The Universal House of Justice
Ridván 2010
To the Bahá’ís of the World
Dearly loved Friends,
ଏହିପରି ଏକ ଶୁଭ ମୂର୍ହୁ ଓ ଘଟଣାପରଠାରୁ ଆଜକୁ ପା୍ରୟ ପନ୍ଦର ବର୍ଷ ହେଲା ବିତିଯାଇଛି । ପବିତ୍ର ଭୂମିରେ ଏକତ୍ର ହୋଇଥିବା ଉପଦେଷ୍ଟାମାନଙ୍କ ଅନୁଷ୍ଠାନଙ୍କୁ ବାହ’ଈ ବସତି ସମୁଦାୟ ଏକ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ପ୍ରଗତିକୁ ଆଗେଇ ନେବେ ଯାହାକି ଏହାର ପୁଞ୍ଜିଭୁତ ଅଭିଜ୍ଞତାମାନ ଏହାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ଦୃଢ ସାହସର ସହ ପରିଚାଳିତ କରିବାପାଇଁ ଏହାର ସଂପ୍ରସାରଣ ଓ ସୁଦ୍ୃଢୀକରଣର ଦ୍ୱେତ ପ୍ରଣାଳୀକୁ କ୍ରମ ବର୍ଦ୍ଧିତ ଭାବରେ ଆଗେଇ ନେବାର ପ୍ରଥମ ସୂଚନା ଆମ୍ଭେ ଦେଇଥିଲୁ । ଏହି ସଂକ୍ଷିପ୍ତ ପନ୍ଦର ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଯେତିକି ଦୂରତା ଏହା ଅତିକ୍ରମ କରିଛି ତାହାକୁ ତୁଳନା କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ପଡେ ନାହିଁ କାରଣ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀତାର ବିବରଣୀମାନ ଏହା ନିଜକୁ ନିଜେ ବଖାଣୀ ଥାଏ । ଆଜି ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଏହି ମହାନ ଉଦେ୍ଦଶ୍ୟରେ ପରର୍ବୀ ସୋପାନ ଉପରେ କାର୍ଯ୍ୟ ଆରମ୍ଭ କରିବାକୁ ଆମ୍ଭେ ଆମବଣ କରୁଅଛୁ । ଯାହା ଉପରେ ବାହଈ ବିଶ୍ୱ (ବିଶ୍ୱ ବାହଈ ସମାଜ) କର୍ମରେ ବ୍ୟାପୃତ ରହିଛି । ସେହି ଅଗ୍ରଗତିର ସୋପାନଟି ରିଜ୍ଭାନ୍ ୨୦୧୧ ରୁ ରିଜ୍ଭାନ୍ ୨୦୧୬ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦୁଇଟି ଲଗାଲଗି ଥିବା ପ ବାର୍ଷିକ ଯୋଜନାର ପ୍ରଥମଟିର ଗଠନ ପ୍ରଣାଳୀକୁ ଆଧାରକରି ବାହାଈ ଧର୍ମର ନିର୍ମାଣ ଯୁଗର ଉଦଘାଟନୀ ଦିବସର ଶତ ବାର୍ଷିକୀରେ ତାହା ଚରମ ଅବସ୍ଥାରେ ପ୍ରତିପାଦନ କରିବ । ଆଗାମୀ ଦିନ ଗୁଡିକରେ ଉପଦେଷ୍ଟାଗଣ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କର ସହାୟକମାନେ କିପରି ଭାବରେ ଏହି ନିର୍ମାଣ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଅଭୁତପୂର୍ବ ଲକ୍ଷ୍ୟ ହାସଲ ପାଇଁ ବସତିସମୁଦାୟକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିପାରିବେ, ସେଥିପାଇଁ ଏକ ସୁସ୍ପଷ୍ଟ ଅବଧାରଣା ଗଠନ କରିବାକୁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଆହ୍ୱାନ କରାଯାଉଛି । ଶିକ୍ଷଣର ଧାରାକୁ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବାର ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ପରିସର ଗୁଡିକରେ ପରିବ୍ୟାପ୍ତ କରିବାପାଇଁ ଏହାର ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ଉଦ୍ୟମଗୁଡିକୁ ବିଶ୍ଲେଷଣ କରିବାକୁ ହେବ । ଯାହାକି ଏତେ ଅନସ୍ୱୀକାର୍ଯ୍ୟ ଭାବରେ ଆସିଅଛି ଯେ, ଯବାଂଶ ମାଧ୍ୟମ ଓ ପଦ୍ଧତିଗୁଡିକ ଏତେ ସଯନô ଭାବରେ ଅଭିବୃଦ୍ଧି କରିଅଛି ଯେ ସଂଯୋଗ ସଙ୍ଗତିର ଏକ ଉଚ୍ଚ ସ୍ତରରେ ନିଯୁକ୍ତ କରିବାକୁ ସାମର୍ଥ୍ୟର ଅଭିବୃଦ୍ଧି ଆବଶ୍ୟକ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ଯେଉଁମାନେ ବାହଈ ଧର୍ମର ଦୃଶ୍ୟକୁ ଦେଖିବାକୁ ଜୀବିତ ଅଛନ୍ତି ଏହାର ଈଶ୍ୱର- ପ୍ରଦ ଲକ୍ଷର ଅନୁସରଣରେ ଏତେ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରି ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରତ ଅଛନ୍ତିଯେ ସେମାନଙ୍କର ପଦବୀଗୁଡିକ ପୂର୍ବର ସମସ୍ତ ସଂଖ୍ୟାର ବହୁ ଉଦ୍ଧ୍ୱର୍ରେ ଅଭିବୃଦ୍ଧି ହୋଇଅଛି ।
ଆମ୍ଭର ଏହି ବର୍ଷ ରିଜ୍ଭାନ୍ ର୍ବାାରେ, ଶିକ୍ଷଣଧାରାର ଗତିଶୀଳ ପ୍ରଣାଳୀଗୁଡିକୁ ଚାରିଟି କ୍ରମାନ୍ୱୟ ବିଶ୍ୱ ଯୋଜନାଗୁଡିକ ମାଧ୍ୟମରେ ଆମ୍ଭେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଥିଲୁ, ସେଗୁଡିକ ଗ୍ରାମାଳରେ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀତା ମାଧ୍ୟମରେ ପ୍ରବୃ ହେବାପାଇଁ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କର ସାମର୍ଥକୁ ଅଭିବୃଦ୍ଧି କରି ଧୀରେ ଧୀରେ ସକ୍ରୀୟ ହୋଇପାରିଛି । ଏହି ଘଟଣା କ୍ରମର ସୁଦୀର୍ଘ ମାନସଚିତ୍ର ସର୍ବ ଅବଲୋକନ ବିନ୍ଦୁରୁ ବା ସ୍ଥଳରୁ ବିସ୍ମୟକର ଅବଶ୍ୟ । ବିଶ୍ୱବ୍ୟାପୀ ୩୫୦,୦୦୦ ରୁ ଉଦ୍ଧ୍ୱର୍ ଆତ୍ମାଗଣ ତାଲିମ୍ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନର ପ୍ରଥମ ପାଠ୍ୟକ୍ରମ ସମାପ୍ତ କରିଅଛନ୍ତି, ସେମାନେ ଜୀବନର ଶୈଳୀକୁ ରୂପରେଖ ଦେବାରେ ସମର୍ଥ ହୋଇ ଏହାର ଭକ୍ତିମୂଳକ ସ୍ୱଭାବ ପାଇଁ ଲ୨ ପ୍ରତିଷ୍ଠ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଜ୍ଞାନ ଭାବରେ ବର୍ଦ୍ଧିତ ହୋଇଅଛନ୍ତି । ବିଭିନ୍ନ ରୀତିରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ମହାଦେଶରେ, ଦଳ ଦଳ ବିଶ୍ୱାସୀମାନେ ପା୍ରର୍ଥନା ସଭାରେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ସାଥିରେ ମିଳିତ ହେଉଅଛନ୍ତି । ସ୍ୱୟଂ ସୃଷ୍ଟି ର୍କାଙ୍କୁ ସବିନୟ ମିନତି ଜଣାଇ ସେମାନଙ୍କ ହୃଦୟ ରାଜିକୁ ଅଭିମୁଖୀ କରାଉଅଛନ୍ତି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କର ସହାୟତା ନିମନ୍ତେ ସେହି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ବଳଗୁଡିକୁ ଆହ୍ୱାନ କରୁଅଛନ୍ତି ଯାହା ଉପରେ ସେମାନଙ୍କର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଓ ସାମୁହିକ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାଗୁଡିକର ଫଳପ୍ରଦ ଶକ୍ତି ନିର୍ଭର କରୁଅଛି । ପା ବର୍ଷ ସମୟ କାଳ ମଧ୍ୟରେ ବାହଈ ଶିଶୁ ଶିକ୍ଷା ଶ୍ରେଣୀର ଶିକ୍ଷକ ଶିକ୍ଷୟତ୍ରୀମାନଙ୍କର ଅତ୍ୟାବଶ୍ୟକତାନୁଯାୟୀ ଉପଲ୨ ସଂରକ୍ଷଣରେ ପା୍ରୟ ଦୁଇଗୁଣକୁ ବୃଦ୍ଧି ହୋଇ ସର୍ବମୋଟ ୧୩୦,୦୦୦ ସଂଖ୍ୟାରେ ପହି ପାରିଛି, ଯାହାଦ୍ୱାରା ବସତି ସମୁଦାୟ ପାଇଁ ଶିଶୁମାନଙ୍କର ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଉଚ୍ଛାକାଂକ୍ଷାକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୃଦୟରେ ଭରିଦେବା ପାଇଁ ଏହା ସମକକ୍ଷ ହୋଇପାରିଛି । ସେହି ସମୟ କାଳ ମଧ୍ୟରେ ଅନୁଜ ଯୁବାମାନଙ୍କୁ ଯୋଗ୍ୟତାରେ ଛଅ ଗୁଣ ଅଧିକ ବର୍ଦ୍ଧିତ କରାଇ ସେମାନଙ୍କ ଜୀବନର ସେହି ଘଡିସନ୍ଧି ମୁର୍ହୁ ମଧ୍ୟ ଦେଇ ପରିଚାଳିତ କରାଇବାରେ ସେମାନଙ୍କୁ ସେହି ବୟସର ଗୋଷ୍ଠୀ ସମୁଦାୟଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପଣର ସ୍ତରରେ ଏକ ସଙ୍କେତ ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ । ଏହା ଠାରୁ ଆଉ କଣ ଅଧିକ ହୋଇପାରେ! ସବୁଆଡେ ଏକ ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ସଂଖ୍ୟାରେ ବନ୍ଧୁ ମାନେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରଚ୍ଛଦପ... ଭୂମିରୁ ତଥା ଆଗ୍ରହାନ୍ୱିତ ଲୋକମାନଙ୍କ ସହିତ କଥାର୍ବାା କରିବା ପାଇଁ ସେମାନେ ନିଜେ ନିଜେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇ ରହିଛନ୍ତି ଏବଂ ବାସ୍ତବତାରେ ରୂପାୟନ କରିବା ପାଇଁ ସେମାନେ ନିଜେ ନିଜେ କିଛି କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ଯାହାକି ମାନବ ଇତିହାସର ଏହି ଅଧୁନାତନ ଜରୁରୀକାଳୀନ ପରିସ୍ଥିତିରେ ମିଳିତ ବୁଝାବଣାରେ ଉପନୀତ ହୋଇଥାନ୍ତି ତଥା ସେଗୁଡିକୁ ପ୍ରକାଶ କରିବାରେ ମାଧ୍ୟମ ହୋଇଥାନ୍ତି । ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱର ମୁଖ୍ୟ ମୈାଳିକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମର ଧାରାବାହିକ ଗୁଣାତ୍ମକୁ ବଢାଇବା ପାଇଁ ପାଠଚକ୍ରର ସହ-ଶିକ୍ଷକ/ ସହ- ଶିକ୍ଷୟତ୍ରୀ ରୂପେ ସେବା କରିବାର ଯୋଗ୍ୟ ବିବେଚିତ ପା୍ରୟ ୭୦,୦୦୦ ସଂଖ୍ୟାରେ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କର ଉଦ୍ୟମ ଏକ ପ୍ରଦ ସମୟରେ ଜଣାଶୁଣା ଥିବା ଅଂଶଗ୍ରହଣକାରୀମାନଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ପା୍ରୟ ଅଧନିୟୁତ(ପାଲକ୍ଷ)ରୁ କମ୍ ନୁହେଁ । (୨)
ଆମ୍ଭର ରିଜ୍ଭାନ ର୍ବାାରେ ସ୍ପଷ୍ଟ ବିଦିତ କରାଯାଇଛି ଯେ ପ୍ରଣାଳୀବଦ୍ଧ ଧାରାରେ ମାନବ ସମ୍ବଳଗୁଡିକୁ ବିକଶିତ କରିବା ଦିଗରେ ଏପରି ସୃଷ୍ଟି ସଂରଚନା ହେଉଛି ଯେ ସର୍ବ ମହାନ ନାମଙ୍କ ବସତିସମୁଦାୟ ଅସୀମ ଶକ୍ତିପୁଞ୍ଜର ଉପାଦାନକୁ ଧାରଣ କରୁଅଛି । ଏକ ପ୍ରସସ୍ତିର ବିବିଧତା ଅବସ୍ଥାଗୁଡିକ ଅଧିନରେ ଯେ କୈାଣସି ବସତିସମୁଦାୟରେ ବ୍ୟକ୍ତି ବିଶେଷଙ୍କ ପ୍ରସାରିତ ପା୍ରଣକେନ୍ଦ୍ର ଏକ ନୂତନ ବିଶ୍ୱ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଆଡକୁ ତ୍ୱରାନ୍ୱିତ ଗତିରେ ଗତିବିଧିକୁ ଆଗେଇ ନେବା ପାଇଁ ସମ୍ଭବପର ହୋଇପାରିଛି । ଏକ ଦଶନ୍ଧି ପୂର୍ବରୁ, ଯେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେ ବସତି ସମୁଦାୟ(କ୍ଲଷ୍ଟର) ର ଧାରଣାକୁ ରୂପରେଖ ଦେଲୁ - ଧର୍ମର ବିକାଶ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ବିଚାରକୁ ନେଇ ଯୋଗାଇଦେବା ନିମି ଭୈାଗଳିକ ଗଠନ ପ୍ରତି ଉଦେ୍ଦଶ୍ୟ ରହିଥିଲା । ଏହାର ବିକାଶର ପଥ ସହିତ ଚାରୋଟି ପ୍ରସସ୍ତ ସ୍ତରଗୁଡିକର ଏକ ପ୍ରଧାନ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ଆମ୍ଭେ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲୁ । ଯେହେତୁ ବାହଈ ବସତି ସମୁଦାୟର ଯୋଜନାର ବ୍ୟବସ୍ଥାଗୁଡିକୁ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରି ଚାଲିଲେ, ଏହି ପ୍ରଧାନ ସିଦ୍ଧାନ୍ତଗୁଡିକ ଯାହା ର୍ବମାନ ଅପରିହାର୍ଯ୍ୟ ଭାବରେ ପ୍ରଣାଳୀ ଧାରାରେ ଚାଲୁ ରହିଛି, ତାହାକୁ ରୂପାୟନ କରି ସଂଜ୍ଞା ଦେବାରେ ଅତି ଉମ ଭାବରେ ଦରକାରୀ ଉପାଦେୟ ବୋଲି ପ୍ରମାଣିତ ହୋଇଅଛି । ବିପୁଳ ଅଭିଜ୍ଞତା ମାଧ୍ୟମରେ ବିଶ୍ୱାସୀମାନଙ୍କୁ ସେହି ଦିନଠାରୁ ସ୍ୱଭାବିକ ଭାବରେ ପରିର୍ବୀତ ହୋଇ ର୍ବମାନ ଜନସମାଜର ଗତିବିଧିକୁ ଆକଳନ କରିବା ପାଇଁ ସକ୍ଷମ ହୋଇପାରିଛି ତଥା ଏକ ପା୍ରଚୁର୍ଯ୍ୟ ଓ ଗତିଶୀଳ ଅନବଚ୍ଛେଦ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଶକ୍ତିଗୁଡିକୁ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରାଇ ଅଗ୍ରଗାମୀ କରାଇଛି । ଗୋଟିଏ ବସତିସମୁଦାୟରେ ପ୍ରଣାଳୀ ପ୍ରଦର୍ଶନର ଏକ ସଂକ୍ଷୀପ୍ତ ସମୀକ୍ଷା ଉନ୍ମୋଚନ କରିଥାଏ । ଯଦିଓ ତୁମ୍ଭ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ତାହା ସୁପରିଚିତ ଅଟେ, ତଥାପି ମୈାଳିକ ଭାବରେ ଏହାର ସୁସଂଗଠିତ ସ୍ୱଭାବକୁ ରେଖାଙ୍କିତ କରିବାକୁ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବ ।
ବିକାଶର ଏକ କାର୍ଯ୍ୟଧାରା (ଇ ଚକ୍ସକ୍ଟଶକ୍ସବଜ୍ଞଜ୍ଞର କ୍ଟଲ ଶକ୍ସକ୍ଟଙ୍ଗଗ୍ଧଷ)
ପ୍ରାଥମିକ ସ୍ତରରେ କାର୍ଯ୍ୟବ୍ୟସ୍ତ ଥିବା ବିଶ୍ୱାସୀମାନଙ୍କର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ପରିସ୍ଥିତିରେ ଚାଲୁ ରହିଥିବା ସୁବିଧା ସୁଯୋଗମାନ, ଅପରିର୍ବୀତ ଭାବରେ - କିମ୍ବା ଜଣେ ହୋମ୍ ଫ୍ର୍ ପାଇନିୟର ଗୋଟିଏ ବସତିସମୁଦାୟରେ ବିକାଶର ଧାରାକୁ ସ୍ଥାନୀୟ ବାସିନ୍ଦାମାନଙ୍କ ସହିତ କିପରି ଆରମ୍ଭ କରାଯାଏ ସେଥିପାଇଁ ଏକ ଅର୍ଥପୂର୍ଣ୍ଣ ତଥା ତାତ୍ପର୍ଯ୍ୟପୂର୍ଣ୍ଣ କଥାର୍ବାା ହେବାପାଇଁ ସୂଚନା ଦେଇଥାନ୍ତି । ଗୋଟିଏ ପାଠଚକ୍ର କେତକ ବନ୍ଧୁ ବା ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କୁ ନେଇ ଚାଲୁ ରହେ, ନିକଟର୍ବୀ କେତେକ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ନେଇ ଶିଶୁଶିକ୍ଷା ଶ୍ରେଣୀ ଚାଲୁ ରହେ ସ୍କୁଲ ସମୟପରେ ଅନୁଜ ଯୁବାଗୋଷ୍ଠୀଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଚାଲୁରହେ, ଗୋଟିଏ ଭକ୍ତିମୂଳକ ସଭା ପରିବାର ତଥା ପ୍ରିୟ ଜନମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଆୟୋଜିତ ହୋଇଥାଏ । ଏଗୁଡିକ ମଧ୍ୟରୁ ଯେ କୈାଣସି ଗୋଟିଏ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ମଧ୍ୟ ବିକାଶ ଧାରାକୁ ଅଭିମବିତ କରିପାରିବ । ପୂର୍ବ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ପାଠ୍ୟ କ୍ରମ ଟି କୈାଣସି କାରଣବସତଃ ଚାଲୁ ହୋଇପାରି ନଥିଲେ କ’ଣ କରାଯାଇପାରିବ? ପରିସ୍ଥିତିଗୁଡିକ ପାଇଁ କୁହାଯାଇପାରିବଯେ ଗୋଟିଏ ମୈାଳିକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମକୁ ଅଗ୍ରର୍ବୀ କରାଯାଇପାରିବ, ଅନ୍ୟାନ୍ୟଗୁଡିକ ଅପେକ୍ଷା ତାହାକୁ ପୁରଣ କରିବା ଦିଗରେ ବହୁଗୁଣିତ କରି ଶୀଘ୍ର ଶୀଘ୍ର ଅନୁପାତରେ ଆଗେଇ ନେବାକୁ ହେବ । ଏହା ମଧ୍ୟ ସମ୍ଭବଯେ ସମାନ୍ତରାଳରେ ସମସ୍ତ ଚାରୋଟିଯାକ ମୈାଳିକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମକୁ ସମତାଳରେ ଆଗେଇ ନେବାକୁହେବ । କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମଗୁଡିକୁ ଉପଭୋଗ କରିବା ଦିଗରେ ପ୍ରେରଣା ପ୍ରଦାନ ପୂର୍ବକ ପରିଦର୍ଶନ ଦଳମାନଙ୍କୁ (ଠସଗ୍ଦସଗ୍ଧସଦ୍ଭଶ ଞରବଜ୍ଞଗ୍ଦ) ଆହ୍ୱାନ କରାଯାଇପାରେ । ମାତ୍ର ନିର୍ଦ୍ଧାରିତଗୁଡିକ ବ୍ୟତୀତ, ଫଳାଫଳ ସବୁ ସମାନ ହେବାକୁ ପଡିବ । ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଲଷ୍ଟରରେ ମୈାଳିକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମଗୁଡିକ ମଧ୍ୟରେ ସଂଯୋଜନର ସ୍ତର ଲକ୍ଷ୍ୟ ହାସଲ ହେଲେ ସେମାନଙ୍କ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ପରିମାଣରେ ଧର୍ମର ଅବିରତ ସଂପ୍ରସାରଣ ସୁଦୃଢୀକରଣ ପାଇଁ ଏକ ସଦ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ସର୍ବଦା ଅନୁଭୁତି ହୋଇପାରିବ । ତେଣୁ କୁହାଯାଇପାରିବ ଯେ, ଯେପରି ଭାବରେ ସଂଯୋଗୀକରଣ ହେଉ ତଥା ଯେତେ କମ୍ ସଂଖ୍ୟକ ବ୍ୟକ୍ତି ହେଉନା କାହିଁକି, ଭକ୍ତିମୂଳକ ସଭା, ଶିଶୁ ଶିକ୍ଷା ଶ୍ରେଣୀ ଓ ଅନୁଜ ଯୁବାଗୋଷ୍ଠୀଙ୍କୁ ସେହି ପ୍ରଗତିଶୀଳ କ୍ରମାନ୍ୱୟ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ପାଠ୍ୟ କ୍ରମଗୁଡିକ ମାଧ୍ୟମରେ ଚାଲୁ ରଖାଯାଏ । ତଥା ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଓ ସାମୂହିକ ରୂପାନ୍ତରିକରଣ ଦୃଷ୍ଟିକୁ ଆଖି ଆଗରେ ରଖି ସେମାନେ ଅଧିକ ଯନôବାନ ହୋଇ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥାଆନ୍ତି । ପ୍ରଣାଳୀବଦ୍ଧ କାର୍ଯ୍ୟର କ୍ଷେତ୍ର ମଧ୍ୟକୁ ମାନବ ସମ୍ବଳଗୁଡିକର ଏହି ପା୍ରଥମିକ ପ୍ରବାହ ଅବ୍ୟାହତ ଭାବରେ ବିକାଶର ଧାରାରେ ଅନେକ ମାଇଲ୍ ଖୁଗୁଡିକର ପ୍ରଥମ ଖୁକୁ ଚିହ୍ନିତ କରାଇଥାଏ ।
ସମସ୍ତ ବାହଈ ଅନୁଷ୍ଠାନ ଓ ଏଜେନ୍ସୀ ବୃନ୍ଦ ବିଶ୍ୱବ୍ୟାପୀ ଯୋଜନାର ପ୍ରଚଳିତ ପର୍ଯ୍ୟାୟଗୁଡିକର ଲକ୍ଷ୍ୟକୁ ବିକଶିତ କରୁଅଛନ୍ତି, ତାହାସବୁ ର୍ସ୍ଫୁିଶୀଳ ପରିମାଣରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଆବଶ୍ୟକ ପଡୁଛି, ଯାହାକି ସତେ ଅବା ସେହି କ୍ଷୀପ୍ର ଗତିଶୀଳ ଧର୍ମ ଧାରାର ଉଦୟ ବିନ୍ଦୁ ସଚେତନ କରାଇ ଦାବି କରୁଅଛି ------ କିନ୍ତୁ, ସେହି କାର୍ଯ୍ୟକୁ ତୁଲାଇବା ପାଇଁ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ପ୍ରଥମେ ସହାୟକ ପରିଷଦ ସଦସ୍ୟ / ସଦସ୍ୟାମାନେ ପ୍ରଚ୍ଛନ ଅଟନ୍ତି । ଏହି ପ୍ରଥମ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ମାଇଲ ଖୁକୁ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରାଇବା ପାଇଁ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ହେବ, ସେଠାକୁ ପହିବାପାଇଁ ବହୁବିଧ ମାର୍ଗ ଦେଖାଇବାକୁ ହେବ, ଏହି କାର୍ଯ୍ୟଗୁଡିକ ହିଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସହାୟକ ପରିଷଦ ସଦସ୍ୟ/ସଦସ୍ୟାଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟାବଳୀର କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ଭୂମିକା ଅଟେ ତଥା ସେମାନଙ୍କର ସହକାରୀମାନଙ୍କ ସଂଖ୍ୟାକୁ ବୃଦ୍ଧି କରାଇ ତାହା ତ୍ୱରାନ୍ୱିକରଣ କରିବେ । ସେମାନଙ୍କର ଏହି ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟରେ, ସେମାନେ ପ୍ରସସ୍ତ ଦୃଷ୍ଟି ତଥା ଚିନ୍ତାଧାରା, ନମନୀୟତା ଓ ସମ୍ବଳପୂର୍ଣ୍ଣତାର ସ୍ପଷ୍ଟିକରଣକୁ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରାଇବେ । ସେମାନେ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ସହିତ କାନ୍ଧକୁ କାନ୍ଧ ମିଳାଇ ଗତିକରିବେ । ସେମାନଙ୍କ ସଂଗା୍ରମରତ ସମୟରେ ସେମାନଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବେ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ଆନନ୍ଦରେ ଆନନ୍ଦିତ ହେବେ । ଏହିପରି ଅନେକ ବନ୍ଧୁ କାର୍ଯ୍ୟାବଳୀର ସାମନାକୁ ଶିଘ୍ର ଓହ୍ଲାଇ ଆସିବେ । ସେତେବେଳେ ଅନ୍ୟମାନେ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ପରୀକ୍ଷା ମୂଳକ ଭାବରେ କଦମ ପକାଇ ଆଗକୁ ମାଡି ଆସିବେ ; ତଥାପି ସମସ୍ତେ ସହାୟତା ଓ ଉସôାହ ଆବଶ୍ୟକ କରନ୍ତି, କେବଳ ଯେ ସେମାନେ ସୂକ୍ଷ୍ମ କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ଅର୍ପଣ କରନ୍ତି ତାହା ନୂହେଂ ବରଂ ସେହି ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ଜ୍ଞାନ ଆଧାରରେ ଅର୍ପଣ କରନ୍ତି ଯାହାକି କେବଳ ମାତ୍ର ସେବାର କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅଙ୍ଗାଅଙ୍ଗୀ ଭାବରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ହାସଲ କରାଯାଇଥାଏ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷ ଯିଏକି ସେବା କରିବାପାଇଁ ଟିକିଏ ଅଭିଳାସ କରିଛି ତାହାର ଧାରଣ ଶକ୍ତିରେ ଧର୍ମ ସେହିମାନଙ୍କ ଉଦ୍ୟମ ପ୍ରତି ଅପରିହାର୍ଯ୍ୟ ବୋଲି ପ୍ରମାଣିତ କରିବ, ଯେଉଁମାନେକି ଦିବ୍ୟ ଯୋଜନାରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୃଦୟର ସହ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିଥିବା ବିଶ୍ୱାସୀମାନଙ୍କଠାରୁ ପ୍ରକାଶ ପାଇବ । ରାଷ୍ଟ୍ରର ପିତାସୁଲଭ ପ୍ରଶାସନ ନୀତିରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇଥିବା ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରେମ ଅପରିହାର୍ଯ୍ୟ ହୋଇପାରିବ, ଯଦି ସେମାନେ ବିନାଦ୍ୱିଧାରେ ପରେମଶ୍ୱରଙ୍କ ଠାରେ ଭରସା ଜନ୍ମାଇ ସାହସର ସହ ଦୀର୍ଘ - ମିଆଦି କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ଶପଥ ନେଇ ଏକ ଉଦ୍ଦୀପନ୍ନା ଆଶାରେ ରୂପାନ୍ତରିତ ହେବେ । ନୀରବ ଏକାଗ୍ରତା ହିଁ ବହୁ ମୂଲ୍ୟବାନ ତଥ୍ୟ ହୋଇପାରିବ ଯେହେତୁ ସେମାନେ ପ୍ରଗତିପାଇଁ ପ୍ରତିବନ୍ଧକଗୁଡିକୁ ଉନ୍ନତିର ସୋପାନ ଭାବରେ କିପରି ତିଆରି କରିପାରିବେ ତାହା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିବାପାଇଁ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରତ ରହିବେ । ଉଚ୍ଚକୋଟୀର ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ବୋଧଗମ୍ୟତା ସହିତ ଶୁଣିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ପ୍ରତିବନ୍ଧକଗୁଡିକୁ ଚିହ୍ନଟ କରିବାରେ ମୂଲ୍ୟାତୀତ ହୋଇଯିବ ଯାହାକି ଏକୀକରଣ କାର୍ଯ୍ୟର ଆବଶ୍ୟକତାକୁ ପସନ୍ଦ କରିବାଠାରୁ କେତେକ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ପ୍ରତିରୋଧ କରିପାରେ ।
ସଘନତାକୁ ବୃଦ୍ଧି କରିବା (ଓଘଉଜଋଇଝଓଘଏ ଓଘଞଋଘଝଓଞଣ)
ଏହା ଜାଣିବା ଅତି ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଯେ ଯେତେବେଳେ ଗୋଟିଏ ସଘନବିକାଶ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି, ଏକ ପ୍ରକାଶମାନ ବସତିସମୁଦାୟର ସଚେତନତା ଘଟଣାବହୁଳ ପାଠ୍ୟକ୍ରମ ଓ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଉପରେ ଏହାର ପ୍ରଭାବ ବିସ୍ତାର କରିବା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଯାଏ । କ୍ଲଷ୍ଟରର ଚତୁଃପାଶ୍ୱର୍ରେ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ବିଛେଇ ହୋଇଥାଉ ଅଥବା ଗୋଟିଏ ଗା୍ରମରେ ବା ପଡୋଷୀ ସାହିରେ କେନ୍ଦ୍ରୀଭୂତ ହୋଇଥାଉ, ଏକ ସର୍ବସାଧାରଣ ଉଦେ୍ଦଶ୍ୟର ସାର୍ଥକ ବିଚାରବୋଧ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କର ଉଦ୍ୟମଗୁଡିକୁ ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟ ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ । ଏହି ମନୋଭାବର ପା୍ରଥମିକ କାର୍ଯ୍ୟ ପରିପ୍ରକାଶକୁ ଚାଲୁରଖିବା ପାଇଁ ଯେକୈାଣସି ସ୍ତରର ଅନୁଷ୍ଠାନ ସେବା କରିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ମୋ÷ଳିକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମଗୁଡିକର ପ୍ରଣାଳୀବଦ୍ଧ ସଂଯୋଗୀକରଣ ଦ୍ୱାରା ବହୁଗୁଣିତ ଭାବରେ ଉଚ୍ଚତର ସ୍ତରଗୁଡିକୁ ଅତିଶୀଘ୍ର ଲାଭ କରାଯାଇପାରିବ । ଅନେକ ପରିମାଣ ମାଧ୍ୟମରେ, ବୃହର ଗଠନ ପ୍ରଣାଳୀ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପକୁ ସହଯୋଗ କରିଥାଏ ଏବଂ ସ୍ୱତଃର୍ସ୍ଫୁ କାର୍ଯ୍ୟ, ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଇଚ୍ଛାଦ୍ୱାରା ବହୁଳ ଭାବରେ ପୂର୍ବରୁ ରୂପାୟନ ହୋଇଯାଏ, ତାହା ର୍ବମାନ ସାମୁହିକ ପ୍ରକାଶ ପାଇଁ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଉଛି । ଅନୁଷ୍ଠାନ ଦ୍ୱାରା ନିଯୁକ୍ତ ସଂଯୋଜକମାନଙ୍କର ଅଭିବାଦନ କ୍ଷେତ୍ର ମଧ୍ୟକୁ ଗତି କରେ , ଯେଉଁମାନେ ପାଠଚକ୍ର ନିମି, ଅନୁଜ ଯୁବା ଗୋଷ୍ଠୀମାନଙ୍କ ନିମି ତଥା ଶିଶୁ ନୈତିକ ଶିକ୍ଷା ଶ୍ରେଣୀ ନିମି ଧାର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଥାନ୍ତି । ନିଯୁକ୍ତିର କୌଣସି ବ୍ୟବସ୍ଥା ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ଭାବରେ ଯୁକ୍ତିଯୁକ୍ତ ଅଟେ । ପୃଷ୍ଠଭୂମି ଉପରେ ପରିସ୍ଥିତିଗୁଡିକରେ ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ସଚେତନତା ଅପେକ୍ଷା ଅନ୍ୟକିଛି ଉଣା ହୋଇନଥାଏ ଯାହାକି ଏହି ଏକାଗ୍ରତାକୁ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଉଚିତ୍ । କାରଣ ପ୍ରସ୍ତୁତି ସମୟରେ ଯାହା କାର୍ଯ୍ୟବିଧି ପ୍ରଣାଳୀଗୁଡିକ ସହିତ ସ୧ତି ଅନୁଶାରେ ହୋଇନଥାଏ ମାତ୍ର ଏକ ଶିକ୍ଷାଗତ ପ୍ରଣାଳୀର ବିକାଶଧାରା ହୋଇଥାଏ ତାହା ବିସ୍ତୃତ ସଂଖ୍ୟକ ଜନ ସମାଜକୁ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଶକ୍ତିକରଣ ସମ୍ଭନ୍ଧରେ ଜାଗରଣ ହେବାକୁ ଏହାର ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ଶକ୍ତିକୁ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରାଇବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରିଦେଇଥାଏ ।
ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ କାର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରଣାଳୀକୁ ସହଯୋଗ ଯୋଗାଇ ନିର୍ମାଣ ପଦ୍ଧତିଗୁଡିକରେ ସମାନ୍ତରାଳ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହେବାକୁ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ପ୍ରଶାସନିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାଗୁଡିକ ଧିରେଧିରେ ରୂପରେଖ ନେଉଅଛନ୍ତି । ଅଳ୍ପ କେତେକ ବିଶ୍ୱାସୀମାନଙ୍କର ସାମୟିକ ସଭା ବୈଠକରୁ ଆରମ୍ଭହୋଇ ଏଜେନ୍ସୀର ଏକ ବୃଦ୍ଧିପ୍ରାପ୍ତ ସିତ ଗୃହଭାବରେ ସେବାର କ୍ଷେତ୍ର ମଧ୍ୟକୁ ପ୍ରବହମାନ ହେବା ସହିତ ସଂର୍ମ୍ପୃକ୍ତ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କର ଏକ ବିସ୍ତାରିତ ମୌଳିକ ଦଳର ନିୟମିତ କାର୍ଯ୍ୟନିର୍ବାହକୁ ଉନ୍ନିତ ହୁଏ । ଯେହେତୁ ବିକାଶର ଧାରା ଗତିଶୀଳ ଶକ୍ତିପୁଞ୍ଜରେ ପହିବାଯାଏ ଅନବରତ ଚାଲୁ ରହିଥାଏ, ସେହି ଏକମାତ୍ର ବ୍ୟବସ୍ଥା ପରିଶେଷରେ ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତି ଓ ନିଷ୍ପତିନେବା ପ୍ରଭୃତି ଆବଶ୍ୟକତାଗୁଡିକୁ ପୁରଣକରିବାରେ ସଫଳ ହୋଇଥାଏ । ତାହା ତୁଲାଇବା ପାଇଁ ଏକ ଆଳିକ ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ସମିତି ବା କ୍ଲଷ୍ଟର ବିକାଶ ସମିତି ଗଠନ ହୁଏ ତଥା ଚିନ୍ତନ ବୈଠକଗୁଡିକ ଆନୁଷ୍ଠାନିକ ଭାବରେ ପରିଣତ ହୁଏ । ଆଳିକ ସମିତି, ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ଏବଂ ସହାୟକ ପରିଷଦ ସଦସ୍ୟ/ସଦସ୍ୟାମାନଙ୍କ ମିଳିତ ପରାମର୍ଶ ମାଧ୍ୟମରେ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପଗୁଡିକର ସଂଯୋଗୀକରଣ ନିମି ଏକ ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରଶିକ୍ଷିତ ଯୋଯନା ସହିତ – ମାର୍ଗଦର୍ଶନ, ପାଣ୍ଠି ଏବଂ ସୂଚନାର ଫଳପ୍ରଦ ପ୍ରବାହକୁ ଯୋଗାଇଦେବା ନିମି ସମସ୍ତ ସହଜାତ ସାମର୍ଥ୍ୟାଦି କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ହେବା ଉପଯୋଗୀ ହୋଇଥାଏ । ର୍ବମାନ କ୍ଲଷ୍ଟରରେ ବିକାଶର ଧାରା ସଂପ୍ରସାରଣ ଓ ସୁଦୃଢୀକରଣର ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ଚକ୍ର (ଉଚ୍ଚମକ୍ଷର) ଗୁଡିକଦ୍ୱାରା ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିବା ଘଟଣାର ନିୟମିତତାକୁ ଦୃଢ ସ୍ୱୀକୃତି ଦେବ, ଯାହାକି ପ୍ରତି ତିନିମାସରେ ଥରେ ଚିନ୍ତନ ବୈଠକ ତଥା ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବାର ଏକ ସଭା ଧାର୍ଯ୍ୟ କରିଥାଏ, ସେଗୁଡିକ ନିଦ୍ୱର୍ନ୍ଦରେ ଉନ୍ମୋଚିତ ହୋଇ ସମାହିତ ହେଉଅଛି ।
ଏଠାରେ ପୁନର୍ବାର ସହାୟକ ପରିଷଦ ସଦସ୍ୟ/ସଦସ୍ୟା ତଥା ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସମ୍ପର୍କୀତ ଅନୁଷ୍ଠାନାବଳୀ ଓ ଏଜେନ୍ସୀ ପ୍ରଭୃତି, ଯଥା - ଆଳିକ ପରିଷଦ ଏବଂ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ପରିଷଦ ଆଦିଙ୍କ ପ୍ରତି ସୁନି୧⁄୨ିତ କରାଇବାକୁ ହେବ ଯେ ପ୍ରଶାସନିକ ଗଠନ ପ୍ରଣାଳୀକୁ କ୍ଲଷ୍ଟରରେ ଆବଶ୍ୟକୀୟ ବିଶିଷ୍ଟ ଗୁଣାବଳୀକୁ କାମରେଲଗାଇ ଆଗକୁ ଅଗ୍ରଗତି କରିବାକୁ ହେବ । ସ୍ୱତବ ଭାବରେ, କ୍ରମାନ୍ୱୟ ପାଠ୍ୟକ୍ରମଗୁଡିକ ସବୁଆଡେ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବ୍ୟବହାର ହେବା ପାଇଁ ଆମ୍ଭେ ସୁପାରିଶ ଦେଉଅଛୂୁ, ଯାହାକି ରୂପାନ୍ତରିକରଣ ଧାରାକୁ ଏତେ ପ୍ରଭାବପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ଗତୀଶୀଳ କରାଇ ଯୋଗାଇ ଦେଉଅଛି । ସାର୍ବଜନୀନ ଅଂଶଗ୍ରହଣ ତଥା ପାରସ୍ପରିକ ସହଯୋଗ ଓ ସହାୟତା ପ୍ରତି ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ ଏକ ଅନୁକୁଳ ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିବାକୁ ତିଆରି କରାଯାଇଛି । ଏହି ପରିବେଶରେ ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପାରସ୍ପରିକ ସମ୍ପର୍କର ସ୍ୱଭାବକୁ ସେବାର ଏକ ସର୍ବସାଧାରଣ ପଥରେ ଚାଲିବା ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କ ନିଜ ନିଜ ମଧ୍ୟରେ ବିଚାର କରନ୍ତି । ଏହା ଆମ୍ଭ ରିଜଭାନ୍ ର୍ବାାରେ ସଂକ୍ଷେପରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇଛି । ଆମ୍ଭେ ମଧ୍ୟ ସେଠାରେ ଦର୍ଶାଇ ଅଛୁ ଯେ ସେହିପରି ଏକ ପରିବେଶ ଧର୍ମର ପ୍ରଶାସନିକ ବ୍ୟାପରାବଳୀ ଉପରେ ଏହାର ପ୍ରଭାବଗୁଡିକ ବିନା ହୋଇନଥାଏ । ଯେହେତୁ ବିଶ୍ୱାସୀମାନଙ୍କର ସଂଖ୍ୟା ବହୁଳ ଭାବରେ ବୃଦ୍ଧିପା୍ରପ୍ତ ହେଉଅଛି, ସେମାନେ ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ଏବଂ ପ୍ରଶାସନିକ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ ପୂର୍ବକ ଶିକ୍ଷଣର ଏକ ବିନମ୍ର ମନୋଭାବରେ ସେଗିଡିକୁ ସମାହିତ କରନ୍ତି । ସେମାନେ ପ୍ରତିଟି କର୍ମକୁ ତଥା ପ୍ରତିଟି ପାରସ୍ପରିକ କଥୋପକଥନକୁ ଧର୍ମର ସେବା ଦିଗରେ ସେମାନଙ୍କ ଉଦ୍ୟମକୁ ପ୍ରଗତିର ଅନୁସରଣରେ ହାତକୁ ହାତ ମିଳାଇ ପରସ୍ପରକୁ ସାଥୀ ସହାୟତାର ହାତ ବଢାଇ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିବାକୁ ଆଗେଇ ଆସିବା ଉଚିତ୍ । ଏହିପରି ଭାବରେ ଆଧିକ୍ୟ ନିଦେ୍ର୍ଦଶନାର ଉଦ୍ଦୀପନାକୁ ଶାନ୍ତ କରାଯାଇପାରିବ । ଏହିପରି ମାର୍ଗରେ ରୂପାନ୍ତରିକରଣର ଏକ ଜଟିଳ ପ୍ରଣାଳୀକୁ ଖୁବ୍ ସହଜ ପଦକ୍ଷେପରେ ପରିଣତ କରାଯାଇପାରିବ, ହାତଦ୍ୱାରା ନିଦେ୍ର୍ଦଶ କରି ଗ୍ରହଣକ୍ଷମ କରାଇବା ପ୍ରବୃିକୁ ନିବାରଣ କରାଯାଇପାରିବ । ସ୍ୱତବ ତଥା ପୃଥକ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପଗୁଡିକୁ ପ୍ରସଙ୍ଗ ମଧ୍ୟରେ ରଖାଯାଇଛି ଏବଂ ଏପରିକି କ୍ଷୁଦ୍ରତମ ପଦକ୍ଷେପଗୁଡିକୁ ଅର୍ଥପୂର୍ଣ୍ଣତାରେ ଭରି ଦିଆଯାଇଛି । ସେବାର ସାମା୍ରଜ୍ୟରେ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଶକ୍ତିଗୁଡିକରେ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀତାଗୁଡିକ ବୃଦ୍ଧିପା୍ରପ୍ତହୋଇ ଦୃଶ୍ୟମାନ ହେଉଅଛି ଏବଂ ବନ୍ଧୁତ୍ୱର ବନ୍ଧନଗୁଡିକ ବିକାଶର ଏକ ସୁସ୍ଥ ବିକାଶର ଏକ ସୁସ୍ଥ ପଦ୍ଧତି ପ୍ରତି ଏତେ ମହ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଯେ, ଅବିରତ ଭାବରେ ସେଗୁଡିକ ପୁନଃ ରୁଦ୍ଧିମନ୍ତ ହେଉଛନ୍ତି ।
ଉନ୍ମୋଚିତ ପ୍ରଣାଳୀଧାରାର ଏହି ପ୍ରାକୃତିକ ପରିବେଶ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରକାଶମାନ ଗଠନ ପ୍ରଣାଳୀମାନ, ତଥା ଦୀର୍ଘସ୍ଥାୟୀ ବନ୍ଧୁତ୍ୱ ସ୍ଥାପନର ମୂର୍ହୁରେ ଯେତେବେଳେ ସଘନ ବିକାଶ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ “ଆରମ୍ଭ”କରିବା ପାଇଁ ଜଣାଶୁଣା ହୋଇଯାଇଛି, ସେତେବେଳେ ଧର୍ମର ସମସ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତି ସଂପ୍ରସାରଣ ଓ ସୁଦୃଢୀକରଣ କାର୍ଯ୍ୟକୁ ବଳବର କରିବାପାଇଁ ଅତ୍ୟାବଶ୍ୟକ ଭାବରେ ସଚେତନ ସ୍ୱୀକୃତି ନିବେଦନ କରନ୍ତି, ସେମାନେଯେ କେବଳ କ୍ଷେତ୍ର ମଧ୍ୟରେ ରହିଯାଆନ୍ତି ତାହା ନୁହେଁ ବରଂ ଏକ ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ମାତ୍ରାରେ ପ୍ରଭାବପୂର୍ଣ୍ଣ କାର୍ଯ୍ୟକାରିତା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରନ୍ତି । ଏହା ଏକ ଜନସମୁଦାୟର ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଉନ୍ନତି ନିମି ଏକ ସଦା ସଂପ୍ରସାରିତ, ସ୍ୱୟଂ-ଅବିରତ ଚାଳିତ ପଦ୍ଧତିର ପରିପକ୍ୱତାକୁ ସୁଚିତ କରାଇଥାଏ: ତାଲିମ୍ ପ୍ରତାଷ୍ଠାନର ପାଠ୍ୟକ୍ରମ ମାଧ୍ୟମରେ ନିୟମିତ ଘନିଷ୍ଠଭାବରେ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ସ୍ରୋତ ବହିଚାଲେ ଏବଂ ଆନୁସଙ୍ଗିକ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପରେ ନିୟୋଜିତ ହୁଅନ୍ତି, ଯାହାକି ପରିଣାମ ସ୍ୱରୂପ, ଧର୍ମ ମଧ୍ୟକୁ ସତେଜ ତଥା ନବ ନିଯୁକ୍ତି ବ୍ୟକ୍ତିମାନଙ୍କର ସଂଖ୍ୟାକୁ ବୃଦ୍ଧି କରାଇଥାଏ, ସେହିମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଏକ ବୈଶିଷ୍ଟପୂର୍ଣ୍ଣ ଶତକଡା(%) ଅପରିର୍ବନୀୟ ଭାବରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ପ୍ରଣାଳୀଧାରାକୁ ପ୍ରବେଶକରନ୍ତି । ଏହା ଅନ୍ୟ ଏକ ମାଇଲ ଖୁକୁ ଗଠନ କରିଥାଏ ଯାହାକି ବନ୍ଧୁମାନେ ପ୍ରତି କ୍ଲଷ୍ଟରରେ ପ୍ରଦାନ କରୁଥିବା ଶ୍ରମ ଠିକ୍ ସମୟରେ ପହାଇବା ଉଚିତ୍ ।
ପୂର୍ବ ଘଟଣାଗୁଡିକ ଉପରେ ଯାହାସବୁ ଆମ୍ଭେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଅଛୁ ଏଠାରେ ଅଧିକ ପୁନରାବୃିକରି ଆମ୍ଭେ ଆପଣମାନଙ୍କ ଉପରେ ପ୍ରଶଂସା ଦାନକରି ଆଶା କରୁଅଛୁଯେ ଜନସମୁଦାୟର ଗତିବିଧି କିପରି ଭାବରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇ ଧର୍ମର ଉଦେ୍ଦଶ୍ୟ ଓ ନୀତିନିୟମଗୁଡିକ ଦ୍ୱାରା ଅନୁପ୍ରାଣୀତହୋଇ ସୁରକ୍ଷିତ ହୋଇପାରିବେ, ଯେତେବେଳେ ବାହ୍ୟ ଜଟିଳତାଗୁଡିକର ଲକ୍ଷ୍ୟ ବା ଉଦେ୍ଦଶ୍ୟ ତିଆରି ହେଇନାହିଁ । ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର କୈାଣସି ଭ୍ରାନ୍ତି, ବିଡମ୍ବନା ନାହିଁ ଯାହାକି ଉପରୋକ୍ତ ମାର୍ଗଟି ଏତେ ସଂକ୍ଷିପ୍ତସାର ଭାବରେ ରେକ୍ଷାଙ୍କିତ କରାଯାଇଛିଯେ ଏଥିରେ ଜଟିଳତା କିଛି ନାହିଁ । ପ୍ରଗତି ହାସଲ କରାଯାଇଛି, ସଙ୍କଟ ଓ ବିଜୟର ତାର୍କିକ ଆଲୋଚନା ମାଧ୍ୟମରେ ଏବଂ ବିପର୍ଯ୍ୟୟଗୁଡିକ ଅବଶ୍ୟମ୍ଭାବୀ ଅଟେ । ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିବାରେ ଗୋଟିଏ ଶିଥିଳତା, କର୍ଯ୍ୟକଳାପର ଚକ୍ରଗୁଡିକରେ ଏକ ବିଭେଦନ, ଏକତାର ବନ୍ଧନରେ ଏକ ଅସ୍ଥାୟୀ ସମ୍ପର୍କ ଚୁ୍ୟତି, ଏହିଗୁଡିକ ହେଉଛି ଅସଂଖ୍ୟ ଦାବି ବା ଆହ୍ୱାନଗଡିକ ମଧ୍ୟରେ ଅନ୍ୟତମ । ସେଗୁଡିକୁ ସ୧ୁଖୀନ ହେବାକୁ ପଡିବ । ମାନବ ସମ୍ବଳଗୁଡିକରେ ଅଭିବୃଦ୍ଧି ପ୍ରଣାଳୀ ତୁହାକୁ ତୁହା ନ ହେଲେ, ତ୍ୱରିତ ସଂପ୍ରସାରଣର ଦାବିଗୁଡିକ ଧିମେଇଯିବ, ତଥାପି ପ୍ରଣାଳୀ ଧାରା ଉପରେ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ନିୟମଗୁଡିକୁ ବୃହଦାକାରରେ ଆରୋପ କରିଦେଲେ ଅଭିଳସିତ ଭାରସାମ୍ୟ ଦ୍ୱାରା ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଇଥିବା ବିକାଶର ପଦ୍ଧତିରେ ଫଳପ୍ରଦ କରିବ ନାହିଁ । ବିଭିନ୍ନ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପଗୁଡିକର ପ୍ରଗତିରେ ଅସ୍ଥାୟୀ ଅସମତୁଳତା ବା ଭାରସାମ୍ୟହୀନତା ପ୍ରଣାଳୀ ପ୍ରତି ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ଅଟେ ଏବଂ ଆଧିକ୍ୟ ସମୟରେ ସେଗୁଡିକୁ ତୁଲାଇ ନିଆଯାଇପାରିବ, ଯଦି ଧୈର୍ଯ୍ୟରସହ ପରିଚାଳନା କରାଯାଏ । ଯେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମଟି ବିକାଶଶୀଳ ଭାବରେ ଆଗେଇଚାଲିଛି ସେହି ଗୋଟିଏ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମକୁ ପ୧⁄୨ାତ୍ ବ୍ୟାପ୍ତିରେ କେଉଁପରି ଭାବରେ ସମତୁଲ ବିକାଶ ହାସଲ କରାଯାଇ ପାରିବ, ତାହାର ସୈଦ୍ଧାନ୍ତିକ ଧାରଣାର ପ୍ରଧାନ ଉପାଦାନ ଉପରେ ସୂଚାଇଲେ, ଅନେକ ସମୟରେ ବାôଃତ ଫଳର ବିପରୀତ ଫଳବିଶିଷ୍ଟ ପ୍ରମାଣିତ କରିଥାଏ । ଯେତେବେଳେ ଗୋଟିଏ କ୍ଲଷ୍ଟରରେ ବନ୍ଧୁମାନେ ସେମନଙ୍କ ଅନୁଭୁତିରୁ ଉପଯୁକ୍ତ ଭାବରେ ଉପକୃତ ହୋଇଥାନ୍ତି ଯେଉଁମାନେକି କାର୍ଯ୍ୟର ଆବଶ୍ୟକ ପ୍ରଣାଳୀକୁ ସ୍ଥାପନ କରିସାରିଛନ୍ତି, ଏହା କେବଳ ସେମାନଙ୍କ ପକ୍ଷରେ ଚାଲୁରଖିଥିବା କାର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରତିଫଳନ ଓ ପରାମର୍ଶ ମାଧ୍ୟମରେ ହୋଇଥାଏ, ଯାହାଫଳରେ ସେମାନେ ସେମାନଙ୍କ ନିଜ ନିଜର ବାସ୍ତବତାକୁ ଅନୁଧ୍ୟାନ କରିବାପାଇଁ ଶିଖିପାରିବେ, ସେମାନଙ୍କ ନିଜ ନିଜର ସମ୍ଭାବନାଗୁଡିକୁ ଦେଖିପାରିବେ, ସେମାନଙ୍କ ନିଜ ନିଜର ସମ୍ବଳଗୁଡିକୁ ବ୍ୟବହାର କରିପାରିବେ ତଥା ବିପୁଳ-ପରିମାଣରେ ସଂପ୍ରସାରଣ ଓ ସୃଦୃଢୀକରଣକୁ ଆସିବାକୁ ଜରୁରୀ ଆବଶ୍ୟକତା ପ୍ରତି ଜବାବ ଦେଇପାରିବେ ।
ସମ୍ପ୍ରି, ବିଶ୍ୱବ୍ୟାପୀ ୧,୬୦୦ଟି କ୍ଲଷ୍ଟର ରହିଛି ଯେଉଁଠାରେ ବନ୍ଧୁମାନେ ଏକ ସଘନ ବିକାଶ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ସହିତ ସହଯୋଗିତାରେ କାର୍ଯ୍ୟର ପ୍ରଣାଳୀକୁ ସୃଷ୍ଟିକରି ସଫଳତା ହାସଲ କରିଅଛନ୍ତି । ଯଦିଓ ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟପୂର୍ଣ୍ଣ, ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକାରୀତାଟି କୈାଣସି ଉପାୟରେ ପ୍ରଣାଳୀର ଚରମ ସୋପାନକୁ ବିଚାର କରାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ, ଯାହାକି ପ୍ରତ୍ୟେକ ବସତି ସମୁଦାୟରେ ତ୍ୱରାନ୍ୱିତ ଭାବରେ ଗତିଶୀଳ ହୋଇଅଛି । ଶିକ୍ଷଣର ନୂତନ ଆଦୃତ ଜ୍ଞାନ- ପରିସୀମାଗୁଡିକ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଉନ୍ମୁକ୍ତରହିଛି ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ମାନବଜାତି ପାଇଁ ସ୍ୱୟଂ ବାହ’ଓଲ୍ଲହଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟି ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ତୀବ୍ର ଭାବରେ ପ୍ରତିଫଳନ କରୁଛି ଏବଂ ଆକାର ପ୍ରକାରନ୍ତରେ ବର୍ଦ୍ଧିତ ହେଉଛି, ପ୍ରକମ୍ପିତ ବସତି ସମୁଦାୟଗୁଡିକର ସୃଷ୍ଟି ନିମି ସେମାନଙ୍କର ଶକ୍ତିଚୟକୁ ଉସôର୍ଗ କରିବାପାଇଁ ଆହ୍ୱାନ କରାଯାଇଅଛି । ସେହିପରି କ୍ଲଷ୍ଟଗୁଡିକ ମଧ୍ୟ ଦକ୍ଷତା ସମ୍ପନ୍ନ ପାଇଓନିୟର ବା ପଥପ୍ରଶନକାରୀ ମାନଙ୍କର ଭଣ୍ଡାର ସଦୃଶ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ହୋଇଥାଏ, ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ବାହ’ଓଲ୍ଲହଙ୍କ ଧର୍ମପ୍ରକାଶ ଆଲୋକର ପ୍ରଥମ କିରଣ ବର୍ଷଣକରି କ୍ଲଷ୍ଟର ପରେ କ୍ଲଷ୍ଟର ଗୃହ ସ୧ୁଖ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗରେ ବିସ୍ତୃତ ଭାବରେ ପ୍ରେରଣ କରାଯାଇପାରିବ ଏବଂ ବିକାଶର ପଥରେ କିମ୍ବା ତତ୍ ଉଦ୍ଧ୍ୱର୍ରେ ପ୍ରଥମ ମାଇଲ୍ ଖୁ ପ୍ରତି ଅତିଶୀଘ୍ର ପ୍ରଗତି କରିବାକୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଯୋଗ୍ୟକରାଇ ଧର୍ମର ଉପସ୍ଥିତିକୁ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କଠାରେ ବଳଶାଳୀ କରାଇବାକୁ ହେବ । ମନରେ ଏହା ଧାରଣ କରି, ର୍ବମାନ ପୃଥିବୀରେ ସମସ୍ତ କ୍ଲଷ୍ଟରଗୁଡିକର ପ୍ରାୟତଃ ଏକ ତୃତୀୟାଂଶ ୫୦୦୦ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସଘନ ବିକାଶର ମାତ୍ରା ଯେଉଁ ସ୍ତରରେ ଥାଉନା କାହିଁକି ଚାଲୁରହିଥିବା ବିକାଶର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ କ୍ଲଷ୍ଟରଗୁଡିକର ସମୁଦାୟ ସଂଖ୍ୟାକୁ ଆଗାମୀ ପା ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ବର୍ଦ୍ଧିତ କରିବାକୁହେବ ବୋଲି ରିଜ୍ଭାନ୍ ୨୦୧୧ ରେ ସର୍ବ-ମହାନ ନାମଙ୍କ ବସତି ସମୁଦାୟକୁ ଆମ୍ଭେ ଆହ୍ୱାନ କରିବୁ ।
ଶିକ୍ଷଣର ଆଦୃତ ଜ୍ଞାନ ପରିସୀମାକୁ ବିକଶିତ କରିବା
ବିଗତ ଦେଢ ଦଶନ୍ଧି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ଅନେକ ର୍ବାାରେ ତଥା ପୂର୍ବୋକ୍ତ ପରିଚ୍ଛେଦ ଗୁଡିକରେ ଆମ୍ଭେ ଯାହାସବୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଅଛୁ ତାହା ବାହ’ଈ ବସତିସମୁଦାୟର ବିକାଶ ପ୍ରତି ପ୍ରବେଶ ପଥଗୁଡିକର କ୍ରମାନ୍ୱୟରେ ପରିଶେଷ ସାଦୃଶ୍ୟର ସର୍ବୋମ ରୂପେ ଦୃଶ୍ୟମାନ ହୋଇପାରିବ, ପ୍ରତ୍ୟେକଟି ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଏ÷୍ୟତିହାସିକ ପରିସ୍ଥିତିଗୁଡିକ ସହିତ ଶୋଭନୀୟ ହୋଇପାରିବ, ବିକାଶର ଏହି ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ଅଗ୍ରଗାମୀ ପ୍ରଣାଳୀ ପ୍ରାୟ ଏକଶହ ଷାଠିଏ ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ ଧର୍ମର ଜନ୍ମ ସ୍ଥାନରେ ଆଗ୍ରହ, ଓ÷୍ୟସôୁକ୍ୟତା ପରିବର୍ଦ୍ଧନ ହେବାଦ୍ୱାରା ଗତିଶୀଳ ହୋଇପାରିଥିଲା, ଯେହେତୁ ଶହସ୍ରାଧିକ ବ୍ୟକ୍ତି ଏକ ନୂତନ ଯୁଗର ଆହ୍ୱାନାବଳୀକୁ ପ୍ରତ୍ୟୁର ଦେଇପାରିଥିଲେ, ଏବଂ ଯୁଗାବତାର ବାହ’ଓଲ୍ଲହଙ୍କ ଦିବ୍ୟର୍ବାାକୁ ପ୍ରାଚ୍ୟର ପଡୋଶୀ ଦେଶମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ତଥା ପା୧⁄୨ାତ୍ୟର ବିଛିନ୍ନ ଆର୍ଥିକ ସମ୍ବଳ ଉପନିବେଶଗୁଡିକ ପ୍ରତି ବହନ କରିବାକୁ ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ବିଶ୍ୱାସୀମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଉଦ୍ୟମଗୁଡିକୁ ସମ୍ପାଦିତ କରିବା ମାଧ୍ୟମରେ ପ୍ରେରଣା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇପାରିଥିଲେ । ଏହା ପରମ ମାଷ୍ଟର ଆବ୍ଦୋଲ-ବାହଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରକାଶିତ ଦିବ୍ୟ ଯୋଯନାର ଫଳକଲିପିଗୁଡିକ ମାଧ୍ୟମରେ ବୃହର ଗଠନ ପ୍ରଣାଳୀକୁ ଅଧିକାର କରିପାରିଲା ଏବଂ ଗତିଶୀଳ ହେବାକୁ ଲାଭ କରିଲା ଯେହେତୁ ପରମ ଅଭିଭାବକଙ୍କ ନିଦେ୍ର୍ଦଶନା ଅଧିନରେ ବିଶ୍ୱବ୍ୟପୀ ପ୍ରଣାଳୀବଦ୍ଧ ଭାବରେ ବାହ’ଈ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପର ଛୋଟ କେନ୍ଦ୍ରଗୁଡିକୁ ସ୍ଥାପନ କରିବାକୁ ତଥା ଦିବ୍ୟ ପ୍ରଶାସନିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ପ୍ରଥମ ସ୍ତମ୍ଭଗୁଡିକୁ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିବାକୁ ବନ୍ଧୁମାନେ ପ୍ରସାର କରିଥାଆନ୍ତି । ପୃଥିବୀର ଗ୍ରାମାଳମାନଙ୍କରେ ଏହା ଶକ୍ତି ସମ୍ଭାର କରିଛି, ଯେହେତୁ ବହୁ ସଂଖ୍ୟକ ଲୋକ ଧର୍ମକୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କରିବାକୁ ପ୍ରଣୋଦିତ ହୋଇଥାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ, ପରିମାଣଭାବରେ ବା ବିସ୍ତାରରେ ବହୁଳ ଭାବରେ କମିଯାଇଥାଏ, ଯେହେତୁ ବନ୍ଧୁମାନେ ବହୁଳ ପରିମାଣରେ ସଂପ୍ରସାରଣ ଓ ସୁଦୃଢୀକରଣକୁ ଅନବରତ ଚାଲୁରଖିବା ପାଇଁ ଦୀର୍ଘମିଆଦି ଯୋଜନା ବା ନିତୀକୁ ଆବିଷ୍କାର କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରଚେଷ୍ଠା ଚଳାଇଥାନ୍ତି ଏବଂ ଆଜକୁ ପ୍ରାୟ ପନ୍ଦର ବର୍ଷ ହେବ, ବାହ’ଈ ବିଶ୍ୱ ପାଇଁ ଚାରି ବାର୍ଷିକ ଯୋଜନାର ପ୍ରାରମ୍ଭରେ ଯେବେଠାରୁ ଆମ୍ଭେ କହିଲୁ ଯେ ଅନୁଭୂତି ଓ ଅଭିଜ୍ଞତାର ଭିିଭୂମି ଉପରେ ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ କାର୍ଯ୍ୟକୁ ପ୍ରଣାଳୀବଦ୍ଧ କରିବାକୁ ହେବ, ସେବେଠାରୁ ଏହା ନିୟମିତ ଓ ଘନିଷ୍ଠଭାବରେ ତ୍ୱରାନ୍ୱିତ କରିଆସୁଛି ଏବଂ ଏହା କଷ୍ଟସାଧ୍ୟ ଦଶନ୍ଧି ମଧ୍ୟଦେଇ ଗତିକରି ଅମୂଲ୍ୟ ଶିକ୍ଷଣର ଧାରାକୁ ଲାଭକରିଆସୁଅଛି । ଯାହାକି ବିକାଶର ପ୍ରଚଳିତ ପ୍ରବେଶ ପଥଟି ଏତେ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ହୋଇଯାଇଛି ଯେ ଏହା ତଥାପି, ଅଧିକନ୍ତୁ ଜଟିଳତା ଓ ସୁସଂସ୍କୃତି-ମାର୍ଜିତତାରେ ପ୍ରାକୃତିକ ରୀତିରେ ବିକଶିତ ହେବାକୁ ପଡିବ, ଥରେ ଯେତେବେଳେ ଏହା ଗୋଟିଏ କ୍ଲଷ୍ଟରରେ ଦୃଢୀଭୁତହୋଇ ଏହାର ଚେର ମାଡିଲାଣି, ଧର୍ମର ସହଜାତ “ସମାଜ ନିର୍ମାଣ ଶକ୍ତି”କୁ ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ଭାବରେ ତତୋଧିକ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ସହ ପ୍ରତିପାଦନ କରୁଅଛି, ଏହାକୁ ଅଳ୍ପ କେତେକ ବ୍ୟକ୍ତି ବୁଝିବା ପାଇଁ ବିଫଳ ହୋଇପାରନ୍ତି ।
ବିଗତ ଦେଢ ଦଶନ୍ଧି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ଅନେକ ର୍ବାାରେ ତଥା ପୂର୍ବୋକ୍ତ ପରିଚ୍ଛେଦ ଗୁଡିକରେ ଆମ୍ଭେ ଯାହାସବୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଅଛୁ ତାହା ବାହ’ଈ ବସତିସମୁଦାୟର ବିକାଶ ପ୍ରତି ପ୍ରବେଶ ପଥଗୁଡିକର କ୍ରମାନ୍ୱୟରେ ପରିଶେଷ ସାଦୃଶ୍ୟର ସର୍ବୋମ ରୂପେ ଦୃଶ୍ୟମାନ ହୋଇପାରିବ, ପ୍ରତ୍ୟେକଟି ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଏ÷୍ୟତିହାସିକ ପରିସ୍ଥିତିଗୁଡିକ ସହିତ ଶୋଭନୀୟ ହୋଇପାରିବ, ବିକାଶର ଏହି ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ଅଗ୍ରଗାମୀ ପ୍ରଣାଳୀ ପ୍ରାୟ ଏକଶହ ଷାଠିଏ ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ ଧର୍ମର ଜନ୍ମ ସ୍ଥାନରେ ଆଗ୍ରହ, ଓ÷୍ୟସôୁକ୍ୟତା ପରିବର୍ଦ୍ଧନ ହେବାଦ୍ୱାରା ଗତିଶୀଳ ହୋଇପାରିଥିଲା, ଯେହେତୁ ଶହସ୍ରାଧିକ ବ୍ୟକ୍ତି ଏକ ନୂତନ ଯୁଗର ଆହ୍ୱାନାବଳୀକୁ ପ୍ରତ୍ୟୁର ଦେଇପାରିଥିଲେ, ଏବଂ ଯୁଗାବତାର ବାହ’ଓଲ୍ଲହଙ୍କ ଦିବ୍ୟର୍ବାାକୁ ପ୍ରାଚ୍ୟର ପଡୋଶୀ ଦେଶମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ତଥା ପା୧⁄୨ାତ୍ୟର ବିଛିନ୍ନ ଆର୍ଥିକ ସମ୍ବଳ ଉପନିବେଶଗୁଡିକ ପ୍ରତି ବହନ କରିବାକୁ ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ବିଶ୍ୱାସୀମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଉଦ୍ୟମଗୁଡିକୁ ସମ୍ପାଦିତ କରିବା ମାଧ୍ୟମରେ ପ୍ରେରଣା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇପାରିଥିଲେ । ଏହା ପରମ ମାଷ୍ଟର ଆବ୍ଦୋଲ-ବାହଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରକାଶିତ ଦିବ୍ୟ ଯୋଯନାର ଫଳକଲିପିଗୁଡିକ ମାଧ୍ୟମରେ ବୃହର ଗଠନ ପ୍ରଣାଳୀକୁ ଅଧିକାର କରିପାରିଲା ଏବଂ ଗତିଶୀଳ ହେବାକୁ ଲାଭ କରିଲା ଯେହେତୁ ପରମ ଅଭିଭାବକଙ୍କ ନିଦେ୍ର୍ଦଶନା ଅଧିନରେ ବିଶ୍ୱବ୍ୟପୀ ପ୍ରଣାଳୀବଦ୍ଧ ଭାବରେ ବାହ’ଈ କାର୍ୟ୍ୟକଳାପର ଛୋଟ କେନ୍ଦ୍ରଗୁଡିକୁ ସ୍ଥାପନ କରିବାକୁ ତଥା ଦିବ୍ୟ ପ୍ରଶାସନିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ପ୍ରଥମ ସ୍ତମ୍ଭଗୁଡିକୁ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିବାକୁ ବନ୍ଧୁମାନେ ପ୍ରସାର କରିଥାଆନ୍ତି । ପୃଥିବୀର ଗ୍ରାମାଳମାନଙ୍କରେ ଏହା ଶକ୍ତି ସମ୍ଭାର କରିଛି, ଯେହେତୁ ବହୁ ସଂଖ୍ୟକ ଲୋକ ଧର୍ମକୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କରିବାକୁ ପ୍ରଣୋଦିତ ହୋଇଥାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ, ପରିମାଣଭାବରେ ବା ବିସ୍ତାରରେ ବହୁଳ ଭାବରେ କମିଯାଇଥାଏ, ଯେହେତୁ ବନ୍ଧୁମାନେ ବହୁଳ ପରିମାଣରେ ସଂପ୍ରସାରଣ ଓ ସୁଦୃଢୀକରଣକୁ ଅନବରତ ଚାଲୁରଖିବା ପାଇଁ ଦୀର୍ଘମିଆଦି ଯୋଜନା ବା ନିତୀକୁ ଆବିଷ୍କାର କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରଚେଷ୍ଠା ଚଳାଇଥାନ୍ତି ଏବଂ ଆଜକୁ ପ୍ରାୟ ପନ୍ଦର ବର୍ଷ ହେବ, ବାହ’ଈ ବିଶ୍ୱ ପାଇଁ ଚାରି ବାର୍ଷିକ ଯୋଜନାର ପ୍ରାରମ୍ଭରେ ଯେବେଠାରୁ ଆମ୍ଭେ କହିଲୁ ଯେ ଅନୁଭୂତି ଓ ଅଭିଜ୍ଞତାର ଭିିଭୂମି ଉପରେ ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ କାର୍ୟ୍ୟକୁ ପ୍ରଣାଳୀବଦ୍ଧ କରିବାକୁ ହେବ, ସେବେଠାରୁ ଏହା ନିୟମିତ ଓ ଘନିଷ୍ଠଭାବରେ ତ୍ୱରାନ୍ୱିତ କରିଆସୁଛି ଏବଂ ଏହା କଷ୍ଟସାଧ୍ୟ ଦଶନ୍ଧି ମଧ୍ୟଦେଇ ଗତିକରି ଅମୂଲ୍ୟ ଶିକ୍ଷଣର ଧାରାକୁ ଲାଭକରିଆସୁଅଛି । ଯାହାକି ବିକାଶର ପ୍ରଚଳିତ ପ୍ରବେଶ ପଥଟି ଏତେ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ହୋଇଯାଇଛି ଯେ ଏହା ତଥାପି, ଅଧିକନ୍ତୁ ଜଟିଳତା ଓ ସୁସଂସ୍କୃତି-ମାର୍ଜିତତାରେ ପ୍ରାକୃତିକ ରୀତିରେ ବିକଶିତ ହେବାକୁ ପଡିବ, ଥରେ ଯେତେବେଳେ ଏହା ଗୋଟିଏ କ୍ଲଷ୍ଟରରେ ଦୃଢୀଭୁତହୋଇ ଏହାର ଚେର ମାଡିଲାଣି, ଧର୍ମର ସହଜାତ “ସମାଜ ନିର୍ମାଣ ଶକ୍ତି”କୁ ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ଭାବରେ ତତୋଧିକ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ସହ ପ୍ରତିପାଦନ କରୁଅଛି, ଏହାକୁ ଅଳ୍ପ କେତେକ ବ୍ୟକ୍ତି ବୁଝିବା ପାଇଁ ବିଫଳ ହୋଇପାରନ୍ତି ।
ସହଜରେ ବୋଧଗମ୍ୟ କ’ଣ ହେବା ଉଚିତ୍ ତାହା ହେଉଛି, ଯଦି ପ୍ରଶାସନିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାଟି ଆଗାମୀ ସମାଜ ପାଇଁ ଏକ ନମୁନା ଭାବରେ ସେବା କରିବା ପାଇଁ ଅଛି ତେବେ ଯେଉଁ ବସତିସମୁଦାୟ ମଧ୍ୟରେ ଏହା ବିକଶିତ କରୁଅଛି କେବଳମାତ୍ର ବୃଦ୍ଧିପ୍ରାପ୍ତ ଭାବରେ ଜଟିଳ ବସ୍ତୁଗତ ଓ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଆବଶ୍ୟକତାଗୁଡିକୁ ପ୍ରକାଶକରିବାକୁ ସାମର୍ଥ୍ୟ ହାସଲ କରେନାହିଁ ବରଂ ଆକାର ପ୍ରକାରାନ୍ତରେ ମଧ୍ୟ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ବୃହତର ହୋଇଯାଏ । ଏହା କିପରି ଭାବରେ ଅନ୍ୟଥା ହୋଇଯିବ । ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ବସତିସମୁଦାୟ, ଯାହାର ସଦସ୍ୟଗଣ ସେମାନଙ୍କର ଆଦାନପ୍ରଦାନ ବିଶ୍ୱାସରେ ଏକତ୍ରିତ ହୋଇଥାନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କର ଉଚ୍ଚ ଆଦର୍ଶାବଳୀରେ ସ୍ୱତବ ହୋଇଥାନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କ ବ୍ୟାପାରାବଳୀକୁ ତୁଲାଇବାରେ ନିପୁଣ ହୋଇଥାନ୍ତି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ଆବଶ୍ୟକତାଗୁଡିକୁ ପରିଚର୍ଯ୍ୟା କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ବୋଧହୁଏ ଅନେକ ମାନବୀୟ ମଙ୍ଗଳ କାର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରକଳ୍ପଗୁଡିକରେ ନିୟୋଜିତ ହେଇଥାନ୍ତି । ଏହିପରି ଏକ ବସତିସମୁଦାୟ ସମୃଦ୍ଧିଶାଳୀ ହାଇଥାଏ ମାତ୍ର, ବହୁ ସଂଖ୍ୟକ ଲୋକମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅନୁଭୁତିପ୍ରାପ୍ତ ବାସ୍ତବତାଠାରୁ ଏକ ସୁଖମୟ ପାହୁଣ୍ଡ ଦୂରତାରେ ଥାଏ, ସମଗ୍ର ସମାଜକୁ ପୁନଃନିର୍ମାଣ ପାଇଁ ଏକ ନମୁନା ସଦୃଶ ସେବା କରିବାକୁ କେବେ ବି ଆଶା କରାଯାଇ ନ ପାରେ । ଯାହାକି ବିଶ୍ୱବ୍ୟାପୀ ବାହ’ଈ ବସତିସମୁଦାୟ ଆତ୍ମ ସନ୍ତୋଷର ବିପଦଗୁଡିକୁ ନିବାରଣ କରିବାକୁ ହାସଲ କରିପାରିଛି । ଏହା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ଚିରନ୍ତନ ଆନନ୍ଦର ଉସô ଅଟେ ା ଅବଶ୍ୟ, ବସତିସମୁଦାୟଟି ଏହାର ସଂପ୍ରସାରଣ ଓ ସୁଦୃଢୀକରଣ କାର୍ଯ୍ୟାବଳୀକୁ ନିଜ ହାତରେ ସୁପରିଚାଳନା କରୁଅଛି । ତଥାପି, ପୃଥିବୀ ଚତୁଃପାଶ୍ୱର୍ରେଥିବା ଗ୍ରାମ ଓ ସହରଗୁଡିକରେ ଅସଂଖ୍ୟ ଲୋକମାନଙ୍କର ବ୍ୟାପାରାବଳୀକୁ ପରିଚାଳନା କରିବା ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରଦର୍ଶିତ ହେବାକୁଥିବା ଯୁଗାବତାର ବାହ’ଓଲ୍ଲହଙ୍କ ବିଶ୍ୱ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ମାନଦଣ୍ଡକୁ ଉଦ୍ଧ୍ୱର୍ରେ ଉୋଳିତ କରିବାକୁ ତଥାପି ଏକ ଦୂରନ୍ତ ଲକ୍ଷ୍ୟ ରହିଛି ।
ଏଥିରେ ସେହି ଆହ୍ୱାନ ନିହିତ ଅଛି ଯେ, ଯାହାର ସ୧ୁଖିନହେବା ସେହି ଲୋକମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କରାଯାଇପାରିବ, ଯେଉଁମାନେ ଶିକ୍ଷଣର ଏହି ପକ୍ରିୟାରେ ସର୍ବାଗ୍ରେ ଅଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନେ ଆଗାମୀ ଯୋଜନା ସମୟରେ ଆଗକୁ ପ୍ରଗତି କରିଚାଲିବେ । ଯେକୈାଣସି ଅଚଂଳରେ ଏକ ସଘନ ବିକାଶ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ସ୍ଥାପିତ ହୋଇସାରିଛି ସେଠାରେ ସହଭାଗିତା ସ୍ତର ପରିବର୍ଦ୍ଧିତ କରିବାରେ ବନ୍ଧୁମାନେ କୈାଣସି ପ୍ରକାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟାକୁ ଛଡିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ସେମାନେ ନିଜର କଠିନ ପରିଶ୍ରମ ଦ୍ୱାରା ସୁନି୧⁄୨ିତ କରିବେ ଯେ, ଯେଉଁ ପ୍ରଣାଳୀଟିକୁ ନିଜର ଏତେ ପରିଶ୍ରମ ଦ୍ୱାରା ନର୍ମାଣ କରିଛନ୍ତି ତାହା ନିମ୍ନମୂଖି ହୋଇ ନଯାଉ, ଏହା ଉପରେ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଲୋକଙ୍କୁ ଏକତ୍ରିତ କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରଗତିଶୀଳ ରୂପରେ ବ୍ୟାପ୍ତ ହୋଇଯାଉ । ସେ ସେହି ବିଲକ୍ଷଣ ଯୁକ୍ତ ଗ୍ରହଣଶୀଳତାକୁ ନିଜର ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଆଢୁଆଳ ନକରୁ, ଯାହାକୁକି ସେ ସେତେବେଳେ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥିଲା ବରଂ ଉସôୁକତା ସହ ଆଶାର ସେହି ଭାବନା ଯାହାକି ସେହି ସମୟରେ ସେ ପ୍ରତିକ୍ଷା କରି ରହିଥିଲା । ଯେତେବେଳେ ସେ ଜୀବନର ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଲୋକମାନଙ୍କ ସହିତ ପରସ୍ପର କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ତଥା ବାହ’ଓଲ୍ଲହଙ୍କ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ଏବଂ ତାଙ୍କ ପ୍ରକଟିକରଣ ବିଷୟରେ ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ର୍ବାାଳାପ କରିବା ପାଇଁ ନିଜର କ୍ଷମତାରେ ବିଶ୍ୱାସ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଥିଲା ।
ଏହା ଦେଖି ଖୁସିଲାଗେ ଯେ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ୱରେ ଥିବା ୧୬୦୦ କ୍ଷେତ୍ର ଯେଉଁଠାରେ ସଘନ ବିକାଶ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଚାଲୁଛି, ସେଥିମଧ୍ୟରୁ ପ୍ରାୟ ୩୦୦ କ୍ଷେତ୍ର ମଧ୍ୟରେ ବିଶ୍ୱାସୀମାନେ ଶିକ୍ଷଣର ସେହି ନୂତନ ସ୍ତରରେ ପ୍ରଥମରୁ ହିଁ ପ୍ରବେଶ କରିସାରିଛନ୍ତି, ଏବେ ସେମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ଦ୍ୱାର ଉନ୍ମୁକ୍ତ ହୋଇଛି, ଆଉ ଅଧିକ କିଛି କ୍ଷେତ୍ରରେ ସେମାନେ ନିଜ ନିଜର ସୀମାକୁ ବ୍ୟାପ୍ତ କରୁଛନ୍ତି । ଷ୍ପଷ୍ଟ ରୂପରେ ଏଭଳି ସମସ୍ତ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ମଣ୍ଡଳ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରାରମ୍ଭ ହୋଇଥିବା ସେହି ଶିକ୍ଷଣ ପକ୍ରିୟାଗୁଡିକ ଯାହାକି ସମସ୍ତଙ୍କ ଲାଗି ଆବଶ୍ୟକ ଅଛି, ତାହାକୁ ମଜ୍ଭୁତ କରିବା ସର୍ବାଧିକ ମହ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ । ଏହାର ଅର୍ଥ ବସତିର ସବୁଠାରୁ କମ୍ ବୟଷ୍କ ସଦସ୍ୟଙ୍କ ପାଇଁ ନିୟମିତରୂପେ ଶ୍ରେଣୀ ଅୟୋଜନ କରିବା, କିଶୋର ମାନଙ୍କ ପାଇଁ କିଶୋର ଦଳ ଗଠନ ଏବଂ ଯୁବକ ଓ ବୟଷ୍କଙ୍କ ପାଇଁ ପାଠଚକ୍ର ଆୟୋଜନ କରିବା ଅଟେ । ଏହି କାର୍ଯ୍ୟଗୁଡିକ ପାଇଁ ଅଧିକାଂଶ ଭାଗରେ ଯାହା ଆବଶ୍ୟକ ତାହାର ଆଲୋଚନା “ରିଜ୍ଭାନ୍ ର୍ବାା”ରେ କରାଯାଇସାରିଛି । କୈାଣସି ଦ୍ୱିଧାବିନା ପ୍ରତାଷ୍ଠାନ ପକି୍ରୟା ପରିର୍ବନକାରୀ ପ୍ରଭାବଗୁଡିକୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅନୁଧ୍ୟାନ କରିବାରେ ଏହି କ୍ଷେତ୍ରଗୁଡିକର ବନ୍ଧୁମାନେ ଏହି ପକ୍ରିୟାର ମୂଳରେ ନିହିତ ଗତିଶୀଳତାର ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ଜ୍ଞାନ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରତ ହୁଅନ୍ତି । ବନ୍ଧୁଭାବାପନ୍ନ ଭାବନା ଏହା ଉତ୍ପର୍ଣ୍ଣ କରାଏ, ସହଭାଗିତାର ପଦ୍ଧତିକୁ ଆପଣାଇ ଥାଏ, ବୋଧ୍ୟଗମ୍ୟତାର ଗଭୀରତା ଅଡକୁ ଏହା ବାଟ କଢାଇ ନିଏ, ସେବା ନିମନ୍ତେ ଯେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟଗୁଡିକ ଏହା ତାହାକୁ ନିଦେ୍ର୍ଦଶିତ କରାଇଥାଏ ଏବଂ ସବୁ କିଛି ଉପରେ ତଥା “ଇଶ୍ୱରଙ୍କ ବାଣୀ”ଉପରେ ଏହାର ଭରଷା ରହିଥାଏ । ଏହା ସୁନି୧⁄୨ିତ କରିବା ପାଇଁ ସମସ୍ତ ପ୍ରକାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରାଯାଉଛି କି ଏହି ପକ୍ରିୟା, ‘ହେବା’ ଏବଂ ’କରିବା’ ମଧ୍ୟରେ ଯେଉଁ ପରିପୂରକତା ଅଛି, ତାହାକୁ ପ୍ରତିବିମ୍ବିତ କରୁ ଯାହାକୁ କି ପ୍ରତିଷ୍ଠାନର ପାଠ୍ୟକ୍ରମ ପ୍ରକଟ କରିଥାଏ । ଜ୍ଞାନ ତଥା ଏହାର ଅଭ୍ୟାସଗୁଡିକର ଉପଯୋଗକୁ ଯାହା ଗୁରୁତ୍ୱ ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ । ମିଥ୍ୟା ବିରୋଧାଭାଷରୁ ସୁରକ୍ଷିତ ରହିବା ପାଇଁ ଯେଉଁ ଶକ୍ତି ଦରକାର ଏହା ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ, “ସୃଜନାତ୍ମକ ବାଣୀ”ଗୁଡିକୁ କଣ୍ଠସ୍ଥ କରିବା ପାଇଁ ଗୁରୁତ୍ୱାରୋପ ଏହା କରିଥାଏ ତଥା ଜିଦି ଏବଂ ଅହଂକାରକୁ ତ୍ୟାଗ କରି ଚେତନାକୁ ଜାଗ୍ରତ କରିବାରେ ଏହା ଧ୍ୟାନ ଦେଇଥାଏ ।
ପ୍ରଶାସନିକ କ୍ଷମତାର ଅଭିବୃଦ୍ଧି
ଯଦିଓ ଶିକ୍ଷଣ ପକ୍ରିୟାରେ ଆଗେଇଥିବା କ୍ଷେତ୍ରଗୁଡିକରେ ବିକାଶର ପକ୍ରିୟାରେ କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ତ୍ୱ ଅପରିର୍ବିତ ରହୁଛି, ତଥାପି ମଧ୍ୟ ଜଟିଳତାର ଉଚ୍ଚତର ସ୍ତରକୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହେବାପାଇଁ ବିଶୁଦ୍ଧ ସଂଖ୍ୟକ ସଂଗଠନାତ୍ମକ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ଆବଶ୍ୟକ ହୋଇଥାଏ । ଭୈାଗଳିକ କାରଣ ଏବଂ ସଂଖ୍ୟାତ୍ମକ ବିକାଶ ଉପରେ ଆଧାରକରି ପ୍ରଥମରୁ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ନୂତନ ପଦ୍ଧତିକୁ ଲାଗୁ କରାଯାଇସାରିଛି । ଛୋଟ ଛୋଟ ଭାଗରେ କ୍ଷେତ୍ରର ବିଭାଜନ ଚିନ୍ତନ ବୈଠକର ବିକେନ୍ଦ୍ରୀକରଣ, ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ସଂଯୋଜକଙ୍କର ସହକାରୀମାନଙ୍କ ବନ, କ୍ଷେତ୍ରମଧ୍ୟରେ ଅନ୍ୟ ମାନଙ୍କୁ ସମର୍ଥନ ଦେବା ପାଇଁ ଅଭିଜ୍ଞ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କର ଏକ ଦଳ ପ୍ରସ୍ତୁତି ରଖିବା ଇତ୍ୟାଦି । ଏ ସମସ୍ତ ଉକ୍ତ ବ୍ୟବସ୍ତା ମଧ୍ୟରୁ କିଛି, ଯାହାକୁକି ର୍ବମାନ ସୁଧା ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ କରାଯାାଇଛି । ଆମର ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ୱାସ ଅଛିଯେ ଆପଣମାନଙ୍କର ସଫଳ ସହଯୋଗରେ ଆଗାମୀ ଯୋଯନା ଅନ୍ତର୍ଗତ ଅନ୍ତରାଷ୍ର୍ଟ୍ରୀୟ ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ କେନ୍ଦ୍ରଙ୍କର ଏହି ବିକାଶ ଧାରାକୁ ଧ୍ୟାନରସହିତ ଦେଖିବେ ଏବଂ ପ୍ରାପ୍ତ ଶିକ୍ଷାକୁ ଉମ ରୂପରେ ସିଦ୍ଧ ପଦ୍ଧତି ଏବଂ ସାଧନ ଭାବେ ସଂଗଠିତ କରିବା ପାଇଁ ସହାୟତା ପ୍ରଦାନ କରିବ । ଏହି ଉଦେ୍ଦଶ୍ୟ ପାଇଁ ଆପଣ ଏବଂ ଆପଣଙ୍କ ସହାୟକ ସଦସ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଏକ ଏପରି ବାତାବରଣ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ହେବ ଯାହାକି ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ଉସôାହିତ କରିବ, ସେମାନେ ପ୍ରଣାଳୀବଦ୍ଧ ହେବେ କିନ୍ତୁ କଠୋର ହେବେ ନାହିଁ, ସୃଜନାତ୍ମକ ହେବେ କିନ୍ତୁ ବ୍ୟତିବ୍ୟସ୍ତ ହେବେ ନାହିଁ, ନିର୍ଣ୍ଣାୟକ ହେବେ କିନ୍ତୁ ତରବରିଆ ହେବେ ନାହିଁ, ସାବଧାନ ହେବେ କିନ୍ତୁ ନିୟବଣକାରୀ ହେବେ ନାହିଁ, ଏବଂ ଏହି କଥାକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିବା ପରିଶେଷରେ କୈାଶଳ ନୁହେଁ ବରଂ ବିଚାରରେ ଏକତା ରହିବେ, ସଠିକ୍ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବେ, ଏବଂ ଶିକ୍ଷଣପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଭାବ ରଖିବାରେ ପ୍ରଗତି ଆଣିବେ ।
ଦିର୍ଘ-ମିୟାଦି ଗତିବିଧିଗୁଡିକର ସମନ୍ୱୟ ରକ୍ଷା କରିବାପାଇଁ କ୍ଷେତ୍ର ସ୍ତରରେ କରାଯାଉଥିବା ବ୍ୟବସ୍ଥାଗୁଡିକର ସ୍ୱରୂପ ଯାହାବି ହେଉ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରଗତି ସ୍ଥାନୀୟ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭା ତଥା ରାଜ୍ୟ ବାହ’ଈ ପରିଷଦ ଏବଂ ରାଷ୍ଟୀ୍ରୟ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭାଗୁଡିକର ବର୍ଦ୍ଧିତ କ୍ଷମତା ଉପରେ ନିର୍ଭର କରିଥାଏ । ରାର୍ଷ୍ଟୀୟ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭାଗୁଡିକର ବର୍ଦ୍ଧିତ ଶକ୍ତିକୁ ଦେଖି ରିଜ୍ଭାନ୍ ର୍ବାାରେ ଆମେ ପ୍ରସନ୍ନତା ବ୍ୟକ୍ତ କରିଥିଲୁ ଏବଂ ଆଗାମୀ ପା ବର୍ଷକୁ ଆମେ ଆଶାପୂର୍ଣ୍ଣ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଦେଖୁକି ନି୧⁄୨ିତ ଭାବରେ ଏହି ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଆମେ ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ପ୍ରଗତିକୁ ଅତିକ୍ରମ କରିବାରେ ଦେଖିପାରିବୁ, ତତ୍ସହିତ ଆମର କୈାଣସି ସନେ୍ଦହ ନାହିଁ ଯେ ଆପଣ ରାର୍ଷ୍ଟୀୟ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭାଙ୍କ ସହିତ ସାମଞ୍ଜସ୍ୟତା ରଖି ରାଜ୍ୟ ପରିଷଦଗୁଡିକୁ ତାଙ୍କର ସଂଖ୍ୟାତ୍ମକ ଦକ୍ଷତା ବଢାଇବାରେ ସହାୟତା ଦେଇପାରିବେ । ର୍ବମାନ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ୪୫ଟି ଦେଶରେ ୧୭୦ଟି ଏପରି ପ୍ରଶାଶନିକ ସଂସ୍ଥା ଅଛି ଏବଂ ଆଗାମୀ ଯୋଜନା କାଳରେ ଏହି ସଂଖ୍ୟାରେ ବୃଦ୍ଧି ଘଟିବା ନି୧⁄୨ିତ ଆବଶ୍ୟକ । ଏହା ଅତ୍ୟାବଶ୍ୟକୀୟ ହେବ ଯେ ସମସ୍ତ କ୍ଷେତ୍ରୀୟ ପରିଷଦ, ତାଲିମ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନଗୁଡିକର କାର୍ଯ୍ୟବିଧି ଏବଂ କ୍ଷେତୀ୍ରୟ ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ସମିତିର କାର୍ଯ୍ୟ ପଦ୍ଧତି ଉପରେ ଗଭୀରତା ପୂର୍ବକ ଧ୍ୟାନ ଦେବା ଉଚିତ୍ । ଏହି ବିଷୟକୁ ଧ୍ୟାନରେ ରଖି, ସେମାନେ ଏପରି ବ୍ୟବସ୍ଥା ଉତ୍ପନ୍ନ କରିବେ ଏବଂ ସୁସ୍ପଷ୍ଟ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ଯାହାକି କ୍ଲଷ୍ଟର ସ୍ତରରେ ବିକଶିତ ହେଉଥିବା ପ୍ରଗତି ଢାାକୁ ଏବଂ ଏହା ସହିତ ଜଡିତ ଶିକ୍ଷଣର ଧାରାକୁ ଆଗକୁ ନେଇଯିବାରେ ସହାୟତା କରନ୍ତୁ । ଏଥି ମଧ୍ୟରୁ ଏପରି ସୁଚାରୁରୁପେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିବା କ୍ଷେତୀ୍ରୟ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ସାମିଲ୍ ହେବା ଉଚିତ୍, ଯିଏକି ସଚିବ(ଗ୍ଦରମକ୍ସରଗ୍ଧବକ୍ସଚ୍ଚ)ଙ୍କୁ ଆଧାରଭୂତ ଗଠନାତ୍ମକ ସହାୟତା ପ୍ରଦାନ କରୁଥିବେ । ବିବରଣୀ ଲିପିବଦ୍ଧ କାର୍ଯ୍ୟର ଏକ ସୂଚୀ ସାମିଲ ହେବା ବାନୀୟ ଯାହାକି କ୍ଲଷ୍ଟରଗୁଡିକରୁ ତଥା କ୍ଲଷ୍ଟରଗୁଡିକ ମଧ୍ୟକୁ ଆର୍ଥିକ ସହାୟତା ପ୍ରବହମାନ ହେବ । ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରଣାଳୀଗୁଡିକୁ ସ୍ଥାନ ପ୍ରଦାନ କରିବେ, ସଂପ୍ରସାରଣର ଏକ କାର୍ଯ୍ୟଦକ୍ଷ ସାଧନ ସାମିଲ ହେବ ଯାହାକି ଗ୍ରାମୀଣ ଏବଂ ସହର ଜୀବନର ବାସ୍ତବତାକୁ ଧ୍ୟାନରେ ରଖିହେବ ଏବଂ ଯେଉଁଠାରେ ଆବଶ୍ୟକ ହେବ ସେଠାରେ ଏପରି ଭୈାତିକ ଢାା ସାମିଲ ହେ, ଯିଏ ଅଧିକ ଏହି କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ଗତିବିଧିକୁ ସୁବିଧା ପ୍ରଦାନ କରୁଥିବେ - ଅନ୍ୟଥା ବିକାଶ ପ୍ରାପ୍ତ ବ୍ୟବସ୍ଥାଗୁଡିକର ର୍ବମାନ ଗଠିତ ରୂପରେଖ ଦ୍ୱାରା ସହର ଏବଂ ଗ୍ରାମରେ ଥିବା ପ୍ରତିଭାଗିମାନଙ୍କର ଏକ ବର୍ଦ୍ଧିତ ସଂଖ୍ୟାକୁ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ସମୟରେ ଶିକ୍ଷା ଲାଭରେ ସମର୍ଥନ ଦେବା ପାଇଁ ଉତ୍ପନ୍ନ କରାଯାଇଅଛି, ଏହା ସୂକ୍ଷ୍ମ ପଦ୍ଧତିରେ କେବଳ ଏହାର ବିରୋଧରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିପାରେ ଏବଂ ଅଜ୍ଞତାବଶତଃ ଆଳିକ ସ୍ତରରେ ବର୍ଦ୍ଧିତ ଆକାଂକ୍ଷାଗୁଡିକର ଶ୍ୱାସରୋଧ କରିପାରେ – ଏହି ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଯେଉଁ ବିଷୟ ଜାଣିବା ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ତାହା ହେଉଛି କେବଳ ଯଦି ପରିଷଦ ନିଜର ଏକ ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ପ୍ରକି୍ରୟାରେ ସଂଶ୍ଳିଷ୍ଟ ହେବେ, ତେବେ ଏହି ବ୍ୟବସ୍ଥା ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ହୋଇପାରିବ ।
ଯେଉଁଠାରେ ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ଅଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭାଗୁଡିକ ଏବଂ କ୍ଷେତି୍ରୟ ପରିଷଦଗୁଡିକ ସହିତ ସହଯୋଗକରିବା ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରାଥମିକ ଚିନ୍ତନ ଗୁଡିକମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ହେବ, ସେଠାରେ ଆପଣଙ୍କ ସହାୟକ ମଣ୍ଡଳ ସଦସ୍ୟଙ୍କ ପାଇଁ ଏହା ଆବଶ୍ୟକ ଅଟେ ଯେ, ସେ ତାଙ୍କର ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଶକ୍ତି ସ୍ଥାନୀୟ ସ୍ଥରର ସଂଖ୍ୟାଗତ କ୍ଷମତାକୁ ବଢାଇବାପାଇଁ ଲଗାଇବେ, ଯେଉଁଠାରେ ସାମୁଦାୟିକ ନିର୍ମାଣର ଆହ୍ୱାନ ସ୍ୱୟଂ ନିଜ ରୂପରେ ବଳ ଦେଇଥାଏ । ଏହି କଥାର ଦୂରଦର୍ଶୀ ଭାବନା କରିବାରେ ଆପଣମାନଙ୍କ ସହାୟତା ପାଇଁ ସବୁଠାରେ ବିଶେଷକରି ବୃହତ ସ୍ତରିୟ ସଂପ୍ରସାରଣ ଓ ସୁଦୃଢୀକରଣ ପକି୍ରୟକୁ ଅନୁଭବ କରିବା କ୍ଲଷ୍ଟରଗୁଡିକରେ ସହାୟକ ମଣ୍ଡଳ ସଦସ୍ୟ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ସହକାରୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଆଗକୁ ଯାହା ରହିଛି, ଅମେ ପ୍ରଥମେ ଆପଣଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱର ସେହି ଗ୍ରାମୀଣ କ୍ଷେତ୍ରଗୁଡିକରେ ଥିବା ସ୍ଥାନୀୟ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭାଗୁଡିକର ବିକାଶ ଉପରେ ବିଚାର କରିବା ପାଇଁ କହିବୁ ଯେଉଁଠାରେ ଏଭଳି ଅଧିକାଂଶ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିବ ।
ଯେମିତିକି ଆପଣ ଜାଣିଛନ୍ତି, କେତେକ ଗ୍ରାମ ଏବଂ ଗୋଟିଏ କିମ୍ବା ଦୁଇଟି ସହର ନେଇ ଗଠିତ ଗ୍ରାମୀଣ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଯେଉଁଭଳି ଭାବରେ ଏକ ସଘନ ବିକାଶ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମର ସ୍ୱରୂପ ସ୍ଥାପିତ ହୋଇଆସୁଛି, ସେହିଭଳି ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ପ୍ରଚେଷ୍ଠା କିଛି କ୍ଷେତ୍ର ମଧ୍ୟରେ ସୀମିତ ରହିଯାଉଛି । କିନ୍ତୁ ଥରେ ମାତ୍ର ଏହି ସ୍ୱରୂପ ସ୍ଥାପିତ ହୋଇଗଲେ ତାହାକୁ ଗୋଟେ ପରେ ଆଉ ଗୋଟେ ଗ୍ରାମରେ ଦୃତ ଭାବରେ ବିକଶିତ କରାଯାଇପାରିବ, ଯେପରିକି ଉକ୍ତ ବର୍ଷରେ ଆମ୍ଭ “ରିଜ୍ଭାନ” ର୍ବାାରେ କୁହାଯାଇଅଛି । ପ୍ରଥମରୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସ୍ଥାନୀୟ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭାଗୁଡିକ ଅବସ୍ତିତିରେ ଆସୁଅଛି, ମାତ୍ର ତାହାର ସ୍ଥାୟୀ ବିକାଶ ଏକ ଏପରି ପଥରେ ଆଗକୁ ଗତିକରେ ଯାହାକି ଗ୍ରାମଗୁଡିକରେ ପରିସ୍ଫୁଟ ହୋଇଥିବା ବିକାଶର ଏହି ନୂତନ ପକ୍ରିୟା ସହିତ ସମାନ୍ତରାଳ ଭାବରେ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ଏହା ସହିତ ଘନିଷ୍ଠ ସମ୍ପର୍କରେ ଜଡିତ ହୋଇଥାଏ ତଥା ଏହି ପକ୍ରିୟାର ଅନ୍ୟ ବିଭାଗଗୁଡିକୁ ସମାନ ଭାବରେ ସ୍ଥାନୀୟ ଅଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭାର ବିକାଶକୁ କ୍ଷମତା ନିର୍ମାଣର ସନ୍ଦର୍ଭରେ ସବୁଠାରୁ ଉମ ଭାବରେ ଜାଣିହେବ ।
ପ୍ରାରମ୍ଭରୁ ଯାହା ଘଟିବା ଉଚିତ୍ ତାହା ତୁଳନାତ୍ମକ ରୂପରେ ସିଧାସଳଖ ଭାବରେ ହୋଇଥାଏ, ଗ୍ରାମାଳରେ ଦୃଢୀଭୂତ ହେଉଥିବା ବିକାଶ ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା, ଯାହାକି ମୈାଳିକ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଦସ୍ୟଙ୍କର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଅଶଂଗ୍ରହଣରେ ଉତ୍ପର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଥାଏ । ଯାହା ଏପରି ଏକ ସାମୁହିକ ଚେତନାରେ ସ୧ିଳିତ ହୋଇଯିବା ଉଚିତ୍, ଯାହାକୁ କି ଘଟୁଥିବା ପରିର୍ବନର ସ୍ୱରୂପକୁ ବୁଝିବା ସାଥେ ସାଥେ ତାହାକୁ ପରିବର୍ଦ୍ଧିତ କରିବାରେ ସ୍ଥାନୀୟ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭାର ର୍କବ୍ୟକୁ ମଧ୍ୟ ବୁଝି ପାରିବ । ନିଃସନେ୍ଦହଭାବରେ ପ୍ରଶାସନିକ କାର୍ଯ୍ୟ ଉପରେ ଅଳ୍ପ ବହୁତ ଧ୍ୟାନ ନିକ୍ଷେପ କରିବାକୁ ପଡିବ । ଉଦାହରଣସରୁପ, କିଛି ପରିସୀମା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନିୟମିତ ରୂପରେ ପରିଦର୍ଶନନ କରିବା, ଉନ୍ନବିଶଂ ଦିବସୀୟ ସହଭୋଜୀ ସଭା ଆୟୋଜନ କରିବା ଏବଂ ପବିତ୍ର ଦିବସ ପାଳନ କରିବା ପାଇଁ ଯୋଜନା କରିବା । ଏକ ସ୍ଥାନୀୟ ପାଣ୍ଠି ସ୍ଥାପନ କରିବା ଏବଂ ବାହ’ଈ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ଅନୁସାରେ ବାର୍ଷିକ ନିର୍ବାଚନ କରିବା । କିନ୍ତୁ ଏପରି ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ସହିତ ଜଣେ ସହାୟକ ମଣ୍ଡଳ ସଦସ୍ୟଙ୍କର ସହକାରୀଙ୍କ ଠାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ପ୍ରୋସôାହନ ଦ୍ୱାରା ସ୍ଥାନୀୟ ଆଧ୍ୟାମିôକ ସଭା ପାଇଁ ବାହ’ଈ ସାମାଜିକ ଜୀବନ ସହିତ ସେହି ସମୟରେ ଜଡିତ ଗୋଟିଏ ବା ଦୁଇଟି ଏପରି ବିଶେଷ ପ୍ରସଙ୍ଗ ଉପରେ ଏକ ସଂସ୍ଥା ରୂପେ ପରାମର୍ଶ କରିବା କଠିନ ହେବ ନାହିଁ । ଯେପରି ପ୍ରଥମ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ-ପଠ୍ୟକ୍ରମକୁ ଅଧ୍ୟୟନ କରିସାରିଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିମାନଙ୍କ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରେ ଗା୍ରମର ଭକ୍ତିମୂଳକ ସ୍ୱରୂପକୁ କିଭଳି ପରିର୍ବି କରାଯାଇଛି ! ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ପାଠ୍ୟକ୍ରମ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରସ୍ତୁତ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କିଭଳି ଶିଶୁ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ନୈତିକ ଶିକ୍ଷା ଦିଆଯାଇଛି ;କିଶୋର ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଶକ୍ତିକରଣ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଦ୍ୱାରା ସେମାନଙ୍କ କ୍ଷମତାର ଉପଯୋଗ କିଭଳି କରାଯାଇଛି; ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପରସ୍ପର ଗୃହ ପରିଦର୍ଶନରେ ସମାଜର ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଏବଂ ସାମାଜିକ ଢାା କିଭଳି ସୁଦୃଢ ହେଉଛି । ଯେତେବେଳେ ସ୍ଥାନୀୟ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭା ଏପରି ବାସ୍ତବ ବିଷୟଗୁଡିକ ଉପରେ ପରାମର୍ଶ କରୁଛି ଏବଂ ବିକାଶ ପ୍ରକ୍ରିୟାକୁ ପ୍ରେମ ଏବଂ ଧୈର୍ଯ୍ୟର ସହିତ ପୋଷଣ କରୁଛି, ସେତେବେଳେ ଆଳିକ ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ସମିତି ଏବଂ ତାଲିମ୍ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ସହିତ ତାହାର ସମ୍ବନ୍ଧ ଧିରେ ଧିରେ ଏକ ମିଳିତ ଉଦେ୍ଦଶ୍ୟରେ ସ୧ିଳିତ ହୋଇଯାଏ । ମାତ୍ର ଏହାଠାରୁ ଅଧିକ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଏହା ହେଉଛି ଯେ, ଏହା ଏପରି ଏକ ଧାରା ଆରମ୍ଭ କରିବ ଯାହା ଉପରେ ସେ ଅଦ୍ୱିତୀୟ ରୂପେ ସ୍ନେହମୟ ଏବଂ ବାସ୍ତବରେ ସହାୟକ ସମ୍ବନ୍ଧ ନିର୍ମାଣ କରାଯାଇପାରିବ, ଯାହା ସ୍ଥାନୀୟ ଅଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭାମାନ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ବିଶ୍ୱାସୀଙ୍କ ସହିତ ସ୍ଥାପନ କରିବା ଉଚିତ୍ ଏବଂ ଯାହାର ବର୍ଣ୍ଣନା ଧର୍ମର “ଅଭିଭାବକ”ଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ତାଙ୍କର କେତେଗୁଡିଏ ର୍ବାରେ ଦିଆଯାଇଛି ।
ସ୍ପଷ୍ଟ ରୂପରେ ବାର୍ଷିକ ଯୋଜନା ସହିତ ଜଡିତଥିବା ‘ବିଶେଷ ପ୍ରସଙ୍ଗ’ଉପରେ ପରାମର୍ଶ କରିବା ଓ ଶିକ୍ଷା ଲାଭ କରିବା; ଯାହାକି ଯେତେ ମଧ୍ୟ ନିର୍ଣ୍ଣାୟକ ହେଉନା କାହିଁକି, କ୍ଷମତା ନିର୍ମାଣର ସେହି ପକ୍ରିୟାରେ କେବଳ ଏକ ଦିଗକୁ ଦର୍ଶାଏ ଯେଉଁଥିରେ ସ୍ଥାନୀୟ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭାକୁ ସଂଶୀ୍ଲଷ୍ଟ ହେବା ଉଚିତ୍ । ଏହାର ସାମଗ୍ରିକ ବିକାଶର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ମହାତ୍ମା ଆବଦୋଲ୍-ବାହାଙ୍କ ସେହି ଆଦେଶକୁ ପାଳନ କରିଥାଏ । “ବିଚାରବିମର୍ଶଗୁଡିକୁ ଏପରି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ପ୍ରସ୍ତାବ”ମଧ୍ୟରେ ସୀମିତ ରଖିବା ଉଚିତ୍ ଯାହାକି ଆତ୍ମାଗୁଡିକର ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ, ଶିଶୁ ଶିକ୍ଷା ଶ୍ରେଣୀ, ଗରିବ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଦାରିଦ୍ର୍ୟରୁ ମୁକ୍ତି, ବିଶ୍ୱର ସମସ୍ତ ବର୍ଗର ଅସହାୟମାନଙ୍କୁ ସହାୟତା ପ୍ରଦାନ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଲୋକଙ୍କ ପ୍ରତି ଦୟାଦ୍ରତା, ଭଗବାନଙ୍କ ସୁରଭିକୁ ପରିବ୍ୟାପ୍ତ କରିବା ଏବଂ ତାଙ୍କର ପବିତ୍ର ବାଣୀର ସମ୍ପର୍କକୁ ସର୍ବତ୍ର ବ୍ୟାପ୍ତ କରିବା । ଏହାର ସ୍ଥାୟୀ ପ୍ରଗତୀ ପାଇଁ ସମାଜର ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ହିତସାଧନକୁ ପରିବୃଦ୍ଧି ପ୍ରତି ଅନମନୀୟ ବଚ୍ଚନବଦ୍ଧତା ଆବଶ୍ୟକ ରହିଛି ତଥା ବିକାଶ ପକ୍ରିୟାକୁ ନୈତିକ ପତନର ସେହି ଶକ୍ତିଠାରୁ ସୁରକ୍ଷିତ ରଖିବା ଲାଗି ସତର୍କ ରହିବା ଆବଶ୍ୟକ ଅଛି ଯିଏକି ଏହାକୁ ପଥରୋଧ କରିବାର ଭୟ ସୃଷ୍ଟି କରିଥାଏ । ତାଙ୍କର ଅବିରତ ପ୍ରଗତି ପାଇଁ ଉରଦାୟିତ୍ୱବୋଧ ଗ୍ରହଣ କରିବା ଦରକାର । ଯେଉଁମାନେ ବନ୍ଧୁ ପରିଜନଙ୍କ ସମ୍ପର୍କରେ ଆସିଯାଉଛନ୍ତି, ସେମାନେ ମୈାଳିକ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ସହିତ ସଂଶ୍ଲିଷ୍ଟ ଅଛନ୍ତି ତଥା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗ୍ରାମର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ସ୧ିଳିତ କରୁଥାନ୍ତି ଏବଂ ଆବ୍ଦୋଲ୍-ବାହଙ୍କ ଏହି ଅଶ୍ୱାସନାରେ ଅଟଳ ବିଶ୍ୱାସ ରଖିଥାନ୍ତି ତାଙ୍କର ଉରୋର ପରିପକ୍ୱତା ବୃଦ୍ଧି କରାଇଥାନ୍ତି । ସେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭାକୁ ନିଜର ଦେଖାଶୁଣା ଏବଂ ସୁରକ୍ଷାର ବାହୁ ପ୍ରଚ୍ଛାୟାରେ ଆଚ୍ଛାଦିତ କରିବେ ।
ସାମୁହିକ ଚେତନାରେ ଏହି ପରିବୃଦ୍ଧି, ସ୍ଥାନୀୟ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭାର ଆର୍ଥିକ, ସାମାଜିକ ଏବଂ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସମ୍ବଳଗୁଡିକର ସଠିକ୍ ଅନୁମାନ କରିବା ଏବଂ ଉପଯୋଗ କରିବାର ସାମର୍ଥ୍ୟ ସହିତ ଜଡିତ କରିବା । ସ୍ଥାନୀୟ ଆଧ୍ୟତ୍ମିକ ସଭା ଦ୍ୱାରା ଏହି ସମ୍ବଳଗୁଡିକର ଉପଯୋଗ କରିବା ବସତିସମୁଦାୟର କାର୍ଯ୍ୟକଳାପଗୁଡିକୁ ପରିବର୍ଦ୍ଧିତ କରିବା ତଥା ନିଜର ପ୍ରଶାସନିକ କାର୍ଯ୍ୟଗୁଡିକୁ ସମ୍ପାଦନ କରାଯାଇଥାଏ ଯେଉଁଥିରେ, ସମୟାନୁଯାୟୀ ସମିତିମାନଙ୍କର ବିବେକପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଯୁକ୍ତି ତଥା ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭାର କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ପାଇଁ ଭୈାତିକ ସୁବିଧାଗୁଡିକୁ ସାମିଲ କରାଯାଇପାରେ । ଏପରି କାର୍ଯ୍ୟରେ ବୃହତ ସଂଖ୍ୟକ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ସହଭାଗିତାରେ ସହାୟତା ପ୍ରଦାନ କରୁଥିବା ବାତାବରଣକୁ ନିର୍ମାଣ କରିବା ପାଇଁ ଏହାକୁ ସୁନି୧⁄୨ିତ କରିବା ପାଇଁ, ସେମାନଙ୍କ ଦକ୍ଷତା ଓ ପ୍ରତିଭାଗୁଡିକୁ ପ୍ରଗତିରେ ସଂଯୋଗକରିବାର ଏହି ସାମର୍ଥ୍ୟ ମଧ୍ୟ ସେତିକି ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ । ଏହି ସମସ୍ତ ସନ୍ଦର୍ଭରେ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭାମାନଙ୍କର ସର୍ବୋଚରେ ବସତିସମୁଦାୟର ସ୍ୱର୍ଗୀୟ କଲ୍ୟାଣ ରହିଛି ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ଏପରି ସମସ୍ୟା ଉପୁଯୁଛି ତାହାକୁ ଦୁରେଇବା ଅସମ୍ଭବ ମନେ ହେଉଛି ସେତେବେଳେ ତାହା କୈାଣସି ଗତିବିଧି ସମ୍ବନ୍ଧିତ ହେଉ ବା ବ୍ୟକ୍ତି ବିଶେଷଙ୍କ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ହୋଇଥାଉ । ଏହାର ସମାଧାନ ଏକ ସ୍ଥାନୀୟ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭା ଦ୍ୱାରା କରାଯିବ, ଯିଏକି ବସତିର ସଦସ୍ୟମାନଙ୍କ ବିଶ୍ୱାସକୁ ଏତେ ପୂର୍ଣ୍ଣମାତ୍ରାରେ ହାସଲ କରିସାରିଛି ଯେ, ସହାୟତା ପାଇଁ ସ୍ୱଭାବିକ ଭାବେ ତା ଆଡକୁ ଅନାଉଛନ୍ତି । ଏହାର ଅର୍ଥ ବିଶ୍ୱାସୀମାନଙ୍କୁ ପକ୍ଷପାତିତା ମାନସିକତାର ବିଭାଜନାତ୍ମକ ପଦ୍ଧତିଠାରୁ ଦୁରରେ ରହିବାପାଇଁ କିପରି ସହାୟତା ଦିଆଯାଇପାରିବ, ଅତ୍ୟନ୍ତ ଅସୁବିଧା ସୃଷ୍ଟିକାରୀ ଜଟିଳ ଓ କକିତ ପରିସ୍ଥିତିରେ ମଧ୍ୟ ଏକତାର ବୀଜକୁ ଖୋଜି ବାହାର କରିବା ପାଇଁ ଏବଂ ନ୍ୟାୟର ମାନଦଣ୍ଡକୁ ବଜାୟ ରଖିବା ସହିତ ସେମାନଙ୍କୁ ଧିରେ ଧିରେ ଓ ପ୍ରେମପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ କିପରି ପୋଷଣ କରାଯାଇପାରିବ, ସ୍ଥାନୀୟ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭା ନିଜର ଅନୁଭବ ଦ୍ୱାରା ଶିକ୍ଷାର୍ଜନ କରିନେଇଛି ।
ପୂର୍ବରୁ ଆମ୍ଭେ ସଂକେତ ଦେଇଥିଲୁ ଯେ, ଯେଉଁଭଳି ଭାବରେ ବସତିସମୁଦାୟର ଆକାର ପ୍ରକାର ତଥା ଜୀବନୀ-ଶକ୍ତି ବନାଇ ରଖିବାର କ୍ଷମତା ବଢିବ, ସେହିଭଳି ବନ୍ଧୁଗଣ ସମାଜର ଜୀବନଶୈଳୀରେ ମଶିବାରେ ଲାଗିବେ ଏବଂ ସେହି ପଦ୍ଧତିରୁ ଲାଭ ଉଠାଇବାରେ ସମ୍ନୁଖୀନ ହେବେ । ବିବିଧ ସମାସ୍ୟାର ସମାଧାନ କରିବା ପାଇଁ ବିକଶିତ ହେବେ, ଯାହାର ସମୁଖିନ ହେବା ସେମାନଙ୍କର ଗ୍ରାମବାସୀଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କରାଯାଉଅଛି । ସାମଞ୍ଜସ୍ୟତାର ସେହି ପ୍ରଶ୍ନ ଯାହା, ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥିବା ବିକାଶ ପାଇଁ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ ଓ ଯୋଜନାର କାର୍ଯ୍ୟରେ ବିକାଶଶୀଳ ହେବାପାଇଁ ସଠିକ୍ ଆଧାର ଭୁକ୍ତ ଅଟେ । ଯେବେ ମିତ୍ରଗଣ କାର୍ଯ୍ୟ ସମୀକ୍ଷା ଓ ପରାମର୍ଶର ଏକ ପକ୍ରିୟା ର ମାଧ୍ୟମରେ ସ୍ଥିତିର ସୁଧାରତା କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରଭୁ ଧର୍ମର ଦକ୍ଷତା ହାସଲ କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରୟାସ କରିବେ, ଠିକ୍ ଏହା ସୁନି୧⁄୨ିତ କରିବା ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କର ପ୍ରୟାସ ଓ ନିଷ୍ଠାର ସହିତ ବୁଝାବଣା ନ ହେଉ, ଯାହାଫଳରେ ବହୁତ କିଛି ଦାୟିତ୍ୱ ସ୍ଥାନୀୟ ସଭାରେ ଆସିବ -ପରିଯୋଜନାର ସମମ୍ପାଦକ ରୂପରେ ନୁହେଁ, କିନ୍ତୁ ନୈତିକ ଅଭିଯାନର ଆହ୍ୱାନ ରୂପେ ।
ଆମ୍ଭର ରିଜ୍ଭାନ୍ ର୍ବାାରେ ଗ୍ରାମାଳମାନଙ୍କରେ ସାମାଜିକ କାର୍ଯ୍ୟର କେତେକ ବିଶେଷତାଗୁଡିକୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇଛି ଏବଂ ସେଗୁଡିକର ର୍ସାବଳୀକୁ ମାନିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଗୋଟିଏ ଗ୍ରାମରେ ସାଧାରଣରତଃ ଛୋଟଧରଣର କାର୍ଯ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହେବା ସହଜ ଅଟେ । ବୋଧହୁଏ, ବନ୍ଧୁମାନେ ଦଳଗତ ଭାବରେ ପ୍ରବେଶ କରିବା ଫଳରେ ପ୍ରତ୍ୟେକେ ଗୋଟିଏ ସ୍ୱତବ ସାମାଜିକ କିମ୍ବା ଅର୍ଥନୈତିକ ଆବଶ୍ୟକତାକୁ ଏହା ଚିହ୍ନିତ କରାଇଥାଏ ତଥା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଗୋଟିଏ ଲେଖାଏଁ ଯଥାଯୋଗ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟାବଳୀର ଏକ ସରଳ ପ୍ରକ୍ରିୟାକୁ ଆଗେଇ ନେଇଥାଏ । ଉନ୍ନବିଂଶ ଦିବସୀୟ ସହଭୋଜି ସଭାରେ ବିଚାରବିମର୍ଶ ଦ୍ୱାରା ଏକ ଗଠନମୂଳକ ଭାବପ୍ରକାଶକୁ ପ୍ରାପ୍ତି ନିମି ବସତିସମୁଦାୟର ବିକଶିତ ଧାରାର ସାମାଜିକ ସଚେତନତା ପାଇଁ ଏକ ସ୍ଥିତି ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥାଏ । ଯେକୈାଣସି ପ୍ରକାର କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ତ୍ୱରାନ୍ୱିତ କଲେ ହେଁ ସ୍ଥାନୀୟ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭା ନି୧⁄୨ିତ ଭାବରେ ଆସନ୍ନ ବିପିଗୁଡିକ ପ୍ରତି ସତର୍କ ରହି ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଯଦି ଆବଶ୍ୟକ ହୁଏ, ଉଚ୍ଚକୋଟିର ପ୍ରକଳ୍ପଗୁଡିକୁ ଆକର୍ଷଣୀୟ ଭାବରେ ଭାବପୂର୍ଣ୍ଣତାରେ ଅଗେଇନେବାକୁ ହେବ ଯାହାଫଳରେ ଶକ୍ତିଚୟ ପୁଞ୍ଜିଭୂତ ହେବ । ବାହ’ଈ ନୀତିନିୟମ ଆଧାରରୁ ନିର୍ଝରିତ ହୋଇ ଆର୍ଥିକ ସହାୟତାମାନ ରୁଦ୍ଧିମନ୍ତ ହେବ । ଗ୍ରାମର ସାଂସ୍କୃତିକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମକୁ ସସ୧ାନେ ନୀତିନିୟମାବଳୀ ଅନୁସୃତରେ ପ୍ରୋସôାହନ ପ୍ରଦାନ କରିବାକୁ ହେବ । କାଳକ୍ରମେ ଗ୍ରାମରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ପ୍ରଣାଳୀର ଶକ୍ତି ବିକାଶ ଲାଭ କରିବ । ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷମାନଙ୍କଠାରେ ଏହା ସୃଷ୍ଟି କରିଥିବା ତତୋଧିକ ଯୋଗ୍ୟତାଗୁଡିକ ବଳରେ ସେମାନେ ସୁଯୋଗ ଲାଭ କରିବେ । ପ୍ରଭାବପୂର୍ଣ୍ଣ କାର୍ଯ୍ୟ ତଥା ପଦ୍ଧତିଗୁଡିକ ସେମାନଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ପ୍ରମାଣିତ ହେବ । ବାହ’ଈ ପ୍ରେରଣା ପ୍ରାପ୍ତ ସଂସ୍ଥା ଜରିଆରେ ସେମାନଙ୍କୁ ଆହୁରି ବିକାଶର ଶିଖର ଦେଶରେ ପହିବାର ଅଭୂତପୂର୍ବ ଅନୁଭୁତିମାନ ଅବଶ୍ୟ ପା୍ରପ୍ତ ହୋଇପାରିବ । କ୍ଲଷ୍ଟର ସ୍ତରରେ ସହାୟତାର ହାତ - ଆମ୍ଭର ସାମାଜିକ ଓ ଅର୍ଥନୈତିକ ବିକାଶର କାର୍ଯ୍ୟାଳୟରୁ ସୁପରିଚିତି ଲାଭ କରିବ । ଯାହାହେଉ, ସ୍ଥାନୀୟ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭା ସ୍ଥାନୀୟ ସ୍ତରରେ ସାମାଜିକ ଓ ରାଜନୀତିକ ଗଠନ ପ୍ରକ୍ରିୟାଗୁଡିକ ସହିତ ପାରସ୍ପରିକ ସମ୍ପର୍କ ରକ୍ଷାକରିବା ଦିଗରେ ଶିଖିବାକୁ ହେବ, ଧିରେଧିରେ ଗ୍ରାମର ବିକାଶ ଦିଗରେ ଏହା କାର୍ଯ୍ୟକରୁଥିବାର ପ୍ରଭାବ ଏବଂ ଧର୍ମର ଉପସ୍ଥିତିକୁ କ୍ରମବର୍ଦ୍ଧମାନ ସଚେତନତା ସମସ୍ତଙ୍କଠାରେ ଜାଗରୁକ ଭାବରେ ପରିଲକ୍ଷିତ ହେବ ।
ବିଗତ ପୂର୍ବ ପରିଚ୍ଛେଦଗୁଡିକରେ ଯାହାସବୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇଛି ତାହା ଅଳ୍ପ କେତେକ ଗୁଣାବଳୀ ମାତ୍ର ଉପସ୍ଥାପନ କରାଯାଇଛି ଯାହାକି ବିଶ୍ୱର ଅଧିକାଂଶ ଗ୍ରାମମାନଙ୍କରେ ଅବସ୍ଥିତ ଥିବା ସ୍ଥାନୀୟ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭାଗୁଡିକ ଧିରେ ଧିରେ ବସତିସମୁଦାୟର ଆବଶ୍ୟକତାଗୁଡିକୁ ସେବା କରିବାରେ ବିକଶିତ ହେବେ । ଯେଉଁ ବସତିସମୁଦାୟଗୁଡିକ ସୁବିସ୍ତୃତ ସଂଖ୍ୟାରେ ଧର୍ମକୁ ଗ୍ରହଣ କରୁଅଛନ୍ତି ସେମାନେ ଯେତେ ଅଧିକ ବୃଦ୍ଧି ପ୍ରାପ୍ତ ଭାବରେ ସେମାନଙ୍କର ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ଦକ୍ଷତା ଓ ସାମର୍ଥ୍ୟଗୁଡିକୁ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିବେ, ସେତେ ଅଧିକ ସଂଖ୍ୟାରେ ସେମାନଙ୍କର ସଦସ୍ୟବୃନ୍ଦ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଗ୍ରାମ ଅଧିବାସୀମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା “ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପରମ କରୁଣାମୟଙ୍କ ବିଶ୍ୱସ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତିମାନଙ୍କ ସଦୃଶ “ଦେଖିବାକୁ ମିଳିବେ । ଏହିପରି ଭାବରେ ଏହି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭାଗୁଡିକ ଗୋଟିଏ ଲେଖାଏଁ “ପ୍ରଜ୍ଜ୍ୱଳିତ ପ୍ରଦୀପ ତଥା ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ଉଦ୍ୟାନ ସଦୃଶ, ଯେଉଁଠାରୁ ପୁଣ୍ୟତାର ସୁଗନ୍ଧ ସମସ୍ତ ଅଳକୁ ପରିବ୍ୟାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ଜ୍ଞାନର ଆଲୋକ ସକଳ ସୃଷ୍ଟ ବସ୍ତୁଗୁଡିକ ଉପରେ ଆଲୋକପାତ କରିଥାଏ । ସେଗୁଡିକ ମଧ୍ୟରୁ ଜୀବନର ଚେତନା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିଗକୁ ବହିଯାଇଥାଏ ।
ଅବଶ୍ୟ, ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ସମସ୍ତ ସ୍ଥାନୀୟ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭାଗୁଡିକ ପ୍ରତି ସମାନଭାବରେ ସେହି ଉଚ୍ଚଭାବାପନ୍ନ ଦୃଷ୍ଟି ପ୍ରଯୋଜ୍ୟ ଅଟେ । ଏପରିକି ଏକ ବିଶିଷ୍ଟ ପ୍ରଧାନ ନଗର ଅଳରେ, ଗୋଟିଏ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭାର ପ୍ରାକୃତିକ ବିକାଶ ଉପରୋକ୍ତ ଭାବେ ଦର୍ଶାଯାଇଥିବା ସଭା ସଦୃଶ ମୈାଳିକତଃ ସମାନ ଅଟେ । ମୂଖ୍ୟତଃ ସେଗୁଡିକର ତାରତମ୍ୟ ଜନସଂଖ୍ୟାର ପରିମାଣ ତଥା ବିବିଧତା ଉପରେ ଦେଖାଦେଇଥାଏ । ପ୍ରଥମଟି ଆବଶ୍ୟକ କରିଥାଏ- ବିକାଶର ଅବସ୍ଥିତି ଅନୁଯାୟୀ, ପଡୋଷୀ ପରିସର ଅଧିକ୍ଷେତ୍ର ସହିତ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭାର ଅଳ-ସୀମାର ବିଭାଗିକରଣ ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକଟିରେ ଧର୍ମର ବ୍ୟାପାରାବଳୀକୁ ପରିଚାଳିତ କରିବା ପାଇଁ ନିର୍ମାଣ ପଦ୍ଧତିଗୁଡିକର କ୍ରମ ବର୍ଦ୍ଧିତ ପରିଚୟ ପ୍ରଭୃତି । ଦ୍ୱିତିୟଟି ଆବଶ୍ୟକ କରିଥାଏ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭାର ଭୈାଗଳିକ ପରିସର ବହିର୍ଭୃତ ଅଗଣିତ ସାମାଜିକ ପରିସରରେ ଜଣାଶୁଣା ପରିଚିତି ଲାଭକରିବା ଆବଶ୍ୟକ ଅଟେ, ଯେଉଁଥିରେ ଲୋକସଂଖ୍ୟାର ଗୋଷ୍ଠୀସମୁଦାୟ ଏକତ୍ର ଆସିଥାନ୍ତି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ଯଥାସମ୍ଭବ, ନୀତିଶିକ୍ଷାଗୁଡିକରେ ଉପବିଷ୍ଟଥିବା ବିଜ୍ଞତାକୁ ଅର୍ପଣ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ହୋଇଥାଏ । ପୁନଃ୧⁄୨, ଏକ ନଗର ବା ସହର ଅଳରେ ଆନୁଷ୍ଠାନିକ ଗଠନ ପ୍ରଣାଳୀଗୁଡିକ – ସାମାଜିକ, ରାଜନୀତିକ ତଥା ସାଂସ୍କୃତିକ ଯେଉଁଥିରେ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭା ନିୟୋଜନର ରୀତିକୁ ଜାଣିବା ଉଚିତ୍, ଯାହାର ପରିସର ସୁବିସ୍ତୃତ ତଥା ସଂଖ୍ୟାରେ ସୁଦୀର୍ଘ ଅଟେ ।
ବାହ’ଈ ଅନୁଷ୍ଠାନରେ ସେବା
ଆଗାମୀ ପା ବାର୍ଷିକ ଯୋଜନା ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରଭୁଧର୍ମ ପ୍ରଶାସନିକ କାର୍ଯ୍ୟର ଯେଉଁ ବିକାଶ ଦେଖିବା ପାଇଁ ଆମେ ଇଚ୍ଛୁକଅଛୁ ତାହାର ଏହି ପୃଷ୍ଠାରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରି, ଧର୍ମ ସଂରକ୍ଷକଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଏହି ସମ୍ବନ୍ଧରେ ବାରମ୍ବାର ଦିଆଯାଇଥିବା ଚେତାବନି ମନରେ ଆସେ । ସେ କହିଥିଲେ କି “ଆସ ଆମେ ଧ୍ୟାନରେ ରଖିବା ଯେ ପ୍ରଭୁଧର୍ମର ପ୍ରଶାସନିକ ଯବକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣତା ଦେବାପାଇଁ ଆମର ଗଭୀର ଚିନ୍ତାରେବି କେଉଁଠି ଆମେ ସେହି ଦିବ୍ୟ ଉଦେ୍ଦଶ୍ୟକୁ ଆଖିର ଆଢୁଆଳରେ ରଖିବା ଉଚି୍ତ ନୁହେଁ । ଯାହାପାଇଁ ଏହା ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଛି । “ସେ ବାରମ୍ବାର ଏହାକୁ ଦୋହରାଉଛନ୍ତି ଯେ ବାହ’ଈ ପ୍ରଶାସନିକ ଯବକୁ ଏକ ମାଧ୍ୟମରେ ବୁଝିବା ଦରକାର, ଏହା ଏକମାତ୍ର ନିଜ ମଧ୍ୟରେ ପରିସମାପ୍ତି ନୁହେଁ । ସେ ସ୍ପଷ୍ଟ କରାଇଦେଇଛନ୍ତି ଯେ ଏହାର ଉଦେ୍ଦଶ୍ୟ ହେଉଛି “ଏକ ଦ୍ୱିପାକ୍ଷିକ ଲକ୍ଷକୁ ପୂରଣ କରିବା ।” ଏକ ପକ୍ଷରେ “ଏହାର ଉଦେ୍ଦଶ୍ୟ”ଏପରି ଏକ ରୂପରେଖ ଅନୁସାରେ ପ୍ରଭୁଧର୍ମର ସ୍ଥାୟୀ ଏବଂ କ୍ରମବିକାଶ ହେବା ଦରକାର, ଯାହା ବିସ୍ତୃତ, ସାମର୍ଥିତ ଏବଂ ସାର୍ବଭୈାମ ଅଟେ । ଅନ୍ୟ ପକ୍ଷରେ ଏହାକୁ “ଏହି କାର୍ଯ୍ୟର ଆଭ୍ୟନ୍ତରିଣ ସୁଦୃଢୀକରଣକୁ ସୁନି୧⁄୨ିତ କରାଇବା ଦରକାର ଯାହାକୁ ହାସଲ କରାଯାଇସାରିଛି ।” ଏବଂ ଆମକୁ ଆହୁରି ବୁଝାଇଛନ୍ତି ଯେ “ଏହାକୁ ସେହି ପ୍ରେରଣା ପ୍ରଦାନ କରିବା ଉଚିତ୍, ଯେଉଁଥିରେ ପ୍ରଭୁ ଧର୍ମରେ ନିହିତ ସୃଜନାତ୍ମକ ଶକ୍ତି ସୃଷ୍ଟି ହୋଇପାରିବ, ଏକ ନି୧⁄୨ିତ ରୂପ ଧାରଣ କରିପାରିବ ଏବଂ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କ ଜୀବନ ଓ ଆଚରଣକୁ ଗଢି ତୋଳିପାରିବ ତଥା ବାହ’ଈ ସମାଜକୁ ପରିପୂଷ୍ଟ କରିଥିବା ବିଭିନ୍ନ ତ୍ୱଗୁଡିକ ମଧ୍ୟରେ ବିଚାରଧାରାଗୁଡିକୁ ଆଦାନ ପ୍ରଦାନ ମାଧ୍ୟମରେ ଏବଂ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପଗୁଡିକର ସମନ୍ୱୟ ପାଇଁ ଏକ ମାଧ୍ୟମ ଭଳି କାମ କରିପାରିବ ।
ଆମ୍ଭର ଏହା ହାର୍ଦ୍ଧିକ ଅଭିନନ୍ଦନ ତଥା ଅଶା ଯେ ଆଗାମୀ ଯୋଜନା କାଳରେ ଆଳିକ ସ୍ତରରୁ ଆରମ୍ଭକରି ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ସ୍ତର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସ୍ତରରେ ବାହ’ଈ ପ୍ରଶାସନର ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଏବଂ ସାମଞ୍ଜସ୍ୟପୂର୍ଣ୍ଣ ବିକାଶକୁ ଆଗେଇ ନେବାରେ ନିଜର ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରେ ନିଜ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ସହାୟତା ପ୍ରଦାନ କରିବାପାଇଁ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ଚେଷ୍ଟା କରିବେ ଯଦ୍ଦ୍ୱାରା ସେମାନେ ନିଜ କାର୍ଯ୍ୟକୁ ବିକାଶର ସେହି ଦୈବିକ ପ୍ରକିୟାର ସନ୍ଦର୍ଭରେ ପ୍ରତିପାଦିତ କରିବେ ଯାହା ସାରା ଦୁନିଆରେ ପ୍ରବଳ ହେବାରେ ଲାଗିଛି । ଏହି ଆଶା ପୁର୍ଣ୍ଣ ହେବା ଅନୁମିତ ହୁଏଯେ, ପ୍ରାୟ ସବୁ କିଛି ତାହା ଉପରେ ନିର୍ଭର କରିଥାଏ କି, ଏପରି ସେବା ପ୍ରଦାନ କରିବା ପାଇଁ ଯେଉଁ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଆହ୍ୱାନ କରାଯାଇଛି, ସେ କୈାଣସି ସ୍ଥାନୀୟ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଭା ପାଇଁ ନିର୍ବାଚିତ ହୋଇଥାଉ ବା କୈାଣସି ଏଜେନ୍ସି ପାଇଁ ନିଯୁକ୍ତ ହୋଇଥାଉ ଅଥବା ଏକ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନର ସଂଯୋଜକ ରୂପେ ନାମିତ ହୋଇଥାଉ ବା ଏକ ସହକାରୀ ରୂପେ ନିଯୁକ୍ତ ହୋଇଥାଉ । ନିଜର ମହାନ ସୈାଭାଗ୍ୟକୁ ବୁଝିବା ଏବଂ ତାହାର ପରିସୀମାକୁ ଜାଣିବା, ଯିଏ ଏହି ସୈାଭାଗ୍ୟକୁ ତା’ ଲାଗି ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଛନ୍ତି ।
ପ୍ରଭୁ ଧର୍ମର ବିଭିନ୍ନ ଅନୁଷ୍ଠାନ ଏବଂ ଏଜେନ୍ସିଗୁଡିକରେ ସେବା ପ୍ରଦାନ କରିବା ବାସ୍ତବରେ ଏକ ଅତି ବଡ ସୈାଭାଗ୍ୟ କିନ୍ତୁ ଏହା ନୁହେଁ ଯେ ଯାହାକୁ ପାଇବା ପାଇଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ଚେଷ୍ଟା କରାଯିବ । ଏହା ହେଉଛି ଏକ ଏପରି ର୍କବ୍ୟ ଏବଂ ଦାୟିତ୍ୱ ଯାହାକୁ ପାଳନ କରିବା ପାଇଁ ଯେକୈାଣସି ସମୟରେ ତାହାକୁ ଆହ୍ୱାନ କରାଯାଇପାରେ । ଏହି କଥା ଅବଶ୍ୟ ଜାଣି ହେଉଛି ଯେ ଏହି ସମସ୍ତ ଲୋକମାନେ ଯେଉଁମାନେ ବାହ’ଈ ପ୍ରଶାସନ ସହିତ ସଂଲଗ୍ନ ଅଛନ୍ତି, ସେମାନେ ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବେ ଅନୁଭବ କରିବେ ଯେ କୈାଣସି ରୂପରେ ସେ ଏକ ଏପରି ଢାାର ଅଂଶ ହେବାପାଇଁ ବିଲକ୍ଷଣଯୁକ୍ତ ସ୧ାନ ମିଳିଛି ଯେଉଁଥିରେ ସେ ଏକ ମାଧ୍ୟମ ହୋଇଛି ଯାହାଦ୍ୱାରା ପ୍ରଭୁ ଧର୍ମର ଚେତନା ପ୍ରବାହିତ ହେବ । ପୁନଃ୧⁄୨ ତାହାକୁ ଏହା ମାନିନେବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ ଯେ ଏପରି ସେବା ତାହାକୁ ସେହି ଶିକ୍ଷଣ ପକ୍ରିୟାର ବାହାରେ କାର୍ଯ୍ୟକରିବାର ଅଧିକାର ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ ଯାହା ପ୍ରତ୍ୟେକ ସ୍ଥାନରେ ଦୃଢ ଭାବେ ଆଗେଇଚାଲିଛି ଏବଂ ସେ ଏହି ପ୍ରକାର ସେବାର ସ୍ୱାଭାବିକ ଆବଶ୍ୟକତାଠାରୁ ମୁକ୍ତ ଅଟେ । ନା ଏହା ମାନି ନେବା ଉଚିତ୍ ଯେ ପ୍ରଶାସନିକ ଅନୁଷ୍ଠାନଗୁଡିକର ସଦସ୍ୟତା ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଏହି ଅବସର ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ କି ସେ ପରମ ପବିତ୍ର ଗ୍ରନ୍ଥରେ ଅଭିଲିଖିତ କଥା ବିଷୟରେ ତଥା ଶିକ୍ଷାଗୁଡିକର ଲାଗୁ କରିବା ପ୍ରଣାଳୀ ବିଷୟରେ, ନିଜର ନିଜସ୍ୱ ଜ୍ଞାନକୁ ପ୍ରଚାର କରିବା ସହ ସମାଜର ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କୁ ସେହି ଦିଗକୁ ନେଇଯାଏ ଯାହା ତାହାର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ପସନ୍ଦ ଦ୍ୱାରା ନିର୍ଦ୍ଧରିତ ହୋଇଛି ।” ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସହରଗୁଡିକର ସଦସ୍ୟଗଣଙ୍କ ସମ୍ପର୍କରେ ଧର୍ମ ସଂରକ୍ଷକ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି ଯେ ସେମାନଙ୍କୁ ନିଜର ପସନ୍ଦ ଏବଂ ଅପସନ୍ଦ ଉପରେ, ନିଜର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସ୍ୱାର୍ଥ ଏବଂ ପ୍ରକୃତିଗୁଡିକ ଉପରେ କଦାପି ଧ୍ୟାନ ଦେବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ନିଜର ମସ୍ତିଷ୍କକୁ ସେହି ଉପାୟଗୁଡିକ ଉପରେ ସ୍ଥିର କରିବା ଉଚିତ ଯାହା ବାହ’ଈ ବସତିର କଲ୍ୟାଣ ଏବଂ ସୁଖରେ ସହାୟକ ଅଟେ ଏବଂ ଯାହା ସାମୁହିକ ହିତକୁ ଅଗ୍ରଗାମୀ କରାଏ । ବାହ’ଈ ଅନୁଷ୍ଠାନଗୁଡିକ, ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କର ମାର୍ଗଦର୍ଶନ କରିବାରେ ତଥା ବ୍ୟକ୍ତି ଏବଂ ବସତି ଉପରେ ନୈତିକ, ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଏବଂ ବୈାଦ୍ଧିକ ପ୍ରଭାବ ପକାଇବାର ଅଧିକାର ନି୧⁄୨ିତ ଭାବେ ରହିଥାଏ । ତଥାପି, ଏହିଭଳି କାର୍ଯ୍ୟଗୁଡିକୁ ଏହି ଭାବନାରେ ସମ୍ପାଦିତ କରାଯିବା ଉଚିତ୍, ବାହ’ଈ ଆନୁଷ୍ଠାନିକ ପରିଚୟରେ, ପ୍ରେମମୟ ସେବାର ମୁଳ ଭାବନା ବ୍ୟାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ । ଅଧିକାର ଏବଂ ପ୍ରଭାବକୁ ଏହି ଭଳି ଯୋଗ୍ୟ କରିବାର ଅର୍ଥ ସେହି ଲୋକମାନଙ୍କ ଆଡୁ ତ୍ୟାଗ କରାଯିବ ଯେଉଁଗୁଡିକୁ ପ୍ରଭୁଧର୍ମର କାର୍ଯ୍ୟକଳାପର ଅଭିବୃଦ୍ଧି ନି୧⁄୨ିତ କରାଯାଇଅଛି । ଅବଦୋଲ୍ବାହ କ’ଣ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କହିନାହାନ୍ତି କି “ଯେତେବେଳେ ଲୁହାର ପଥରଖଣ୍ଡକୁ ଖଣିଭାଟିରେ ପକାଯାଏ, ତାହାର ଲୈାହଗୁଣ ଯଥା, କଳାରଙ୍ଗ, ଶିତଳଗୁଣ ଏବଂ କଠିନତା ଯାହାକି ମାନବ ଜଗତର ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟତାର ପ୍ରତୀକ ଅଟେ,ସେଗୁଡିକ ଲୁକାୟିତ ହୋଇଯାଏ ତଥା ଉଭାନ ହୋଇଯାଏ । ପୁନ୧⁄୨ ଯେତେବେଳେ ଅଗ୍ନିର ବିଶେଷ ଗୁଣ ଯଥା ତାହାର ଲାଲ୍ ରଙ୍ଗ, ଉଷ୍ମତା ଏବଂ ତରଳତା ଯାହାକି ଦିବ୍ୟ ସାମ୍ରାଜ୍ୟର ଗୁଣଗୁଡିକର ପ୍ରତୀକ ଅଟେ, ସେଥିରେ ସ୍ପଷ୍ଟ ରୂପରେ ଦେଖାଯାଇଥାଏ ।” ଯେପରିକି ସେ ଦୃଢତାର ସହ କହିଛନ୍ତି ଏହି ସନ୍ଦର୍ଭରେ, ଅର୍ଥାତ୍ ମାନବଜାତିର ସେବାରେ ତୁମକୁ ନିଜର ପ୍ରାଣ ନିଃଶେଷ କରିଦେବା ଉଚିତ୍ । ଯେବେ ତୁମେ ସ୍ୱୟଂକୁ ସମର୍ପିତ କରିବ ସେେତେବେଳେ ଆନନ୍ଦିତ ହେବ ।
ପରମ ପ୍ରିୟ ବନ୍ଧୁଗଣ, ତୁମ୍ଭେମାନେ ଭଲ ଭାବେ ଜାଣିଛ ଯେ ଆମ୍ଭକୁ ଏହା ଦେଖି ଖୁସି ଲାଗୁଛି ଯେ, ଶିକ୍ଷଣ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆଗରେ ସେବା ଦେଉଥିବା ଆପଣଙ୍କ ସହାୟକ ସଦସ୍ୟଗଣ, ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କ ହୃଦୟ ଓ ଆମାôରେ ଭଗବତ ପ୍ରେମର ବହ୍ନିକୁ ପ୍ରଜ୍ଜୋଳିତ କରିବାକୁ, ଜ୍ଞାନ ପରିବର୍ଦ୍ଧିତ କରିବାକୁ ତଥା ଏକ ଶୁଦ୍ଧ ଓ ପ୍ରଶଂଶନୀୟ ଚରିତ୍ର ବିକଶିତ କରିବାର ପ୍ରୟାସଗୁଡିକରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସହାୟତା କରିବା ପାଇଁ ଆପଣଙ୍କ ର୍କବ୍ୟର କେତେ କୁଶଳତା ପୂର୍ବକ ସମ୍ପାଦନ କରାଯାଉଛି । ଯେବେ ଉର-ଆମେରିକାର ବାହ’ଈ ସମୁଦାୟ ଦିବ୍ୟ ଯୋଜାନାର ଫଳକଲିପିଗୁଡିକରେ ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଦ ହୋଇଥିବା ର୍କବ୍ୟଗୁଡିକୁ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ କରିବା ନିମନ୍ତେ ନିଜର ପ୍ରଥମ ସାତ ବାର୍ଷିକ ଯୋଜନା ଆରମ୍ଭ କଲେ, ଧର୍ମ ସଂରକ୍ଷକ ସେହି ଦେଶର ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ୨୫ ଡିସେମ୍ବର ୧୯୩୮ କୁ ଏକ ବହୁତ ବଡ ଏବଂ ମହାନ ସାମର୍ଥ୍ୟପୂର୍ଣ୍ଣ ପତ୍ର ସମ୍ବୋଧିତ କଲେ । ଯାହାକୁ ପରେ “ଞଷର ଇୟଙ୍ଖରଦ୍ଭଗ୍ଧ ଙଲ ଊସଙ୍ଖସଦ୍ଭର ହଙ୍କଗ୍ଦଗ୍ଧସମର” ନାମକ ଏକ ପୁସ୍ତିକା ପ୍ରକାଶିତ ହେଲା । ପ୍ରସ୍ତାବିତ କାର୍ଯ୍ୟର ସ୍ୱରୂପକୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରି ସେହି ପତ୍ରରେ ସେହିସବୁ ର୍ବାାଗୁଡିକର ଉଲ୍ଲେଖ କରାଗଲା ଯାହାର ବର୍ଣ୍ଣନା ଧର୍ମ ସଂରକ୍ଷକ ସମସ୍ତ ବାହ’ଈ କାର୍ଯ୍ୟଗୁଡିକର ସଫଳତାର ଆବଶ୍ୟକ ର୍ସ ରୂପରେ କହିଥିଲେ । ସେଥିରେ ସେ ସଂକେତ ଦେଇଥିଲେ ଯେ ଏହିମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ତିନୋଟି ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଏବଂ ଅତ୍ୟାବଶ୍ୟକ, ଭିନ୍ନତା ଦେଖାଯାଉଅଛି । ଆଚରଣରେ ଶୁଦ୍ଧତା, ଏକ ପବିତ୍ର ଏବଂ ପୁଣ୍ୟ ଜୀବନ, ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସରୁ ମୁକ୍ତି, ଆଜିର ଦୁନିଆର ପରିସ୍ତିତିକୁ ଦେଖିକରି ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ କ୍ଷେତ୍ରକୁ ବାହ’ଓଲ୍ଲହଙ୍କ ପ୍ରକଟିକରଣର ଚେତନାରେ ଭରିଦେବା ନିମନ୍ତେ ବାହ’ଈ ବସତିସମୁଦାୟର ନୈତିକ ଉଦ୍ୟମ ଜାରି ରହିଛି, ଧର୍ମ ସଂରକ୍ଷକଙ୍କ ଏହି ନିମ୍ନସ୍ଥ ର୍ବାାଗୁଡିକର ଅଭିପ୍ରାୟଗୁଡିକ ଉପରେ ଚିନ୍ତନ କରିବା ଦ୍ୱାରା ତୁମ୍ଭେମାନେ ଲାଭପ୍ରଦ ହେବ ।
ଶୁଦ୍ଧ ଚରିତ୍ର ସମ୍ବନ୍ଧରେ, ପରମ ଅଭିଭାବକ ଶୋଘି ଏଫେଣ୍ଡି କହନ୍ତି: “ନ୍ୟାୟ, ସାମ୍ୟ, ସତ୍ୟବାଦିତା, ସାଧୁତା, ନିରପେକ୍ଷ-ମନୋଭାବ, ନିର୍ଭରଶୀଳତା ତଥା ବିଶ୍ୱସ୍ତତା” ଏହିଗୁଣଗୁଡିକ “ବାହ’ଈ ବସତିସମୁଦାୟ ଜୀବନର ପ୍ରତିଟି ପଦକ୍ଷେପରେ ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟତା ପ୍ରତିପାଦନ କରିବା ଉଚିତ୍ ।” ଯଦିଓ ଏହାର ସମସ୍ତ ସଦସ୍ୟବୃନ୍ଦଙ୍କ ପ୍ରତି ଏଗୁଡିକ ପ୍ରଯୋଜ୍ୟ, ତଥାପି ଏହି ଆବଶ୍ୟକତାଗୁଡିକ ମୁଖ୍ୟତଃ, ସେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଆରୋପ କରି “ନିର୍ବାଚିତ ପ୍ରତିନିଧି ମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ କରିଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନେ ସ୍ଥାନୀୟ, ଆଳିକ ଅଥବା ରାଷ୍ଟୀ୍ରୟ ସ୍ତରର ଅନୁଷ୍ଠାନରେ ସଦସ୍ୟ ଅଛନ୍ତି ।” ସେମାନଙ୍କର ନୈତିକ ଶୁଦ୍ଧତାର ଜ୍ଞାନ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ- “ନୈତିକ ବିହୀନ କୁପ୍ରଭାବଗୁଡିକୁ ଯାହାକି ଦୁର୍ନୀତି ପ୍ରପୀଡିତ ରାଜନୀତିକ ଜୀବନ ଏତେ ଜଘନ୍ୟ ଭାବରେ ଦେଖାଦେଇଛିଯେ” ସେଗୁଡିକରୁ ଉର୍ଦ୍ଧରେ ରହିବା ବାନୀୟ । ପରମ ଅଭିଭାବକ ଏହି “ବିଚିତ୍ର ଓ ବିଶୃଙ୍ଖଳିତ ବିଶ୍ୱ ସମାଜରେ” “ଅପରିର୍ବିତ ନ୍ୟାୟର ଶାଶ୍ୱତ ଚିନ୍ତାଧାରା” ପାଇଁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଆହ୍ୱାନ କରିଅଛନ୍ତି ତଥା ଯୁଗାବାର ବାହ’ଓଲ୍ଲହ୍ ଏବଂ ମହାତ୍ମା ଆବ୍ଦୋଲ୍-ବାହାଙ୍କ ଲେଖାବଳୀରୁ ବ୍ୟାପକ ଭାବରେ ଉଦ୍ଧୃତାଶଂଗୁଡିକୁ ସାଧୁତା ଓ ବିଶ୍ୱସ୍ତତାର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ମାନଦଣ୍ଡଗୁଡିକ ଉପରେ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟି ଆକର୍ଷଣ ନିମି ଉଲ୍ଲେଖ କରିଅଛନ୍ତି । ସେହି ଅନୁଗାମୀମାନଙ୍କଠାରୁ ଆଗ୍ରହ ପ୍ରକାଶ ପାଇଲାଯେ ସେମାନେ ନିଜ ନିଜର ଜୀବନର ପ୍ରତ୍ୟେକ ମୁର୍ହୁରେ, - ନିଜର ବ୍ୟବସାୟୀକ ଆଦାନପ୍ରଦାନରେ, ନିଜ ପାରିବାରିକ ଜୀବନରେ, ସମସ୍ତ ପ୍ରକାରର କାର୍ଯ୍ୟରେ, ପ୍ରଭୁ ଧର୍ମ ନିମନ୍ତେ ତଥା ନିଜ ସହିତ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ଦିଆଯାଇଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ସେବାରେ, ଆଚରଣର ସୁଦ୍ଧତାରେ ପରିଚୟ ଦେବା । ପ୍ରଭୁଧର୍ମର ନିୟମାବଳୀ ଏବଂ ସିଦ୍ଧାନ୍ତଗୁଡିକ ଉପରେ ଆବଶ୍ୟକତାଗୁଡିକ ପାଳନ କରିବା । ଏହା ସ୍ପଷ୍ଟ ଅଛିଯେ ବର୍ଷ ମଝିରେ ସମସ୍ତ ସ୍ଥାନରେ ରାଜନୀତିକ ଜୀବନ ଏକ ବିପଦଜନକ ସ୍ଥିତିରେ ଗତିକରି ବିଗିଡି ଯାଇଛି । କାରଣ, ଶାସନକାଳର ଅବଧାରଣା ହିଁ ଅର୍ଥଭିତିକ କରାଯାଇଛି । କାହିଁକି ନା ପ୍ରଗତି ନାଁରେ ନୀତି ନିୟମଗୁଡିକୁ ଦରିଦ୍ର ଲୋକଙ୍କପାଇଁ ଆର୍ଥିକ ଅବସ୍ଥା ସ୍ୱଚ୍ଛଳ କରାଯାଉଛି ବାହାନାରେ କାରଣ ଦର୍ଶାଇ ସାମାଜିକ ଏବଂ ଅର୍ଥନୈତିକ ଢାାର କାର୍ଯ୍ୟକଳାପଗୁଡିକୁ ପ୍ରତାରଣା କରାଯାଉଛି । ସତରେ ଯଦି ପ୍ରଭୁ ଧର୍ମର ଉଚ୍ଚମାନଦଣ୍ଡକୁ ଏହିପରି ଭାବରେ ରଖିବାକୁ ହୁଏ ତେବେ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କଠାରୁ ସେତେ ଅଧିକ ପ୍ରୟାସର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ଆଜିର ଦୁନିଆରେ ଏହିପରି କେତେ ଅଧିକ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ଯେଉଁମାନେ ଅସାଧୁ ସେମାନଙ୍କୁ ପୁରଷ୍କୃତ କରାଯାଉଛି, ଯେଉଁମାନେ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାର ସେମାନଙ୍କୁ ଉସôାହିତ କରାଯାଉଛି, ଯେଉଁମାନେ ସତ୍ୟକୁ ଏକ ରାଜିନାମାର ବସ୍ତୁ ରୂପରେ ବୁଝୁଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଶଂସା କରାଯାଉଛି । ସମାଜର ଭିିଭୂମି ଦୁର୍ବଳ ହୋଇପଡିଛି ଏବଂ ବାହ’ଈ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପରେ ଯେଉଁମାନେ ସଂପୃକ୍ତ ଅଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ଦୃଢ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ । ନି୧⁄୨ିତ ହେବା ଆବଶ୍ୟକଯେ, ଏପରି ନ ହେଉକି ସ୍ୱାର୍ଥ ହିତରେ ଟିକିଏ ବି ଲକ୍ଷଣ ତାଙ୍କ ବିବେକକୁ ଦୁର୍ବଳ କରିନଦେଉ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ସଂସ୍ଥାର ସଂଯୋଜକ, ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରର ଶିକ୍ଷଣ ସମିତି ର ସଦସ୍ୟ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ସହାୟକ ମଣ୍ଡଳ ସଦସ୍ୟ ଆହୁରି ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କ ସହକାରୀବୃନ୍ଦ, ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକ ନିର୍ବାଚିତ ବା ନିଯୁକ୍ତ ସ୍ଥାନୀୟ, କ୍ଷେତ୍ରୀୟ, ଅଳିକ ଏବଂ ରାଷ୍ଟୀ୍ରୟ ବାହ’ଈ ସଂସ୍ଥାର ସମସ୍ତ ସଦସ୍ୟ/ସଦସ୍ୟା ନିଜ ହୃଦୟରେ ସେହି ନୈତିକ ଶୁଦ୍ଧତାର ଅଭିପ୍ରାୟ ଉପରେ ବିଚାର କରିବା ପାଇଁ ଧର୍ମ ସଂରକ୍ଷକଙ୍କ ଆଗ୍ରହର ମହ୍ୱକୁ ବୁଝିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଯାହାର ବର୍ଣ୍ଣନା ଏତେ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ କରାଯାଇଛି । ସେମାନଙ୍କ କର୍ମ ଏକ ଉଦାହରଣ ହେବା ତଥା ଥକି ଯାଇଥିବା ମାନବଜାତିକୁ ତାଙ୍କ ଉଚ୍ଚ ନୀତନିୟମ ଓ ତାଙ୍କ ଅନ୍ତରରୁ ଜାତ ହୋଇଥିବା ଶ୍ରେଷ୍ଠତାକୁ ମନେପକାଇବାରେ ସହାୟକ ହୋଇପାରିବ ।
ବାହ’ଈ ଧର୍ମର ସଫଳତା ନିମନ୍ତେ ଏହି ପବିତ୍ର ଜୀବନର ମହ୍ୱ ଉପରେ ଧର୍ମ ସଂରକ୍ଷକଙ୍କ ସ୍ପଷ୍ଟ ଓ ପ୍ରତକ୍ଷ୍ୟ ଟିପଣୀଗୁଡିକ ଯଥେଷ୍ଟ ଉପଯୋଗୀ ଅଟେ । “ଯାହାର ଅଭିପ୍ରାୟ ଏହାଯେ ବିନମ୍ରତା, ପବିତ୍ରତା, ସଂଯମତା, ଶାଳୀନତା ଏବଂ ସ୍ୱଚ୍ଛ-ବିଚାର ମତାମତ ପ୍ରଭୃତି ।” ଏମାନେ ନିଜ ଭାଷାରେ ସ୍ପଷ୍ଟବାଦି ଥିଲେ ଯେଉଁମାନେ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ଏପରି ଏକ ଜୀବନର ଆବଶ୍ୟକତା କରୁଥିଲେ ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ସେହି “ଅଭଦ୍ର ବ୍ୟବହାରଗୁଡିକ, ଖରାପ ଆଚରଣଗୁଡିକ, ମିଥ୍ୟା ମାନଦଣ୍ଡରେ ଦାଗହୀନ କରିବ । ଯାହାଙ୍କୁ ଏକ ସ୍ୱଭାବିକ ରୂପରେ ତୃଟିପୂର୍ଣ୍ଣ ନୈତିକହୀନ ଯବଣାଗୁଡିକୁ ସହିଯାଉଥିଲେ । ଏହି ଯବାଣାଗୁଡିକୁ ସେମାନେ ଏପରି ଦେଉଥିଲେ ଓ ଆହୁରି ମଧ୍ୟ ବଢାଉଥିଲେ ା” ଏଠାରେ ଆମକୁ ଆପଣଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ଏହି ପ୍ରଭାବର ପ୍ରମାଣ ଦେବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ ଯାହା ଏପରି ଏକ ତୃଟିପୂର୍ଣ୍ଣ ଯବଣା ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ମାନବଜାତି ଉପରେ ପଡୁଅଛି । ପୃଥିବୀର ଦୂରସ୍ଥ ସ୍ଥାନଗୁଡିକ ଏହାର ପ୍ରଲୋଭନରେ ମୋହିତ ହୋଇଗଲେଣି । ପୁଣି ବି ଆମେ ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ଏହା ଉପଲବ୍ଧି କରୁଅଛୁ ଯେ ବିଶେଷ ରୁପରେ ପବିତ୍ରତାର ବିଷୟ ଉପରେ ଅନୁଚ୍ଛେଦଗୁଡିକୁ ଉଲ୍ଲେଖ କରିବା । ଯୁବକମାନଙ୍କ ହୃଦୟ ଓ ମସ୍ତିଷ୍କ ଉପରେ ପ୍ରଭାବ ପକାଉଥିବା ଶକ୍ତିଗୁଡିକ ପ୍ରକୃତରେ କ୍ଷତିକାରକ ଅଟେ । ଯାହା ଉପରେ ଧର୍ମ ସଂରକ୍ଷକ ନିଜ ଆଗ୍ରହକୁ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ଉକ୍ରଟ ରୂପରେ ଦୃଷ୍ଟି ନିକ୍ଷେପ କରିଥିଲେ । ଶୁଦ୍ଧ ଏବଂ ପବିତ୍ର ହେବା ନିମନ୍ତେ କେବଳ ଏକ ସୀମିତ ସୀମାରେଖା ହିଁ ଏହି ଶକ୍ତିଗୁଡିକର ସ୧ୁଖିନ ହେବା, ତାଙ୍କୁ ସହାୟତା କରିବା ପାଇଁ ସଫଳ ପା୍ରପ୍ତି ହେବେ । ଏହି ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଯେଉଁ ର୍ବାାକୁ ବୁଝିବାର ଆବଶ୍ୟକ ଅଛି ତାହା ହେଉଛି ଅଭିଭାବକମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସ୍ୱୟଂ ନିଜ ଜୀବନ ନିମନ୍ତେ କରାଯାଉଥିବା ନିର୍ଣ୍ଣୟରେ ଯୁବକଙ୍କ ମନ କେଉଂ ସୀମା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରଭାବିତ ହେଉଅଛି, ଯେବେ ତାଙ୍କର ଏପରି ନିର୍ଣ୍ଣୟ, ଯେତେ ଅଜାଣତରେ, ଯେତେ ଭୋଳା ମନରେ, ଦୁନିଆର ଲାଳସାଗୁଡିକ ନଜରରୁ ଦୁର କରିବା , ଯେପରି ନିଜର ପ୍ରସଂଶା, ଗୁରୁଜନଙ୍କ ପୂଜା ,ବିଳାସବ୍ୟସନକୁ ଭଲ ପାଇବା, ଭଲ କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ଆସକ୍ତି, ହିଂସାର ପ୍ରଶଂସା, ଏବଂ ଆତ୍ମସନ୍ତୋଷ ନିମନ୍ତେ ଜିଜ୍ଞାସା । ଏଠାରେ ସ୍ୱୀକାର କରାଯିବା ଉଚିତ୍ ଯେ ସେହି ହତାଶ ଏବଂ ନିରାଶ ଯାହାର କାରଣ ଏତେ ସବୁ ଲୋକ କଷ୍ଟ ଭୋଗୁଛନ୍ତି, ଏକ ଏପରି ବାତାବରଣର ଆବଶ୍ୟକ ଅଛି ଯାହା ଏକ ସ୍ୱର୍ଗବ୍ୟାପୀ ଭୈାତିକବାଦରେ ମଜିଯାଇଛି । ପର ସନ୍ଦର୍ଭରେ ବନ୍ଧୁମାନେ ବହ’ଓଲ୍ଲହଙ୍କ ଏହି ର୍ବାାର ପ୍ରଭାବଗୁଡିକ ବୁଝିବା ଆବଶ୍ୟକ କାରଣ “ର୍ବମାନର ଶାସନ ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ସମାପ୍ତ କରିବା ଉଚିତ୍ । ଆହୁରି ମଧ୍ୟ ସେହି ସ୍ଥାନ ଉପରେ ଏକ ନୂତନ ବ୍ୟବସ୍ଥା ନିର୍ମାଣ କରାଯିବା ଉଚିତ୍ ।” ଆଜି ସାରା ଦୁନିଆରେ ଯୁବକମାନେ ଏହି ଯୋଜନାର ସବୁଠାରୁ ଉସôାହିତ ସମର୍ଥକ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ପ୍ରଭୂଧର୍ମରେ ସବୁଠାରୁ ସଫଳ ବିଜେତା ଅଟନ୍ତି । ଆମର ବିଶ୍ୱାସ ଅଛି ଯେ ବର୍ଷକୁ ବର୍ଷ ସେମାନଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ବଢୁଥିବ । ଏପରି ହେଉ, ତାଙ୍କର ପ୍ରତ୍ୟେକ, ଏକ ପବିତ୍ରତା ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଶୁଶୋଭିତ ଜୀବନର ପରିତୋଷତାକୁ ଜାଣିପାରିବେ ଏବଂ ପବିତ୍ରତା ମାଧ୍ୟମରେ ବହିଯାଉଥିବା ଶକ୍ତିଗୁଡିକର ସହାୟତା ପ୍ରାପ୍ତପାଇଁ ଶିଖିଯିବେ ।
ଏହା ଉପରେ ଧର୍ମସଂରକ୍ଷକ କୁସଂସ୍କାର ସମ୍ବନ୍ଧିତ ପ୍ରସଙ୍ଗକୁ ସମ୍ବୋଧିତ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ପରିସ୍କାର ଭାବେ କହିଛନ୍ତି, ଯେ ପ୍ରଭୂଧର୍ମର ଅନୁଗାମୀମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରକାର ଭେଦ ଓ ବିଭାଜନଗୁଡିକ ଯାହାକି ଧର୍ମର ଉଦେ୍ଦଶ୍ୟ, ସିଦ୍ଧାନ୍ତ, ଏବଂ ଆଦର୍ଶଗୁଡିକର ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ବିରୋଧ ଅଟେ । ସେ ସ୍ପଷ୍ଟ କରିଛନ୍ତି ଯେ ମିତ୍ରମାନଙ୍କ ”ବିଭିନ୍ନ ଜାତି, ବର୍ଗ, ସଂପ୍ରଦାୟ ବା ବର୍ଣ୍ଣର ଲୋକମାନଙ୍କ ସହ ନିଜ ବ୍ୟବହାରରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପରେ କୁସଂସ୍କାର ଠାରୁ ମୁକ୍ତ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ।” ସେଏହି ଜାତିୟ କୁସଂସ୍କାରର ବିଶେଷ ପ୍ରଶ୍ନଗୁଡିକୁ ଆଗରୁ ବ୍ୟାପକ ଭାବେ ଚର୍ଚ୍ଚା କରିଛନ୍ତି । ଯାହାର ପ୍ରଭାବ ସେ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି ଯେ “ଆମେରିକୀୟ ସମାଜର ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ସାମାଜିକ ଢାାକୁ ହିଁ ପ୍ରଭାବିତ କରିଥିଲା । ଆହୁରି ମଧ୍ୟ ତାହା ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ”କରିସାରିଥିଲା । ତଥା ଯାହାକୁ ସେମାନେ ସେହି ସମୟ ଦାବି କରିଥିଲେ, “ବାହ’ଈ ସଂପ୍ରଦାୟର ସମୀକ୍ଷାରେ ସେହି ବିକାଶ ର୍ବମାନସୁଦ୍ଧା ଆସୁଥିବା ସବୁଠାରୁ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଏବଂ ଆହ୍ୱାନପୂର୍ଣ୍ଣ ଘଟଣା ବୁଝିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଏହି ଆହ୍ୱାନର ସାମ୍ନା କରିବା ପାଇଁ ଆମେରିକୀୟ ରାଷ୍ଟ୍ର ଏବଂ ସେଥିରେ ବିକଶିତ ହେଉଥିବା ବାହ’ଈ ସମାଜ ଦ୍ୱାରା କରାଯାଉଥିବା ଉପାୟଗୁଡିକର ଶକ୍ତି ଏବଂ ଦୁର୍ବଳତାଗୁଡିକରୁ ସ୍ୱତବ, ଏହି ସତ୍ୟତା ନିଜର ସ୍ଥାନରେ ତିଷ୍ଠି ରହିଛି ଯାହା ସମସ୍ତ ପ୍ରକାରର କୁସଂସ୍କାର ଜାତିୟତାଭିତିକ, ବର୍ଗିକରଣ, ଗୋଷ୍ଠିଗତ, ଲିଙ୍ଗଗତ, ଧାର୍ମିକମାନ୍ୟତାଗତ --ଯାହା ମାନବଜାତି ଉପରେ ଏକ ଦୃଢ ବନ୍ଧନ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି । ଯାହାକି ଏହା ସତ୍ୟ ଅଟେ ଯେ ସାର୍ବଜନୀନ ସଂବାଦର ସ୍ତର ଉପରେ ସେହି ମିଥ୍ୟାର୍ବାଗୁଡିକ ଖଣ୍ଡନ କରିବା ନିମନ୍ତେ ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ଭାବରେ ପ୍ରଗତି କରାଯାଇଅଛି ଯେଉଁ ପ୍ରକାରରେ ପୂର୍ବ ଧର୍ମଗୁଡିକରେ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଛି । ପୁଣି ଏହା ଆଜି ମଧ୍ୟ ସମାଜର ଢାାରେ ରହିଅଛି । ଏବଂ ସୁନିୟୋଜିତ ଢଙ୍ଗରେ ବ୍ୟକ୍ତିର ଚେତନାରେ ଅଙ୍କିତ କରାଯାଉଛି । ସମସ୍ତଙ୍କ ସ୧ୁଖରେ ଏହା ସ୍ପଷ୍ଟ ଅଟେ ଯେ ବୈଷୟିକ ଯୋଜନାର ର୍ବମାନ ଶୃଙ୍ଖଳା ଦ୍ୱାରା- ଲଗାଯାଇଥିବା ପ୍ରକ୍ରିୟା ଯେଉଁ ବର୍ଗ ତଥା ଧାର୍ମିକ ପୃଷ୍ଠ ଭୂମି ଉପରେ ଧ୍ୟାନ ଦେବା ବ୍ୟତୀତ, କେଉଁ ଜାତୀୟତା ତଥା-ଚିନ୍ତା କରାଯିବା ବ୍ୟତୀତ, କେଉଁ ଲିଙ୍ଗ ବା ସାମାଜିକ ଛାପର ବିଚାର କରିବା ବିନା, ନିଜ ଉନ୍ନତିରେ ତଥା ଉପଯୋଗରେ ଆସୁଥିବା ନିଜ ପଦ୍ଧତିରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ମାନବସମୁହରେ କ୍ଷମତାର ନିର୍ମାଣ କରିବାର ପ୍ରୟାସ କରନ୍ତି । ଯାହାକି ସେମାନେ ଉଠି ଛିଡା ହେବେ ଆହୁରି ମଧ୍ୟ ସଭ୍ୟତାର ପ୍ରଗତିରେ ଯୋଗଦାନ କରିବେ । ଆମେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁଅଛୁ, ଯେତେଯେତେ ଏହି ପକ୍ରିୟା ଧିରେ ଧିରେ ପ୍ରକଟ ହେବ, ସେତେସେତେ ଏକ ଗୋଷ୍ଠୀ ଦ୍ୱାରା ଅନ୍ୟ ଉପରେ ଅତ୍ୟାଚାର କରିବା ପାଇଁ ମାନବଜାତି ଦ୍ୱାରା ନିଜ ଶୈଶବକାଳର ମୁର୍ହୁରେ ଯାଉଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ସାଧନାକୁ ବ୍ୟର୍ଥ କରିବା ପାଇଁ ତାହାର ସାମର୍ଥ୍ୟ ସିଦ୍ଧ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ।
ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ସଂସ୍ଥାନରେ ଜଡିତ ହୋଇଥିବା ଶିକ୍ଷଣ ପ୍ରକ୍ରିୟା ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସ୍ଥିତିଗୁଡ଼ିକୁ ବଢେଇବାରେ ସାହାର୍ଯ୍ୟ କରିଥାଏ, ଯାହାର ଉଲ୍ଲେଖ ଧର୍ମର ସଂରକ୍ଷକ “ଞଷର ଇୟଙ୍ଖରଦ୍ଭଗ୍ଧ କ୍ଟଲ ଊସଙ୍ଖସଦ୍ଭର ଔଙ୍କଗ୍ଦଗ୍ଧସମର” ରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଥିଲେ । ଆଉ ଏହା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଏମିତି ଅନ୍ୟ ଏକ ସି୍ଥତିଗୁଡ଼ିକୁ ବି ବଢେଇବାରେ ସହାୟତା କରୁଛି ଯାହାର ଉଲ୍ଲେଖ ପବିତ୍ର ଲେଖାବଳୀରେ କରାଯାଇଅଛି, ଯାହାକି ବାହ’ଈ ସମୁଦାୟ ଜୀବନର ଚିହ୍ନଟ କରିବା ପାଇଁ ଦରକାର । ଏଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରୁ କିଛି ଉଲ୍ଲେଖ କରେ ଯେ ଏକତାର ସେହି ଭାବନା ଯାହାକି ମିତ୍ରମାନଙ୍କୁ ଜୀବିତ କରିବ । ପ୍ରେମର ସେହି ବନ୍ଧନ ଯାହାକି ସେମାନଙ୍କୁ ବାନ୍ଧିରଖିବ, ଚୁକ୍ତିରେ ତାହା ସେହି ଦୃଢତା ଯାହା ସେମାନଙ୍କୁ ବଜାୟ ରଖିବ ଏବଂ ସେହି ଭରସା ଓ ବିଶ୍ୱାସ ଯାହା ସେମାନଙ୍କୁ ଦିବ୍ୟ ସହାୟତାରେ ଶକ୍ତି ଉପରେ ରଖିବାକୁ ପଡିବ । ଏହି କଥା ବିଶେଷ ରୂପରେ ଧ୍ୟାନ ଦେବାର ଯୋଗ୍ୟ ଯେ ଏଭଳି ମହ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶେଷତା ମାନଙ୍କର ଏକ ଏମିତି ବାତାବରଣରେ ସେବାର କ୍ଷମତା ନିର୍ମିତ କରିବା ସନ୍ଦର୍ଭରେ ବିକଶିତ କରାଯାଉଛି ଯାହା ସୁନିୟୋଜିତ କାର୍ଯ୍ୟକୁ ବଢେଇଥାଏ । ଏହି ବାତାବରଣକୁ ପ୍ରୋସôାହିତ କରିବା ପାଇଁ ସହାୟକ ମଣ୍ଡଳର ସଦସ୍ୟ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ସହକାରୀ ମାନଙ୍କର ଆଧାରଭୂତରେ ପରସ୍ପର ସହିତ ଜଡ଼ିତ ନିୟମଗୁଡିକର ମହ୍ୱକୁ ବୁଝିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ଏକ ପକ୍ଷରେ ବାହ’ଓ’ଲ୍ଲହଙ୍କ ପ୍ରକଟୀକରଣ ଦ୍ୱାରା ମନମଧ୍ୟରେ ସ୍ଥଗିତ କରାଯାଇଥିବା ଆଚରଣର ଉଚ୍ଚସ୍ତର ପ୍ରତି କୈାଣସି ବୁଝାମଣାକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିପାରିବନାହିଁ । ତାହା କଦାପି ଏଡାଇ ଦିଆଯାଇପାରିବ ନାହିଁ ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ତାହାର ଉକ୍ରୃଷ୍ଟତା ପ୍ରତି ନିଜର ଦୃଷ୍ଟି ରଖିବା ଦରକାର, ଅନ୍ୟ ପକ୍ଷରେ ଏହା ସ୍ୱୀକାର କରାଯିବା ଦରକାର କି ମନୁଷ୍ୟ ଜନ୍ମ ପାଇଥିବା ସ୍େୱ ଆମ୍ଭେମାନେ ପୂଣ୍ଣ୍ୟଠାରୁ ବହୁତଦୂରରେ ଅଛୁ । ସେହି ସବୁଥିରୁ ଯେଉଁମାନେ ଅବହଳିତ ସେମାନେ ବାସ୍ତବରେ ପୂଣ୍ୟତା ଲାଭ କରିବା ପାଇଁ ଦୈନିକ ପ୍ରୟାସ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ତଥା ଗର୍ବ ଓ ଦାମ୍ଭିକତାରୁ ଦୂରରେ ରହିବାର ଆବଶ୍ୟକ ।
ଏକ ପବିତ୍ର ବାହ’ଈ ଜୀବନର ଆଧ୍ୟାମିôକ ଆବଶ୍ୟକତାଗୁଡିକ ବ୍ୟତୀତ, ଚିନ୍ତାଧାରାର ଏପରି ଅଭ୍ୟାସ ରହିଥାଏ ଯାହା ବୈଷୟିକ ଯୋଜନାର ପ୍ରକଟୀକରଣକୁ ପ୍ରଭାବିତ କରିଥାଏ, ଏବଂ ଏହାର ବିକାଶକୁ ସାଂସ୍କୃତିକ ସ୍ତରରେ ପ୍ରୋସôାହିତ କରାଯିବା ଉଚିତ୍ । ଏହା ସହିତ ଏପରି ପ୍ରବୃତିଗୁଡିକ ମଧ୍ୟ ରହିଥାଏ ଯାହା ଉପରେ ଧିରେ ଧିରେ ନିୟବଣ ପାଇବାର ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି । ଏଥି ମଧ୍ୟରୁ କେତେକ ପ୍ରବୃତିଗୁଡିକ ବିସ୍ତୃତ ସମାଜରେ ପ୍ରଚଳିତ ପକ୍ରିୟାଗୁଡକ ଦ୍ୱାରା ସୁଦୃଢ କରାଯାଇଅଛି, ଯାହା ବାହ’ଈ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପରେ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ କରିନେବା ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ଅକାରଣ ନୁହେଁ । ଏହି ସମ୍ଭନ୍ଧରେ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଯେଉଁ ଆହ୍ୱାନଗୁଡିକ ସାମ୍ନା କରାଯାଉଅଛି ତାହା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଆଗୋଚର ନାହିଁ । ସେଗୁଡିକର ଆହ୍ୱାନ କରାଯାଇଥାଏ କି ତାହା ସାମାଜିକ ଜୀବନରେ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଏକତ୍ରିତ ହେଉ, ତାହାର ଶୈକ୍ଷଣିକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମଗୁଡିକରେ ଲାଭ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁ, ତାହାର ବାଣିଜ୍ୟ ଏବଂ ବ୍ୟବସାୟଗୁଡିକରେ ଉକôୃଷ୍ଟତା ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉ । ତାହାର ଉପକରଣଗୁଡିକୁ ଭଲ ଭାବରେ ପ୍ରୟୋଗ କରିବା ଶିଖନ୍ତୁ, ଏବଂ ତାହାର କଳା ଓ ବିଜ୍ଞାନଗୁଡିକୁ ଆଗକୁ ନେବାରେ ସହାୟ ହୁଅନ୍ତୁ । ଏହା ସହିତ ମଧ୍ୟ ତାହାକୁ ଏପରି ସ୍ଥାନରେ ପହାଇ ଦିଅନ୍ତୁ ଯାହାକୁ ପ୍ରଥମରୁ କେବେ ମଧ୍ୟ ଦେଖା ଯାଇ ନାହିଁ, ସମାଜରେ ପରିର୍ବନ ଅଣିବାରେ, ତା’ର ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ଏବଂ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ- ପକ୍ରିୟାଗୁଡିକୁ ଏକ ନୁତନ ଢାା ଦେବା ପାଇଁ ପ୍ରଭୁ ଧର୍ମର ଉଦେ୍ଦ୍ୟଶ୍ୟକୁ ନିଜ ଆଖିର ଆଢୁଆଳ ନକରିବା ଉଚିତ୍ । ଏହି ଉଦେ୍ଦ୍ୟଶ୍ୟ ପାଇଁ ତା’କୁ ଚିନ୍ତା କରିବା ଏବଂ କାର୍ଯ୍ୟକାରି କରିବା, ର୍ବମାନର ଶୈଳୀଗୁଡିକର ପ୍ରର୍ଯ୍ୟାପ୍ତତା ପ୍ରତି ତିକ୍ଷ୍ଣରୁପେ ସଜାଗ ରହିବା ଉଚିତ୍ । କିନ୍ତୁ ଏହା ସାମାନ୍ୟମ ଶ୍ରେଷ୍ଠତା ଅନୁଭବ କରିବା, ଗୋପନିୟତା ବା ଭିନ୍ନତା ଭାବ ଆପଣାଇବା ଅଥବା ସମାଜ ପ୍ରତି ଅନାବଶ୍ୟକ ଆଲୋଚନାତ୍ମକ ଦୃଷ୍ଟି ଆପଣାଇବା ବ୍ୟତୀତ ହେବା ଉଚିତ୍ । ଏହି ସମ୍ବନ୍ଧରେ କିଛି ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ କଥା ଉଲ୍ଲେଖ କରିବା ପାଇଁ ଚାହୁଁଅଛୁ ।
ଏହା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆନନ୍ଦର ବିଷୟ ଯେ ପ ବାର୍ଷିକ ଯୋଜନା ସହିତ ଜଡିତଥିବା ବିଶ୍ୱ ନ୍ୟାୟ ମନ୍ଦିରଙ୍କ ର୍ବାାକୁ ଅଧ୍ୟୟନ କରି ବନ୍ଧୁମାନେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ପରିଶ୍ରମଶୀଳ ଢଙ୍ଗରେ ଅଧ୍ୟବସାୟି ଅଛନ୍ତି । ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉଥିବା ମାର୍ଗଦର୍ଶନକୁ କାର୍ଯ୍ୟକାରି କରିବା ନିମନ୍ତେ, ତଥା ଅନୁଭୁତିରେ ଶିଖିବା ନିମନ୍ତେ, ସେମାନଙ୍କର ପରିଶ୍ରମରୁ ପୁନର୍ବାର ଉତ୍ପନ୍ନ ହେଉଥିବା ଚର୍ଚ୍ଚାର ସ୍ତର ବହୁତ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ଅଟେ । ପୁଣି ଏହି କଥା ଉପରେ ଧ୍ୟାନ ଦେବାପାଇଁ ବାଧ୍ୟ ଅଟୁ ଯେ ଯେଉଁ କ୍ଷେତ୍ରର ମିତ୍ରଗଣ ଆବଶ୍ୟକୀୟ ଦୁରଦର୍ଶୀ କଳ୍ପନାକୁ ବୁଝିବା ନିମନ୍ତେ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ଏହି ର୍ବାାରେ କୁହାଯାଇଅଛି, ସେଠାରେ ଉପଲବ୍ଧିଗୁଡିକ ଅଧିକ ସ୍ଥାୟୀ ଅଟେ, ଯାହାକି ପ୍ରାୟ କଷ୍ଟଦାୟକ ଅଟେ । ସେତେବେଳେ ହିଁ ଉତ୍ପନ୍ନ ହେବ ଯେତେବେଳେ ବାକ୍ୟାଶଂ ଏବଂ କଥନ ଗୁଡିକ ସଂଦର୍ଭରୁ ବାହାରକୁ ବାହାରି ଅଲଗା ଅଲଗା ଛୋଟ ଛୋଟ ଖଣ୍ଡରେ ଦେଖାଯାଉଥିବ । ପ୍ରଭୂ ଧର୍ମର ସଂସ୍ଥାଗୁଡିକୁ ଏବଂ ଏଜେନ୍ସିଗୁଡିକୁ, ମିତ୍ରଗଣ ସହାୟତା କରିବା ଆବଶ୍ୟକ, କାରଣ ସେମାନେ ବିଶ୍ଲେଷଣ କରିବେ, କିନ୍ତୁ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ନୁହେଁ, ଅର୍ଥ ଏପରି ବିଚାର କରିବେ କିନ୍ତୁ ଶବ୍ଦ ଉପରେ ନୁହେଁ, କାର୍ଯ୍ୟର ବିଶେଶ କ୍ଷେତ୍ରଗୁଡିକୁ ଚିହ୍ନି ପାରିବେ କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କୁ ବିଭାଜନ ନକରନ୍ତୁ । ଆମେ ଅବଗତ ଅଛୁ ଯେ ଏହା କେବେବି ଛୋଟ କାର୍ଯ୍ୟ ନୁହେଁ । ସମାଜ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଶ୍ଲୋଗାନରେ କହିଚାଲିଛି । ଆମେ ଆଶା କରୁଛୁ ଯେ ଅଧ୍ୟୟନ ଶ୍ରେଣୀରେ ବ୍ୟକ୍ତି ବୃନ୍ଦ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଟିଳ ବିଚାର ସହିତ କାମ କରିବା ପାଇଁ ତଥା ବୁଝିବା ପାଇଁ ଯେଉଁ ଆବଶ୍ୟକ ତାହା ବନ୍ଧୁଗଣ ତିଆରି କରିଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କ ଗତିବିଧିରେ ବିଭିନ୍ନ କ୍ଷେତ୍ରକୁ ନିଆଯାଇପାରିବ ।
ଏକ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଷୟ ଗୋଟିଏ ବା ଦୁଇଟି ଆକର୍ଷଣୀୟ ବାକ୍ୟରେ ସଂଯୋଗ କରିବା ପାଇଁ ଅଭ୍ୟାର ସହିତ ଅତି ନିକଟରେ ଯୋଡି ହୋଇ ବିରୋଧିଭବ ଦେଖିବା ପାଇଁ ସେହି ପ୍ରବୃି, ଯେଉଁଠାରେ ବାସ୍ତବରେ କୈାଣସି ବିରୋଧିଭବ ହୁଏ ନାହିଁ । ଏହା ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ ଯେ ଯେଉଁ ବିଚାର, ଏକ ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିବୃତିର ଅଶଂ ଅଟେ ଏହାକୁ ଅନ୍ୟଟିର ବିରୋଧରେ ନ ରଖାଯାଉ । ନିଜ ତରଫରୁ ଲେଖାଯାଇଥିବା ଏକ ପତ୍ରରେ ଶୋଘିଏଫେଣ୍ଡି ଚେତାବନି ଦେଇଥିଲେ ଯେ “ଆମ୍ଭେମାନେ ପ୍ରଶିକ୍ଷଣକୁ ଏକ ମହାନ ର୍କବ୍ୟ ରୁପେ ଭାବିବା ଉଚିତ୍ ” ଭିନ୍ନ୍ ଭିନ୍ନ ଅର୍ଥ ଥିବା ଦୁଇଟି ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ବିବୃତିକୁ ଖୋଜି ଗୋଟିକୁ ଅନ୍ୟଟିର ବିରୋଧରେ ରଖିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ଏହି ଦୁଇଟିକୁ ଜୋଡିବାର ସଂଯୋଗିକରଣ ଏହି ଭିତରେ କେଉଁଠିନା କେଉଁଠି ହୋଇଛି । ଆମେ ଏହାକୁ ଦେଖି ବହୁତ ଉସôାହିତ ଯେ ଯେତିକି ଯେତିକି ଯୋଜନାର ବ୍ୟବଧାନର ଜ୍ଞାନ ବଢୁଛି ସେତିକି ସେତିକି ପୂର୍ବରୁ କେତେ ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସ ଦୁର ହୋଇଛି । ସଂପ୍ରସାରଣ ଓ ସୁଦୃଢୀକରଣ, ବ୍ୟକ୍ତିଗତ କାର୍ଯ୍ୟ ଏବଂ ସାମୁହିକ ଅଭିଜାନ, ଆନ୍ତରିକ ଆଚରଣର ପରିସ୍ପୁଷ୍ଟତା ଏବଂ ନିଃସ୍ୱାର୍ଥପର ସେବାର ସମର୍ପଣ-ବାହ’ଈ ଜୀବନର ପ୍ରାରମ୍ଭରେ ସାମଞ୍ଜସ୍ୟପୂର୍ଣ୍ଣ ସମ୍ବନ୍ଧକୁ ସହଜରେ ସ୍ୱୀକୃତି ଦିଆଯାଉଛି । ଏହା ଜାଣି ଏପରି ଖୁସି ଲାଗୁଛି ଯେ ମିତ୍ରଗଣ ସାବଧାନତା ଅବଲମ୍ବନ କରୁଛନ୍ତି, କୋଉଠି ନୂଆ ବିରୋଧ ଭାବ ତାଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରାରେ ନଖେଳିଯାଉ । ସେମାନେ ଭଲ ଭାବରେ ଜାଣଛନ୍ତି ଯେ ଏକ ବିକାଶ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ବିଭିନ୍ନ ତ୍ୱ ଭରପୂର ହୋଇରହିଛି । ଗତିବିଧିଗୁଡିକୁ ତାଙ୍କର ସମର୍ଥନ ଏଜେନ୍ସି ମାନେ ନିଜ ନିଜ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରଭାବପୂର୍ଣ୍ଣତାରେ ଦେଖିବା ପାଇଁ ସ୍ୱଭାବିକ ଭାବରେ ବସତିସମୁଦାୟ ଦ୍ୱାରା ରକ୍ଷାକରାଯାଉଛି । ଏପରି ଏକ ପବୃି ଯାହା ବ୍ୟାପକ ସମାଜରେ ବହୁତ କମ୍ ଦେଖାଯାଏ ।
ପରିଶେଷରେ, ସଂସ୍କୃତିରେ ଏକ ବୈଶିଷ୍ଟପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରଗତି, ଯେଉଁଥିରେ ଆମ୍ଭେମାନେ ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ଉସôାହରେ ଅନୁକରଣ କରିଥାଉ, ଯାହାକି ପ୍ରଣାଳୀର ଧରାରେ ଚିନ୍ତା କରିବାକୁ ସାମର୍ଥ୍ୟରେ ଅବିବୃଦ୍ଧି କରିବା ଦ୍ୱାରା ଚିହ୍ନିତ କରାଇଥାଏ । ପ୍ରତମେ ବିଶ୍ୱସୀମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କର କାର୍ଯ୍ୟାବଳୀକୁ ଯାହା ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ କରିଥାଏ ସେହି ବିସ୍ତୃତ ପ୍ରଣାଳୀଗୁଡିକରେ ସଦା ସଚେତନ ରହିବା ପାଇଁ କୁହାଯାଇଥାଏ, ଏପରିକି ଧର୍ମର ପ୍ରଥମ ରାଷ୍ଟି୍ରୟ ଯୋଜନାଗୁଡିକ ପ୍ରତି ସମ୍ପର୍କ ରହିଥିବା ପରମ ଅଭିଭାବକଙ୍କ ପୂର୍ବ ଯୋଗାଯୋଗଗୁଡିକୁ ସଯନô ଭାବରେ ପଢିବାକୁ ଦର୍ଶାଇ ଦିଆଯାଇଥାଏ । ଯାହା ହେଉ, ଘଟଣାବଳୀର ବିକାଶ ଉପରେ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଭାବରେ ବିଶ୍ୱ କେନ୍ଦି୍ରଭୂତ-ଆକର୍ଶଣରେ ଅଥବା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପ୍ରକଳ୍ପଗୁଡିକରେ, ମନରେ ଧାରଣା କରି ଯାହା ଯଥେଷ୍ଟ ଉଦ୍ୟମ ଆବଶ୍ୟକ କରୁଥିବା ଦୀର୍ଘ-ମିଆଦି କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ ହେଉଥିବା ଉସôର୍ଗିକରଣର ସ୍ତରକୁ ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ଭାବେ ଲାଗୁ ରଖି ସେମାନେ ବହୁଗୁଣିତ କରୁଥିବା ଆଶାନୁରୂପ ଓ ଉସôାହଜନିତ କାରଣରୁ ଆତ୍ମସନ୍ତୁଷ୍ଟି ତଥା ପରିତୃପ୍ତି ବୋଧତା ଜାତ କରାଇଥାଏ । ବାହ’ଈ ସମୁଦାୟର ସଂପ୍ରସାରଣ ଓ ସୁଦୃଢୀକରଣ ପ୍ରକ୍ରିୟା ପାରସ୍ପରିକ ବିଚାର ବିମର୍ଶ ପ୍ରଣାଳୀଗୁଡିକୁ ଅନେକାଂଶରେ ପରିବେଷ୍ଟନ କରିଥାଏ । ଯାହାର ପ୍ରତ୍ୟେକଟି ପକ୍ରିୟା ଏହାର ଅଂଶଗ୍ରହଣ ଓ ଆଦାନପ୍ରଦାନକୁ ଏକ ନୂତନ ବିଶ୍ୱ ବ୍ୟବସ୍ତାର ଯୁଗାବତାର ବାହ’ଓଲ୍ଲହଙ୍କ ଦିବ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟି ଆଡକୁ ମାନବ ଜାତିର ଗତିବିଧିକୁ ପରିଚାଳିତ କରାଇବାରେ ଭୂୟସି ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ । କୈାଣସି ପ୍ରଦ ପ୍ରଣାଳୀରେ ସ୧ିଳିତ କାର୍ଯ୍ୟର ଧାରାକୁ ସାମୟିକ ଘଟଣାବଳୀର ସଂସ୍ଥାନ ପ୍ରତି ପ୍ରଦାନ କରାଯାଇଥାଏ ଏବଂ ସମୟାନୁଯାୟୀ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପଗୁଡିକ ଏକ ସୁସ୍ପଷ୍ଟ ପ୍ରାରମ୍ଭ ତଥା ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ସମାପ୍ତିରେ ଏକ ପ୍ରକଳ୍ପର ରୂପ ଧାରନ କରିଥାଏ । ପରନ୍ତୁ, ଘଟଣାଗୁଡିକ ଏକ ପ୍ରଣାଳୀର ପ୍ରାକୃତିକ ବିକାଶ ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଆରୋପ କରାଯାଇଥାଏ ତେବେ ସେମାନେ ଏହାର ସୁବ୍ୟବସ୍ଥିତ କ୍ରମ ବିକାଶ ପ୍ରକ୍ରିୟାକୁ ବିଦାରଣ କରିଦେବେ । ଯଦି ପ୍ରକଳ୍ପଗୁଡିକ ଗୋଟିଏ କ୍ଲଷ୍ଟରରେ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରାଯାଇଥାଏ ତେବେ ସେଠାରେ ବିକାଶ ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉଥିବା ପ୍ରଣାଳୀଗୁଡିକର ସୁସ୍ପଷ୍ଟ ଆବଶ୍ୟକତାଗୁଡିକ ପ୍ରତି ଅଧସ୍ତନ କରାଯାଇନଥାଏ, ସେମାନେ କିଛି ନା କିଛି ଫଳପ୍ରସୁ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବେ ।
ପରସ୍ପର ସହିତ ର୍ବାାଳାପ ବା ସାକ୍ଷାତକାର ସ୍ୱଭାବକୁ ବୁଝିବାପାଇଁ, ସେଗୁଡିକର ସମଗ୍ରତାରେ, ଧର୍ମର ସଂପ୍ରସାରଣ ଓ ସୁଦୃଢୀକରଣକୁ ଜାତ କରାଉଥିବା ହେଉଛି ଦିବ୍ୟ ଯୋଜନାର ସଫଳ କାର୍ଯ୍ୟକାରିତା ପ୍ରତି ଅତୀବ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ । ସେହିପରି ଉପଲବ୍ଧିକୁ ଆଗେଇନେବା ପାଇଁ ତୁମର ଉଦ୍ୟମରେ ତୁମେ ଏବଂ ତୁମର ସହାୟକ ସଦସ୍ୟଗଣ ଏକ ଅବଧାରଣାକୁୟ ମନରେ ରଖିବାପାଇଁ ଉସôାହିତ କରାଯାଉଛି ଯାହାକି ପ୍ରଚଳିତ ବିଶ୍ୱବ୍ୟପୀ ଉଦ୍ୟମର ଆଧାରରେ ତାହା ହିଁ ନିହିତ ଅଛି ଏବଂ ବାସ୍ତବ ରୂପରେ, ଦିବ୍ୟ ଯୋଯନାର ପ୍ରତ୍ୟେକଟି ସ୍ତରରେ ପ୍ରତି କେନ୍ଦ୍ରରେ ନିହିତ ଅଛି, ନାମତଃ, ସେହି ବିକାଶଟି ତିନି ଅଶଂଗ୍ରହଣକାରୀ ଯଥା; ବ୍ୟକ୍ତି, ଅନୁଷ୍ଠାନ ଓ ବସତିସମୁଦାୟ ମାନଙ୍କ ପ୍ରଗତି ମାଧ୍ୟମରେ ହାସଲ କରାଯାଉଅଛି । ସମଗ୍ର ମାନବ ଇତିହାସରେ, ଏହି ତିନି ଅଶଂଗ୍ରହଣକାରୀ ମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପାରସ୍ପରିକ ର୍ବାାଳପ ଓ ସାକ୍ଷାତକାର ପ୍ରତି ପଦକ୍ଷେପରେ କଷ୍ଟକର ବ୍ୟପାରରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଆସିଛି, ଯଥା: ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷ ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ ଚିକ୍ତାର କରିଆସିଛି, ଅନୁଷ୍ଠାନ ଅଧିନସ୍ଥ ହେବାପାଇଁ ଦାବିକରିଆସିଛି, ଏବଂ ବସତି ସମୁଦାୟ ଅଗ୍ରାଧିକାର ପାଇଁ ସାବ୍ୟସ୍ତ କରିଆସିଛି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ସମାଜ ଏହି ତିନି ପ୍ରତିଭାଗିଙ୍କୁ ଯେଉଁ ସମ୍ପର୍କରେ ସମ୍ଭନ୍ଧ ବାନ୍ଧିବାକୁ କୈାଣସି ନା କୈାଣସି ମାର୍ଗରେ ସ୍ଥିରକରିଅଛି, ଦେଖାଦେଇଅଛି ଯେ ସ୍ଥିରତାର ଅବଧିଗୁଡିକ ଭୀଷଣ ଉଜେନା ସୂତ୍ରରେ ଗୁନ୍ଥି ହୋଇଥିବାର ପ୍ରମାଣ ରହିଛି । ଆଜି, ପରିର୍ବନ ଯୁଗରେ ଯେହେତୁ ମାନବ ସମାଜ ଏହାର ସାମୁହହିକ ପରିପକ୍ୱତାକୁ ପ୍ରାପ୍ତି ହେବା ପାଇଁ ସଂଗ୍ରାମ କରିଆସୁଛି, ତେଣୁ ସେହି ସମ୍ପର୍କଗୁଡିକ ଯଥା:ବ୍ୟକ୍ତି ବିଶେଷ, ସାମାଜିକ ଅନୁଷ୍ଠାନମାନ ଓ ବସତିସମୁଦାୟର ଅବଧାରଣାଟି ଏତେ ସଙ୍କଟାପନ୍ନ ସମୟ ଭିତରେ ନିଷ୍ପେସିତ ହୋଇ ଗତି କରିଆସୁଛି ଯେ ତାହାକୁ ସଂଖ୍ୟାରେ ବି ଗଣିହେବ ନାହିଁ । କୃତ୍ୱାଧିକାରର ବିଶ୍ୱବ୍ୟାପୀ ସଙ୍କଟ ପ୍ରଚୁର ପରିମାଣରେ ପ୍ରମାଣ ରହିଛି । ଏହାର ଅପବ୍ୟବହାରଗୁଡିକ ଏତେ ଦୁଃଖଦପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଛି ଏବଂ ସନେ୍ଦହ ଓ ଆକୋ୍ରଶ ମୂଳକ ଘଟଣା ଏତେ ଗଭୀର ପରିଣତି ହୋଇଛି ଯେ ଏହା ର୍ବମାନ ବାହାରକୁ ବାହାରି ଆସୁଛି, ଯାହାକି ଆଜି ଦୁନିଆଟା ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଅଶାସନୀୟ ହୋଇପଡିଛି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏପରି ଏକ ପରିସ୍ଥିତି ଉପୁଜିଛି ଯେ ବସତିସାମୁଦାୟିକ ବନ୍ଧନଗୁଡିକର ଦୁର୍ବଳ ଅବସ୍ଥା ହୋଇଯିବା ଦ୍ୱାରା ଅଧିକ ବିପଦସଙ୍କୁଳ ହୋଇପଡିଛି ।
ଯୁଗାବତାର ବାହ’ଓଲ୍ଲହଙ୍କ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଅନୁଗାମୀ ଜାଣନ୍ତି ଯେ ସ୍ୱୟଂ ତାଙ୍କ ଧର୍ମ ପ୍ରକାଶର ଉଦେ୍ଦଶ୍ୟ ହେଉଛି ଏକ ନୂତନ ସୃଷ୍ଟି ଉତ୍ପନ୍ନ କରିବା । “ସ୍ୱୟଂ ତାଙ୍କ ଓଠରୁ ପ୍ରଥମ ଆହ୍ୱାନ ବାହାରିବା କ୍ଷଣରୁ ହିଁ ସମଗ୍ର ସୃଷ୍ଟି ବୈପ୍ଲବିକ ଭାବରେ ପରିର୍ବିତ ହୋଇଯାଇଛି ଏବଂ ସ୍ୱର୍ଗ ତଥା ର୍ମ୍ୟରେ ଯାହାସବୁ ରହିଛି ସେଗୁଡିକ ଗଭିର ଭାବରେ ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଛନ୍ତି । ”ଏହି ବ୍ୟକ୍ତି ବିଶେଷ, ଅନୁଷ୍ଠାନମାନ ଏବଂ ବସତିସମୁଦାୟ ଦିବ୍ୟ ଯୋଜନାରେ ଏହି ତିନି ମୂଖ୍ୟ ଉଦ୍ଗାତା ସ୍ୱୟଂ ତାଙ୍କ ଧର୍ମ ପ୍ରକାଶର ପ୍ରତ୍ୟେକ୍ଷ ପ୍ରଭାବ ଅଧିନରେ ରୂପରେଖ ନେଇଅଛି, ପ୍ରତ୍ୟେକଟିର ଏକ ନୂତନ ଅବଧାରଣ ରହିଛି, ତାହା ମାନବଜାତି ପାଇଁ ପ୍ରକୃଷ୍ଠ ରୂପରେ ଏହି ଯୁଗ ନିମି ଆସିଛି । ତାହା ଅତି ଆବଶ୍ୟକ ଭାବରେ ପ୍ରକାଶମାନ ହେଉଅଛି । ସେମାନଙ୍କୁ ଯେଉଁ ସମ୍ପର୍କ ବନ୍ଧନ କରୁଛି, ସେଗୁଡିକ ମଧ୍ୟ ଏକ ପ୍ରଘାଢ ରୂପାନ୍ତିକରଣ ହେଉଅଛି । ଅସ୍ତିତ୍ୱର ଜଗତ ମଧ୍ୟକୁ ସଭ୍ୟତା -ନିର୍ମାଣ ଶକ୍ତିଗୁଡିକୁ ଆନୟନ କରୁଅଛି, ଯେଉଁଗୁଡିକ କେବଳ ମାତ୍ର ସ୍ୱୟଂ ତାଙ୍କ ବିଧାନର ସ୍ୱୀକୃତି ମାଧ୍ୟମରେ ହିଁ ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇପାରିବ ଏକ ମୈାଳିକ ସ୍ତରରେ ଏହି ସମ୍ବନ୍ଧ ବା ସମ୍ପର୍କଗୁଡିକ ସହେଯାଗ ତଥା ପରସ୍ପର ଆଦାନ ପ୍ରଦାନ ଦ୍ୱାରା ବୈଶିଷ୍ଟ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଉଛି, ଅନ୍ତଃ ସଂଯୋଗସ୍ଥାପନର ପରିପ୍ରକାଶଗୁଡିକ ଯାହାକି ବିଶ୍ୱ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡକୁ ପରିଚାଳି ବା ପ୍ରଶାସିତ କରୁଅଛି ତେଣୁ ଏ ହେଉଛି ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ବିଶେଷ, ଯିଏ “ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସୁବିଧା ସ୍ୱର୍ଥ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଲାଭଗୁଡିକ”ପ୍ରତି ବିଚାରକୁ ନ ଆଣି୍ରତି ବିଚାରକୁ ନ ଆଣି “ସର୍ବାଧିକାରି ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କର ଜଣେ ସେବକ ”ହିସାବରେ ନିଜେ ନିଜକୁ ଦେଖିବାକୁ ଅସିଥାନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କର କେବଳ ମାତ୍ର ଅଭିଳାଷ ହେଉଛି ସ୍ୱୟଂ ଭଗବାନଙ୍କର ନିୟମ ଗୁଡିକୁ ପାଳନ କରିବା । ତେଣୁ ଏହା ହିଁ ବନ୍ଧୁମାନେ ଚିହ୍ନିତ କରାନ୍ତି ଭାବପ୍ରବଣତାର ସମ୍ପଦ, ଉମ-ଈଚ୍ଛା ଓ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାର ପ୍ରଚୁନ୍ଧ୍ୟତା ଖୁବ୍ କମ୍ ମିଳିଥାଏ ଯେତେବେଳେ ସେଗୁଡିକର ପ୍ରଭାବ ଠିକ୍ ମାଧ୍ୟମରେ ପରିଚାଳିତ ନ ହୋଇଥାଏ, ଯାହାକି”ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷଙ୍କର ବନ୍ଧନ ମୁକ୍ତ ପରାମର୍ଶ ଓ ତ୍ୟାଗ ସହକାରେ ସନ୍ତୁଳନ କରାଯିବା ଉଚିତ” ଏବଂ ଯାହା “ସ୍ୱତଃର୍ସ୍ଫୁ ମନୋବଳ ଓ ସାହାସିକ କାର୍ଯ୍ୟ ତାହା ସର୍ବସାଧାରଣ ମଙ୍ଗଳ ନିମି ଏକ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଅନୁରାଗ ତଥା ସ୧ିଳିତ କାର୍ଯ୍ୟ ସକାଶେ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଅତ୍ୟାବଶକତାର ଏକ ଗଭିର ଅନୁଭବ ଦ୍ୱାରା ବଳବର କରିବାକୁ ହେବ ।” ତେଣୁ ସମସ୍ତେ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପର ଅଳଗୁଡିକୁ ସହଜରେ ଦେଖିବାକିୁ ଆସନ୍ତି ଯେଉଁଥିରେ ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷ ସ୍ୱତଃର୍ସ୍ଫୁ ଭାବରେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କାର୍ଯ୍ୟ ତୁଲାଇପାରିବ ତଥା ଯେଉଁଗୁଡିକ କେବଳ ଏକମାତ୍ର ଅନୁଷ୍ଠାନମାନଙ୍କ ବିଚାରାଧିନରେ କାର୍ଯ୍ୟକାରି ହୋଇପାରିବ । “ହୃଦୟ ଓ ଆତ୍ମାର ସହ ”, ବନ୍ଧୁଗଣ ସେମାନଙ୍କ ଅନୁଷ୍ଠାନମାନଙ୍କର ନିଦେ୍ର୍ଦଶାବଳୀକୁ ଅନୁସରଣ କରନ୍ତି, ଯାହାଫଳରେ , ମାହାତ୍ମା ଆବ୍ଦୋଲ୍- ବାହଙ୍କ କହିବାନୁଯାୟୀ, “ତଥ୍ୟ ତଥା ବସ୍ତୁଗୁଡିକ ଠିକ୍ ଭାବରେ ଶୃଙ୍ଖଳିତ ହୋଇପାରିବ ତଥା ସୁସଜିତ ବାବରେ ରକ୍ଷଣାବେକ୍ଷଣ କରାଯାଇପାରିବ ।” ଏହା ଅବଶ୍ୟ ଅନ୍ଧାନୁକରଣ ନୁହେଁ; ଏହା ଏକ ଅଜ୍ଞାନୁର୍ବିତା ଯାହାକି ଏକ ପରିପକ୍ୱ ମାନବଜାତିର ବିକାଶକୁ ଚିହ୍ନିତ କରିଥାଏ ଯାହାକି ଯୁଗାବତାର ବାହ’ଓଲ୍ଲହ୍ ନୂତନ ବିଶ୍ୱ ବ୍ୟବସ୍ଥା ରୂପେ ଏକ ପ୍ରଣାଳୀ କାର୍ଯ୍ୟକାରିତାକୁ ହୃଦୟଙ୍ଗମ କରିପାରିଥାଏ ।
ଏବଂ ସେହି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ଅନୁଷ୍ଠାନଗୁଡିକରେ ସେବା କରିବାକୁ ପ୍ରଜ୍ଜ୍ୱଳିତ ତଥା ଉଦ୍ଦୀପ୍ୟମାନ ଆତ୍ମାଗଣଙ୍କ ପଦବୀଗୁଡିକ ମଧ୍ୟରୁ ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ଆହ୍ୱାନ କରାଯାଏ ସେମାନେ ପରମ ଅଭିଭାବକଙ୍କ ଉକ୍ତିକୁ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝିପାରିଥାଆନ୍ତି ଯେ”ସେମାନଙ୍କର କାର୍ଯ୍ୟ ଆଦେଶ ଦେବାକୁ ନୁହେଁ, ମାତ୍ର ପରାମର୍ଶ କରିବାକୁ , ଏବଂ କେବଳ ସେମାନଙ୍କ ନିଜ ନିଜ ମଧ୍ୟରେ ପରାମଶ୍ର ନୁହେଁ, ବରଂ ଯେତେ ଅଧିକ ସମ୍ଭବ ସେମାନେ ଯାହାକୁ ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ କରୁଅଛନ୍ତି ସେହି ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ସହିତ ସେମାନେ ପରାମଶ୍ର କରିବା ଅବଶ୍ୟକ ।” କେବେବି ସେମାନେ “ମନେକରିବା ଉଚତ୍ ନୁହେଁ ଯେ ସେମାନେ ହେଉଛନ୍ତି ଧର୍ମ କଳେବର ର କେନ୍ଦ୍ରିୟ ଅଳଙ୍କାର ତଥା ଅଭୁଷଣ, ସ୍ୱଭାବିକ ଭାବରେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କଠାରୁ ସାମର୍ଥ୍ୟ ଓ ଯୋଗ୍ୟତାରେ ଶ୍ରେୟଷ୍କର ଏବଂ ଏହାର ନୀତିଶୀକ୍ଷା ଓ ସିଦ୍ଧାନ୍ତଗୁଡିକର ଏକମାତ୍ର ପ୍ରର୍ବକ ଅଟନ୍ତି ।” “ଅତ୍ୟଧିକ ବିନମ୍ରତାର ସହିତ”, ସେମାନେ ନିଜ ନିଜର କାର୍ଯ୍ୟାବଳୀକୁ ସମ୍ପାଦନ କରନ୍ତି ତଥା “ସେମାନଙ୍କର ଖୋଲା -ମନରେ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରତ ରହନ୍ତି । ନ୍ୟାୟ ଓ ର୍କବ୍ୟପରାୟଣତାରେ ସେମାନଙ୍କ ଉଚ୍ଚକୋଟିର ବୋଧଗମ୍ୟତା ରହିଥାଏ ।ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ପ୍ରତି, ଧର୍ମ ପ୍ରତି ତଥା ମାନବଜାତି ପ୍ରତି କଲ୍ୟାଣ ଓ ହିତସାଧନ ନିମି ସେମାନଙ୍କର ସମଗ୍ର ଅନୁରାଗ, ସେମାନଙ୍କର ନିରପକ୍ଷ ବିଚାର, ସେମାନଙ୍କର ସଦାଚାର ନୀତି, କବେଳ ସେମାନେ ସେବା ଯୋଗାଇ ଦେଇଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିମାନଙ୍କର ବିଶ୍ୱାସ ଓ ଯଥାର୍ଥ ସହଯୋଗିତା ତଥା ସ୧ାନକୁ ଜୟଲାଭ କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରୟାସ କରୁଛନ୍ତି ତାହା ନୁହେଁ ବରଂ ସେମାନଙ୍କର ସମ୍ଭ୍ରବ ଅଦର ଓ ବାସ୍ତବ ଶ୍ରଦ୍ଧା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ।” ଏହିପରି ସୃଷ୍ଟି କରାଯାଇଥିବା ବାତାବରଣ ମଧ୍ୟରେ, ଅନୁଷ୍ଠାନମାନଙ୍କଠାରେ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଇଥିବା ର୍କୃତ୍ୱାଧିକାରରେ ସେମାନେ ନିଜ ନିଜକୁ ମାନବ କ୍ଷମତାକୁ ପରିବର୍ଦ୍ଧିତ କରିବାପାଇଁ ସାଧନଯବ ସଦୃଶ ଦେଖନ୍ତି, ଏହାର ଉତ୍ପାଦନକ୍ଷମ ଓ ଉଳôୃଷ୍ଟସମ୍ପନ୍ନ ପଥପାଶ୍ୱର୍ଗୁଡିକ ସହ ଏହାର ବିକାଶକୁ ସୁନି୧⁄୨ିତ କରାନ୍ତି ।
ଏହିଭଳି ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷ ତଥା ସେହିଭଳି ଅନୁଷ୍ଠାନ ମାନଙ୍କ ସଂଯୋଗ ପ୍ରଣାଳୀରେ ସର୍ବମହାନ ଦିବ୍ୟନାମଙ୍କ ବସତିସମୁଦାୟ ସେହିପରି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ରୂପରେ ପ୍ରଭାବପୂର୍ଣ୍ଣ କର୍ମସ୍ଥଳୀ ହୋଇଯାଏ, ଯେଉଁଠାରେ ଶକ୍ତି ସାମର୍ଥ୍ୟସବୁ ଏକୀଭୁତ କାର୍ଯ୍ୟରେ ବହୁଗୁଣିତ ହୋଇଯାଏ । ଏହି ବସତିସମୁଦାୟ ସମ୍ଭଦ୍ଧରେ ମହାତ୍ମା ଆବ୍ଦୋଲ-ବାହ ଲେଖିଛନ୍ତ ଯେତେବେଳେ କୈାଣସି ଅତ୍ମା ପ୍ରକୃତ ବିଶ୍ୱାସୀଭାବରେ ବୃଦ୍ଧିପ୍ରାପ୍ତ ହୁଅନ୍ତି ସେତେବେଳେ ସେମାନେ ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ଏକ ଅଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସୁସମ୍ପର୍କ ଲାଭ କରନ୍ତି ଏବଂ ସଦୟ ସହାନୁଭୁତି ପ୍ରଦର୍ଶନ କରନ୍ତି ଯାହାକି ଏହି ଜଗତରେ ତାହା ନାହିଁ । ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ପ୍ରେମର ଏକ ଢୋକ ପାନରୁ ଉଲ୍ଲସିତ ହୋଇଉଠିବେ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ମିଳନ ସେହି ସମ୍ବଦ୍ଧ ଚିର ଦିନ ପାଇଁ କ୍ଷମତା ବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧି ହୋଇଯିବେ । ଯେଉଁ ଆତ୍ମାଗଣ ସେମାନଙ୍କ ନିଜ ନିଜର ସ୍ୱାର୍ଥକୁ ଜଳାଞ୍ଜଳୀ ଦେଇ ପାରିବ, ମାନବସମାଜର ତୃଟି ଗୁଡିକରୁ ନିଜ ନିଜକୁ ମୁକ୍ତ ରଖିବେ ତଥା ମାନବୀୟ ବନ୍ଧନରୁ ନିଜ ନିଜକୁ ଶୃଙ୍ଖଳ ବିହିନ କରିବେ, ନିଃସନେ୍ଦହ ଭାବରେ ସେମାନେ ଏକତ୍ୱର ଦିବ୍ୟଜ୍ୟୋତିରେ ଯାଜ୍ଜ୍ୱଲ୍ୟମାନ ହେବେ, ଏବଂ ଆମର ଜଗତରେ ବାସ୍ତବ ଚାଳନକୁ ସମସ୍ତେ ଲାଭ କରିବେ ।
ଯେହେତୁ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଗ୍ରହଣଶୀଳ ଆତ୍ମାଗଣ ଭଗବାନଙ୍କ ଧର୍ମକାରଣକୁ ଗ୍ରହଣ କରି ଅଲିଙ୍ଗନ କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ସେହି ଲୋକମାନଙ୍କ ସାଥିରେ ବହୁ ସଂଖ୍ୟାରେ ସେମାନେ ଯୋଗଦେଉଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେକି ଚାଲୁରହିଥିବା ବିଶ୍ୱବ୍ୟାପୀ ଉଦ୍ୟମଗୁଡିକରେ ଅଶଂଗ୍ରହଣ କରୁଅଛନ୍ତି । ବ୍ୟକ୍ତି ବିଶେଷ, ଅନୁଷ୍ଠାନ ଓ ବସତିସମୁଦାୟର ବିକାଶ ଓ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପର ଗତିବିଧି ପ୍ରଭୃତି ନି୧⁄୨ିତଭାବରେ ଆଗକୁ ବଢିବା ପାଇଁ ଏହା ଏକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ପ୍ରବଳ ଉଦ୍ୟମ ଜାରି ରହିବାକୁ ପ୍ରାପ୍ତି ହେବ । ଏହି ବିହ୍ୱିଳିତ ମାନବସମାଜ ଯୁଗାବାର ବାହ’ଓଲ୍ଲଙ୍କ ଅନୁଗାମୀମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଏହି ତିନି ପ୍ରକାର ନାୟକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଗଢି ଉଠିଥିବା ସମ୍ପର୍କଗୁଡିକରେ ସାମୁହିକ ଜୀବନର ଏକ ନମୁନାକୁ ଦେଖିପାରିବେ ଯାହାକି ଏହାର ଉଚ୍ଚ ଲକ୍ଷ ଆଡକୁ ଗତିଶୀଳ କରାଇବ । ଏହା ହିଁ ପବିତ୍ର ସମାଧିପୀଠରେ ଆମ୍ଭର ଆଗ୍ରହପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରାର୍ଥନା ଅର୍ପଣ କରୁଅଛୁ ।
- The Universal House of Justice