The Universal House of Justice

Ridván 2018

To the Bahá’ís of the World

Dearly loved Friends,

Witamy was w nieprzemijającej poświacie tych pamiętnych wydarzeń, które miały miejsce z okazji dwusetlecia Narodzin Błogosławionego Piękna. Gdy rozważamy to, co wydarzyło się wtedy i od tamtej pory, widzimy, że globalna wspólnota bahaicka nie jest taka sama jak w chwili, gdy wkroczyła w pierwsze sześć cykli obecnego Planu. Jest bardziej niż kiedykolwiek świadoma swojej misji. Doświadczyła niespotykanego wzrostu swojej zdolności przybliżania życia wspólnoty przyjaciołom i znajomym; inspirowania osiedli i wiosek do zjednoczonego wysiłku; wyrażania, jak duchowe prawdy mogą przekładać się na trwałe, praktyczne działanie; a przede wszystkim zdolności rozmawiania nie tylko o naukach, które zbudują świat na nowo, lecz także o Tym, który je przyniósł: o Bahá’u’lláhu. Historie o Jego życiu i cierpieniach opowiedziane w tak wielu językach przez dorosłych, młodzież i dzieci poruszyły niezliczone serca. Niektórzy byli gotowi, by dowiedzieć się więcej o Jego Sprawie. Inni obiecali współpracę. Jeszcze inne otwarte dusze poruszone były do wyznania wiary.

Jednym z ważnych wskaźników postępu były liczne miejsca, w których Wiara stała się znana na poziomie narodowym. Członkowie rządów i liderzy myśli mówili publicznie, a czasami podkreślali prywatnie, że świat potrzebuje wizji Bahá’u’lláha oraz że wysiłki bahaitów są podziwiane i powinny być rozszerzone. Ucieszyło nas ogromnie, że nie tylko bahaici pragnęli uczcić Bahá’u’lláha i upamiętniać Jego życie – specjalne spotkania zostały zorganizowane przez osoby spoza wspólnoty bahaickiej. W miejscach, gdzie występuje wrogie nastawienie do Wiary, przyjaciele pozostali niewzruszeni; ze wspaniałą niezłomnością zachęcili swoich współobywateli do rozważenia prawdy w swoim sercu i wielu z radością wzięło udział w obchodach. Dwusetlecie zainspirowało również jak widać nieograniczony rozkwit twórczości artystycznej, co jest wspaniałym świadectwem źródła miłości, z którego się narodziła. Charakter podejścia całej wspólnoty bahaickiej do tej okazji był potwierdzeniem tego, jak wiele nauczyliśmy się przez ponad dwie dekady od rozpoczęcia obecnej serii globalnych Planów. Indywidualny wyznawca podjął inicjatywę, wspólnota powstała we wspólnym wysiłku, a przyjaciele skupili swoją twórczą energię na planach przygotowanych przez instytucje. Ważna rocznica upamiętniająca upływ dwóch stuleci była potężnym bodźcem do pracy budowania wspólnot w nadchodzącym wieku. W okresie poprzedzającym drugie dwusetlecie, niech każde ziarno zasiane z miłością podczas pierwszego będzie cierpliwie pielęgnowane, aż do chwili, gdy wyda owoc.

W drugim roku obecnego Planu – chociaż naturalnym jest, że postęp nie jest jednakowy w każdym kraju – liczba intensywnych programów wzrostu na świecie zbliża się do połowy pięciu tysięcy przewidzianych w obecnym globalnym przedsięwzięciu, a tempo, w jakim ta liczba wzrasta zwiększa się stopniowo. Patrząc z bliska, widać obiecujące oznaki tego, jak ujawniają się siły i potencjał indywidualnych wyznawców, wspólnot i instytucji. Doświadczenie obchodów dwusetlecia pokazało wyznawcom wszędzie, że ich codzienne interakcje z ludźmi mogą być wypełnione duchem nauczania. W miarę jak przyspiesza praca w tysiącach wiosek i osiedli, zakorzenia się w nich pełne energii życie społeczności. Znacznie wzrosła liczba rejonów, w których system dla rozszerzania tego wzoru działania na coraz większą ilość miejscowości staje się dobrze ustanowiony, umożliwiając w ten sposób przyjaciołom przekroczenie trzeciego kamienia milowego na kontinuum rozwoju. To tutaj właśnie, na horyzontach doświadczeń bahaickiego świata, w szczególności na polu zbliżania się ludności do wizji Bahá’u’lláha, gdzie nie tylko duże liczby osób wchodzą w poszerzający się krąg działań bahaickich, lecz także przyjaciele uczą się teraz, w jaki sposób pokaźne grupy zaczynają utożsamiać się ze wspólnotą Największego Imienia. Widzimy, jak w takich miejscach wysiłki edukacyjne Wiary nabierają bardziej formalnego charakteru, w miarę jak dzieci rok po roku przechodzą płynnie przez kolejne klasy, a kolejne poziomy programu duchowego umocnienia młodszej młodzieży następują solidnie po sobie. W tych miejscach instytut szkoleniowy uczy się, jak zapewnić wystarczającą liczbę zasobów ludzkich do zaspokojenia potrzeb duchowej i moralnej edukacji coraz to większej liczby dzieci i młodszej młodzieży. Uczestnictwo w tych podstawowych działaniach tak dalece staje się częścią kultury populacji, że uważane jest za nieodzowny aspekt życia społeczności. Nowa witalność wyłania się w ludziach biorących własny rozwój w swe ręce i budują oni odporność na te siły społeczne, które rodzą pasywność. Kształtują się możliwości materialnego i duchowego rozwoju. Rzeczywistość społeczna zaczyna przechodzić przemianę.

Najdrożsi przyjaciele, to zaprawdę chwila, by dziękować Najukochańszemu. Jest wiele powodów, by czuć się zachęconym. Jesteśmy wszakże zbyt świadomi skali przedsięwzięcia, które jeszcze stoi przed nami. Istotnie, jak już poprzednio zauważyliśmy, w wielu setkach rejonów powstać musi rosnąca grupa wyznawców, którzy wraz z tymi wokół siebie mogą trwale skupić się na wspieraniu wzrostu i budowaniu zdolności, i którzy wyróżniają się zdolnością i dyscypliną, by prowadzić refleksję nad działaniem i uczyć się z doświadczeń. Szkolenie i towarzyszenie rosnącemu trzonowi osób w każdym miejscu – nie tylko na poziomie rejonu, ale też na osiedlach i w wioskach – jest zarówno ogromnym wyzwaniem, jak i krytyczną potrzebą. Tam, gdzie ma to miejsce, rezultaty mówią same za siebie.

Pokrzepia nas to, że instytucje Wiary mają tę najwyższą potrzebę na uwadze, tworząc skuteczne mechanizmy, by umożliwić szerokie stosowanie tego, czego uczy nas postęp. Jednocześnie większe doświadczenie obdarza zarówno narodowe, regionalne, jak i lokalne instytucje rozszerzoną wizją. Stają się one zaangażowane we wszystkie aspekty rozwoju społeczności i troszczą się o dobrobyt wszystkich, nie tylko zarejestrowanych członków wspólnoty. Świadome głębokiego wpływu, jaki ma proces instytutu na postęp ludzi, zwracają szczególną uwagę na to, jak można wzmocnić instytut szkoleniowy. Mają na uwadze potrzebę, by utrzymywać skupienie wspólnoty na wymaganiach Planu i wzywają coraz to szerszy krąg przyjaciół do coraz to wyższych poziomów jedności. Wiernie wypełniają swoje zadanie udoskonalania systemów administracyjnych i finansowych, tak aby praca ekspansji i konsolidacji mogła być odpowiednio wspierana. W tym wszystkim są one przede wszystkim zajęte pielęgnowaniem we wspólnocie warunków, które prowadzą do uwolnienia potężnych sił duchowych.

W miarę jak praca budowania społeczności staje się bardziej intensywna, przyjaciele wykorzystują nowo rozwinięte zdolności do ulepszenia warunków społecznych wokół siebie, z entuzjazmem roznieconym przez studiowanie boskich nauk. Znacznie wzrosła liczba krótkotrwałych projektów, zwiększył się zasięg formalnych programów i istnieje teraz więcej organizacji rozwojowych inspirowanych przesłaniem bahá’í, działających w dziedzinach edukacji, zdrowia, rolnictwa i innych. W widocznej przemianie indywidualnych osób, jak i kolektywnego życia ludzi można dostrzec wyraźne drgnienia siły budowania społeczeństwa Sprawy Bahá’u’lláha. Nic zatem dziwnego, że z takich przykładów akcji społecznej, czy to prostych czy złożonych, krótkotrwałych czy też długoterminowych, Biura Międzynarodowej Wspólnoty Bahaickiej coraz częściej czerpią inspirację do swoich wysiłków uczestniczenia w aktualnych dyskursach społecznych. Jest to kolejne ważne pole działania dla Wiary, które posunęło się znacznie naprzód. Na poziomie narodowym wkład w rozmowy mające znaczenie dla danego społeczeństwa – równouprawnienie kobiet i mężczyzn, migracja i integracja, rola młodzieży w przemianie społecznej, współistnienie religijne i wiele innych – wnoszony jest z rosnącą pewnością, biegłością i wnikliwością. Gdziekolwiek mieszkają, pracują czy studiują, wyznawcy w każdym wieku i różnorodnego pochodzenia wnoszą cenny wkład w określone rozmowy, zwracając uwagę osób wokół siebie na opartą na zasadach perspektywę ukształtowaną przez bezkresne Objawienie Bahá’u’lláha.

Pozycja Wiary w różnorakich przestrzeniach, w których rozwijają się dyskursy została umocniona przez oficjalną obecność w Internecie, obecność, która znacznie rozszerzyła się dzięki powstaniu wielu narodowych bahaickich stron internetowych i dalszemu rozwojowi grupy stron powiązanych z Bahai.org. Jest to ogromnie cenne zarówno dla propagacji, jak i ochrony Sprawy. W ciągu zaledwie kilku dni szeroka rzesza odbiorców została przyciągnięta do starannie przygotowanej treści na temat Wiary zaprezentowanej na stronie poświęconej obchodom dwusetlecia i aktualizowanej jednocześnie w dziewięciu językach, a która teraz została poszerzona o strony indywidualnych krajów ukazujące różnorodność obchodów, które miały tam miejsce. Istnieją już zaawansowane plany wprowadzenia specjalnej funkcji na stronie Bahá’í Reference Library, która pozwoli stopniowo udostępniać w sieci wcześniej nieprzetłumaczone i nieopublikowane cytaty czy też Tablice ze Świętych Pism. Oprócz tego w nadchodzących latach ukażą się nowe tomy Pism Bahá’u’lláha i ‘Abdu’l-Bahy w języku angielskim.

W Santiago w Chile i w Battambang w Kambodży dwa niedawno poświęcone Domy Skupienia stają się uznanymi ośrodkami przyciągania, drogowskazami dla swych społeczeństw do wszystkiego, na czym opiera się Wiara. Ich liczba niedługo wzrośnie. Z wielką radością ogłaszamy, że ceremonia poświęcenia Świątyni w Norte del Cauca w Kolumbii odbędzie się w lipcu. Ponadto na horyzoncie pojawia się budowa kolejnych Domów Skupienia. Vanuatu oczekuje na pozwolenie na budowę. W Indiach i Demokratycznej Republice Konga bardzo złożony i pracochłonny proces doprowadził w końcu do udanego zakupu ziemi. Radość z odsłonięcia projektu pierwszego narodowego Mashriqu’l-Adhkár w Papui Nowej Gwinei jeszcze nie minęła, gdy odsłonięto projekt lokalnego Domu Modlitwy w Kenii. W międzyczasie oczekujemy, że niedawno opublikowane oświadczenie i kompilacja na temat instytucji Mashriqu’l-Adhkár przygotowana przez nasz Departament Badań w jeszcze większym stopniu zainspirują przyjaciół, by docenili, jak ważna jest modlitwa w życiu wspólnoty. Gdyż w swoich aktach służby, a w szczególności podczas regularnych spotkań modlitewnych, bahaici we wszystkich zakątkach kładą duchowe podwaliny przyszłych Domów Modlitwy.

Tylko trzy lata pozostają do końca dwudziestopięcioletniego wysiłku, który rozpoczął się w 1996 roku i skupiał się na jednym celu: znacznym postępie w procesie masowego wstępowania. Podczas święta Riḍván 2021 wyznawcy Bahá’u’lláha rozpoczną Plan, który trwał będzie jeden rok. To krótkie, lecz pełne perspektyw roczne przedsięwzięcie rozpocznie nową falę Planów wprowadzających arkę Sprawy w trzeci wiek ery bahá’í. W ciągu tych obiecujących dwunastu miesięcy obchody setnej rocznicy Odejścia ‘Abdu’l-Bahy przez bahaicki świat obejmą specjalne spotkanie w Światowym Centrum Bahá’í, na które zostaną zaproszeni przedstawiciele każdego Narodowego Zgromadzenia Duchowego i każdej Regionalnej Rady Bahaickiej. Będzie to jednak tylko pierwsze z serii wydarzeń, które przygotują wyznawców na wyzwania nadchodzących dziesięcioleci. W styczniu kolejnego roku upływ stu lat od chwili publicznego czytania Woli i Testamentu Mistrza będzie okazją do konferencji w Ziemi Świętej, która zgromadzi Kontynentalne Rady Doradców i wszystkich członków Rad Pomocniczych do spraw Ochrony i Nauczania. Duchowa energia uwolniona podczas tych dwóch historycznych spotkań musi zostać zaniesiona do wszystkich przyjaciół Boga w każdym kraju, w którym mieszkają. W tym celu w kolejnych miesiącach zostanie zorganizowana seria konferencji na całym świecie, katalizator dla wieloletniego przedsięwzięcia, które nastąpi po nadchodzącym Planie Jednoletnim.

W taki oto sposób zbliża się nowy etap w rozwoju Boskiego Planu Mistrza. Ale wcześniej czeka nas jeszcze bardziej ekscytująca perspektywa. Od dwusetnej rocznicy Narodzin Bába dzieli nas tylko półtora roku. Jest to okres, w którym przypominamy sobie nadzwyczajne bohaterstwo Męczennika Zwiastuna naszej Wiary, którego dramatyczny okres objawienia popchnął ludzkość w nową erę historii. Chociaż oddzielają je od naszych czasów dwa wieki, społeczeństwo, w którym pojawił się Báb przypomina obecny świat przez poczucie opresji i pragnienie tak wielu, by znaleźć odpowiedzi, by ugasić pragnienie duszy, by wiedzieć. Rozważając, w jaki sposób można będzie odpowiednio uczcić tę dwusetną rocznicę, mamy na uwadze to, że te obchody będą miały swój szczególny charakter. Niemniej jednak oczekujemy rozkwitu działań tak samo bogatych i otwartych na wszystkich jak te, które towarzyszyły minionemu dwusetleciu. Jest to okazja, której z pewnością wyczekuje niecierpliwie każda wspólnota, każda rodzina, każde serce.

Nadchodzące miesiące będą także okazją do rozmyślania o życiu nieustraszonych wyznawców Bába – bohaterek i bohaterów, którzy wyrazili swoją wiarę poprzez nieporównywalne, pełne poświęcenia czyny, które będą już zawsze przyozdabiały annały Sprawy. Ich cechy, takie jak nieustraszoność, oddanie i uniezależnienie od wszystkiego oprócz Boga wywierają wrażenie na wszystkich, którzy zapoznają się z ich czynami. Jakże uderzający jest też młody wiek, w którym tak wiele z tych lwich serc odcisnęło swoje niezatarte piętno w historii. Niech ich przykład doda odwagi całej kompanii wiernych w nadchodzącym okresie, a w szczególności młodzieży, która raz jeszcze jest wezwana na czoło ruchu, którego celem nie jest nic innego jak przemiana świata.

To jest zatem nasza promienna, promienna nadzieja. W trakcie sześciu cykli pomiędzy tym świętem Riḍván a kolejnym dwusetleciem – zaiste, podczas trzech ostatnich lat obecnego Planu – niechaj ta sama wszystko pochłaniająca, wszystko przewyższająca miłość, która pobudziła uczniów Bába do rozprzestrzeniania boskiego światła, zainspiruje was do wielkich czynów. Modlimy się u Świętego Progu, byście mogli zostać obdarzeni niebiańską pomocą.

- The Universal House of Justice