The Universal House of Justice

Ridván 2022

To the Bahá’ís of the World

Dearly loved Friends,

Zakończył się rok przygotowań i refleksji, a także ogromnego wysiłku, wyróżniający się staraniami przyjaciół na całym świecie, aby uczcić setną rocznicę Odejścia ‘Abdu’l-Bahy, włącznie z wysłaniem przedstawicieli, którzy wzięli udział w specjalnym wydarzeniu ku Jego czci w Ziemi Świętej. Dzięki tym staraniom inspirację płynącą z życia ‘Abdu’l-Bahy odczuły niezliczone dusze, i nie tylko bahaici. Jego troska o każdego członka rodziny ludzkiej, Jego praca nauczania, promowanie przedsięwzięć na rzecz edukacji i dobra społecznego, Jego głęboki wkład w dyskursy zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie, serdeczne zachęcanie do projektów budowy Domów Modlitwy, kształtowanie wczesnych form administracji bahá’í, kultywowanie różnych aspektów życia wspólnotowego – wszystkie te uzupełniające się aspekty Jego życia były odbiciem Jego stałego i całkowitego oddania się służbie Bogu i ludzkości. ‘Abdu’l-Bahá, poza tym, że był wybitną postacią o moralnym autorytecie i niezwykłej duchowej przenikliwości, był też czystym kanałem, przez który siły wyzwolone przez Objawienie Bahá’u’lláha mogły oddziaływać na świat. Aby pojąć siłę budowania społeczeństwa zawartą w Wierze, trzeba spojrzeć na osiągnięcia ‘Abdu’l-Bahy podczas okresu Jego posługi i na przemieniający wpływ przewodnictwa, które nieustannie wypływało spod Jego pióra. Tak wiele z cudownych postępów dokonanych przez dzisiejszą wspólnotę bahá’í, które zostały omówione w naszym zeszłorocznym przesłaniu na Riḍván, ma swoje początki w działaniach, decyzjach i wskazówkach ‘Abdu’l-Bahy.

Jakże jest zatem stosowne, że zbiorowy hołd wspólnoty bahá’í dla jej doskonałego Wzoru stanowi preludium do rozpoczęcia przez nią wielkiego przedsięwzięcia, którego celem jest wyzwolenie budującej społeczeństwo mocy Wiary w coraz większej mierze. Obszary działania, które wchodzą w zakres Planu Dziewięcioletniego i obecnej serii Planów, są ukierunkowane na realizację tego nadrzędnego celu. Jest to również główny cel ponad 10 000 konferencji, które odbywają się na całym świecie, aby upamiętnić rozpoczęcie tego wielkiego duchowego przedsięwzięcia. Konferencje te, na których spodziewana jest bezprecedensowa liczba uczestników, gromadzą nie tylko bahaitów, ale także wiele innych dobrze życzących ludzkości osób, którzy tak jak oni pragną umacniać jedność i zmieniać świat na lepsze. Ich determinację i silne poczucie celu odzwierciedla duch powstały podczas tych spotkań, które już się odbyły, gdzie uczestników pobudziły do działania zarówno dynamiczne konsultacje, w których brali udział, jak i kolektywna wizja zgłębiana podczas tych radosnych wydarzeń. Z niecierpliwością czekamy na to, co przyniosą najbliższe miesiące i lata.

Od czasu, gdy skierowaliśmy nasze przesłanie z 30 grudnia 2021 roku do Konferencji Doradców, Narodowe Zgromadzenia Duchowe i Regionalne Rady Bahá’í gorliwie oceniają możliwości zintensyfikowania procesu wzrostu w rejonach na podlegającym im obszarach w okresie Planu Dziewięcioletniego. Uważamy, że w celu oceny postępu dokonywanego w czasie, pomocne będzie postrzeganie Planu jako rozwijającego się w dwóch fazach trwających cztery i pięć lat, i Narodowe Zgromadzenia zostały poproszone o rozważenie postępu, jaki spodziewają się zobaczyć w swoich wspólnotach do świąt Riḍván roku 2026, a następnie do świąt Riḍván roku 2031. W ramach tego zadania dokonano również ponownej oceny granic rejonów, a w wyniku tych zmian łączna liczba rejonów na świecie wzrosła o jedną czwartą i wynosi obecnie ponad 22 000. Sądząc po otrzymanych prognozach, szacuje się, że do końca realizacji Planu program wzrostu na pewnym poziomie rozwoju będzie istniał w około 14 000 tych rejonów. Przewiduje się też, że spośród nich, liczba rejonów, w których program wzrostu można będzie uznać za intensywny wzrośnie do 11 000 w tym samym okresie i że z kolei w tej grupie rejonów będzie ponad 5 000, które do 2031 roku osiągną trzeci kamień milowy. Bez wątpienia osiągnięcie takiego postępu będzie wymagało olbrzymiego wysiłku przez cały okres realizacji Planu. Uważamy jednak, że są to godne aspiracje, do których należy dążyć, ponieważ stanowią one ambitną, ale poważną ocenę tego, co jest osiągalne.

Jest to znamienne. Nie można by było realistycznie rozważać takich celów, gdyby instytucje i agencje administracyjne nie przeszły wyraźnej ewolucji, z której wynika znacznie większa zdolność kierowania sprawami wspólnoty, której działania tak szybko się zwielokrotniły, obejmując ogromną i rosnącą liczbę pokrewnych dusz. Nie byłoby możliwe dążenie do takiego wzrostu, gdyby na wszystkich poziomach, aż po podstawy wspólnoty, nie było pielęgnowane pragnienie uczenia się – działania, refleksji, wychwytywania spostrzeżeń, a także przyswajania spostrzeżeń pojawiających się gdzie indziej. A wysiłek związany z takimi przewidywaniami byłby prawie niewykonalny, gdyby systematyczne podejście do pracy nauczania i do rozwoju zasobów ludzkich nie stawało się coraz bardziej widoczne w bahaickim świecie. Wszystko to spowodowało postęp w świadomości wspólnoty bahá’í co do jej własnej tożsamości i celu. Determinacja, by patrzeć na zewnątrz siebie w procesie budowania wspólnoty, stała się już ustalonym aspektem kultury w wielu, wielu miejscach; teraz rozkwitła w coraz większej liczbie wspólnot w poczucie rzeczywistej odpowiedzialności za duchowy i materialny postęp coraz większych grup społecznych, sięgając daleko poza członków samej wspólnoty bahá’í. Wysiłki przyjaciół, aby budować wspólnoty, angażować się w działania społeczne i wnosić wkład w dominujące dyskursy społeczne, połączyły się w jedno globalne przedsięwzięcie, związane wspólnymi ramami działania, skoncentrowane na pomaganiu ludzkości w budowaniu jej spraw na fundamencie zasad duchowych. Nie sposób nie dostrzec znaczenia opisanego przez nas rozwoju, który nastąpił sto lat po inauguracji Porządku Administracyjnego. W nadzwyczajnym wzroście zdolności, który nastąpił w ostatnich dwóch dekadach – i który umożliwił bahaickiemu światu spojrzenie na swoje wysiłki w kategoriach uwalniania budującej społeczeństwo mocy Wiary – widzimy niezaprzeczalny dowód na to, że Sprawa Boga wkroczyła w szóstą epokę swojego Wieku Formatywnego. Podczas ostatnich świąt Riḍván ogłosiliśmy, że powszechne zjawisko uczestnictwa dużej liczby osób w działaniach wspólnoty bahá’í, ich rozpalenia wiarą i zdobywania przez nie umiejętności i zdolności, aby służyć swoim społecznościom, sygnalizuje, że rozpoczęła się trzecia epoka Boskiego Planu Mistrza; w ten sposób Plan Jednoroczny, zarówno wtedy na swoim początku, jak i teraz na swoim końcu, zaznacza historyczny postęp dokonany przez wspólnotę wiernych. A u progu nowego, potężnego przedsięwzięcia to zjednoczone ciało wiernych jest gotowe do wykorzystania możliwości, jakie się przed nim otwierają.

Ważną cechą epoki, która właśnie się kończy, było wzniesienie ostatniego z kontynentalnych Domów Modlitwy i rozpoczęcie projektów tworzenia Domów Modlitwy na poziomie krajowym i lokalnym. Bahaici na całym świecie wiele się nauczyli o koncepcji Mashriqu’l-Adhkár i o połączeniu oddawania czci i służby, które ona uosabia. Podczas szóstej epoki Wieku Formatywnego dużo więcej nauczymy się o drodze, która prowadzi od rozwoju kwitnącego życia modlitewnego we wspólnocie – oraz służby, którą ono inspiruje – do pojawienia się Mashriqu’l-Adhkár. Rozpoczynamy konsultacje z niektórymi Narodowymi Zgromadzeniami Duchowymi i w miarę ich postępu będziemy okresowo ogłaszać miejsca, w których w nadchodzących latach powstaną Domy Modlitwy Bahá’í.

Odczuwamy radość widząc, jak wspólnota Największego Imienia rośnie w siłę; tłumi ją jednak nasz głęboki smutek z powodu utrzymywania się na świecie warunków i konfliktów, które powodują nieszczęścia i rozpaczliwe cierpienie – w szczególności z powodu ponownego pojawienia się niszczycielskich sił, które zakłóciły porządek spraw międzynarodowych, siejąc grozę wśród ludności. Wiemy dobrze i jesteśmy pewni, że – jak wspólnoty bahá’í wielokrotnie pokazały w wielu różnych kontekstach – wyznawcy Bahá’u’lláha są oddani niesieniu ulgi i wsparcia tym, którzy ich otaczają, bez względu na to, jak trudna jest ich własna sytuacja. Dopóki jednak ludzkość jako całość nie podejmie się oparcia swych spraw na fundamencie sprawiedliwości i prawdy, dopóty będzie niestety skazana na dryfowanie od jednego kryzysu do drugiego. Modlimy się, aby niedawny wybuch wojny w Europie, jeśli ma przynieść jakąś naukę na przyszłość, stał się pilnym przypomnieniem kierunku, który świat musi obrać, jeśli chce osiągnąć prawdziwy i trwały pokój. Zasady ogłoszone przez Bahá’u’lláha monarchom i prezydentom Jego czasów oraz poważne obowiązki, które nałożył na dawnych i obecnych władców, są być może nawet bardziej aktualne i konieczne dzisiaj niż wtedy, gdy zapisało je po raz pierwszy Jego Pióro. Dla bahaitów niepowstrzymany postęp Większego Planu Boga – niosący ze sobą trudy i wstrząsy, ale ostatecznie prowadzący ludzkość ku sprawiedliwości, pokojowi i jedności – stanowi kontekst, w którym rozwija się Mniejszy Plan Boga, którym w przeważającej mierze zajmują się wyznawcy. Dysfunkcjonalny stan współczesnego społeczeństwa sprawia, że potrzeba wyzwolenia budującej społeczeństwo mocy Wiary staje się niezwykle wyraźna i nagląca. Nie pozostaje nam nic innego, jak spodziewać się, że na razie konwulsje i niepokoje będą nadal nękać świat. Bez wątpienia zrozumiecie więc, dlaczego każdemu gorącemu błaganiu, które zanosimy za wszystkie dzieci Boże, aby zostały uwolnione od dezorientacji i gorzkich trudności, towarzyszy równie gorąca modlitwa o powodzenie tak bardzo potrzebnej służby, którą pełnicie dla Sprawy Księcia Pokoju.

W każdym rejonie, gdzie działania Planu nabierają tempa, obserwujemy rozwój wspólnot o szlachetnych cechach, które opisaliśmy w przesłaniu z 30 grudnia 2021 roku. Gdy społeczeństwa doświadczają różnego rodzaju napięć, wyznawcy Piękna Abhá muszą coraz bardziej wyróżniać się odpornością i racjonalnością, standardami postępowania i przestrzeganiem zasad, a także współczuciem, uniezależnieniem się i wyrozumiałością, które okazują w dążeniu do jedności. Raz po raz, charakterystyczne cechy i postawy wyznawców w okresach poważnych trudności skłaniały ludzi do zwracania się do bahaitów po wyjaśnienia, rady i wsparcie, szczególnie wtedy, gdy życie społeczeństwa zostało zaburzone przez niebezpieczeństwa i nieprzewidziane wstrząsy. Dzieląc się tymi spostrzeżeniami, jesteśmy świadomi, że wspólnota bahá’í również doświadcza skutków sił dezintegracji działających w świecie. Co więcej, jesteśmy świadomi, że im większe będą wysiłki przyjaciół w promowaniu Słowa Bożego, tym silniejsze przeciwstawne siły napotkają wcześniej czy później z różnych stron. Muszą oni wzmocnić swoje umysły i ducha przed próbami, które z pewnością nadejdą, aby nie osłabiły one prawości ich starań. Lecz wierni dobrze wiedzą, że bez względu na to, jakie burze będą przed nami, arka Sprawy stawi czoło im wszystkim. W kolejnych etapach podróży radziła sobie z żywiołami i pokonywała fale. Teraz zmierza ku nowemu horyzontowi. Potwierdzenia Wszechmogącego są podmuchami, które napełniają jej żagle i popychają ją ku celowi jej podróży. A Przymierze jest busolą, która utrzymuje ten święty statek na pewnym i niezawodnym kursie. Niech zastępy niebieskie ześlą błogosławieństwo na wszystkich, którzy nim płyną.

- The Universal House of Justice