Lawḥ-i-Maryam
(Tablet to Maryam)
﴿ هُوَ الْمَحْزُونُ فِی حُزْنِی ﴾
ای مريم مظلوميّتم مظلوميّت اسم اوّلم را از لوح امکان محو نموده و از سحاب قضا امطار بلا فی کلّ حين بر اين جمال مبين باريده اخراج از وطنم سببی جز حبّ محبوب نبوده و دوری از ديارم علّتی جز رضای مقصود نه در موارد قضايای الهی چون شمع روشن و منير بودم و در مواقع بلايای ربّانی چون جبل ثابت در ظهورات فضليّه ابر بارنده بودم و در اخذ اعدای سلطان احديّه شعله فروزنده شئونات قدرتم سبب حسد اعدا شد و بروزات حکمتم علّت غلِّ اوليِ البغضا هيچ شامی در مقعد امن نياسودم و هيچ صبحی براحت از فراش سر بر نداشتم قسم بجمال حقّ که حسين بر مظلوميّتم گريست و خليل از دردم خود را بنار افکند اگر درست مشاهده نمائی عيون عظمت خلف سرادق عصمت گريان است و انفس عزّت در مکمن رفعت نالان و يشهد بذلک لسان صدق منيع ای مريم از ارض طا بعد از ابتلای لا يحصی بعراق عرب بامر ظالم عجم وارد شديم و از غُل اعداء بِغِلّ احبّاء مبتلا گشتيم وَ بَعد اَللّهُ يَعْلَمُ ما وَرَدَ عَلَيَّ تا آنکه از بيت و آنچه در او بود و از جان و آنچه متعلّق باو گذشته فرداً واحداً هجرت اختيار نمودم و سر بصحرا‌های تسليم نهادم بقسمی سفر نمودم که جميع در غربتم گريستند و جميع اشياء بر کربتم خون دل بباريدند با طيور صحرا مؤانس شدم و با وحوش عَرّا مجالس گشتم و چون برق روحانی از دنيای فانی گذشتم و دو سنه او اقلّ از ما سوی اللّه احتراز جستم و از غير او چشم برداشتم که شايد نار بغضا ساکن شود و حرارت حسد بيفسرد ای مريم اسرار الهی را اظهار نشايد و رموزات ربّانی را اجهار محبوب نه و مقصود از اسرار کنوز مستوره در نفسم مقصود است لا غير تاللّهِ حَمَلْتُ مَا لَا يَحْمِلَهُ الْأَبْحَارُ وَ لَا الْأَمْوَاجُ وَ لَا الأَثْمَارُ وَ لَا مَا کَانَ وَ لَا مَا يَکُوْنُ در اين مدّت مهاجرت احدی از اِخوان و غيره استفساری از اين امر ننموده بلکه خيال ادراک هم نداشته مع آنکه اعظم بود اين امر از خلق سموات و ارض فو اللّهِ نَفَسی فی سَفَری ليکونُ خيراً من عبادةِ الثَّقَلين با اينکه آن هجرت حجّتی بود اعظم و برهانی بود اتمّ و اقوم بلی صاحب بصر بايد تا بمنظر اکبر ملاحظه نمايد بی‌بصر از حسن جمال خود محروم است تا چه رسد بجمال قدس معنوی ظلّ از مُظِلّ چه ادراک نمايد و مشتی گِل از لطيفه دل چه فهم کند تا آنکه قضای الهی بعضی از عباد روحانی را بفکر غلام کنعانی انداخت با دسته مکاتيب از همه جا و همه کس در جستجو افتادند و در کهف جبلی نشان از اين بی‌نشان يافتند وَ اِنَّه لَهادِی کلّشئٍ الی صراط قدس مُستقيم قسم بآفتاب حقيقت صمدانی که از حضور واردين اين مهجور مسکين مبهوت و متحيّر شد بقسميکه از ذکر آن اين قلم عاجز و قاصر است شايد که قلم حديدی از خلف عالمِ قِدم بيرون خرامد و خرق استار نمايد و اسرار را بصدق مبين و حقّ يقين اظهار نمايد و با يک لسانی به بيان آيد و لئالی رحمانی را از صدفِ صَمت بيرون آورد وَ لَيْسَ هذا عَلَی اللّهِ بِعَزيزٍ باری ختم اسرار را يد مختار گشود ولکن لا يعقّل الّا العاقلون بَلِ المنقطعون تا آنکه نيّر آفاق بعراق راجع شد نفسی چند مشاهده شد بيروح و پژمرده بلکه مفقود و مرده حرفی از امر اللّه مذکور نبود و قلبی مشهود نه لهذا اين بنده فانی در مراقبت امر اللّه و ارتفاع او بقسمی قيام نمود که گويا قيامت مجدداً قائم شد چنانچه ارتفاع امر در هر شهری ظاهر و در هر بلدی مشهود بارتفاعيکه جميع ملوک بمدارا و سلوک عمل نمودند ای مريم قيام اين عبد در مقابل اعداء از جميع فرق و قبايل سبب ازدياد حسد اعدا شد بشأنيکه ذکر آن ممکن و متصوّر نه کذلِکَ قُدِّرَ من لَدُنْ عزيزٍ قديرٍ
ای مريم قلم قدم ميفرمايد که از اعظم امور تطهير قلب است از کلّ ما سوی اللّه پس قلبت را از غير دوست مقدّس کن تا قابل بساط انس شوی ای مريم از تقييد تقليد بفضای خوش تجريد وارد شو دل را از دنيا و آنچه در اوست بردار تا بسلطان دين فائز شوی و از حرم رحمانی محروم نگردی و بقوّت انقطاع حجاب وهم را خرق کن و در مکمن قدس يقين درآ ای مريم يک شجر را صد هزار ورق و صد هزار ثمر مشهود ولکن جميع اين اوراق و اثمار بحرکتی از ارياح خريف و شتا معدوم و مفقود شوند پس نظر را از اصل شجره ربّانيّه و غصن سدره عزّ وحدانيّه منصرف منما ملاحظه در بحر نما که در محلّ خود بسلطان وقار و سکون ساکن و مستريحست ولکن از هبوب نسيم اراده محبوب بيزوال أمثال و أشکال لا يحصی بر وجه بحر ظاهر و جميع اين امواج مغاير و مخالف مشاهده ميشوند و حال جميع ناس بامواج مشغول و از اقتدار بحر البحار که از هر حرکت او آيات مختار ظاهر محجوب گشته‌اند ای مريم با نفس رحمان مؤانس شو و از مجالست و مجانست شيطان در حفظ عصمت منّان مقرّ گير که شايد يد الطاف الهی تو را از مسالک نفسانی بفضای عزّ ابهائی کشاند
ای مريم از اظلال فانيه بمس عزّ باقيه راجع شو وجود جميع اظلال بوجود شمس باقی و متحرّک بقسمی که اگر در آنی اخذ عنايت فرمايد جميع بخيمه عدم راجع شوند زهی حسرت و ندامت که نفسی بمظاهر فانيه مشغول شود و از مطلع قدس باقی ممنوع ماند ای مريم قدر اين ايّام را دانسته که عنقريب غلام روحانی را در سرادق امکانی نه بينی و در جميع اشياء آثار حزن ملاحظه نمائی فسوف تَضَعُ أَنَامِلَ الْحَسْرَةِ بَيْنَ أَنْيَابِکُمْ وَ لَنْ تَجِدُوا الْغُلَامَ وَ لَوْ تَجَسَّسوُا فی أَقْطارِ السَّمواتِ وَ الْأَرْضِ وَ کَذَلِکَ نُزِّلَ الْأَمر مِنْ مَلَکُوتِ عِزٍّ عَليًّا بلی زود است که انامل وجود را از حسرت غلام در دهان بينی و در تمام آسمانها و زمينها تفحّص نمايد و بلقای غلام فائز نشود باری امر بمقامی منتهی شد که اين عبد اراده خروج از مابين يأجوج نموده مُتِفَرِّد از کلّ جز نسوانی که لا بدّ بايد با عبد باشند حتّی خدمه حرم را هم همراه نميبرم تا بعد خدا چه خواهد غلام حرکت مينمايد در حالتيکه معينم قطرات دموع من است و مصاحبم زفرات قلب و انيسم قلمم و مونسم جمالم و جُندم توکّلم و حزبم اعتمادم کَذلِکَ أَلقَيْنا عَلَيکِ مِنَ أَسْرَارِ الأَمْرِ لِتَکُونَنَّ مِنَ العارِفينَ
ای مريم جميع مياه عالم و انهار جاريه آن از چشم غلام است که بهيئت غمام ظاهر شده و بر مظلوميّت خود گريسته باری اين جان و سر را فی اَزَلِ الآزال در راه دوست داديم و هر چه واقع شود بآن راضی و شاکريم وقتی اين سر بر سر سنان بود و وقتی در دست شمر وقتی در نارم انداختند و وقتی در هوايم معلّق آويختند وَ کَذَلِکَ فَعَلُوا بِنَا المُشرِکُونَ
باری ای مريم اين لوح را بناله بديعيّه و گريه ربيعيّه نام نهاديم و نزد تو ارسال داشتيم تا براحت نوحه نمائی و در حزن با جمال قدم شريک باشی و ديگر آنکه چون جناب بابا در سنه اوّليّه در حضور بودند بر بعضی از امور مطّلعند إنشاء اللّه روح القدس صدق و يقين بر لسانِ او نطق مينمايد و برشحی از قَضِيِّه غلام عالِم ميشويد حسنی خانم و صغری خانم را ذاکريم.
– 32 –
Kitáb-i-‘Ahd
(Book of the Covenant)
اگر افق اعلی از زخرف دنيا خاليست ولکن در خزائن توکّل و تفويض از
برای ورّاث ميراث مرغوب لا عدل له گذاشتيم گنج نگذاشتيم و بر رنج نيفزوديم
ايم اللّه در ثروت خوف مستور و خطر مکنون انظروا ثمّ اذکروا ما انزله الرّحمن
فی الفرقان "ويلٌ لکلّ هُمزةٍ لمزة الّذی جمع مالاً وعدّده" ثروت عالم را وفائی نه
آنچه را فنا اخذ نمايد و تغيير پذيرد لايق اعتنا نبوده و نيست مگر علی قدر معلوم
مقصوداين مظلوم از حمل شدائد و بلايا و انزال آيات و اظهار بيّنات اخماد نار
ضغينه و بغضا بوده که شايد آفاق افئده اهل عالم بنور اتّفاق منوّر گردد و بآسايش حقيقی فائز و ازافق لوح الهی نيّر اين بيان لائح و مُشرق بايد کلّ به آن ناظر باشند ای اهل
عالم شما را وصيّت مينمايم بآنچه سبب ارتفاع مقامات شماست بتقوی اللّه تمسّک
نمائيد و بذيل معروف تشبّث کنيد براستی ميگويم لسان از برای ذکر خير است او را
بگفتار زشت ميالائيد عفا اللّه عمّا سلف از بعد بايد کلّ بما ينبغی تکلّم
نمايند از لعن و طعن و ما يتکدّر به الانسان اجتناب نمايند مقام انسان بزرگست
چندی قبل اين کلمه عليا از مخزن قلم ابهی ظاهر امروز روزيست بزرگ و مبارک
آنچه در انسان مستور بوده امروز ظاهر شده و ميشود مقام انسان بزرگست اگر
بحقّ و راستی تمسّک نمايد و بر امر ثابت و راسخ باشد انسان حقيقی بمثابه آسمان
لدی الرّحمن مشهود شمس و قمر سمع و بصر و انجم او اخلاق منيره مضيئه مقامش
اعلی المقام و آثارش مُربّی امکان هر مقبلی اليوم عرف قميص را يافت و بقلب طاهر
به افق اعلی توجّه نمود او از اهل بها در صحيفه حمراء مذکور خذ قدح عنايتی باسمی ثمّ اشرب منه بذکری العزيز البديع ای اهل عالم مذهب الهی از برای محبّت و اتّحاد است او
را سبب عداوت و اختلاف منمائيد نزد صاحبان بصر و اهل منظر اکبر آنچه سبب
حفظ و علّت راحت و آسايش عباد است از قلم اعلی نازل شده ولکن جهّال ارض چون
مربّای نفس و هوسند از حکمتهای بالغه حکيم حقيقی غافلند وبظنون و اوهام ناطق و
عامل يا اولياء اللّه و امنائه ملوک مظاهر قدرت و مطالع عزّت و ثروت حقّند
در باره ايشان دعا کنيد حکومت ارض به آن نفوس عنايت شد و قلوب را از برای
خود مقرّر داشت نزاع و جدال را نهی فرمود نهياً عظيما فی الکتاب هذا امر اللّه فی
هذا الظّهور الاعظم و عصمه من حکم المحو و زيّنه بطراز الاثبات انّه هو العليم الحکيم مظاهر حکم و مطالع امر که بطراز عدل و انصاف مزيّنند بر کلّ اعانت آن نفوس
لازم طوبی للامراء و العلمآء فی البهاء اولئک امنائی بين عبادی و مشارق
احکامی بين خلقی عليهم بهائی و رحمتی و فضلی الّذی احاط الوجود در کتاب اقدس در
اين مقام نازل شده آنچه که از آفاق کلماتش انوار بخشش الهی لامع وساطع و مُشرق است
يا اغصانی در وجود قوّت عظيمه و قدرت کامله مکنون و مستور به او و جهت اتّحاد او ناظر باشيد نه باختلافات ظاهره از او وصيّة اللّه آنکه بايد اغصان و افنان و منتسبين
طرّاً بغصن اعظم ناظر باشند انظروا ما انزلناه فی کتابی الاقدس اذا غيض بحر
الوصال و قضی کتاب المبدء فی المآل توجّهوا اِلی من اراده اللّه الّذی انشعب من
هذا الاصل القديم مقصود از اين آيه مبارکه غصن اعظم بوده کذلک اظهرنا الامر
فضلاً من عندنا و انا الفضّال الکريم قد قدّر اللّه مقام الغصن الاکبر بعد
مقامه انّه هو الآمر الحکيم قد اصطفينا الاکبر بعد الاعظم امراً من لدن
عليم خبير محبّت اغصان بر کلّ لازم ولکن ما قدّر اللّه لهم حقّاً فی اموال
النّاس يا اغصانی و افنانی و ذوی قرابتی نوصيکم بتقوی اللّه و بمعروف و
بما ينبغی و بما ترتفع به مقاماتکم براستی ميگويم تقوی سردار اعظم است از
برای نصرت امر الهی و جنوديکه لايق اين سردار است اخلاق و اعمال طيّبه
طاهره مرضيه بوده و هست بگو ای عباد اسباب نظم را سبب پريشانی منمائيد و
علّت اتّحاد را علّت اختلاف مسازيد اميد آنکه اهل بهآء بکلمه مبارکه قل کلّ من عند اللّه ناظر باشند و اين کلمه عليا بمثابه آبست از برای اطفاء نار ضغينه و بغضاء که در
قلوب و صدور مکنون و مخزون است احزاب مختلفه از اين کلمه واحده بنور
اتّحاد حقيقی فائز ميشوند انّه يقول الحقّ و يهدی السّبيل و هو المقتدر العزيز الجميل
احترام و ملاحظه اغصان بر کلّ لازم لاعزاز امر و ارتفاع کلمه و اين حکم از قبل
و بعد در کتب الهی مذکور و مسطور طوبی لمن فاز بما اُمر به من لدن آمر
قديم و همچنين احترام حرم و آل اللّه و افنان و منتسبين نوصيکم بخدمة الامم و
اصلاح العالم از ملکوت بيان مقصود عالميان نازل شد آنچه که سبب حيات عالم و نجات
امم است نصائح قلم اعلی را بگوش حقيقی اصغا نمائيد انّها خير لکم
عمّا علی الارض يشهد بذلک کتابی العزيز البديع .