The Universal House of Justice

Ridván 2023

To the Bahá’ís of the World

Dearly loved Friends,

Czujemy niezmierną radość, zwracając się do wspólnoty, której szczytne zasady i wielka determinacja odpowiadają jej wzniosłemu powołaniu. Jakże ogromna, jak przeogromna jest nasza miłość do Was i jakże wznoszą się nasze dusze, gdy widzimy Wasze szczere i oddane starania, by Nauki Bahá’u’lláha kształtowały Wasze życie i aby światu, który jest tak boleśnie spragniony, podawać życiodajną wodę Jego Objawienia. Wasze silne poczucie celu jest jasne i oczywiste. Ekspansja i konsolidacja, działania społeczne i uczestnictwo w dyskursach społecznych postępują szybko, a naturalna spójność tych przedsięwzięć na poziomie rejonu staje się coraz bardziej widoczna. Najbardziej wyraźnie widać to w miejscach, gdzie rosnąca liczba osób angażuje się w szereg przedsięwzięć, z których każde jest środkiem do uwolnienia budującej społeczeństwo mocy Wiary.

W ciągu dwunastu miesięcy, które upłynęły od rozpoczęcia Planu Dziewięcioletniego z radością obserwowaliśmy, jak to globalne duchowe przedsięwzięcie zainspirowało i uaktywniło przyjaciół oraz nadało rozpędu poszczególnym kierunkom działania. Najpilniejszym celem było wprowadzenie w życie planów, które sprawią, że w każdym kraju i regionie przynajmniej jeden rejon przekroczy trzeci kamień milowy: miejsce, gdzie duża liczba osób wspólnie pracuje i przyczynia się do rozwoju tętniącej życiem wspólnoty. Mając jednak świadomość, że celem na ten dwudziestopięcioletni okres jest ustanowienie intensywnego programu wzrostu w każdym rejonie na świecie, wierni rozpoczęli także otwieranie nowych rejonów na Wiarę, jak również intensyfikację wysiłków w miejscach, gdzie program wzrostu już istnieje. Zwiększyła się świadomość na temat możliwości podjęcia się pionierowania we wszystkich stronach świata – wiele oddanych dusz rozważa, jak mogłyby odpowiedzieć na tę możliwość, a wiele innych już podjęło ten krok, zwłaszcza w obrębie swojego kraju, ale także coraz częściej także na polu międzynarodowym. Tak jak mieliśmy nadzieję, jest to jeden z kilku sposobów, w jaki przyjaciele na całym świecie wyrażają ducha wzajemnego wsparcia. Dobrze ugruntowane wspólnoty zobowiązały się do wspierania postępu dokonującego się w innym miejscu – w innym rejonie, regionie, kraju, a nawet kontynencie – i znaleziono kreatywne środki, aby nieść wsparcie z daleka i umożliwić bezpośrednią wymianę doświadczeń. Jednocześnie szeroko stosuje się podstawowe podejście polegające na rejestrowaniu tego, czego nauczono się w danym rejonie, tak aby można to uwzględnić podczas tworzenia planów lokalnych oraz w innych miejscach. Z zadowoleniem zauważamy, że poświęca się szczególną uwagę uczeniu się, jak podnosić jakość działań edukacyjnych, które oferuje instytut. Gdy we wspólnocie zakorzeni się proces instytutu, jego efekty są spektakularne. Przykładem tego mogą być ośrodki intensywnych działań, w których mieszkańcy zaczęli postrzegać instytut szkoleniowy jako potężne narzędzie, które należy do nich: narzędzie, za którego zdrowy rozwój wzięli główną odpowiedzialność. Wiedząc dobrze, że drzwi Wiary są zawsze szeroko otwarte, wyznawcy uczą się, jak dodawać śmiałości tym, którzy są gotowi do niej wejść. Kroczenie z takimi duszami i pomaganie im w przekroczeniu progu jest przywilejem i szczególną radością; w każdym kontekście kulturowym można się wiele nauczyć o dynamice tego doniosłego momentu rozpoznania i przynależności. I to nie wszystko. Podczas gdy w wielu rejonach wysiłki mające na celu przyczynienie się do przemiany społecznej są na najwcześniejszym etapie, Narodowe Zgromadzenia Duchowe, jak zawsze umiejętnie wspierane przez Doradców, aktywnie starają się uczyć więcej o tym, jak te wysiłki wyłaniają się z procesu budowania społeczności. W grupach rodzin i we wspólnotach toczą się rozmowy na temat społecznego i materialnego dobra narodu, a przyjaciele znajdują także sposoby, by uczestniczyć w znaczących dyskursach, które prowadzone są w ich najbliższym otoczeniu.

Pośród wszystkiego, co opisaliśmy, działania młodzieży lśnią pełnym blaskiem. Nie jest ona jedynie grupą biernych odbiorców wpływów – łagodnych, czy też nie – wręcz przeciwnie, młodzi ludzie okazali się odważnymi i rozeznanymi protagonistami Planu. Tam, gdzie wspólnota ujrzała ich w takim świetle i stworzyła im warunki do postępu, młodzież z nawiązką dowiodła słuszności okazanego jej zaufania. Młodzi nauczają Wiary swoich przyjaciół i czynią służbę fundamentem bardziej znaczących przyjaźni. Często służba ta przybiera formę kształcenia młodszych od siebie – oferują im nie tylko moralną i duchową edukację, ale często również pomoc w nauce. Młodzież bahaicka, której zostało powierzone święte zadanie wzmocnienia procesu instytutu, spełnia nasze głębokie nadzieje.

W tle wszystkich tych wysiłków są bardzo niespokojne czasy. Powszechnie uznaje się, że obecne struktury społeczne są niewłaściwie przygotowane do tego, aby zająć się potrzebami ludzkości podczas jej aktualnych zmagań. W wątpliwość poddawane jest wiele z tego, co powszechnie uważano za pewne i niewzruszone, a powstały w ten sposób zamęt wywołuje tęsknotę za jednoczącą wizją. Chór podnoszących się głosów wspierających jedność, równość i sprawiedliwość pokazuje, jak wiele osób podziela te aspiracje względem swoich społeczeństw. Oczywiście dla wyznawcy Błogosławionego Piękna nie jest zaskoczeniem, że serca tęsknią za duchowymi ideałami, które On głosił. Niemniej jednak uważamy za znamienne, iż w roku, w którym perspektywy zbiorowego postępu ludzkości wydawały się bardzo ponure, światło Wiary zabłysło z zadziwiającym blaskiem podczas ponad dziesięciu tysięcy konferencji, w których wzięło udział prawie półtora miliona osób skupionych na sposobach szerzenia tych samych ideałów. Wizja Bahá’u’lláha i Jego wezwanie skierowane do ludzkości, aby pracowała w jedności na rzecz poprawy świata, stanowiły centrum, wokół którego z zapałem gromadziły się różnorodne segmenty społeczeństwa – i nic dziwnego, gdyż, jak wyjaśnił ‘Abdu’l-Bahá, „każda społeczność na świecie znajduje w tych Boskich Naukach spełnienie swoich najwyższych aspiracji”. Wspólnota bahá’í może przyciągać osoby życzliwe ludzkości, które początkowo widzą w niej bezpieczne miejsce, schronienie przed spolaryzowanym i sparaliżowanym światem. Jednak poza schronieniem, znajdują tam pokrewne dusze, które wspólnie pracują, aby zbudować świat na nowo.

Wiele można by napisać o geograficznym zasięgu tych konferencji, o niezwykłym impulsie, jaki nadały nowemu Planowi, czy o serdecznych wyrazach radości i entuzjazmu, jakie wywołały u tych, którzy w nich uczestniczyli. Ale w tych kilku zdaniach chcemy zwrócić uwagę na to, co one oznaczały w rozwoju Sprawy. Były one odzwierciedleniem wspólnoty bahá’í, która widzi pokrewność, a nie różnice. Ta perspektywa sprawiła, że naturalnym stało się zgłębianie Planu Dziewięcioletniego na spotkaniach, na których wszyscy byli mile widziani. Przyjaciele rozważali implikacje Planu dla swoich społeczeństw w towarzystwie nie tylko poszczególnych osób i rodzin, ale także lokalnych przywódców i autorytetów. Zgromadzenie tak wielu ludzi w jednym miejscu stworzyło warunki do przełomowej rozmowy o postępie duchowym i społecznym, która toczy się na całym świecie. Szczególny wkład, jaki takie spotkania – jednocześnie otwarte, podnoszące na duchu i celowe – mogą wnieść do rozszerzającego się wzorca rozwoju społeczności w rejonie, jest cenną lekcją dla instytucji bahaickich, którą należy uwzględnić w przyszłości.

I tak oto grono wiernych wchodzi w drugi rok Planu ze świeżym spojrzeniem i głębokim rozumieniem znaczenia tego, co chce osiągnąć. Jakże odmiennie wyglądają działania w świetle siły budującej społeczeństwo, którą wyzwalają! Ta rozszerzająca się perspektywa pozwala na postrzeganie ciągłego działania jako czegoś znacznie więcej niż odosobniony akt służby lub jedynie element danych. W kolejnych miejscach realizowane inicjatywy ukazują ludność, która uczy się brać coraz większą odpowiedzialność za kierowanie ścieżką własnego rozwoju. Wynikająca z tego przemiana duchowa i społeczna przejawia się w życiu narodu na wiele sposobów. W poprzedniej serii Planów można było ją najwyraźniej dostrzec w szerzeniu edukacji duchowej i we wspólnej modlitwie. W tej nowej serii Planów coraz większą uwagę należy zwracać na inne procesy, które mają na celu polepszenie życia danej społeczności – na przykład poprzez poprawę zdrowia publicznego, ochronę środowiska czy skuteczniejsze wykorzystanie potencjału sztuki. Aby wszystkie te uzupełniające się aspekty dobrostanu społeczności mogły się rozwijać, niezbędna jest oczywiście zdolność angażowania się w systematyczne uczenie się we wszystkich tych obszarach – zdolność, która czerpie ze spostrzeżeń wynikających z Nauk oraz z nagromadzonego zasobu ludzkiej wiedzy powstałej w wyniku wywiadu naukowego. W miarę jak ta zdolność będzie rosła, wiele zostanie osiągnięte w nadchodzących dekadach.

Ta rozszerzona, budująca społeczeństwo wizja ma daleko idące implikacje. Każda społeczność jest na swojej własnej drodze do jej realizacji. Jednak postęp w jednym miejscu często ma cechy wspólne z postępem w innym. Jedną z takich cech jest to, że gdy wzrastają możliwości i zwielokrotniają się siły wspólnoty lokalnej lub narodowej, wtedy, we właściwym czasie, ostatecznie zostają spełnione warunki wymagane do powstania Mashriqu’l-Adhkár określone w naszym przesłaniu na Riḍván 2012. Jak zaznaczyliśmy w naszym przesłaniu do Was na Riḍván minionego roku, będziemy okresowo wskazywać miejsca, w których ma powstać Świątynia Bahá’í. Teraz z radością wzywamy do ustanowienia lokalnych Domów Modlitwy w Kanchanpur, w Nepalu, i w Mwinilunga, w Zambii. Ponadto wzywamy do wzniesienia narodowego Domu Modlitwy w Kanadzie, w pobliżu istniejącego od dawna Narodowego Ḥaẓíratu’l-Quds w Toronto. Te projekty, a także inne, które zostaną zainicjowane w przyszłości, skorzystają ze wsparcia udzielonego Funduszowi na rzecz Świątyń przez przyjaciół ze wszystkich krajów.

Obfite są błogosławieństwa, którymi dobry Pan postanowił obdarzyć swoich umiłowanych. Wzniosłe jest powołanie, wspaniała jest perspektywa. Naglące są czasy, w których wszyscy zostaliśmy wezwani do służby. Żarliwe są zatem modlitwy, które w waszym imieniu i za wasze niestrudzone wysiłki, zanosimy u Progu Bahá’u’lláha.

- The Universal House of Justice