Í Kitáb-i-Aqdas segir: „Vér höfum boðið yður að biðja og fasta frá upphafi fullþroska (15 ára aldri); þetta er ákvarðað af Guði, Drottni yðar og Drottni feðra yðar. . . . Ferðalangurinn, hinn sjúki, konur sem eru barns­hafandi eða hafa barn á brjósti, þurfa ekki að fasta. . . . Neytið hvorki matar né drykkjar frá sólarupprás til sól­seturs, og varist að láta ástríðu svipta yður þeirri náð, sem áformuð er í þessari bók.“

Fastan stendur í 19 daga, frá sólarupprás til sól­seturs, og henni lýkur á bahá’í nýári.

Ég sárbæni Þig, ó Guð minn, við Þitt volduga tákn og við opinberun náðar Þinnar meðal manna að varpa mér ekki frá borgarhliði návistar Þinnar og bregðast ekki þeim vonum sem ég hef sett á birtingu náðar Þinnar á meðal skepna Þinna. Þú sérð mig, ó Guð minn, halda í nafn Þitt, hið helgasta og skærasta, máttugasta og æðsta, upp­hafnasta og dýrlegasta, og taka föstu taki um fald þess kyrtils sem allir í þessum heimi og þeim sem kemur hafa tekið í.

Ég sárbæni Þig, ó Guð minn, við ljúfustu rödd Þína og upphafnasta orð Þitt að laða mig nær fordyri Þínu og láta mig ekki vera fjarri forsælu náðar Þinnar og tjaldhimni hylli Þinnar. Þú sérð mig, ó Guð minn, halda í nafn Þitt, hið helgasta og skærasta, máttugasta og æðsta, upphafnasta og dýrlegasta, og taka föstu taki um fald þess kyrtils sem allir í þessum heimi og þeim sem kemur hafa tekið í.

Ég sárbæni Þig, ó Guð minn, við ljósið frá geisl­andi brún Þinni og birtuna frá ásýnd Þinni, sem skín frá hinum æðsta sjónarhring, að laða mig með ilmi klæða Þinna og láta mig drekka af úrvals víni orða Þinna. Þú sérð mig, ó Guð minn, halda í nafn Þitt, hið helgasta og skærasta, máttugasta og æðsta, upphafnasta og dýrlegasta, og taka föstu taki um fald þess kyrtils sem allir í þessum heimi og þeim sem kemur hafa tekið í.

Ég sárbæni Þig, ó Guð minn, við hár Þitt sem liðast yfir ásýnd Þína er upphafnasti penni Þinn hreyfist yfir síður taflna Þinna og úthellir moskus­ilmi dulinna merkinga yfir ríki sköpunar Þinnar, að gera mig svo hæfan til þjónustu við málstað Þinn að ég muni hvergi hopa né láta svigurmæli þeirra sem hafa deilt á tákn Þín og snúið frá ásýnd Þinni aftra mér. Þú sérð mig, ó Guð minn, halda í nafn Þitt, hið helgasta og skærasta, máttugasta og æðsta, upphafnasta og dýrlegasta, og taka föstu taki um fald þess kyrtils sem allir í þessum heimi og þeim sem kemur hafa tekið í.

Ég sárbæni Þig, ó Guð minn, við nafn Þitt sem Þú hefur krýnt konung nafna og sem heillað hefur alla á himnum og jörðu, að gera mér kleift að líta sól fegurðar Þinnar og veita mér af víni orða Þinna. Þú sérð mig, ó Guð minn, halda í nafn Þitt, hið helgasta og skærasta, máttugasta og æðsta, upp­hafnasta og dýrlegasta, og taka föstu taki um fald þess kyrtils sem allir í þessum heimi og þeim sem kemur hafa tekið í.

Ég sárbæni Þig, ó Guð minn, við tjaldbúð tignar Þinnar á efstu tindum og tjaldhiminn opinberunar Þinnar á hæstu hæðum, að hjálpa mér náðar­samlega að gera það sem vilji Þinn hefur þráð og áform Þitt opinberað. Þú sérð mig, ó Guð minn, halda í nafn Þitt, hið helgasta og skærasta, mátt­ugasta og æðsta, upphafnasta og dýrlegasta, og taka föstu taki um fald þess kyrtils sem allir í þessum heimi og þeim sem kemur hafa tekið í.

Ég sárbæni Þig, ó Guð minn, við fegurð Þína sem skín yfir sjónarhring eilífðarinnar, fegurðina sem allt ríki fegurðar laut í tilbeiðslu um leið og hún opinberaðist, vegsamandi hana skærum ómi, að gefa að ég megi deyja öllu sem ég á og lifa öllu sem til­heyrir Þér. Þú sérð mig, ó Guð minn, halda í nafn Þitt, hið helgasta og skærasta, máttugasta og æðsta, upphafnasta og dýrlegasta, og taka föstu taki um fald þess kyrtils sem allir í þessum heimi og þeim sem kemur hafa tekið í.

Ég sárbæni Þig, ó Guð minn, við birtingu nafns Þíns, ástvinarins, sem lét hjörtu ástvina Þinna gjör­eyðast og sálir allra á jörðu taka flugið, að hjálpa mér að minnast Þín meðal skepna Þinna og vegsama Þig í áheyrn fólks Þíns. Þú sérð mig, ó Guð minn, halda í nafn Þitt, hið helgasta og skærasta, máttugasta og æðsta, upphafnasta og dýrlegasta, og taka föstu taki um fald þess kyrtils sem allir í þessum heimi og þeim sem kemur hafa tekið í.

Ég sárbæni Þig, ó Guð minn, við skrjáfið í hinu himneska lótustré og ómþýðan andvara orða Þinna í ríki nafna Þinna, að fjarlægja mig öllu sem er vilja Þínum andstyggð, og laða mig nær stöðunni þar sem Hann sem er sól tákna Þinna hefur ljómað. Þú sérð mig, ó Guð minn, halda í nafn Þitt, hið helgasta og skærasta, máttugasta og æðsta, upp­hafnasta og dýrlegasta, og taka föstu taki um fald þess kyrtils sem allir í þessum heimi og þeim sem kemur hafa tekið í.

Ég sárbæni Þig, ó Guð minn, við bókstafinn sem jafnskjótt og hann framgekk af munni vilja Þíns lét höfin ólga, vindana blása, ávextina koma í ljós, trén spretta, öll ummerki hins gamla hverfa, allar slæður slitna og þá sem eru helgaðir Þér hraða sér til ljóss ásýndar Drottins síns, hins óhefta, að færa mér vitneskju um það sem duldist í fjárhirslum þekk­ingar Þinnar og fólst í hirslum visku Þinnar. Þú sérð mig, ó Guð minn, halda í nafn Þitt, hið helgasta og skærasta, hið máttugasta og æðsta, upphafnasta og dýrlegasta, og taka föstu taki um fald þess kyrtils sem allir í þessum heimi og þeim sem kemur hafa tekið í.

Ég sárbæni Þig, ó Guð minn, við eld ástar Þinnar sem rak svefninn burt af brám Þinna útvöldu og ástvina Þinna og við lofgjörð þeirra og hugsun um Þig á morgunstund, að telja mig með þeim sem hafa höndlað það sem Þú sendir niður í bók Þinni og birtir fyrir vilja Þinn. Þú sérð mig, ó Guð minn, halda í nafn Þitt, hið helgasta og skærasta, mátt­ugasta og æðsta, upphafnasta og dýrlegasta, og taka föstu taki um fald þess kyrtils sem allir í þessum heimi og þeim sem kemur hafa tekið í.

Ég sárbæni Þig, ó Guð minn, við ljós ásýndar Þinnar sem knýr þá sem eru nálægir Þér til að mæta skeytum ákvörðunar Þinnar og þá sem eru helgaðir Þér að mæta sverði óvina Þinna á vegi Þínum, að rita niður fyrir mig með upphafnasta penna Þínum það sem Þú hefur ritað niður fyrir trúnaðarvini Þína og Þína útvöldu. Þú sérð mig, ó Guð minn, halda í nafn Þitt, hið helgasta og skærasta, máttugasta og æðsta, upphafnasta og dýrlegasta, og taka föstu taki um fald þess kyrtils sem allir í þessum heimi og þeim sem kemur hafa tekið í.

Ég sárbæni Þig, ó Guð minn, við nafn Þitt sem Þú hefur látið hlýða á kall ástvina Þinna og andvörp þeirra sem þrá Þig og hróp þeirra sem njóta návista við Þig og kveinstafi þeirra sem eru helgaðir Þér og sem Þú hefur látið uppfylla óskir þeirra sem hafa sett vonir sínar á Þig og gefið þeim það sem þeir báðu um vegna náðar Þinnar og hylli og við nafn Þitt sem hefur látið úthaf fyrirgefningar brima frammi fyrir ásýnd Þinni og rigna úr skýjum örlætis Þíns yfir þjóna Þína, að rita niður fyrir hvern þann sem hefur snúið sér til Þín og haldið föstuna sem Þú fyrirskipaðir, endurgjaldið sem ákvarðað er þeim sem ekki mæla nema þeir hafi fengið leyfi Þitt og sem yfirgáfu allt sem þeir áttu á vegi Þínum og vegna ástar á Þér.

Ég sárbæni Þig, ó Drottinn minn, við sjálfan Þig og tákn Þín og skýr ummerki og skínandi ljós sólar fegurðar Þinnar og greinar Þínar, að ógilda mis­gerðir þeirra sem hafa haldið fast við lög Þín og gætt þess sem Þú hefur boðið þeim í bók Þinni. Þú sérð mig, ó Guð minn, halda í nafn Þitt, hið helgasta og skærasta, máttugasta og æðsta, upp­hafnasta og dýrlegasta, og taka föstu taki um fald þess kyrtils sem allir í þessum heimi og þeim sem kemur hafa tekið í.

- Bahá'u'lláh