را علّت اختلاف مسازيد اميد آنکه اهل بهآء بکلمه مبارکه قل کلّ من عند اللّه ناظر باشند و اين کلمه عليا بمثابه آبست از برای اطفاء نار ضغينه و بغضاء که در قلوب و صدور مکنون و مخزون است احزاب مختلفه از اين کلمه واحده بنور اتّحاد حقيقی فائز ميشوند انّه يقول الحقّ و يهدی السّبيل و هو المقتدر العزيز الجميل احترام و ملاحظه اغصان بر کلّ لازم لاعزاز امر و ارتفاع کلمه و اين حکم از قبل و بعد در کتب الهی مذکور و مسطور طوبی لمن فاز بما اُمر به من لدن آمر قديم و همچنين احترام حرم و آل اللّه و افنان و منتسبين نوصيکم بخدمة الامم و اصلاح العالم از ملکوت بيان مقصود عالميان نازل شد آنچه که سبب حيات عالم و نجات امم است نصائح قلم اعلی را بگوش حقيقی اصغا نمائيد انّها خير لکم عمّا علی الارض يشهد بذلک کتابی العزيز البديع .

لوح ارض با هُو اللّه تعالی شأنه العظمة و الاقتدار حمداً لمن تشرّف ارض البآء بقدوم من طاف حوله الاسماء بذلک بشّرت الذّرّات کلّ الممکنات بما طلع و لاح و ظهر و اشرق و خرج من باب السّجن و افقه شمس جمال غصن اللّه الاعظم العظيم و سرّ اللّه الاقوم القديم متوجّهاً اِلی مقام آخر بذلک تکدّرت ارض السّجن و فرحت اخری تعالی تعالی ربّنا فاطر السّمآء و خالق الاشياء الّذی بسلطانه فتح باب السّجن ليظهر ما انزله فی الالواح من قبل انّه لهوالمقتدر علی ما يشاء و فی قبضته ملکوت الانشاء و هو المقتدر العليم الحکيم طوبی ثمّ طوبی لارض فازت بقدومه ولعين قرّت بجماله ولسمع تشرّف باصغاء ندائه ولقلب ذاق حلاوة حبّة و لصدر رحب بذکره و لقلم تحرّک علی ثنائه و للوح حمل آثاره نسئل اللّه تبارک و تعالی بان يشرّفنا بلقائه قريباً انّه هو السّامع المقتدر المجيب .

منتخباتی از الواح سائره شهد اللّه انّه لا اله الّا هو و الّذی اتی من سمآء الامر انّه لهو الغيب المکنون و السّرّ المصون و هو الّذی بشّر به کتب اللّه و انبيآئه و سفرائه و به ظهرت الاسرار و خرقت الاستار و برزت الآثار قد ظهر و اظهر ما اراد و يمشی علی مشارف الارض بالعظمة و الاقتدار طوبی لقويّ کسّر اصنام الاوهام باسم ربّه مالک الانام يا افنانی انّا اردنا ان نذکرک فضلاً من لدنّا لتجذبک نفحات ذکری الی ملکوتی و خباء مجدی الّذی ارتفع بهذا الاسم الّذی منه تزعزت الارکان قل يا ملأ الارض لعمر اللّه قد اتی و ظهر ما وعدتم به فی کتاب ربّکم مالک المآب ايّاکم ان تمنعکم شئونات الخلق عن الحقّ سوف يفنی ما يری و يبقی ما نزّل من لدی اللّه ربّ الارباب قل هذا يوم الاعمال لو انتم تعلمون و هذا يوم الذّکر و البيان لو انتم تشعرون دعوا ما عند القوم و خذوا ما امرتم به من لدی اللّه المهيمن القيّوم . سيأتی يوم لا تنفعکم فيه خزائن الارض کلّها يشهد بذلک مالک الاسمآء الّذی ينطق انّه لا اله الّا هو الحقّ علّام الغيوب هنيئاً لک يا افنانی بما فزت بآياتی و وجدت عرف ظهوری و اجبت ندائی اذ انکرنی عبادی و خلقی الّذين نبذوا امّ البيان عن ورائهم و اخذوا ما امروا به من مطالع الاوهام و الظّنون کذلک نطق لسان العظمة فی ملکوت البيان من لدی اللّه مالک الوجود ان استقم علی ما انت عليه و علی خدمة الأمر ثمّ احفظ مقامک باسم ربّک مالک الغيب و الشّهود تاللّه لو يطّلع احد بما هو المستور ليطير شوقا اِلی اللّه ربّ ما کان و ما يکون البهاء عليک و علی الّذين اقبلوا و فازوا بما سطر فی اللّوح من قلم اللّه العزيز الودود . لک الحمد يا الهی بما زيّنت العالم بانوار فجر ليل فيه ولد من بشّر بمطلع قيّوميّتک و مشرق الوهيّتک و مظهر ربوبيّتک اسئلک يا فاطر السّماء و خالق الأسماء بأن تؤيّد الّذين آووا فی ظلّ رحمتک الکبری و نادوا باسمک بين ملأ الانشاء ای ربّ تری مولی العالم فی سجنه الاعظم مناديا باسمک و ناظرا اِلی وجهک و ناطقا بما انجذب به اهل ملکوت امرک و خلقک و لو اری يا الهی نفسی اسيرا بين عبادک ولکن يلوح من وجهه نور سلطنتک و ظهور اقتدارک ليوقننّ الکلّ انّک انت اللّه لا اِله الّا انت لا يضعفک قوّة الاقويا و لا يخذلک شوکة الأمراء تفعل ما تشآء بسلطانک المهيمن علی الأشياء و تحکم ما تريد بامرک المحيط علی الأنشاء ای ربّ اسألک بظهورک و اقتدارک و سلطنتک و استعلائک بان تنصر الّذين قاموا علی خدمتک و نصروا امرک و خضعوا عند ظهور نور وجهک ثمّ اجعلهم يا الهی غالبين علی اعدائک و قائمين علی خدمتک ليظهر بهم آثار سلطنتک فی بلادک و آيات قدرتک فی ديارک انّک انت المقتدر علی ما تشاء لا اله الّا انت المهيمن القيّوم قد نزل هذا اللّوح المحمود فی يوم المولود لتقرئه بالخضوع و الابتهال و تشکر ربّک العليم الخبير ان اجهد فی خدمة اللّه ليظهر منک ما يبقی به ذکرک فی ملکوته العزيز المنيع قل سبحانک يا الهی اسئلک بمطلع آياتک و مظهر بيّناتک بأن تجعلنی فی کلّ الاحوال متمسّکاً بحبل الطافک و متشبّثا بذيل مواهبک ثمّ اجعلنی من الّذين ما منعتهم شئونات الارض عن خدمتک و طاعتک و لا سطوة الخلق عن ذکرک و ثنائک ای ربّ وفّقنی علی ما تحبّ و ترضی ثمّ ايّدنی علی ما يرتفع به ذکرک و تشتعل به نار محبّتک انّک انت الغفور الکريم . يا حسين انشاء اللّه به انوار آفتاب حقيقت روشن و منير باشی و بذکر الهی که از اعظم اعمال است ناطق چه مقدار از نفوس که در کمال طلب و عطش مشاهده شدند و چون بحر حيوان در امکان ظاهر شد از او محروم ماندند چه که قادر بر محو موهوم و صحو معلوم نشدند و اين عدم توفيق بما اکتسبت ايديهم من قبل بوده حمد کن محبوب عالم را که مؤيّد شدی بر اين امر بزرگ و از او بخواه که دوستان را بر اين امر خطير مستقيم دارد چه که اوراق اشرار و نعاق ناعقين ظاهر و مرتفعست طوبی للّذين نبذوا ما سوی اللّه عن ورائهم و اخذوا ما امروا به من لدن مقتدر قدير البهآء عليک و علی من فاز بهذا الامر العظيم . کتاب انزله مالک الوجود من مقامه المحمُود لمن آمن باللّه العزيز الودود طوبی لقاصد عرف المقصود و لطالب اجاب المطلوب و لعالم آمن باللّه المهيمن القيّوم کم من عالم اعرض عن الصّراط و کم من جاهل عرف و سرع و قال لک الحمد يا مالک الغيب و الشّهود تاللّه قد انار افق العالم بالنّيّر الاعظم ولکن النّاس اکثرهم لا يشعرون انّ الحقّ يمشی امام وجوه الخلق يشهد بذلک من نطق فی قطب الامکان انّه لا اله الّا انا المقتدر علی ما کان و ما يکون طوبی لمقبل اقبل و فاز باللّقاء و ويل لکلّ معرض اعرض عن الله بما اتّبع کلّ غافل مردود . ای دوست جميع را در بيان امر نموديم که در اين ظهور اعظم بچشم خود ببينند و بگوش خود بشنوند ولکن چون افق عالم بنور ظهور روشن شد اکثری امر الهی و وصيّت ربّانی را فراموش نمودند و باوهام خود مشغول گشتند چهره آفتاب انصاف از ابرهای اوهام بی دانشان مستور و پنهان مانده در اينصورت اگر حرکات شب پره جلوه نمايد بعيد نيست باسم دوست انفس مستعدّه را بشطر احديّه دعوت نمائيد شايد از کوثر رحمانی محروم نمانند انّه لهو العطوف الغفور حقّ جلّ و عزّ لم يزل و لا يزال لحظات عنايتش متوجّه دوستان بوده و خواهد بود انّه لهو الذّاکر العليم . يا جواد امروز روزيست که از ذکرش نفس ساعت مضطرب مشاهده شد و جميع کتب الهی از قبل و بعد بر عظمتش گواهی داده‌اند امروز کتاب باعلی البيان شهادت داده و ميدهد و ميزان باعلی النّداء ندا مينمايد امروز روزيست که صراط بکلمه انا السّبيل المستقيم ناطقست و طور ببيان قد اتی مالک الظّهور گوياست چون اهل ارض از سکر هواهای نفسانيّه مدهوشند از آيت کبری و غايت قصوی و فيوضات لايتناهيهء الهيّه محروم وممنوع مشاهده ميشوند بايد اهل اللّه مدارا نمايند و بقدر و مقام هر نفسی کلمه القا کنند که شايد بشعور آيند و بافق مقدّس از آفاق متوجّه شوند ای جواد عنايات الهيّه با تو بوده و خواهد بود الحمد للّه از فزع اکبر محفوظ ماندی و بمنظر اکبر اقبال نمودی در ايّامی که جميع بشر بسبب سبحات جلال که علمای عصرند از عرفان سلطان بيزوال ممنوع و محروم شدند اين شهادت که از قلم اعلی ظاهر شده چون جان عزيزش دار و باسم محبوب امکان در حفظش جهد بليغ نما تا اين مقام اعلی از عيون و ايادی سارقين محفوظ ماند انّ ربّک لهو المبيّن العليم جميع دوستان آن ارض را از قبل اين مظلوم تکبير برسان و باذکار بديعه منيعه متذکّر دار شايد از ما عندهم بما عند اللّه توجّه نمايند و از شئونات و اعمال نالايقه محفوظ مانند البهآء عليک و علی من معک من لدن عزيز حکيم . انّا نذکر من انجذب من النّداء اذ ارتفع من الافق الأعلی و اقبل اِلی اللّه ربّ العالمين انّه ممّن سمع و اجاب موليه اذکان العباد فی حجبات مبين قد شهد بما شهد اللّه و اقرّ بما نطق به لسان العظمة يشهد بذلک مالک الأسماء فی هذا الکتاب العظيم يا قلمی الأعلی بشّره من قبلی بما قدّر له من لدی اللّه القويّ القدير قد احاطته الاحزان فی اکثر الأحيان انّ ربّه الرّحمن لهو الشّاهد العليم ان افرح بما توجّه اليک وجه المظلوم و ذکرک من قبل و فی هذا الحين ذکّر احبّائی من قبلی و بشّرهم بعناية ربّهم المعطی الکريم انّا نکبّر من هذا المقام علی الّذين تمسّکوا بالعروة الوثقی و شربوا رحيق الاستقامة من ايادی عطآء ربّهم العزيز الحميد هذا يوم فيه السّمع ينادی تاللّه هذا يومی و فيه اسمع النّداء الأحلی من شطر سجن ربّی الظّاهر السّميع و البصر ينادی و يقول انّ اليوم يومی و اری الأفق الأعلی امراً من لدن آمر قدير طوبی لسمع سمع انظر ترانی و لبصر رأی الآية الکُبری من هذا الاُفق المنير قل يا معشر الاُمراء و العلمآء و العرفآء قد ظهر اليوم الموعود و اتی ربّ الجنود ان افرحوا بهذا الفرح الاعظم ثمّ انصروه بالحکمة و البيان کذلک يأمرکم من نطق و ينطق انّه لا اله الّا انا العليم الحکيم البهآء عليک و علی من معک و علی الّذين يحبّونک و يسمعون بيانک فی هذا الامر العزيز المنيع . يا اسمی الجود عليک بهائی ان استمع ما سمعته من قبل اذکان نيّر البرهان مشرقاً من افق العراق و کانت الزّوراء مقرّ عرش ربّک العليّ العظيم اشهد انّک سمعت نغمة اللّه و لحنه و تغرّدات حمامة الأمر و تغنيّات عندليب الوفآء علی غصن البهآء انّه لا اله الّا انا الفرد الخبير يا اسمی تحت لحاظ عنايت الهی بوده و هستی ندای حق جلّ جلاله را تلقاء وجه شنيدی و اشراقات انوار آفتاب معانی را مشاهده نمودی حال تفکّر نما حقّ در چه مقام و خلق در چه گفتگو آذان را ثقل اوهام از اصغای ندای الهی منع نموده و حجبات علوم و ظنون عيون را از مشاهده انوار وجه محروم داشته بزراعين قدرت و قوّت جمعی را از غرقاب فنا نجات داديم و بافق اعلی فائز نموديم و اسرار و امورات بعد را از قبل بتصريح تمام ذکر نموديم تا شبهات مشرکين و انکار مغرضين و اشارات غافلين نفوس مقبله را از مطلع نور احديّه منع ننمايد معذلک بعضی صرعی و برخی کاعجاز نخل منقعر مشاهده شدند حقّ منيعی را که جميع کتب قبل و بعد نزد يک آيه‌اش خاضع و خاشعست گذاشته‌اند و بقصص موهومه قبل تمسّک جسته‌اند و اقتدا نموده‌اند انّک شربت من بحر بيانی و فزت بتجلّيات انوار شمس حکمتی و سمعت ما نطق به المشرکون الّذين ما اطّلعوا باصل هذا الأمر و ما فازوا بهذا الرّحيق الّذی فکّ ختمه باسمی المهيمن القيّوم از حق بطلبيد نفوس مقبله عارفه بما يحبّه اللّه موفّق شوند بسيار عجب است مع اين نداء و ظهور اين امر اعظم مشاهده ميشود اکثری بدنيا متمسّکند و از شبهات و اشارات مضطرب و متزلزل قل هذا يوم اللّه اتّقوا اللّه و لا تکونوا من المشرکين دعوا القصص عن ورائکم ان انظروا امری بعينی هذا ما امرتم به فی الکتب و الزّبر و الصّحف و الالواح انّک قم علی خدمة امر ربّک ثمّ اخبر النّاس و بشّرهم بهذا النّور الّذی بشّر به اللّه فيما انزل علی النّبيّين و المرسلين و جميع را بحکمت منزله امر نمائيد و از قبل حق بگوئيد آنچه سزاوار يوم اللّه است بايد هر نفسی بکمال حکمت و استقامت بتبليغ امر مشغول شود اگر ارض طيّبه مشاهده نمود القاء کلمه الهی نمايد و الّا الصّمت أَولی چندی قبل اين کلمه عليا از قلم اعلی در صحيفه حمراء نازل : آسمان حکمت الهی به دو نيّر روشن و منير است مشورت و شفقت انشاء اللّه کلّ بر عمل باين کلمه محکمه مبارکه مؤيّد شوند بعضی از عباد بالمرّه از شعور محروم مشاهده ميشوند بحبالهای موهومه از عروه محکمه ممنوعند لعمری اگر فی الجمله فيما انزله الرّحمن بانصاف تفکّر نمايند کلّ بانّک انت الحقّ المبين ناطق گردند در جميع احوال بحقّ ناظر باشيد و بخدمت امرش مشغول ان اذکر اذ کنت معی فی سرادق العظمة و سمعت منّی ما سمعه الکليم فی طور العرفان کذلک ايّدناک و عرّفناک و ذکرناک لتشکر ربّک الکريم لک ان تحفظ هذا المقام الاعظم باسمی القويّ الأمين کبّر من قبلی علی وجوه اوليائی ثمّ اسمعهم ندائی الأحلی کذلک يأمرک من امرک من قبل و انا الآمر الخبير البهآء عليک و علی من يسمع قولک فی هذا الأمر الاعظم و يحبّک لوجه اللّه ربّ العالمين . يا حيدر قد سمع المظلوم ندائک فی امر اللّه و سرورک فی حبّه و حزنک بما ورد علی اوليائه لعمر الرّحمن انّ الاحزان اخذت الامکان و النّاس فی مرية و نفاق قد احاط الأعدآء حزب اللّه مالک الأسمآء علی شأن ناح به الفردوس الأعلی وسکّان الجنّة العليا و الّذين طافوا العرش فی العشيّ و الاشراق يا علی انّ الاحزان ما منع ربّک الرّحمن انّه قام علی الأمر علی شأن ما خوّفته سطوة العالم و لا ظلم الأمم ينادی باعلی النّداء بين الارض و السّمآء و يقول قد اتی يوم الميعاد و مالک الايجاد ينطق انّه لا اله الّا انا العزيز الوهّاب يا علی انّ الصّبيان ارادوا ان يطفئوا نور اللّه بافواههم و يخمدوا نار السّدرة باعمالهم قل سحقاً لکم يا مظاهر الاوهام اتّقوا اللّه و لا تنکروا هذا الفضل الّذی به اضائت الآفاق قل قد ظهر مطلع الاسم المکنون ان انتم تعلمون قد اتی من کان موعودا فی کتب اللّه ان انتم تعرفون قد انار افق العالم بهذا الظّهور الاعظم ان اقبلوا بقلوب نورآء و لا تکونوا من الّذينهم لا يشعرون قد اتت السّاعة و نری النّاس صرعی يشهد بذلک عباد مکرمون يا حيدر قبل علی تاللّه قد نفخ فی صور البيان امرا من لدن ربّک الرّحمن و انصعق به من فی الارض و السّماء الّا الّذين انقطعوا عن العالم متمسّکين بحبل اللّه مولی الانام هذا يوم فيه اشرقت الارض بنور ربّک ولکن القوم فی غفلة و حجاب انّا اردنا حيوة اهل العالم و هم ارادوا قتلی کذلک سوّلت لهم انفسهم فی هذا اليوم الّذی تنوّر بانوار وجه ربّه المقتدر العزيز المختار امّ الکتاب ينطق و القوم هم لا يسمعون و اللّوح المحفوظ قد ظهر بالحقّ و النّاس اکثرهم لا يقرّون اولئک کفروا بنعمة اللّه بعد انزالها و اعرضوا عن الحقّ علّام الغيوب قد تشبّثوا باذيال الظّنون معرضين عن اسم اللّه المکنون قل يا معشر العلمآء ان انصفوا باللّه ثمّ اتوا بما عندکم من الحجّة و البرهان ان انتم من اهل هذا المقام المحمود قل ان اقبلوا اِلی مشرق وحی اللّه لنريَکم معادل ما عندکم و عند الاحزاب من آيات اللّه و بيّناته و حججه و برهانه اتّقوا اللّه و لا تکونوا من الّذين حقّت عليهم العذاب من لدی اللّه مالک الوجود هذا يوم فيه ينادی بحر العلم و اظهر لئالئه ان انتم تعرفون و سمآء البيان ارتفعت بالحقّ من لدی اللّه المهيمن القيّوم لعمر اللّه کينونة العلم تنادی و تقول قد اتی المعلوم الّذی تزيّنت به کتب اللّه العزيز الودود قد ظهر منه کلّ فضل و خير و اليه يعود اتّقوا اللّه يا معشر الجهلآء و لا تظلموا علی الّذين ما ارادوا الّا ما اراده اللّه و لا تتّبعوا اهوائکم ان انتم تسمعون سيفنی ما ترونه اليوم و تنوحون علی ما فرّطتم فی جنب اللّه يشهد بذلک هذا اللّوح المسطور ان افرح بما ذکرناک من قبل و فی هذا الحين بما لا ينقطع عرفه و لا يتغيّر بدوام اسمآء اللّه ربّ العالمين انّا قبلنا ذکرک و ثنائک و تبليغک و خدمتک فی هذا النّبأ العظيم و سمعنا ما نطق به لسانک فی المجالس و المحافل انّ ربّک هُو السّميع البصير انّا زيّنّاک بطراز رضائی فی ملکوتی و ناديناک من شاطئ الواد الايمن فی البقعة النّوراء خلف قلزم الکبريآء من سدرة المنتهی انّه لا اله الّا انا اللّه العليم الحکيم قد خلقناک لخدمتی و اعلاء کلمتی و اظهار امری تمسّک بما خلقت له من لدن آمر قديم و نذکر اوليائی فی هذا الحين و نبشّرهم بعنايات اللّه و ما قدّر لهم فی کتابی المبين قد سمعتم شماتة الاعدآء فی حبّی و رأيتم ظلم الاشقيآء فی سبيلی و انا الشّاهد العليم کم من ارض تزيّنت بدمائکم فی سبيل اللّه و کم من مدينة ارتفع فيها ضجيجکم و حنينکم و کم من سجن ساقکم اليه جنود الظّالمين فاعلموا باليقين انّه ينصرکم و يرفعکم فی العالم و يظهر مقاماتکم بين الامم انّه لا يضيع اجر المقرّبين ايّاکم ان تحزنکم اعمال مطالع الاوهام و ما ارتکب کلّ ظالم بعيد خذوا کوب الاستقامة باسم اللّه ثمّ اشربوا منه بسلطانه القويّ القدير کذلک لاحت من افق سمآء اللّوح شمس شفقتی و عنايتی لتشکروا ربّکم العزيز الکريم البهآء المشرق من افق ملکوت بيانی عليک و علی الّذين اقبلوا اليک و سمعوا ما نطق به لسانک فی هذا الامر العزيز العظيم .

تاللّه قد ظهر امّ الکتاب و يدع الکلّ اِلی اللّه ربّ العالمين و البحار تنادی قد اظهر البحر الاعظم الّذی يسمع من امواجه انّه لا اله الّا انا الفرد الخبير و الاشجار تصيح و تقول يا ملأ الارض قد ارتفع حفيف سدرة المنتهی و صرير القلم الأعلی ان استمعوا و لا تکونوا من الغافلين و الشّمس تنادی يا معشر العلمآء قد انفطرت سمآء الاديان و انشقّ القمر و کلّ فی حشر بديع اتّقوا اللّه و لا تتّبعوا اهوائکم ان اتّبعوا من شهد له کتب اللّه العليم الحکيم قد رجع حديث الطّور فی هذا الظّهور و المکلّم يقول قد اتی المقصود و استقرّ علی عرش الايقان ان انتم من العارفين و وصّی الکلّ بما يرتفع به امر اللّه و يهدی الکلّ اِلی صراطه المستقيم کم من مملوک انجذب من ندآء اللّه و کم من مالک قام علی الظّلم علی شأن ناح به سکّان الفردوس الأعلی و اهل هذا المقام الکريم کم من فقير شرب رحيق الوحی و کم من غنيٍّ اعرض و انکر اِلی ان کفر باللّه مالک هذا اليوم المبارک البديع قل خافوا اللّه ثمّ انصفوا فی هذا النّبأ الّذی اذا ظهر خضع له کلّ نبأ عظيم قل يا معشر الجهلاء ان تنکروه بايّ برهان يثبت ايمانکم برسل اللّه من قبل و بما نزل من ملکوته العزيز المنيع هل يغنيکم ما عندکم و هل يحفظکم اموالکم لا و نفس اللّه المهيمنة علی من فی السّموات و الأرضين ضعوا ما الّفتموه بايادی الظّنون و الاوهام و خذوا کتاب اللّه الّذی نزّل بامره المبرم المتين قد حضر کتابک لدی المظلوم و انزل لک هذا اللّوح الّذی تضوّع منه عرف عناية ربّک المشفق الکريم نسئل اللّه بان يجعلک علماً فی مدينة ذکره و يرفع مقامک فی هذا الأمر الّذی يری المخلصون قبائل الأرض فی ظلّه انّ ربّک لهو العليم الخبير و نسئله بأن يرزقک خير ما فی کتابه انّه لهو السّامع المجيب کن قائماً علی نصرة امره بجنود الحکمة و البيان کذلک قضی الأمر من لدی اللّه العزيز الحميد طوبی لمقبل اقبل اليوم و لمستقيم ما خوّفته جنود الظّالمين البهآء الظّاهر اللّائح من افق ملکوت البيان عليک و علی الّذين اخذوا رحيقه المختوم باسمه القيّوم و شربوا منه رغماً للّذين کفروا بالّذی آمنوا به و انکروا هذا النّبأ الّذی شهد له اللّه فی کتابه العزيز القديم .

يا محمّد قبل حسين ، کن مستعدّاً لنزول عناية اللّه ربّ العالمين انّ الرّحمن اراد ان يقذف لک لئالئ العرفان من بحر فضله العزيز المنيع هل من ذی بصر يشهد و يری و هل من ذی سمع يسمع ندائی الأحلی من الأفق الأعلی و هل من ذی قلب يقبل اِلی سدرة المنتهی علی شأن لا تضعفه سطوة الملوک و لا ضوضاء المملوک ينطق بالحکمة و البيان فی الامکان و يشهد بما شهد اللّه انّه لا اله الّا هو القويّ الغالب المقتدر العليم الحکيم يا حسين قد ذکر ذکرک لدی المظلوم فی السّجن الأعظم و انزل لک ما لا تعادله کتب العالم يشهد بذلک مالک القدم ولکن النّاس اکثرهم من الغافلين انّا نادينا من افق البرهان من فی الامکان منهم من اخذه عرف بيان ربّه علی شأن نبذ ما عند النّاس شوقاً للقآءاللّه ربّ العرش العظيم و منهم من تحيّر و توقّف و منهم من سرع و طار و اجاب مولاه القديم و منهم من اعرض و انکر اِلی ان کفر باللّه العزيز الحميد و منهم من افتی عليه بظلم ناح به کلّ عارف بصير انّا دعوناهم اِلی کوثر الحيوان و هم حکموا علی سفک دمی بظلم مبين کذلک اشرقت شمس التّبيان من افق سمآء بيان ربّک الرّحمن انّک اذا فزت بانوارها سبّح بحمد ربّک و قل لک الحمد يا اله العالمين طوبی لک و للّذين ما منعتهم الدّنيا و زخارفها عن هذا الافق المنير کبّر احبّائی من قبلی انّا نوصيهم بالحکمة الّتی انزلنا حکمها فی کتابی البديع .

يا امتی و ورقتی ان افرحی بما صعد ندائک اِلی سدرة المنتهی و انّها اجابتک من الافق الأعلی انّه لا اله الّا انا المظلوم الغريب قد ظهرنا و اظهرنا الامر و هدينا الکلّ اِلی صراط اللّه المستقيم و شرعنا الشّرايع و امرنا الکلّ بما ينفعهم فی الآخرة و الأُولی و هم افتوا علی سفک دمی بذلک ناحت الحور و صاح الطّور و بکی الرّوح الأمين قد منعوا انفسهم عن فيوضات الايّام بما اتّبعوا کلّ جاهل بعيد قد نبذوا بحر العلم عن ورآئهم متوجّهين اِلی الجهلاء الّذين يدّعون العلم من دون بيّنة من اللّه ربّ العالمين طوبی لک بما نبذت الاوهام و تمسّکت بحبل اللّه المتين در فضل حق جلّ جلاله ملاحظه نما چه بسيار از ملوک و ملکهای عالم بعد از طلب و آمال و انتظار از مقصود عالميان محروم ماندند و تو بآن فائز شدی انشاء اللّه فائز شوی بعملی که عرفش بدوام اسمآء حق جلّ جلاله باقی و پاينده ماند لعمر اللّه بکلمه يا امتی معادله نمينمايد آنچه در ارض مشهود است زود است چشمهای عالم بمشاهده آنچه از قلم اعلی نازل شده روشن و منير گردد طوبی لک و لامّ رضعتک قدر اين مقام را بدان و بايست بر خدمت امر بشأنی که شبهات و اشارات مريبين ترا از قيام باز ندارد آفتاب يقين مشرق و ناس بظنون متمسّک بحر علم موّاج و قوم بذيل جهلا متشبّث اين امراض مزمنه را درياق رفع ننمايد مگر بعنايت حق جلّ جلاله اماء آن ارض را تکبير برسان و بفضل و رحمت الهی بشارت ده انّا اردنا لک مقاما ان احمدی ثمّ اشکری ربّک الفضّال الکريم الحمد للّه العليّ العظيم .

وقتی از اوقات اين کلمه عليا از لسان مالک وری و ربّ عرش و ثری شنيده شد قوله عزّ کبريائه زهد و انقطاع بمثابه نيّرين اعظمينند از برای سماء تبليغ طوبی لمن فاز بهذا المقام الاکبر و المقرّ الاطهر الأعظم . کتاب انزله الرّحمن من ملکوت البيان لمن فی الامکان طوبی لمن سمع و اجاب و ويل لکلّ غافل مرتاب هذا يوم تنوّر بانوار الوجه و فيه ينادی لسان العظمة الملک للّه مالک يوم الماب قد ذکر ذکرک فی هذا المقام انزلنا لک ما عجزت عن ذکره السن الانام ان افرح بما ذکرت فی السّجن الأعظم و توجّه اليک وجه القدم من اعلی المقام انّا نزّلنا الآيات و اظهرنا البيّنات و دعونا الکلّ اِلی سوآء الصّراط من النّاس من اعرض و انکر و منهم من افتی علينا من دون بيّنة و برهان و اوّل من اعرض عنّا عُلماء الأرض فی هذا العصر الّذين يدعوننی فی اللّيالی و الايّام باسمی يتّکئُون علی الوسائد العليا و اذا اظهرت نفسی قاموا عليّ علی شأن صاحت به الحصاة طُوبی لک بما سمعت النّداء و اقبلت اليه و اجبت مولاک اذ اتی بقدرة و سلطان .

يا امتی و يا ورقتی حمد کن محبوب عالميان را که باين فيض اعظم فائز شدی در ايّامی که اکثر علما و رجال ارض از آن محرومند ترا باسم ورقه ذکر نموديم تا بمثابه اوراق از ارياح اراده حق جلّ جلاله متحرّک باشی چنانچه اوراق اشجار ارض از هبوب ارياح ان اشکری ربّک بهذا الذّکر المبين اگر حلاوت کلمه يا امتی را بيابی از عالميان خودرا فارغ مشاهده نمائی و در ليالی و ايّام بذکر مقصود يکتا مشغول شوی اوراق و امائی که از فرات رحمت رحمانی آشاميدند و بشطر اللّه ناظرند هر يک را بابدع بيان ذکر نموديم طوبی لهنّ و نعيماً لهنّ سوف يظهر اللّه مقامهنّ فی مقام لا يذکر بالاذکار و لا يوصف بالاوصاف و ترا وصيّت مينمائيم بآنچه سبب ارتفاع امر اللّه است ما بين عباد و اماء ندای دوستان را ميشنود و اعمال را مشاهده ميفرمايد انّه هو السّميع البصير البهآء عليک و عليهنّ من لدی اللّه المقتدر العليم الحکيم . ای کنيز خدا بشنو ندای مالک اسما را که در سجن بتو توجّه نموده و ترا ذکر مينمايد هر قاصدی را اعانت نموده و هر ندائی را جواب عطا فرموده و هر طالبی را راه داده امروز سبيل مستقيم ظاهر و ميزان عدل منصوب و انوار آفتاب فضل مشرق ولکن ظلمت انفس ظالمه بمثابه غمام ما بين آفتاب فضل و اهل عالم حجاب شده و حائل گشته طوبی از برای کسی که حجاب را خرق نمود و بانوار آفتاب ظهور منوّر گشت چه بسيار از نفوس که خود را از عقلا و اهل دانش ميشمردند و در يوم الهی از جميع فيوضات محروم و ممنوع گشتند يا ورقتی يا امتی قدر اين فضل را بدان و همچنين رحمتی که بر تو سبقت گرفت و ترا بافق اعلی هدايت نمود اماء قانتات را از لسان مظلوم تکبير برسان و بعنايتش مسرور دار .

در جميع امور بحکمت ناظر باشيد حکمت درياق اعظم است بسا ميشود معرض را مقبل مينمايد و دشمن را دوست تمسّک به او لازم چه که در اکثری از الواح اين فقره از سمآء مشيّت مطلع نور احديّه نازل طوبی للعاملين در کلّ حين متمسّک باشيد بامری که سبب اعلاء کلمة اللّه گردد اعمال طيّبه و اخلاق مرضيّه جند اللّهند در اين ظهور اعظم و همچنين کلمه طيّبه مبارکه اين جنود جذّاب قلوبند و فاتح ابواب اين سلاح احدّ از سلاح عالم است فاسئل اللّه بأن يؤيّد الکلّ علی ما نزّل من قلمه الاعلی فی الزّبر و الالواح .

انّ المظلوم يذکر من اقبل الی الفرد الخبير و اعترف بوحدانيّته کما اعترف به القلم الأعلی اذ جال فی مضمار البيان طوبی لنفس فازت بعرفان ربّها و ويل لکلّ غافل مريب . انسان بمثابه شجر است اگر باثمار مزيّن گشت لايق مدح و ثنا بوده و هست و الّا شجر بی ثمر قابل نار است اثمار سدره انسانی بسيار لطيف و پسنديده و محبوب اخلاق مرضيّه و اعمال حسنه و کلمه طيّبه از اثمار اين شجره محسوب ربيع اشجار ظاهره در هر سنه ظاهر و مشهود ولکن ربيع اشجار انسانيّه ايّام ظهور حق جلّ جلاله بوده اگر در اين ربيع الهی سدرهای وجود باثمار مذکوره مزيّن شوند البتّه انوار آفتاب عدل من علی الارض را احاطه نمايد و کلّ خود را فارغ و مستريح در ظلّ حضرت مقصود مشاهده کنند آب اين اشجار کوثر بيان محبوب امکان است در يک آن غرس می‌شود و در آن ديگر از امطار رحمت رحمانی فرعش در سما مشاهده ميگردد شجره يابسه قابل ذکر نبوده و نيست طوبی از برای مقبلی که بطراز همّت مزيّن شد و بر خدمت امر قيام نمود او بمقصود فائز و بآنچه از برای او خلق شده عارف صد هزار افسوس از برای نفوس غافله فی الحقيقه ايشان بمثابه اوراق يابسه مطروحه بر ارضند عنقريب باد اجل هر يک را بمقرّ خود راجع نمايد غافل آمدند و غافل زيستند و غافل بمقام خود رجوع نمودند عالم در هر حين باعلی النّداء ندا مينمايد و ميگويد من فانيم و ظهورات و الوان من فانی از اختلافات و تغييرات محدثهء در من پند گيريد و متنبّه شويد معذلک بصر موجود نه تا ملاحظه کند و سمع مشهود نه تا بشنود سمع حقيقی امروز ندا مينمايد و ميگويد هنيئاً لی امروز روز من است چه که ندآء اللّه مرتفع است و کينونت بصر ميگويد مريئاً لی روز روز من است چه که جمال قدم از افق اعلی مشرق و لائح بايد اهل بها از مالک اسمآء در کلّ احيان سائل و آمل شوند که شايد اهل انشاء از فيوضات ايّامش محروم نمانند جميع علما به اين کلمه ناطق بودند و مکرّر در زمان طفوليّت نفس حق اصغا نموده ميگفتند آيا آن کلمه قائم چه کلمه‌ايست که نقبا از آن فرار اختيار مينمايند بگو آن کلمه حال ظاهر و شما قبل از استماع فرار نموده‌ايد و ملتفت نيستيد و آن کلمهء مبارکه مکنونه مخزونه مصونه اينست هو در قميص انا ظاهر و مکنون بانا المشهود ناطق اينست آن کلمه ئی که فرائص مشرکين از آن مرتعد شده سبحان اللّه در جميع کتب قبل عظمت اين يوم و عظمت ظهور و عظمت آيات و عظمت کلمه و عظمت استقامت و عظمت شأن و مقام ذکر شده معذلک خلق از او غافل و محتجب انبياء لقای اين يوم را آمل بودند داود ميفرمايد "من يقودنی الی المدينة المحصّنه" مدينه محصّنه عکّاست و حصنش بسيار محکم و مظلوم در او مسجون و همچنين در فرقان ميفرمايد "ان اخرج القوم من الظّلمات اِلی النّور و بشّرهم بايّام اللّه" در اکثری از صحف و کتب الهی ذکر اين يوم بکمال تصريح مذکور و مسطور علمای عصر ناس را از اين مقام اعلی و ذروه عليا و غاية قصوی منع نموده‌اند طوبی از برای آنجناب که ظلمت اوهام از نور يقين منعت ننمود و سطوت ايّام شما را از مالک انام باز نداشت قدر اين مقام را بدان و از حق جلّ جلاله حفظش را بخواه در هر حال دولت باقيه مخصوص حق و اوليائش بوده و خواهد بود البهآء المشرق من افق البقآء عليک و علی الّذين تمسّکوا بحبل اللّه المتين .

نصّار حقيقی آمد لعمر اللّه قادر است بر اينکه بيک کلمه عالم را منقلب نمايد چون کلّ را بحکمت امر نمود بصبر و اصطبار تمسّک فرمود گلپارهای عالم قصد مدينه مزيّنه منوّره ياقوتيّه الهی نموده‌اند و بعضی از سفراء ايران در باطن محرّک و در ظاهر خاضع سبحان اللّه اين نفاق عالم کی بوفاق تبديل شود نصايح حق جلّ جلاله عالم را احاطه کرده و اِلی حين آثارش ظاهر نه اعمال غير مرضيّه کلّ را از تقرّب منع کرده نسئل اللّه تبارک و تعالی ان ينزل من سحاب عطائه امطار رحمته علی عموم عباده انّه علی کلّ شیء قدير يا علی حيدر يا ايّها القائم علی خدمة امری و النّاطق بذکر اللّه ربّ العرش العظيم بر مظاهر عدل و مطالع انصاف مبرهن و واضحست که اين مظلوم اراده نموده فساد و نزاع و جدال و اختلاف و تفريق را بقوّه ملکوتی از ما بين احزاب عالم بر دارد و نظر به اين امر خطير عظيم مکرّر بزندان رفته و تحت سلاسل و اغلال ايّام و ليالی گذرانده طوبی لمن انصف فی هذا الامر المتين و هذا النبأ العظيم .

کتاب انزله الرّحمن ليقرّب به من فی الامکان اِلی البحر الّذی تموّج باسمه العظيم من النّاس من اعرض عنه و جادل بالبرهان و منهم من شرب رحيق الايقان باسمه المهيمن علی العالمين قد خسر الّذين توجّهوا اِلی نعيب الغراب معرضين عن اصغآء ما هدرت به الورقآء علی افنان دوحة البقاء انّه لا اله الّا انا العليم الحکيم هذا يوم استضاء من نور الوجه و طافت حوله اللّيالی و الايّام طوبی لبصير رأی و لظمأن فاز بهذا الکوثر المبين طوبی لمن يصدع بالحقّ و يسعی فی خدمة امر ربّه المقتدر القدير ان يا عبد النّاظر اِلی الوجه ان استمع نداء ربّک الابهی من مطلع العظمة و الکبريآء انّه يقرّبک اِلی الافق الأعلی و ينطقک بثناء تنجذب به الاشياء و بذکر يؤثّر فی الانشاء انّ ربّک لهو المهيمن العزيز الخبير ان اجمع احبّاء اللّه فی هناک ثمّ ذکّرهم بذکری الجميل قد نزّلنا لهم لوحا به تضوّع عرف الرّحمن فی الاکوان ليفرحنّ و يستقيمنّ علی هذا الأمر البديع قد انزلنا فی السّجن کتابا سمّی لدی العرش بالکتاب الاقدس و فيه شرعنا الشّرايع و زيّنّاه باوامر ربّک الآمر علی من فی السّموات و الارضين قل يا قوم تمسّکوا به ثمّ اعملوا بما نزّل فيه من بدايع احکام ربّکم الغفور الکريم انّه ينفعکم فی الدّنيا و الآخرة و يطهّرکم عمّا لا ينبغی انّه لهو المدبّر المبيّن المعطی الباذل العزيز الحميد نعيما لک بما وفيت بميثاق اللّه و عهده و فزت بهذا اللّوح الّذی به ثبت ذکرک فی لوح الحفيظ کن خادما لامر موليک و ذاکرا بذکره و مثنّيا بثنائه لينتبه به کلّ غافل بعيد کذلک مننّا عليک فضلاً من عندنا و انا الغفور الرّحيم .

انّا اردنا ان نذکر من اقبل الينا و نسقيه کوثر العناية مرّة بعد مرّة ليقرّبه الی افقی و يزيّنه باخلاقی و يطيّره فی هوائی و يؤيّده علی ما يظهر به تقديس امری بين خلقی و ينطقه بثنائی علی شأن يسرع به کلّ متوقّف و يطير به کلّ ساکن و يذوب کلّ جسد و يسری کلّ منجمد و يفور کلّ منخمد هذا ما ينبغی لمن توجّهَ اِلی وجهی و دخل فی ظلّ عنايتی و فاز بآياتی المهيمنة علی العالمين ان يا علی يخاطبک مشرق الأمر بابدع البيان تاللّه لو کنت حاضرا لدی العرش و سمعته من لسان العظمة و الاقتدار لتفدی جسدک ثمّ روحک ثمّ ذاتک حبّا للّه الملک المهيمن العليم الحکيم و يجذبک جذب النّداء اِلی مقام عجزت عن ذکره الاقلام و حارت عن بيانه کلّ متکلّم فصيح فکّر فی هذا الظّهور و سلطانه ثمّ انصره بما ينبغی لموليک العزيز الکريم ان اهد النّاس الی الأفق الأعلی و انّه هيکله المستقرّ علی عرشه العظيم و به انار افق السّجن و به استضاء من فی السّموات و الارضين انّا ذکّرناک من قبل و فی هذا اللّوح الکريم لتجد عرف الرّحمن مرّة بعد اخری هذا من فضلی عليک ان احمد ربّک الفضّال البصير لا تحزن من احتجاب الخلق سوف ترونهم متوجّهين اِلی اللّه ربّ العالمين قد احطنا العالم بکلمة العليا سوف يسخّر اللّه بها افئدة من علی الارض انّه لهو المقتدر القدير و نذکر اخاک من هذا المقام ليفرح بذکری ايّاه و يکون من المتذکّرين ان يا حبيب انّ المحبوب يناديک من شطر سجنه الاعظم و نوصيک بما نزّل من قلمی المقدّس فی کتابی الاقدس لتأخذه بقوّة من عندنا و قدرة من لدنّا و انا الآمر الحکيم طوبی لکم بما احاطکم الفضل و ايّدکم علی هذا الامر الّذی به طويت السّمآء و نسفت کلّ جبل باذخ رفيع و نذکر بالرّحمة الکبری امّکم الّتی فازت بعرفان اللّه و نکبّر علی وجهها من هذا المقام المنيع انّا نذکر کلّکم من الاناث و الذّکور و نراکم نفسا واحدة فی هذا المنظر البديع و نبشّرکم بالرّحمة الّتی سبقت الکائنات و ذکری الّذی احاط کلّ صغير و کبير انّ البهآء عليکم يا اهل البهآء ان افرحوا بذکری انّه معکم فی کلّ حين .

ان استمع ما يلقی الرّوح عليک من آيات اللّه المهيمن القيّوم ليجذبک النّداء اِلی الافق الأعلی و يقرّبک اِلی مقام تری فی نفسک نار محبّة اللّه علی شأن لا تخمدها سطوة الملوک و لا اشارات المملوک و تقوم بين الملأ الانشاء بثناء ربّک مالک الاسماء هذا ما ينبغی لک فی هذا اليوم انّا نذکر لک ما قضی من قبل لتجد حلاوة الذّکر و البيان و تطّلع بما قضی فيما کان انّ ربّک لهو المذکّر العزيز المحبوب و اذکر اذ ساق الکليم غنم يثرون حميه اِلی البرّيّة سمع نداء مالک البريّة من السّدرة المرتفعة علی الارض المبارکة ان يا موسی انّی انا اللّه ربّک و ربّ آبائک ابراهيم و اسحق و يعقوب قد اخذه جذب النّدآء علی شأن انقطع عن الامکان مقبلا اِلی الفرعون و ملأه بقدرة من لدن ربّک المهيمن علی ما کان و ما يکون و النّاس يسمعون ما سمعه و لا يفقهون قل تاللّه سيفنی عزّة الوزراء و سطوة الأمراء و قصور القياصرة و اهرام الفراعنة و يبقی ما قدّرناه لکم فی الملکوت ان اجهدوا يا قوم ليذکر اسمائکم لدی العرش و يظهر منکم ما يبقی به ذکرکم بدوام اللّه مالک الوجود ان اذکر احبّائی من قبلی فی هناک و کبّر علی وجوههم و بشّرهم بما نزّل لهم من هذا المقام المحمود قل ايّاکم ان تخوّفکم سطوة کلّ ظالم سيفنی العلم و الاعلام و ترون سلطان ربّکم غالباً علی الغيب و الشّهود ايّاکم ان تمنعکم الحجبات عن فضل هذا اليوم دعوا ما يمنعکم عن اللّه و تمسّکوا بهذا الصّراط الممدود انّا ما اردنا لکم الّا ما هو خير فی لوح محفوظ انّا نذکر الاحباب فی اکثر الايّام و ما وجدنا منهم ما ينبغی لهم فی جوار رحمة ربّهم العطوف الغفور الّا ماشاء اللّه انّه لهو المقتدر علی ما يشاء يعطی و يمنع انّه لهو الحقّ علّام الغيوب خذوا يا احبّاء الرّحمن کؤوس الحيوان من ايادی الطاف ربّکم مالک الامکان ثمّ اشربوا منها تاللّه انّها تجذبکم علی شأن تقومنّ علی الذّکر و البيان بين ملأ الاکوان و تملکنّ مدائن القلوب باسم ربّکم العزيز المحمود و نبشّر الکلّ بما نزّلناه فی کتابنا الأقدس الّذی اشرق من افقه شمس اوامری المشرقة علی کلّ شاهد و مشهود تمسّکوا به ثمّ اعملوا ما نزّل فيه انّه خير لکم عمّا خلق فی الملک ان انتم تعلمون ايّاکم ان تحزنکم شئونات الخلق عن التّوجّه اِلی الحقّ تفکّروا فی الدّنيا و اختلافها و تغييرها لتعرفوا مقامها و الّذين توجّهوا اليها معرضين عمّا نزّل فی لوحنا المحفوظ کذلک نزّلنا الآيات و ارسلناها اليک لتقوم علی ذکر اللّه المهيمن القيّوم البهآء عليک و علی الّذين فازوا بهذا الرّحيق المختوم .

مکتوب آنجناب در سجن اعظم بنظر اين مظلوم رسيد و اينکه سؤال از حکم اللّه در امر معاد و معاش نموده بوديد مفهوم گشت نعم ما سئلت چه که خيرش بشما و ساير عباد در ظاهر و باطن راجعست انّ ربّک لهو العليم المجيب سبب اعظم آفرينش عرفان اللّه بوده و هر نفسی اليوم از عرف قميص رحمانی بوطن اصلی که مقام معرفت مطلع اوامر الهيّه و مشرق وحی ربّانيّه است فائز شد او بکلّ خير فائز بوده و خواهد بود و بعد از ورود اين مقام اعلی دو امر از برای هر نفسی لازم و واجبست يکی استقامت بر امر اللّه بشأنيکه اگر جميع ناس بخواهند او را از مصدر امر منع نمايند قادر نباشند و امر ديگر اتّباع اوامر الهيّه است که از معين قلم مشيّت ربّانيّه جاری شده چه که معرفت حق تمام و کامل نميشود مگر بمتابعت آنچه امر فرموده و در کتاب الهی نازل شده در سنه قبل کتاب اقدس از سمآء عطآء مالک اسما نازل آنچه در او نازل شده انشاء اللّه بعمل به آن موفّق شويد و امّا امر معاش بايد متوکّلاً علی اللّه مشغول بکسب باشيد انّه ينزل عليکم من سمآء الطافه ما قدّر لکم انّه لهو المقتدر القدير حمد کن مقصود عالم را که کتابت لدی المسجون وارد شد و از مقرّ امر جواب آن نازل و ارسال گشت چه که اين فضل بزرگيست از جانب حق اگر چه اليوم معلوم نيست ولکن زود است که معلوم خواهد شد قل سبحانک اللّهم يا الهی انا الّذی توجّهت اليک و توکّلت عليک اسئلک باسمک الّذی به تموّج بحر بيانک و تهيّج ارياح عرفانک بان تجعلنی موفّقاً علی خدمة امرک و مؤيّداً بذکرک و ثنائک ثمّ انزل عليّ من سمآء مواهبک ما يحفظنی عن دونک و ينفعنی فی کلّ عالم من عوالمک انّک انت المقتدر المتعالی المهيمن العليم الحکيم .