Оне, ки мехоҳад намоз бигузорад, бояд дастонашро бишӯяд ва ҳангоми шустан бигӯяд:

Эй Худои ман, ба дастони ман ниру бибахш, то Китоби Туро ба пойдорие бигирад, ки сипоҳи ҷаҳон ӯро боз надорад, сипас ӯро аз доштани он чӣ ки аз Ӯ нест нигаҳдорӣ намо. Ба ростӣ Туӣ Зӯрманд ва Бисёр Тавоно.

Ва ҳангоми шустани рӯй бигӯяд:

Эй Парвардигори ман, рӯи худро ба сӯи Ту намудам, ба равшании Рӯят дурахшандааш намо, сипас аз рӯй овардан ба сӯи касе, ҷуз Ту, нигоҳаш дор.

Сипас рӯ ба Қибла рост истода бигӯяд:

Худованд гувоҳӣ додааст, ба ин, ки нест Худое, ҷуз Ӯ. Подшоҳии Фармон ва Офариниш аз Ӯст. Ӯ, ба ростӣ, Онеро падидор намуд, ки Бомдоди Зуҳур аст ва Гӯяндаи кӯҳи Тур ва ба Ӯ Канори Осмони Боло дурахшон шуд ва Дарахти Марзи Вопасин ба гуфтор омад ва бонг дар миёни осмон ва замин баланд гардид: “Гӯши ҳуш фаро доред: замин ва осмон ва арҷмандӣ ва фармонравоии яздонӣ аз они Худованди мардумон аст – аз они Дорандаи Тахти Подшоҳии Осмонҳои Боло ва замине, ки дар зери онон аст.

[Ин бахши дарози намоз аст.]

Сипас хам шуда, ду даст дар рӯи ду зону гузорад ва бигӯяд:

Пок ва бартарӣ Ту, аз ёди ман ва ёди дигарон ва аз ситоиши ҳар он кас, ки дар осмон ва дар замин аст.

Сипас ду дастро дар рӯ ба рӯи чеҳра гирифта бигӯяд:

Эй Худои ман, он касеро, ки бо ангуштони умед ба домани меҳрабонии Ту ва бахшиши Ту чанг задааст, ноумед магардон. Эй Меҳрабонтарини Меҳрабонон!

Сипас нишинад ва бигӯяд:

Гувоҳӣ медиҳам, ба яктоии Ту ва беҳамтоии Ту ва ба ин ки Туӣ Худованд, нест Худое, ҷуз Ту. Ба ростӣ, Амратро падидор намудӣ ва ба аҳдат вафо кардӣ ва дарвозаи бахшишатро ба рӯи ононе, ки дар осмон ва дар заминанд, боз кардӣ. Шодбош ва осоиш, дуруд ва ситоиш бар он дӯстони Ту бод, ки дигаргунӣ ва гардиши рӯзгор ононро аз рӯ овардан ба сӯи Ту боз надошт, ва дар орзуи он чӣ дар назди Туст, аз он чӣ дар назди онҳо буд, гузаштанд.

Агар касе ба ҷои бахши дароз гуфтори осмонии зеринро бихонад, бaсанда аст:

Худованд гувоҳӣ медиҳад, ба ин ки нест Худое, ҷуз Ӯ, Нигаҳбон ва Ҷовидон.

Ва ҳамчунин ҳангоми нишастан, хондани ин гуфтори осмонӣ басанда аст:

Гувоҳӣ медиҳам, ба яктоии Ту ва беҳамтоии Ту ва ба ин ки Туӣ Худованд, нест Худое ҷуз Ту.

Намози миёна дар як руз бояд: дар бомдод; нимрӯзӣ; ва бегоҳӣ хонда шавад.

- Bahá'u'lláh