Return   Facebook

The Universal House of Justice

Ridván 2006

To the Bahá’ís of the World

Dearly loved Friends,

Ridvánhátíðin árið 2006 er stund mettuð af anda sigurs og væntinga. Fylgjendur Bahá’u’lláh

allstaðar geta með réttu verið stoltir yfir því hve miklu þeir hafa komið til leiðar í fimm ára

áætluninni sem nú er að enda. Þeir geta horft til framtíðarinnar með fullvissu sem einungis þeir

geta búið yfir sem hafa til að bera einbeitni sem reynslan hefur hert. Allur bahá’í heimurinn er

hrærður þegar umfang fimm ára verkefnisins framundan er íhugað, dýpt helgunarinnar sem það

mun krefjast og árangrinum sem því er ætlað að ná. Bænir okkar sameinast bænum ykkar er þið

snúið ykkur í þakklæti til Bahá’u’lláh fyrir þau forréttindi að fá að bera vitni framvindu ætlunar

Guðs fyrir mannkynið.

Í skilaboðum okkar þann 27. desember 2005 til álfuráðgjafanna sem voru samankomnir í Landinu

helga og send voru samdægurs til allra þjóðarráðanna, gerðum við grein fyrir þáttum fimm ára

áætlunarinnar sem vara mun frá 2006 til 2011. Vinirnir og stofnanirnar voru hvött til að nema

skilaboðin gaumgæfilega og þið eruð án efa vel kunnug innihaldi þeirra. Við beinum nú þeirri ósk

til ykkar hvers og eins að þið snúið kröftum ykkar að því að tryggja að markmiðið um að koma á

markvissum vaxtaráætlunum í minnst 1.500 umdæmum um allan heim nái fram að ganga. Það

gefur vísbendingu um ákefðina sem bahá’í samfélagið ber í brjósti er það tekur áskoruninni sem

það stendur frammi fyrir, að í hverju landinu á fætur öðru var grunnurinn að því að hleypa

áætluninni af stokkunum lagður fljótt og kerfisbundið á mánuðunum eftir að ráðgjafarnir fóru frá

heimsmiðstöðinni. Þótt engin þörf sé á að útlista frekar þarfir áætlunarinnar hér, finnum við okkur

knúna til að fara nokkrum hugvekjuorðum um hið hnattræna samhengi sem viðleitni ykkar hvers

og eins og sameiginlega mun eiga sér stað í.

Fyrir meira en sjötíu árum ritaði Shoghi Effendi bréf sín um Heimsskipan Bahá’u’lláh, þar sem

hann setti fram skarpskyggna greiningu sína á þeim kröftum sem eru að verki í heiminum. Með

þeirri mælsku sem hann einn bjó yfir lýsti hann hinum tveimur miklu ferlum sem opinberun

Baha’u’lláh hefur hrundið af stað. Annar þeirra eyðileggjandi, hinn uppbyggjandi, báðir knýja

mannkynið í átt að heimsskipulaginu sem hann gat af sér. Við vorum vöruð við því af Verðinum

að verða ekki „afvegaleidd af því kvalræðislega hæggengi sem einkennir uppbyggingu

siðmenningarinnar“ sem fram fer af miklu erfiði, eða að „láta ekki ginnast af hverfulli tálsýn um

endurkomu velmegunar sem virðist stundum geta stöðvað upplausnaráhrif krónískra

sjúkdómanna sem herja á stofnanir hnignandi aldar.“ Engin skoðun á framvindu síðustu áratuga

getur litið framhjá síauknum skiðþunga þeirra ferla sem hann greindi af slíkri nákvæmni.

Við þurfum aðeins að íhuga þá dýpkandi siðferðiskreppu sem umkringir mannkynið til að meta til

fulls að hve miklu leyti kraftar niðurrifs hafa slitið í sundur samfélagsgerðina. Hafa ekki dæmin

um eigingirni, tortryggni, ótta og svik sem Vörðurinn sá svo skýrt fyrir, orðið svo útbreidd að þau

eru jafnvel augljós kærulausum áhorfanda? Er hryðjuverkaógnin, sem hann talaði um, ekki svo

áberandi á hinu alþjóðlega leiksviði að hún hvíli þungt á hugum ungra sem aldinna í öllum

heimshornum? Hefur ekki óslökkvandi þorsti í, og sjúklegur eltingaleikur við jarðneskan hégóma,

auðlegð og nautnir styrkt þau svo í sessi hvað völd og áhrif varðar að þau þykjast ráða

mannlegum gildum á borð við hamingju, tryggð og ást? Hafa ekki undirstöður

fjölskyldusamstöðu veikst svo mikið og óábyrgt viðhorf til hjónabandsins náð slíkum hæðum að

tilvera þessarar grunneiningar þjóðfélagsins er í hættu? „Öfughneigð mannlegs eðlis, úrættun

mannlegrar hegðunar, spilling og eyðing mannlegra stofnana,“ sem Shoghi Effendi varaði við eru

því miður að sýna sig „í sinni verstu og viðbjóðslegustu mynd.“

Vörðurinn kennir að stærstum hluta hnignun trúarbragða sem félagslegu afli um siðferðishnignun

mannkyns. „Ef lampi trúar verður hulinn“ vísar hann í orð Bahá’u’lláh, „munu glundroði og

ringulreið ríkja og ljós sanngirni, réttlætis, rósemdar og friðar hætta að skína.“ Á áratugunum sem

fylgdu í kjölfar þessara skrifa höfum við ekki aðeins horft á áframhaldandi hnignun í getu

trúarbragða til að hafa siðferðisleg áhrif, heldur einnig svik við mannfjöldann vegna ósæmilegs

framferðis af hálfu trúarlegra stofnana. Viðleitni til að endurvekja hana hafa aðeins aukið

trúarofsa sem, ef honum verður ekki haldið í skefjum, gæti eyðilagt grundvöll siðmenntaðra

samskipta á milli fólks. Ofsóknirnar á hendur bahá’íunum í Íran, sem nýlega hafa aukist, bera

skýrt vitni í sjálfu sér um einbeitni myrkraaflanna í að kæfa ljós trúar hvar sem það skín skært.

Þótt við séum fullviss um endanlegan sigur málstaðarins dirfumst við ekki að gleyma viðvörun

Varðarins um að trúin muni þurfa að kljást við áhrifameiri og lævísari óvini en hafa áður hrjáð

hana.

Engin ástæða er til að ræða mikið um getuleysi núverandi stjórnarhátta, sem er annað málefni sem

Vörðurinn tók fyrir með meistaralegum hætti í Heimsskipulagsbréfum sínum. Aukið efnahagslegt

bil á milli hinna ríku og fátæku, áframhald aldagamallar óvináttu milli þjóða, síaukinn fjöldi

uppflosnaðs fólks, ótrúleg aukning skipulagðrar glæpastarfsemi og ofbeldis, útbreidd tilfinning

um óöryggi, niðurbrot grunnþjónustu á svo mörgum svæðum, ógagnrýnin nýting náttúruauðlinda

– þetta eru aðeins nokkur dæmi um vangetu ráðamanna heims til að létta á vandamálum

mannkyns. Þetta þýðir ekki að einlæg viðleini hafi ekki verið sýnd eða hún hafi ekki aukist áratug

eftir áratug. Samt sem áður hefur þessari viðleitni, hversu snilldarlega sem hún hefur verið úr

garði gerð, algjörlega mistekist að rífa á brott „rót þeirrar illsku sem hefur með svo ruddalegum

hætti komið róti á jafnvægi nútímaþjóðfélagsins.“ „Ekki einu sinni“ sagði Vörðurinn, „myndi sú

gjörð að koma á fót því gangverki sem þarf til að koma á stjórnmálalegri og efnahagslegri

sameiningu heimsins ... reynast mótefnið gegn því eitri sem stöðugt grefur undan þrótti

skipulagðra þjóða og ríkja.“ „Hvað annað“ staðhæfði hann fullviss, „en afdráttarlaus

viðurkenning á hinu Guðlega kerfi“ sem Bahá’u’lláh kom fram með og sem „í meginatriðum

sínum felur í sér áætlun Guðs um sameiningu mannkyns á þessari öld, ásamt óbugandi

sannfæringu um óbilandi áhrif hvers einasta ákvæðis hennar getur að lokum staðist krafta innri

hnignunnar sem, sé þeim ekki haldið í skefjum, hljóta að halda áfram að éta sig inn í iður

örvilnaðs þjóðfélags.“

Lýsing Shoghi Effendi á síauknum hraða niðurrifsferlisins sem er í gangi í heiminum er svo

sannarlega skörp. Jafn sláandi er nákvæmni hans er hann greindi þá krafta sem fylgja

uppbyggingarferlinu. Hann talaði um „hægfara útbreiðslu á anda heimssamstöðu sem sprettur af

sjálfu sér úr suðupotti óskipulagðra þjóðfélaga“ sem væri óbeint birtingarform meginreglunnar

um einingu mannkyns sem Bahá’u’lláh setti fram. Þessi andi samstöðu hefur haldið áfram að

breiðast út í gegn um árin og nú er hægt að sjá áhrif hans í röð framfara, allt frá afneitun á

djúpum og innrættum kynþáttafordómum til síaukinnar vitundar um heimsborgararétt, frá aukinni

vitund um umhverfismál til samstarfsviðleitni við að efla almenna heilsugæslu, frá áhyggjum um

mannréttindi til kerfisbundinnar ræktar við menntun fyrir alla, frá þvertrúarlegu samstarfi til

stofnunar hundruða þúsunda samtaka á svæðisbundnum, þjóðlegum og alþjóðlegum vettvangi

sem stunda félagslegt starf af einhverju tagi.

Fyrir fylgjendur Bahá’u’lláh eru þær framfarir í uppbyggingarferlinu þó mikilvægastar sem

beinlínis tengjast trúnni. Margar þeirra nærði Vörðurinn sjálfur og hafa þær síðan þróast mjög frá

hæversku upphafi sínu. Út frá smáum kjarna átrúenda sem hann birti fyrstu kennsluáætlanir sínar

hefur vaxið heimsumlykjandi samfélag sem spannar þúsundir svæðissamfélaga, sem hvert og eitt

fylgir vel grundvölluðu mynstri starfsemi sem endurspeglar meginreglur og vonir trúarinnar. Ofan

á grunn stjórnskipulagsins sem hann lagði með slíku erfiði á fyrstu áratugum stjórnartíðar sinnar

hefur risið stórt og þéttofið net þjóðar- og svæðisráða sem sinna málefnum málstaðarins af

kostgæfni í yfir eitthundrað og áttatíu löndum. Út frá fyrsta liðsafla aðstoðarráðgjafa fyrir

útbreiðslu og treystingu trúarinnar sem hann kom á fót hefur risið fylking nærri eittþúsund

einbeittra vinnumanna sem þjóna úti á vettvangi undir stjórn áttatíu og eins álfuráðgjafa sem

hljóta faglega leiðsögn Alþjóðlegu kennslumiðstöðvarinnar. Þróun stjórnfarslegrar

heimsmiðstöðvar trúarinnar í grennd við andlega heimsmiðstöð hennar, sem Vörðurinn helgaði

svo mikla krafta, hefur stigið yfir þýðingarmikinn þröskuld er Allsherjarhús réttvísinnar flutti í

aðsetur sitt á Karmelfjalli og síðan er byggingu á húsnæði Alþjóðlegu kennslumiðstöðvarinnar og

Textarannsóknamiðstöðvarinnar lauk. Stofnun Huqúqu’lláh hefur tekið framförum undir

ráðsmennsku Handar málstaðar Guðs Dr. ‘Alí Muhammad Varqá sem Shoghi Effendi gerði að

trúnaðarmanni Réttar Guðs fyrir fimmtíu árum og náði hámarki með stofnun alþjóðlegrar stjórnar

sem ætlað er að stuðla að áframhaldandi beitingu þessara miklu laga um allan heim, laga sem eru

uppspretta ómældrar blessunar fyrir allt mannkynið. Viðleitni Varðarins til að efla orðstí

trúarinnar á alþjóðlegum vettvangi hefur þróast yfir í yfirgripsmikið kerfi ytri samskipta sem

getur hvort tveggja í senn varið hagsmuni trúarinnar og boðað altækan boðskap hennar. Virðingin

sem trúin nýtur á alþjóðlegum umræðuvettvangi, hvenær sem fulltrúar hennar tala, er mjög

eftirtektarverður árangur. Hollustan og helgunin sem meðlimir samfélags, sem endurspeglar

fjölbreytileika alls mannkynsins, auðsýna sáttmála Bahá’u’lláh, er forðabúr styrks sem enginn

annar skipulagður hópur getur gert tilkall til.

Vörðurinn sá fyrir að Allsherjarhús réttvísinnar myndi hleypa af stokkunum röð alþjóðlegra

áætlana á næstu tímaskeiðum mótunaraldarinnar sem myndu „bera vitni um einingu“ andlegra

þjóðarráða og „samhæfa og leiða starfsemi“ þeirra. Nú á síðustu þremur tímaskeiðum hefur

bahá’í samfélagið unnið af eljusemi innan ramma hnattrænna áætlana sem Hús réttvísinnar hefur

birt og hefur tekist að byggja upp mynstur bahá’í lífernis sem eflir andlegan þroska

einstaklingsins og veitir sameiginlegum kröftum meðlima sinna farveg í átt að andlegri

endurlífgun þjóðfélagsins. Það hefur öðlast getuna til að ná til mikils fjölda móttækilegra sálna

með boðskapinn, staðfesta þær og dýpka skilning þeirra á grundvallaratriðum trúarinnar sem þær

hafa gengið á hönd. Það hefur lært að beita meginreglu samráðs sem stofnandi þess setti fram og

nota það sem árangursríkt tæki til sameiginlegrar ákvarðanatöku og fræða meðlima sína um

notkun þess. Það hefur komið á fót kerfi til andlegrar og siðferðilegrar menntunar yngri meðlima

sinna og hefur ekki aðeins látið það ná til eigin barna og unglinga heldur einnig til ytra

samfélagsins. Með þann hæfileikaauð sem það hefur yfir að ráða hefur það skapað ríkulegt safn

bókmennta sem inniheldur bækur á tugum tungumála sem uppfylla bæði eigin þarfir og mætir

áhuga almennings. Það hefur tekið síaukinn þátt í málefnum ytra samfélagsins og tekist þannig á

við fjölda verkefna á sviði félags- og efnahagslegrar þróunnar. Sérstaklega hefur það stigið

þýðingarmikil skref frá upphafi fimmta tímaskeiðsins árið 2001 í að auka mannauð sinn með

þjálfunarkerfi sem nær til grasrótar samfélagsins og hefur uppgötvað aðferðir og tæki til að koma

á sjálfbæru vaxtarmynstri.

Fyrirmælin um að stuðla að framþróun þess ferlis sem leiðir til hópinngöngu verður að skoða í

samhengi við samspil kraftanna sem hér er lýst. Fimm ára áætlunin sem nú er að hefjast krefst

þess að þið beinið kröftum ykkar að þessu ferli og tryggið að meginhreyfingunum tveimur, sem

uppfylla hvor aðra og eru þungamiðja hennar, verði hraðað. Þetta ætti að vera aðalviðfangsefni

ykkar. Eftir því sem viðleitni ykkar ber ávöxt og vaxtargangverkið verður flóknara mun

Heimsmiðstöðin sjálf, á næstu fimm árum, standa frammi fyrir ögrunum og tækifærum á sviðum

á borð við ytri samskipti, félags- og efnahagslega þróun, stjórnsýslu og beitingu bahá’í laga.

Vöxtur samfélagsins hefur þegar krafist þess að nýju fyrirkomulagi verði komið á til að tvöfalda

fjölda pílagríma þannig að fjögurhundruð verði í hverjum hópi, en sú breyting mun eiga sér stað í

október 2007. Það eru nokkur önnur verkefni sem einnig verður að vinna að. Á meðal þeirra er

frekari þróun garðanna í kring um helgidóm Bahá’u’lláh auk Ridván garðsins og Mazra’ih;

viðgerðir á Alþjóðlega minjasafninu; viðgerðir á grunni grafhýsis Bábsins, en umfang þeirra er

enn ekki ljóst; og bygging tilbeiðsluhússins í Chile eins og Vörðurinn sá fyrir en það verður hið

síðasta Mashriq’l-Adhkár sem þjónar heimsálfu. Eftir því sem þessum verkefnum vindur fram

munum við kalla eftir aðstoð við og við, bæði í formi fjárhagslegs stuðnings sem og sérhæfðrar

kunnáttu um leið og við minnumst þess að tilföng trúarinnar ætti að nýta eins mikið og mögulegt

er til að mæta þörfum áætlunarinnar.

Kæru vinir: Ekki er hægt að líta framhjá að niðurrifsöflin aukast að umfangi og kröfum. Það er

jafnljóst að samfélagi Hins mesta nafns hefur verið leiðbeint af Hönd guðlegrar forsjónar í átt að

auknum styrk. Það verður nú að stækka og fjölga úrræðum sínum. Leiðin sem fimm ára áætlunin

markar er ljós. Hvernig getum við, sem gerum okkur grein fyrir ástandi mannkynsins og vitum

um þá stefnu sem framrás mannkynssögunnar er að taka, látið vera að virkja hæfni okkar til hins

ítrasta og helga okkur markmiði hennar? Eru orð Varðarins um að „sviðið sé tilbúið“ ekki jafn

sönn í dag eins og þau voru þegar hann skrifaði þau í fyrstu sjö ára áætluninni? Látið þessi orð

hljóma í eyrum ykkar: „Það má engan tíma missa.“ „Það er enginn tími fyrir hálfvelgju.“ „Slíkt

tækifæri er ómetanlegt.“ „Að reyna og að þrauka er það sama og tryggja endanlegan og

fullkominn sigur.“ Verið fullviss um stöðugar bænir okkar við hinn helga þrepskjöld fyrir

leiðsögn ykkar og varðveislu.

 

Windows / Mac